พ่อน้องฟ้า เริ่มต้นกับฟลอร์ไทม์

[krongkan]

ขออนุญาตแชร์มั่งค่ะ ดิฉันพาลูกพบคุณหมอแก้วตาครั้งแรกเมื่อ เดือนกันยายน 2554 ตอนนั้นก่อนพบคุณหมอตัวเองมั่นใจมากๆ ว่า
ลูกโอเค พูดจาสื่อสารรู้เรื่องแน่นอน แต่กาลกลับไม่เป็นเช่นนั้นค่ะ ลูกกังวลจนไม่สามารถแม้แต่จะมีขั้น 1 ได้เลย จนเมื่อได้ออกมา
นอกห้องอยู่กับพ่อและพี่น้องเค้าจึงสามารถสื่อสารได้ในระดับ 3-4
ความรู้สึกของดิฉันตอนนั้นเหมือนฟ้าถล่มอีกครั้งค่ะ ยังไม่สามารถคิดได้เหมือนคุณพ่อว่าเรายังทำงานน้อยเกินไป แต่ดิฉันคิดถอย
ไกลไปอีกว่า ตัวเองนั้นช่างโง่เง่า ช่างอีกสารพัดจะช่าง ที่คิดว่าลูกนั้นโอเค แต่จริงๆ ไม่โอเค และไม่สามารถหลุดออกจากความคิด
นั้นได้เลยเป็นเวลานานมาก ดิฉันเฝ้าพร่ำโทษตัวเองอยู่ตลอดเวลา สังเกตได้ง่ายๆ คือการไม่มั่นใจที่จะแชร์ประสบการณ์ การไม่มั่นใจ
ที่จะช่วยตอบคำถามหรือปัญหาของผู้ปกครองท่านอื่น ซึ่งจริงๆ ดิฉันอยากช่วยแบ่งเบาภาระให้คุณหมอบ้างแม้สักเล็กน้อยก็ยังดี
และที่แย่กว่านั้น คือดิฉันไม่สามารถบอกเล่าความรู้สึกออกมาเหมือนคุณพ่อ จึงไม่มีใครช่วยดิฉันได้ เป็นปีนะคะกว่าจะมาถึงวันนี้
กว่าจะรู้ว่าที่ผ่านมาไม่ใช่เราไม่ได้ทำอะไร ไม่ใช่ว่าเราทำผิด เพียงแต่เรายังทำไม่สมดุลย์ เรามองไม่ออกว่าจริงๆ แล้วลูกเป็นอย่างนั้น
เพราะพร่องในระบบไหน เค้าต้องการอะไร
เมื่อมาพบคุณหมอกิ่งแก้วครั้งแรกเมื่อ เดือนกันยายน 2555 ครบ 1 ปีพอดีหลังจากพบคุณหมอแก้วตา 555 การช่วยมองภาพรวม
ของคุณหมอทำให้ทิศทางของบ้านเราชัดขึ้นค่ะ แล้วยิ่งมาได้ดีวีดีการประสานเสริมกิจกรรม และการอบรมต่างๆ ยิ่งช่วยให้เราเกา
ถูกจุดมากขึ้น ณ ตอนนี้ดิฉันบอกได้เลยค่ะว่าบ้านเรามุ่งหน้าพุ่งทิศขึ้นอย่างโจนทะยานเลยค่ะ เอาใจช่วยคุณพ่อนะคะ

[พ่อน้องฟ้า]

ขอบพระคุณทั้ง 2 ท่านมากครับ

เหมือนคลิป

"ถ้าลูกจะสู้ พ่อกับแม่ จะอยู่เคียงข้างหนูเสมอ"

เฮ้อ......ทำงานต่อไป

[พ่อน้องฟ้า]

