งงเรื่องเล่นสมมุติกับลูกค่ะ

[Nong_Pan]

ตอนนี้ก็เล่นกับลูกไปเรื่อยๆค่ะ มีข้อสงสัยปรึกษาอาจารย์และผู้มีประสบการณ์ค่ะ. คือว่าพยายามเล่นสมมุติกับลูกค่ะ  เล่นไปเที่ยวสวนสนุก. แต่

ลูกจะพยายามไม่ให้เราได้เข้าไป/หรือเล่นในสวนสนุกค่ะ เช่นเราไปดรีมเวิลด์ จะไปนั่งเคเบิลคาร์ เขาก็จะเป็นคนมาแซงคิวเรา. หลายครั้งด้วย

ค่ะ เราจะขึ้นเขาก็แซงตลอด เราก็ให้เคเบิลคาร์ค้างบ้าง เขาก็มีชูชีพกระโดดลงมามั่ง มีบอลลูนไปรับมั่ง ให้เราไปต่อแถวขึ้นใหม่ แถวยาวมาก

ฝนตกตอนรอคิว พอจะได้ขึ้นเครื่องก็ขัดข้อง จนเราบอกว่าไปเล่นสวนสนุกที่อื่นก็ได้ ที่สวนสยาม ดีสนีย์แลนด์ แต่เขาก็จะพยายามไม่ให้เราได้

เข้าหรือเล่นสวนสนุกเลยค่ะ แถวยาวมั่ง คนเยอะมั่ง พอจะได้เข้าสวนสนุกปิดพอดี เราก็พยายามจนได้เข้าในสวนสนุกจนได้เข้า คราวนี้จะไปล่อง

เรือเขาก็จะมีตัวป่วนมานั่งด้วย พอล่องเรือจะเจอไดโนเสาร์ เขาก็จะสร้างเรื่องให้เราไม่ได้ดูคือ มาปิดตามั่ง เตะขามั่ง ไม้ตีหัว และอื่นๆเพื่อให้เรา

หันไปข้างหลังไม่ให้เราได้ดูไดโนเสาร์ ประเด็น ท่ีสงสัยคือตอนเล่นเราก็ถือตุ๊กตาเล่นไปเรื่อยๆค่ะ แต่ลูกเขานั่งดูเราค่ะพร้อมกำกับบท อย่างงั้น

อย่างนี้ค่ะลงมาถือตุ๊กตาเล่นกับเราก็ตอนเขาสร้างอุปสรรคให้เราแก้ แล้วที่ผ่านมาเขาก็จะเล่นทำนองนี้ค่ะ คือจะเป็นคล้ายๆคู่อริกัน คนละพวกคน

ละฝ่ายกันซะส่วนใหญ่ ถือเป็นการเล่นสมมุติอยู่มั๊ยคะ ขออีกเรื่องนะคะ ตอนชวนลูกไปอาบนำ้หรือแปรงฟันหรือตื่นนอน เขามักไม่พูดด้วยแล้วพูด
ไห
เรื่องอื่นแทน หรือให้ร้องเพลงก่อนบางที่ให้ร้องโน่นนี้ที่เขาตั้งขึ้นมาเอง เช่นเพลงนาเอโทร(ตัวการ์ตูนในโปเกมอนค่ะ) แล้วจะทำ. เราก็ร้องแล้ว

ก็ชวนไปทำกิจกรรมที่เราต้องการ เขาก็ว่าเราร้องไม่เพราะต้องร้องเพลงนี้ใหม่ หรือไม่ก็ว่าเขาบอกผิดเพลงให้ร้องเพลงปิกาจู้ถึงจะถูก เราก็ทำ

ตามไปเรื่อยๆแต่ก็ชวนเขาไปในกิจกรรมที่ต้องการหลังจากร้องเพลงจบ เขาก็พลิ้วไปพลิ้วมาแต่ก็วนๆอยู่เรื่องให้ร้องเพลงโน้น ชื่อเพลงนี้นะ่ค่ะ

จริงๆแล้วคือแม่ชวนๆเขาแบบไม่หวังผลค่ะเพราะอยากให้เขาไม่ไปแล้วหาเหตุที่จะไม่ไป แบบนี้พอจะเป็นจุดเริ่มต้นของการดื้อมั๊ยคะ

[กิ่งแก้ว]

มีความเป็นไปได้หลายอย่างค่ะ

อย่างแรก เขาอาจจะหงุดหงิดที่เราพยายามฝึกนุ่น ฝึกนี่ (รวมทั้งการชวนพูดคุย ตื๊อเอาคำตอบ สร้างอุปสรรค) ซึ่งเป็นเรื่องยากของเขา

