ปร๊กษาการเข้าอบรมค่ะ

[เอดา]

สวัสดีค่ะ

ดิฉันหายไป 3 อาทิตย์ ไปตั้งหลักอ่าน...อ่าน...อ่าน...ทั้งหนังสือและในเน็ต ได้หนังสือคุณหมอเพิ่มอีก 2 เล่ม และ DVD อีก 6 แผ่น ได้แต่อ่านหนังสือยังไม่ถึง DVD ค่ะ

ดิฉันคิดว่าลูกน่าจะไปได้ถึงระดับ 7 ซึ่งมีความหลากหลายในเรื่องการคิดให้เหตุผล แต่ด้วยความที่ไม่เคยใช้การบำบัดเลย น้องน่าจะมีความพร่องในทุกระดับ

ดิฉันพอจะเข้าใจหลักการมากขึ้นและคิดว่าการร่วมเล่นสมมุติบ่อยๆ ตามหลักการ FT จะทำให้น้องใช้ชีวิตร่วมกับเพื่อนอย่างมีความสุข

โดยปกติน้องมีความสามารถในการพูดคุยได้ดีและมีปฎิสัมพันธ์กับคนเล่นด้วยได้ดี แต่ดิฉันคิดว่าน่าจะเพราะน้องไม่ใช้สัญลักษณ์แต่ใช้พฤติกรรมแทน ตอนนี้เริ่มเล่นสมมุติมากขึ้นและเน้นในส่วนที่ขาดหาย แค่สองอาทิตย์น้องบอกความต้องการแทนการใช้พฤติกรรมทันที ส่วนเรื่องอารมณ์แทบจะไม่ต้องทำงานอารมณ์กันเลย หรือเป็นเพราะน้องไม่ได้ไปโรงเรียน แต่เมื่อสองอาทิตย์ก่อนที่เริ่มใช้ FT น้องไม่แสดงอาการก้าวร้าวเมื่อโกธรเพื่อนแล้ว แต่บอกเพื่อนไปดังๆ ว่า หยุดน่ะ อย่าเล่นกับเราแบบนี้ ซึ่งน้องเองก็บอกคุณแม่เหมือนกันเวลาที่เค้าไม่ชอบให้เราเล่นแบบนั้น คุณแม่เลยถามเค้าว่า และหนูอยากให้ทำอย่างไหนล่ะ คุณแม่จะได้รู้... ยังต้องใจเย็นคุยกันค่ะ แต่อารมณ์ไม่หงุดหงิดง่ายเหมือนก่อน และเหมือนจะคิดดังกว่าเคย คิดอะไรก็พูด แต่ไม่ได้บอกตรงๆ ว่าต้องการอะไร เช่น
-ทำไมพี่หมูไม่ช่วยผมต่อเลโก้เลย
-คุณแม่เลยถามว่า หนูอยากบอกอะไรค่ะ
-เค้าบอกว่า อยากให้คุณแม่มาช่วยต่อหน่อย
-คุณแม่เลยบอกน้องไปว่า หนูบอกได้เลยน่ะ เช่น พี่หมูช่วยผมต่อเลโก้หน่อยครับ
ดิฉันไม่มั่นใจว่าถ้าเป็นสถานการณ์เช่นนี้ควรบอกลูกอย่างไรค่ะ ให้เค้าคิดดังๆ แบบนี้ไปเหรอ เพราะเหมือนจะคิดลบนิดหนึ่ง แต่ปกติน้องก็บอกความต้องการได้ทุกครั้ง เช่นช่วยทำอันนี้ให้หน่อยครับ อยากได้หนังสือเล่มนี้ช่วยหาให้หน่อยครับ

หลายคนบอกว่า น้องเปลี่ยนแปลงไปมาก ไม่ว่าการพูดคุยที่มีถามกลับระหว่างพูดคุยด้วยกัน (ตอบโต้) หลายครั้งที่ถามถึงคนอื่น หรือถามความรู้สึกคนอื่น