สวัสดีครับ
วันนี้มีเรื่องอยากจะแชร์ คือเรื่อง โรงเรียน
เมื่อปีที่แล้ว น้องฟ้ากลัวโรงเรียนอนุบาลนี้มาก ขับรถผ่านเมื่อไหร่เป็นร้องโวยวาย กลัวสารพัด จอดรถก็ไม่ได้
เราก็ทำงานอารมณ์ ตอบรับความกลัว ดูแลอารมณ์น้องฟ้ามาตลอด

จนผ่านไปเกือบปี อยู่ๆ น้องฟ้าก็อยากลงรถและเข้าไปในโรงเรียน น้องฟ้าเข้าไปเล่นที่เครื่องเล่นในสนามเด็กเล่น
เริ่มจากลูบๆคลำๆของเล่นแต่ละชิ้น กลัวของเล่นบางชิ้น อยู่ดีๆ ก็ดึงมือเราออกจากโรงเรียนกลับบ้าน
เมื่อปลายปีที่แล้วเราพาไปเล่นที่โรงเรียนอนุบาลตอนพักเที่ยงทุกวัน ผ่านไปหลายเดือน
จากเมื่อก่อนเธอจะล้นบ่อยๆไปยืนคนเดียวทำเสียงในลำคอ หรือตีหัวตัวเอง เราก็จะทำงานอารมณ์กันอยู่เรื่อยๆ
การเล่นกับเด็ก ป.1 5-6 คน ก็เป็นการเล่นที่ไม่มีปฏิสัมพันธ์มากนัก เพียงสามารถอยู่ในกลุ่มเด็กๆ ที่กำลังเล่นกันได้
บางครั้งก็ไปขวางทางที่เด็กๆกำลังเล่นกัน บางครั้งอยากเล่นกับเด็กก็ไปจับแขนเขาวิ่ง
น้องฟ้าเล่นอยู่แบบนั้นประมาณ 5-6 เดือน จนรู้สึกว่าลูกคุ้นเคยกับสิ่งแวดล้อมแบบนี้ได้ดีขึ้น

เปิดเทอมใหม่ เราก็ทำเหมือเดิมครับ แต่สิ่งที่สังเกตเห็นคือ น้องฟ้าจะขยายพื้นที่ในโรงเรียนออกไปเรื่อยๆ
จากเดิม เล่นอยู่แต่สนามเด็กเล่น เริ่มไปที่ดื่มน้ำ ไปต่อแถวกินน้ำกับเด็กอื่น(มีพ่อแม่คอยดูแลอยู่ห่างๆ) ไปสำรวจห้องน้ำ
ไปสำรวจที่ล้างมือ เริ่มเข้าห้องน้ำของโรงเรียน(ทั้ง อึ และ ฉี่ โดยบอกว่า “ฉี่” แต่ให้พ่อเข้าไปด้วย)
การสำรวจตรวจสอบของน้องฟ้า ขยายวงออกไปเรื่อยๆครับ เริ่มไปสำรวจห้องต่างๆ(โรงเรียนเพิ่งมีถึง ป.3)
ไปเล่นในห้องพี่ ป. 2 ที่เคยเล่นด้วยกันในสนามเด็กเล่น เข้าไปสำรวจสิ่งต่างๆในห้องเรียน(มีพ่อหรือแม่คอยดูแลอยู่ตลอด)
จากที่เคยอยู่ในโรงเรียน 10 นาที เพิ่มเป็น 20 นาที 30 นาที เพิ่มเป็น 1 ชั่วโมง เป็น 2 ชั่วโมง