เขาจึงระบายอารมณ์ออกมาในการเล่นสมมุติ โดยการแกล้งไม่ให้เราเข้าไปสนุกในสวนสนุก

การระบายออกทางการเล่นสมมุติ เป็นพื้นฐานสำคัญก่อนที่เขาจะบอกออกมาได้ว่า หงุดหงิดใจที่พ่อแม่ตื๊อให้เขาทำเรื่องยากสำหรับเขา

อย่างที่สอง เขาอาจจะกลัวเครื่องเล่น และหุ่นไดโนเสาร์ กลัวพ่อแม่จะได้รับอันตราย จึงพยายามไม่ให้พ่อแม่เข้า

ไม่ว่าจะเป็นอะไร ไมีต้องวิเคราะก็ได้ เล่นตามเรื่องที่เขาต้องการเล่น และขยายเรื่องราวไปเรื่อย ๆ

คิดมุขพยายามเข้าสวนสนุกเข้าไว้ค่ะ

ระหว่างเล่นอาจจะเย็บถามเป็นระยะ ๆ แล้วรอคำตอบ หากไม่ได้ ก็ให้ตัวเลือก เท่าที่สังเกต ระหว่างที่เล่น คุณพ่อมักจะถามความรู้สึก

แต่ไม่ได้รอคำตอบค่ะ

[Nong_Pan]

สวัสดีค่ะ ตอนนี้ก็พยายามเล่นสมมติกับลูกทุกวัน พยายามขยายเรื่องราวการเล่นอย่างที่อาจารย์แนะนำ ขอเขียนเล่าเพื่อขอคำแนะนำเพิ่มเติมค่ะ การเล่นลักษระคล้ายเดิมคือให้เราทำนู่นนี่ แล้วเขา

จะพยายามขัดขวางไม่ให้เราทำได้สำเร็จ เช่นจะดู CD หรือไปหาเพื่อน ดูเหมือนว่าเขามีการคิดแก้ปัญหาหลายทางขึ้นค่ะ เช่นเราขี่จักรยานจะไปหาเพื่อน เขาก็จะมีเด็กเกเรมาผลักเรา แตะเราแย่ง

จักรยานไปโยนลงนำ้้มั่ง ถอดเบาะ ถอดบันไดมั่ง พ่นสีใส่รถ โรยตะปู เราก็เสียใจๆ แล้วเอารถไปซ่อม แล้วเดินทางไปใหม่ เขาก็มีผลักจักรยานเราล้มเข้าป่ามดแดง ป่ากระบองเพชร แล้วแย่ง

จักรยานมาทำนั่นทำนี่ บางครั้งขึ้นไปบนหลังคาทิ้งลงมาจากหลังคาก็มีค่ะ เราก็เลยบอกว่างั้นไปรถประจำทางมั่ง เขาก็พอถึงบ้านเพื่อนก็ยืนบังไม่ให้ลงจากรถ ให้รถขับเลยบ้านเพื่อนไปที่โน่นที่นี่ เราก็

นั่งรถกลับค่ะ ไปใหม่เขาก็มีรถติดไฟแดง แต่ที่ไม่คาดว่าเขาจะคิดคือให้รถชนกันค่ะ เราเปลี่ยนไปทางเรือ เขาก็ให้เรือชนสะพาน แสดงว่าเขากล้าคิดเรื่องแรงๆได้มากขึ้นมั๊ยคะ ตอนนี้ชีวิตประจำวัน

บางทีบอกให้เขาำอะไร เช่นเข้าห้องนำ้เสร็จปิดประตูห้องนำ้ด้วย เขาก็จะทำเสียง จึี ทำไมต้องบอกด้วยเนี่ย กำลังจะทำอยู่ แม่ก็ถามเขาว่า อ้าว แล้วเป็นไรล่ะ เขาก็บอกว่าโมโหแม่ซี แม่ดุทำมัยเล่า ก็

ถามเขาไปค่ะ แล้วบอกยังงัยล่ะ ถึงจะไม่ดุ เขาก็ทำเสียง(ออกแนวเล่นแล้วค่ะ ปัณณ์คร้าบบบบบ ปีดประตูหน่อยคร้าบบบบบ) ประมาณนี้ค่ะ บางทีเขาปีนระเบียงเล่น ตะโกนเรียกแม่ไปดู ก็บอกเขา

ว่าไม่ได้ ห้ามปีน แม่ดุแล้วนะ เขาก็เดี่ยวถุยนำ้ลายใส่หัวเลย ก็ถามเขาว่าทำไมล่ะ เขาก็บอกว่าโกรธแม่ซี คนกำลังอารม์ดีๆแล้วมาดุทำไม ..เดี่ยวนี้พูดเดี่ยวแตะ.. เดี่ยวจั๊กจี้.. เดี่ยว.. บ่อยขึ้นค่ะ แต่