บางครั้งเราเข้าไปเล่นด้วย เค้าจะบอกเลยว่าตอนนี้ขอเล่นคนเดียวก่อน แต่ระหว่างเล่นคนเดียวเค้าไม่หลุดจากเราไป เช่น ถามว่าเราคิดอะไรอยู่เหรอ อยากไปอาบน้ำก่อนไม๊ระหว่างรอเค้าเล่น หรือ เสียใจป่าวที่คนที่คุณแม่ชอบไม่อยู่ในบ้านแล้ว (ดูรายการ AF) เค้าจะหันมายิ้ม หรือไม่ก็อธิบายให้เราฟังว่าเค้ากำลังทำอะไรอยู่ แค่ไม่อยากให้เราเข้าไปเล่นด้วย เพราะเค้าอยากเล่นแบบนี้คนเดียว (กรณีนี้เราต้องตื้อขอเล่นด้วย ใช่ไม๊ค่ะ) แต่พอเค้าต่อเลโก้เสร็จ ก็บอกเค้าว่าเราขอเล่นด้วยสิ เค้าบอกว่า มีเล่นกับผมสิครับ

เมื่ออาทิตย์ก่อนลูกขอเล่นกับแม่บ้านแทนเล่นกับเรา ถามเค้า เค้าบอกเพราะเราเสียงดัง คุณแม่เลยให้เค้าช่วยปรับระดังเสียงโดยทำมือเหมือนปุ่มหมุนไปมา ซึ่งก็ยอมให้คุณแม่เล่นด้วย ตรงนี้ทำให้นึกถึงท่าทีตนเองว่าสงสัยเค้าจะไม่ชอบคนเสียงดัง ตั้งแต่นั้นมาเลยทำเสียงเหมือน call center (ไม่ขนาดนั้นค่ะ) เวลาเล่นกับลูก

มีสิ่งหนึ่งที่ดิฉันคิดว่าน้องจดจำคำพูดของเรามาใช้ในบทสนนทนากับผู้อื่น ซึ่งดิฉันไม่ได้รู้สึกว่าติดขัดใดๆ หรือดูเป็นหุ่นยนต์ แค่คิดว่าถ้าเราจะหาความจริง บางที "คำพูดอาจทำให้เราหลงกลได้ ภาษากายน่าจะดีที่สุด"
วันนี้มีคนถามน้องว่า
เพื่อนแม่ : ไม่ไปโรงเรียนหรือ
น้อง : โรงเรียนปิดอีก 4 อาทิตย์
เพื่อนแม่ : อยู่บ้านกับไปโรงเรียนอย่างไหนดีกว่ากัน
น้อง : หยุดก็ดีจะได้พักก่อนขึ้น ป.2 เพราะจะเรียนหนักกว่าเดิม
เพื่อนแม่ : ดีน่ะ พูดเหมือนผู้ใหญ่เลย (จริงๆแล้วเป็นคำพูดคุณแม่เองค่ะ)

อ่านที่คุณหมอพูดถึงเด็กที่มีการรับความรู้สึกที่ไวและเฉี่ยย
ทำให้สังเกตุว่าน้องชอบนั่งพิง ซบ ให้กอดแน่น
น้องกลัวเสียงดังอย่างเวลาฝนตก เพราะน้องจะหันไปมองหน้าต่างบ่อยๆ
เลยถามเค้าว่าเป็นไรเหรอลูก?
เค้าบอกว่าเค้าไม่ชอบฝนตก?
เพราะอะไรไม่ชอบฝนตก?
เพราะมีฟ้าแลบ
อ๋อไม่ชอบฟ้าแลบ และถ้าฟ้าแลบทำไงให้ไม่กลัวล่ะ?
เค้าบอกว่าถ้าเสียงดังไกลก็ไม่เป็นไรแต่ถ้าดังใกล้ทำให้กลัว?
ตกลงลูกกลัวเสียงฟ้าร้องหรือกลัวฟ้าแลบ?
กลัวเสียงฟ้าร้องคับ?
แล้วถ้าเป็นเสียงอย่างอื่นละที่ทำให้กลัวมีไม๊?
เสียงสิงโตคำราม
อ๋อ ดีจังรู้ว่ากลัวอะไร แต่ทำไมถึงกลัวเสียงสิงโตคำรามล่ะ?
กลัวสิงโตจะมากิน?
อ้าว สิงโตอยู่ในป่าน่ะ จะมากินเราได้ไงถ้าเราไม่ได้เข้าป่า?
งั้นไม่กลัวแล้วเพราะเราอยู่ในบ้าน
เออ...ตกลงกลัวสิงโตกินหรือกลัวเสียงสิงโต
กลัวทั้งเสียงและกลัวทั้งถูกกิน
ยอมรับว่าไปต่อไม่ถูกค่ะ เลยไม่รู้ว่ากลัวอะไรระหว่างถูกกินกับกับเสียง ได้แต่วิเคราะห์ว่าน้องน่าจะไม่ชอบเสียงดัง อาจไปกระตุ้นให้เค้ากลัวได้ ควรจะช่วยเหลือให้เค้าปรับระดับความกลัวน้อยลงอย่างไรค่ะ