ช่วงนี้สังเกตว่า เรื่องการล้น ของน้องฟ้า มีน้อยลงมากครับ เล่นขี่รถไฟโยกพร้อมๆกับเด็ก ป.1 ป.2 5-6 คน
ในบริเวณที่เด็กเล่นกัน 20-30 คน ได้อย่างสนุกสนาน ผมก็เข้าไปเล่นด้วย บางทีถามว่าจะไปไหน เด็กๆก็จะแย่งกับตอบ
ส่วนน้องฟ้า พ่อต้องถาม 2-3 ครั้ง ก็ตอบว่า “ไปขอแก่(ขอนแก่น)” ผมบอกว่า ใครจะไปต้องจ่ายตัง เด็กๆก็จะทำท่าจ่ายตัง
พอยื่นมือไปหาน้องฟ้า น้องฟ้าก็ทำท่าจ่ายตัง ต่อมาผมก็ทำท่าเป็นคนขายของถามเด็กๆว่าใครจะกินบ้าง น้องฟ้าก็ทำท่าหยิบ
ของในมือผมไปใส่ปาก ฯลฯ พอตอนผมจะโยกรถไฟ น้องฟ้าตื่นเต้นดีใจ กำมือยกขึ้นเขย่า พร้อมบอกพ่อ “แยงๆ (แรงๆ)”
ถามน้องฟ้าว่าสนุกไหม เธอตอบว่า “นุก” ชอบไหม , ชอบมากหรือน้อย , เอาอีกหรือพอ , เอาแรงๆหรือเบาๆ น้องฟ้าก็ตอบได้ดี บางครั้งน้องฟ้าทำท่าจะไปดึงแขนเด็กที่ยืนดูอยู่ใกล้ๆ พ่อก็ถามว่า จะให้พี่ขึ้นรถหรือยืนรอ , จะให้พี่นั่งหรือยืน , ตรงไหน
น้องฟ้าก็พอตอบได้จากตัวเลือกที่ให้ แต่บางครั้งต้องถามหลายครั้งและตื้อให้ตอบ

จนวันหนึ่งรถไฟโยกพัง เล่นไม่ได้ น้องฟ้าจึงมีโอกาสไปสำรวจอีก คราวนี้เข้าไปสังเกตห้องที่ไม่เคยไปคือ ห้องเด็กอนุบาล 1 และ
อนุบาล 2 น้องฟ้าเห็นเด็กกำลังนอน น้องฟ้าอยากเข้าไป เราก็ห้ามเพราะกลัวรบกวน น้องฟ้าก็ขอนั่งตรงประตู(ใช้ภาษากาย)
ครูเขาก็ใจดีอนุญาตให้น้องฟ้าเข้าไปในห้องได้ น้องฟ้าหันมามองเราพร้อมทำท่าจะนอน(เหมือนจะขออนุญาต)
เราถามว่าอะไร เธอบอกว่า “นอ(นอน)” คุณครูเลยเอาที่นอนมาให้ น้องฟ้าก็นอนเล่นเงียบๆไม่หลับ หลังจากนั้นน้องฟ้าก็ชอบมา
ที่ห้อง อนุบาล 2 เข้าไปเล่นในห้อง สลับกับที่สนามเด็กเล่น

[พ่อน้องฟ้า]

วันต่อมา เราจึงบอกยายว่า ถ้าอยากพาน้องฟ้าไปเล่นที่โรงเรียนอนุบาลตอน 10 โมง ก็ได้นะ ลองดู
(เดิมจะรอพ่อกับแม่มารับที่บ้าน ตอนเที่ยง)
พอยายพาไปเล่นโรงเรียน แล้วเราไปรับต่อตอนเที่ยงเพื่อไปกินข้าว ยายค่อนข้างแฮปปี้ พูดให้เราฟังหลายอย่างเกี่ยวกับการที่
น้องฟ้ามีปฏิสัมพันธ์กับคนอื่น ทั้งเด็กและครู เราพาน้องฟ้าไปกินข้าวที่ร้าน แต่สังเกตเห็นลูกไม่เหมือนเดิม ไม่ค่อยกินข้าว
ไม่มานั่งกับเรา ไม่กินอาหารที่ชอบ(ส้มตำ) เหมือนยืนรออะไรบางอย่าง
จนน้องฟ้ามาดึงแขนเรา แล้วบอกว่า “ไปโรงเรียน” เราก็สื่อสารกันไปมา จนมาจบที่ “กินข้าวแล้ว ไปเล่นที่โรงเรียน”
เราไม่คิดว่าลูกจะเข้าใจในสิ่งที่เราพูด แต่ปรากฏว่าหลังจากกินข้าวขึ้นรถจะกลับบ้าน น้องฟ้าบอกว่า “ไปโรงเรียน” เราเลยพาลูกไปอีก