หน้ายังไม่ค่อยชัดเท่าไร เราควรต่ออย่างไรดีคะ ตอนนี้มีเพื่อนมาเล่นที่บ้านทุกวันค่ะ เล่นกันได้มีผู้ใหญ่แอบดูอยู่ ที่เล่นกันก็เช่น ลูกข่าง ค่ะ เจอความเก่าของเพื่อนหลอกล่อเหมือนกัน อย่าง

เพื่อนอยากได้ลูกข่างของปัณณ์ มาขอปัณณ์ไม่ให้ เพื่อนก็ว่างั้นมายิงฉุบกัน ใครชนะได้ แล้วเพื่อนก็ได้ไป ... แบบนี้น่ะค่ะ เล่นแบด เล่นบาส ก็เล่นกันค่ะ แต่บาสเวลาเล่นเขาก็ชอบนะคะ แต่จะอยู่

ห่างจากกลุ่มเด็กหน่อยหนึ่ง ไม่เข้าไปแย่งลูกเหมือนเด็กอื่น แล้วไม่ค่อยพูดหรือมีเสียงปัณณ์เท่าไรเลย พ่อแม่ก็พยายามเฮอาค่ะ เขาชนะก็จะเฮดังๆ กระโดดดีใจ เขาแพ้ก็จะโห เสียดายจัง มีใคร

เสียใจมั๊ยนี่ อยากได้คำแนะนำค่ะต่อแบบไหนดี ตอนนี้เปิดเทอมแล้ว เสียดายค่ะ เวลาเล่นกับลูกลดลง แต่จะทำต่อไปค่ะ

[กิ่งแก้ว]

ดีแล้วค่ะ เล่นไปเรื่อย ๆ ช่วงที่ลูกบอกว่าจะถุยนำ้ลายใส่น่ะ มองซ้าย มองขวา นิดหน่อยก็ดีค่ะ

เดี๋ยวเสียงสังคมกระหน่ำ

ต้องตามแก้ปัญหาอีก

ใช้การหารือระดมความคิดก็ได้

เช่น อ๋อ เวลาพูดว่าจะถุยน้ำลายใส่ แปลว่า โกรธ พูดว่าโกรธ เลยได้ป่าวล่ะ

ถ้าไม่ได้ พูดแบบไหนดี คนอื่นจะไม่ตกใจ

เป็นต้น

ที่ออกตลกในที่สุด ก็ไม่เป็นไรค่ะ

เอาไว้ใช้ เวลาของจะเริ่มขึ้น แล้ว เล่นแบบดักคอ ก็ได้

อ้าว...มิสเตอร์เดี๋ยว รอบนี้จะเดี๋ยวอะไรคร๊าบ

[Nong_Pan]

ขอบพระคุณค่ะอาจารย์ เราเล่นสมมุติกันอยู่เรื่อยค่ะๆ บางวันก็สนุกกันมากๆบางวันก็แป้กค่ะ แต่มีเหตุการณ์ที่สงสัยค่ะเมื่อเย็นวานเราไปสนามเด็กเล่นกัน มีรถขายขนมโตเกียวอยู่ข้างๆ ลูกบอกอยากกินขนมค่ะ แม่ก็บอกว่าได้ๆ แต่แม่ไม่ได้เอาตังค์มา ลูกก็ให้ล้วงกระเป๋าซ้าย-ขวา ก็ไม่มีค่ะ ลูกก็ว่างั้นขอตังค์พ่อก็ได้ ลูกก็วิ่งไปบอกค่ะ พ่อขอตังค์กินขนม พ่อก็บอกค่ะ ไม่ได้เอาตังค์มา ลูกเข้าไปค้นตัวพ่อ ค้นกระเป๋ากางเกงพ่อ ก็ไม่เจอค่ะ เขาก็กลับไปนั่งชิงช้าค่ะแล้วบอกว่าพรุ่งนี้ค่อยกินก็ได้ แสดงว่าเจตจำนงยังไม่ชัดหรือปล่าวคะ แต่แม่ก็พูดต่อค่ะ โหแต่ขนมหอมจังเนาะ พี่เอมีตังค์เยอะเลย(เพื่อนแถวๆบ้านกำลังถือกระเป๋าสตาค์อยู่) ลูกก็ล้วงกระเป๋ากางเกงตัวเองแล้วเอาตังค์ในกระเป๋าไปซื้อขนม หรืออยู่ๆลูกพูดขึ้นว่าอยากกินลูกอม แม่ก็ว่าเหรอ เอางัยล่ะ ลูกก็ว่าจะไปซื้อกับพ่อ พ่อก็ว่าได้ๆ ขอเข้าห้องนำ้แป๊บนึง ลูกก็เดินไปรอที่ประตูค่ะค่ะ แล้วก็เล่นโน่นเล่นนี่จนเพลินเหมือนลืมว่าจะไปไหน จนพ่อแกล้งผิวปาก ลูกถึงวิ่งมาหาแล้วจูงมือพ่อไปซื้อลูกอม อีกเหตุการณ์หนึ่งก็งานลอยกระทงค่ะ เขานัดเพื่อนไปเล่นบ้านลม เขาก็เร่งพ่อแม่อยู่ 2-3ครั้ง ว่าเร็วๆ พ่อแม่ก็บอกได้ๆขอเก็บของก่อนนะลูก จะลองยื้อดูค่ะ ปรากฏลูกก็หาอะไรมาเล่นรอแล้วเหมือนจะลืมสิ่งที่ตั้งใจไว้ จนแม่ร้องเตือน อ้าวลูกเล่นบอลอยู่เหรอ ลูกก็บอก ก็รอพ่อกับแม่อยู่เนี่ยจะไปบ้านลม หรือพอไปถึงแล้วมีปาลูกโป่ง แล้วได้ตุ๊กตา เขาอยากได้ตุ๊กตาค่ะ แม่ก็ถามเขาค่ะว่าเสียงโป่งแตกดังนะ กลัวไหม เขาก็ว่ากลัว แต่อยากได้ตุ๊กตา แล้วขอปา ก็ปาโป่งค่ะ แต่ไม่ได้ตุ๊กตาเพราะลูกโป่งแตกไม่หมด เขาก็ขอปาอีกนะ แม่ถามค่ะ ทำไมถึงขอปาอีก ลูกอยากได้ตุ๊กตา แม่ก็บอกว่า อ้าวเหรองั้นเอางัยดีล่ะ ลูกก็ว่าพรุ่งนี้ก็ได้ พรุ่งนี้ขอแก้มือนะ เป็นอย่างงี้บ่อยค่ะ ทำงัยดีคะ