ดิฉันได้เบอร์ครูหยก แต่ติดต่อไม่ได้ค่ะ อยากพาน้องไปประเมิน SI

วันนี้ขอเล่าแค่นี้ก่อนค่ะ และถ้าคุณพ่อคุณแม่หรือคุณหมอมีอะไรแนะนำ มือใหม่หัดใช้ FT ก็ยินดีรับฟังทุกคำแนะนำค่ะ

ขอบคุณสำหรับทุกคำแนะนำและกำลังใจค่ะ

เอดา

[กิ่งแก้ว]

1. ทำไมพี่หมูไม่ช่วยผมต่อเลโก้เลย
-คุณแม่เลยถามว่า หนูอยากบอกอะไรค่ะ
-เค้าบอกว่า อยากให้คุณแม่มาช่วยต่อหน่อย
-คุณแม่เลยบอกน้องไปว่า หนูบอกได้เลยน่ะ เช่น พี่หมูช่วยผมต่อเลโก้หน่อยครับ
ดิฉันไม่มั่นใจว่าถ้าเป็นสถานการณ์เช่นนี้ควรบอกลูกอย่างไรค่ะ ให้เค้าคิดดังๆ แบบนี้ไปเหรอ เพราะเหมือนจะคิดลบนิดหนึ่ง แต่ปกติน้องก็บอกความต้องการได้ทุกครั้ง เช่นช่วยทำอันนี้ให้หน่อยครับ อยากได้หนังสือเล่มนี้ช่วยหาให้หน่อยครับ

เรามีเป้าหมาย ที่จะเปลี่ยนพฤติกรรมเป็นความคิด แต่ไม่ได้กำหนดว่าจะต้อง "คิดบวก" เท่านั้น เพียงแต่ให้โอกาสคิด แล้วเลือกเอง...โดยเรายอมรับผลการเลือกนั้น ยกเว้นทางเลือกที่อาจจะเป็นอันตรายต่อตัวเองและผู้อื่น สำหรับเด็กโต จะหมายถึงทางเลือกที่เป็นคำพูดทำร้ายคนอื่นด้วย

ดังนั้น

ทำไมพี่หมูไม่ช่วยผมต่อเลโก้เลย

นั่นสิ คิดว่าทำไมล่ะ

เหรอ..แล้วหนูรู้สึกยังไงล่ะ

อ๋อ..ที่แท้อยากลุกขึ้นไปทุบหัว

โอโห ที่อยากไปทุกหัวน่ะ เพราะอะไรเหรอ เพราะโมโห หรือเพราะหงุดหงิด

นั่นสิ แหมเวลาอยากจะให้ช่วย แล้วไม่ช่วย ก็หงุดหงิด อยากลุกขึ้นไปทุบสักโป้งเนอะ แต่มันทุบไม่ได้นี่ เอาไงดี ....

อย่างนี้เป็นต้น

ดิฉันคิดว่าคุณแม่มีศักยภาพมากพอที่จะใช้ฟลอร์ไทม์ได้เต็มศักยภาพของฟลอร์ไทม์

อย่ามัวรีรอเลยค่ะ ....เข้าอบรม หรือเข้าค่าย เพื่อได้เห็นตัวอย่างจริง และทดลองทำจริง กับคนที่ทำฟลอร์ไทม์เป็นเถอะค่ะ

จะสมัครเข้าค่ายยิ่งดีใหญ่

ดิฉํนเจอมาเยอะเหลือเกินค่ะ ที่ผู้ปกครอง "คิดว่าใช่แล้ว" แต่ความจริงยังใช่กว่านี้ได้อีกค่ะ

[กิ่งแก้ว]