น้องฟ้าเข้าไปเล่นในห้องอนุบาล 2 เหมือนเป็นห้องของตัวเอง แม่น้องฟ้าเลยคุยกับครู ขออนุญาตให้น้องฟ้าเล่นในห้อง
ครูอนุญาต แต่น้องฟ้ายังเข้าๆ ออกๆ ห้องบ่อยๆ เพราะยังอยากไปสำรวจที่อื่น
ต่อมาน้องฟ้าไม่ยอมเข้าห้องอนุบาล 2 แต่ไปอยู่ห้องอนุบาล 1 ครูเดินไปตามก็ไม่ยอมออกมา เห็นครูเดินมาน้องฟ้าจะทำเป็นหลบ
ถามน้องฟ้าก็บอกว่า “ไม่ไป” “จะอยู่นี่” (เด็กอนุบาล 2 อยากเล่นกับฟ้ามาก มารุม มาจับ มาดึง มาจู้จี้ น้องฟ้ายังทนไม่ไหว)

น้องฟ้ามาอยู่ที่ห้องอนุบาล 1 ดูเธอไว้วางใจครู เชื่อฟังครู ไปกินข้าวกับครู ไม่ออกไปกินข้าวกับเรา
จนเราต้องซื้ออาหารจากข้างนอกมาให้เธอ (จริงๆก็ให้ครูกินด้วยแหละ และถือโอกาสคุยกับครู)
ครูก็บอกเราว่าดูน้องฟ้าก็ฟังเข้าใจ ทำตามที่บอกได้ พ่อ แม่ ยาย ไม่ต้องมาเฝ้าก็ได้
ผมกับแม่น้องฟ้า เข้าไปคุยกับครูว่า ขอมาดูแลลูก เพราะ คุณหมอบอกว่าเธอยังต้องบริหารปาก ฝึกออกเสียง ฝึกสายตา
(จริงๆ เราคาดหวังไปถึงเรื่อง อารมณ์ กลัวไม่ได้ทำงานอารมณ์ เมื่อลูกคับข้องใจ) ครูก็เข้าใจเพราะแม่น้องฟ้าจะมานวดปาก
และฝึกออกเสียงตามการบ้านที่ได้มา และผมจะฝึก โยน-รับ ลูกบอลต่อ และเล่นกับน้องฟ้าในโรงเรียน จนครูและนักเรียน
รู้จักเราหมด (ของเล่นที่พัง ผมก็ขออนุญาตซ่อมให้ฟรีอยากให้ลูกได้เล่น ท่าน ผอ. ก็ยินดี)

[พ่อน้องฟ้า]

ปัจจุบัน 2 สัปดาห์ที่ผ่านมา น้องฟ้าใช้บริการทุกอย่างของโรงเรียน จนผมเกรงใจโรงเรียน(สังกัด เทศบาลตำบล)
เลยให้แม่เขามาสมัครเข้าเป็นเด็กอนุบาล 1 (น้องฟ้า จะครบ 6 ปี สิ้นเดือนนี้) แต่ประมาณว่า จะมา จะกลับเมื่อไหร่ก็ได้
และยังขอครูว่า พ่อ แม่ ยาย ยังจำเป็นต้องผลัดเปลี่ยนกันมาดูแล แต่จะดูอยู่ห่างๆ
(ผมไม่ได้บอกครูว่า น้องฟ้าเป็นอะไร บอกแค่ว่า น้องฟ้าต้องได้รับการกระตุ้นอยู่เสมอ แต่ครูจะรู้เองหรือเปล่าไม่ทราบ)
ครูบอกว่า จากที่ดูน้องฟ้าเปรียบฟ้าเทียบกับเด็กๆ ในห้อง อนุบาล 1 น้องฟ้าสามารถทำตามคำสั่งได้(ถูกบ้าง ผิดบ้าง)
น้องฟ้ารู้จักสังเกตและเลียนแบบคนอื่น บางครั้งผมไม่ได้คุยอะไรกับครู แต่เล่นแกล้งงงกับน้องฟ้าให้ดู(ครูคงอึดดัด)
ปรากฏว่า วันต่อมา ครูเลียนแบบบ้าง “จะเทตรงไหน” “เทใส่ถ้วยหรือใส่จาน” ผมชอบใจเลยฝากบอกแม่น้องฟ้าว่า
ช่วยชมครูเขาหน่อย บอกว่าผมชอบที่เขาทำแบบนั้น อยากให้ทำบ่อยๆ