[kroopob]

เป็นอย่างงี้บ่อยค่ะ ทำงัยดีคะ

คุณแม่หมายถึงว่า เป็นอย่างไหนครับ?
และในเหตุการณ์นั้นๆ ใจคุณแม่อยากให้เป็นอย่างไรครับ?

[Nong_Pan]

คือว่าลูกจบสิ่งที่อยากได้แบบไม่ค่อยยื้อเราเลยค่ะ. ก็ยังคิดว่าท่าทีเราเอาจริงไปไหม

ลูกเลยถอดใจ อยากให้ลูกมุ่งมั่นเจตจำนงค์ให้ชัดๆกับสิ่งที่อยากได้นะ่ค่ะ และหาทางเอาสิ่งนั้นมาให้ได้ ไม่ใช่หลีกเลี่ยง

แต่บางครั้งก็คิดค่ะครูพบว่านัั่นคือคำตอบการแก้ปัญหาของลูกหรือปล่าว ก็เลยงงๆๆๆอยู่ค่ะ

[กิ่งแก้ว]

หากเราพบว่าบางวันเราเดินได้ไกล 5 กิโลเมตรได้ เมื่อเรามีความต้องการ ก็แสดงว่าร่างกายเราพร้อม ไม่จำเป็นต้องพิสูจน์กันบ่อย ๆ

เด็กก็เหมือนกัน หากเขาเคยแสดงเจตจำนง ตื๊อ ยื๊อ ได้ยาวนาน ก็แสดงว่าเขามีทักษะนี้แล้ว

บางวันเขาอาจจะขี้เกียจยื๊อ บางวันเขาอาจจะไม่อยากมากพอ บางวันเขาอาจจะหาทางออกอื่น ๆ ได้

จะเกิดอะไรขึ้น ถ้ามีลูกที่ตื๊อ ยื๊อ แบบไม่เลิกราทุกเรื่องฺ.......

[Nong_Pan]

ขอบพรระคุณมากค่ะทั้งอาจารย์กิ่แก้วและครูพบ

ไม่รู้ว่าจะถ่ายทอดยังงัยว่ารู้สึกซาบซึ้งในความเมตตาและความปรารถถนาดีของอาจารย์ที่มีต่อเด็กๆ

ทำให้มีแรงและ มีกำลังใจสู้เพื่อลูกต่อไปค่ะ

[Nong_Pan]

ขอโทษค่ะพิมฟ์ผิด

ขอบพระคุณมากค่ะทั้งอาจารย์กิ่งแก้วและครูพบ

ไม่รู้ว่าจะถ่ายทอดยังงัยว่ารู้สึกซาบซึ้งในความเมตตาและความปรารถถนาดีของอาจารย์ที่มีต่อเด็กๆอย่างจริงจังและจริงใจ

ทำให้มีแรงและ มีกำลังใจสู้เพื่อลูกต่อไปค่ะ