ช่วงนี้เลยเป็นช่วงเวลาที่เราต้องล็อกเวลา ช่วงเที่ยงถึงบ่าย 2 โมง เราจะไปฝึกน้องฟ้าที่โรงเรียน
ส่วน 10 โมง ถึงเที่ยง และ บ่าย 2 โมงถึงเลิก 3 โมงครึ่ง เป็นหน้าที่ของยาย และเราต่อ 4 โมงครึ่ง จนถึงเข้านอน
การฝึก ทำ เช้า เที่ยง เย็น สถานที่ที่น้องฟ้าชอบไปเป็นประจำ เซเว่น โลตัส ร้านค้า ไม่ไปแล้วเธอจะไปโรงเรียนอย่างเดียว
(เราคุยกันว่า การได้เจอของจริง ฝึกกันสถานที่จริงตอนนี้ เหมือนน้องฟ้าได้เรียนรู้จากคนอื่น อยู่ตลอดเวลา)

[ta-mom]

มาชูป้ายไฟ เชียร์น้องฟ้าค่ะ ติดตามๆ

ของดิฉันเอง อยากจะพาลูกเข้า รร ซัก 6 ขวบ (ตอนนี้ 4 ขวบ) เหมือนกัน ติดตรงกลัวไม่ขึ้นรถนี่สิ ต้องทำงานกันต่อไป

[พ่อน้องฟ้า]

สวัสดีครับ อ.กิ่งแก้ว นักบำบัด และผู้ปกครองทุกท่าน
วันก่อนลืมขอความเห็นจากอาจารย์เกี่ยวกับ พัฒนาการของน้องฟ้า วันนี้เลยขอถามเพิ่มเติมด้วยเกี่ยวกับ การฝึกตา
ตอนนี้การฝึกตาเราทำมาเกือบ 1 เดือนครับ (แบบเป็นเวลา สม่ำเสมอ เพราะที่ผ่านมา ยังละเลยไม่จริงจัง...)

1. โยน-รับ ลูกบอล (เป็นยาง น้ำหนักพอดี ใช้เล่นในสระน้ำ เส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 6-7 นิ้ว )
ลูกบอลพลาสติกเล็กที่เด็กเตะกันเล่น(เส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 5 นิ้ว )
ระยะที่ใช้ ก็ประมาณ 1 – 3 เมตรแล้วแต่สถานการณ์ จำนวนครั้งทีละ 10 ครั้ง น้องฟ้าก็เริ่มจากไม่อยากทำเลย
จนตอนนี้ก็รับ-โยน ได้ดีขึ้นครับ ตอนนี้เอาครั้งละ 2 เซต (20 ครั้ง) ถ้าน้องฟ้าตั้งใจ จะสามารถรับได้ 80-90%
บางทีฉวยโอกาสตอนที่น้องฟ้าพร้อม พ่อก็ให้โยน-รับ ตุ๊กตา , รองเท้าของน้องฟ้า , เสื้อผ้า , ลูกอม ก็ทำได้ครับ

2. เอาลูกบอลพลาสติก (เส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 12 นิ้ว ) มาเจาะรู ร้อยเชือกแขวนกับเพดานในห้อง
แกว่งให้น้องฟ้า จับ , ตี , ปัด น้องฟ้าก็มองตามดีครับ จับ , ตี , ปัด ได้ดี บางทีน้องฟ้าใช้การนอนกับพื้น
แล้วใช้มือปัด หรือบางทีใช้เท้าถีบ

3. เล่นไฟฉาย หรือ เครื่องเล่นที่เป็นแสงดาว ก่อนนอน เมื่อก่อนชอบมากครับ จะชี้ให้เราดูด้วย
แต่ระยะนี้เล่นแป๊บเดียวน้องฟ้าก็ปิด เอาเก็บ แล้วนอน

4. เวลานั่งรถ เดิมแม่ลูกจะนั่งด้านหลัง ก็ให้เปลี่ยนพาน้องฟ้ามานั่งหน้า (อันนี้ไม่รู้เกี่ยวไหม)

5. ส่วนการฝึกออกเสียง ก็ทำมาได้ประมาณ 1 เดือน แรกๆก็ลำบากเอาการ เพราะ น้องฟ้าไม่ค่อยร่วมมือ
แต่ตอนนี้ก็ดีขึ้น ก็มีสีหน้าแบบเซ็งๆบ้าง ความชัดของเสียงก็ประมาณ 60-70%

การฝึกถ้ารวม การนวดปาก ด้วยจะใชัเวลาประมาณ 1 ชั่วโมง ครับ ถ้าเป็นเมื่อก่อน เลิกคิดไปได้เลยครับ

อาจารย์หมอ และผู้ปกครอง ช่วยเสนอแนะเพิ่มเติม ด้วยครับ
ขอบพระคุณครับ

[กิ่งแก้ว]

อย่าลืมเล่นสนุกนะคะ

[krongkan]

ถ้าคุณพ่อรู้สึกว่าน้องล้าเกินไปก็อย่าลืมกอดเบาๆ ให้แรงใจลูกนะคะ เพราะจัดเต็มมากนี่รู้เลยว่าเด็กจะล้าจริงๆ แต่ก็ทำไปเถอะค่ะ

ปลอบไป เล่นไป ฝึกไป ดูความก้าวหน้าของเขาไปเรื่อยๆ รวมทั้งต้องดูความสมดุลย์ด้วยค่ะ ถ้าเครียดเกินก็ผ่อนบ้าง ถ้าหย่อนเกิน

ก็ดึงหน่อย อย่าลืมดูแลเรื่องความสนุกระหว่างทำกิจกรรมด้วยค่ะ เล่นกันไป เชียร์กันไป ให้น้องสนุกและรู้สึกว่ามีกำลังใจทำได้

ถ้ารู้สึกว่าทั้งบ้านมีความสุข ทั้งๆ ที่มีกิจกรรมจัดเต็มก็แปลว่าใช่ค่ะ แต่ถ้ามันแปร่งๆ เครียดๆ ก็ปรับลดปรับเพิ่มเอาค่ะ

[krongkan]

น้องฟ้ามีโอกาสได้พบนักกิจกรรมบำบัดเรื่อง SI บ้างไหมคะ ดิฉันว่าก็จำเป็นนะคะ นักกิจกรรมบำบัดจะจัดกิจกรรมให้อย่างเป็นระบบ

ถ้าไม่สะดวกก็ทำกิจกรรมตามดีวีดีที่คุณหมอแนะนำไปเรื่อยๆ หากได้จังหวะก็ลองพาประเมินกับนักกิจกรรมบำบัดดูสักหน่อย จะได้

ทราบว่าน้องติดขัดระบบอะไรบ้างค่ะ เพราะระบบรับรู้เป็นฐานทางร่างกายที่เราต้องเก็บให้หมดค่ะ ส่วน FT ก็เป็นฐานเรื่องใจและการคิด

ที่เราก็ต้องเก็บเหมือนกัน