เรื่องกลัวของเด็ก แนะนำให้ปรับความรู้สึกว่าอยากรู้ อยากเข้าใจ และอยากช่วยจริง ๆ ค่ะ

คำถาม คำพูด มันจะออกมาเป็นธรรมชาติค่ะ

[สายป่าน]

"คำพูดอาจทำให้เราหลงกลได้ ภาษากายน่าจะดีที่สุด"
Like ค่ะ
เพราะตอนนี้กำลังประสบปัญหานี้อยู่
การที่เราเชื่อในภาษาพูด ละเลยภาษากาย
ทำให้หลงทาง และหลงระเริงในพัฒนาการของลูกจริงๆ

[แม่หนึ่ง]

สุดยอดค่ะคุณเอดา

[เอดา]

ขอบคุณค่ะ คุณหมอสำหรับคำแนะนำ และขอบคุณคุณแม่สำหรับกำลังใจค่ะ

ขอชมคุณหมอหน่อยน่ะค่ะ หนังสือที่เขียนดีมากค่ะ เข้าใจง่าย เห็นภาพชัดเจนค่ะ

เห็นด้วยค่ะ ดิฉันต้องเปลี่ยนพฤติกรรมให้เป็นความคิด ที่ใช้อยู่แค่เวลาน้องจะมาถึงตัวแรงๆ ก็แค่เตือนเบาๆ ว่า เอะเอะ ลูกจะทำอะไรเหรอ เค้าก็จะชะงัก และจับเราเบาๆ แทนทำแรงๆ เหมือนเคยค่ะ ห้ามทันบ้างไม่ทันบ้าง อย่างวันนี้ก็จับหน้าดิฉันหันไปดูยูทูป เลยต้องบอกกันว่า เจ็บๆๆ อยากให้จับเบาๆ อย่างนี้ (สะกิดให้ดู) แล้วเค้าก็ทำตาม ดิฉันอาจสอนไปเลยเพราะเห็นว่าเป็นเด็กโต ผิดถูกไม่ทราบค่ะ

ส่วนเรื่องคำถาม คำพูด ดิฉันนึกไม่ออกว่าจะถามอย่างไร เลยก๊อปปี้ที่อาจารย์ปราโมทย์ ชอบถาม "เพราะอะไรรู้ไม๊" มาใช้กับลูก แต่ก็จริงค่ะ ดิฉันไม่ได้แสดงให้ลูกรู้ว่าเราอยากรู้ อยากเข้าใจ อยากช่วยจริงๆ (เด๋วจะไปฝึกเอาค่ะ)

รบกวนถามค่ะ ถ้าเด็กที่เค้ามีสัมพันธ์กันใช้พฤติกรรมแทนสัญลักษณ์เหมือนกัน อย่างนี้น้องก็คงจะยังใช้พฤติกรรมทันทีเช่นกัน ยกตัวอย่างค่ะ ตอนน้องไปซัมเมอร์ที่โรงเรียน น้องมีปัญหากับรุ่นพี่คนหนึ่งที่ น้องได้เลื่อนกระดาษที่พี่เค้าจองที่นั่งไว้ พอพี่มาเห็นน้องนั่งตรงที่จองพี่เค้าก็จับข้อมือน้องแล้วให้แบมือบนโต๊ะ และพี่ก็ทุบไปที่มือน้อง ส่วนน้องก็ไม่ยอมให้ทำฝ่ายเดียวเลยถุยน้ำลายใส่ คุณแม่ทราบเพราะรุ่นพี่มาฟ้องว่าน้องถุยน้ำลาย เลยได้สอบถามน้องและเพื่อนที่นั่งด้านข้าง ถ้าเป็นแบบนี้เราควรแนะนำน้องอย่างไรค่ะ

ดิฉันได้ใช้ social story กับน้องเช่นกัน ที่ได้นำมาใช้เพราะน้องอ่านออกและชอบจำคำพูดนั้น เผื่อเหตุกระทบ และน้องคิดก่อนแสดงด้วยพฤติกรรม อันนี้ผิดหลักการ FT หรือเปล่าค่ะ

ดิฉันได้จองเรียนวันที่ 25 สิงหาคม นี้แล้วค่ะ จะได้เห็นของจริง ทำจริง จากผู้รู้จริง

ผิดถูกอย่างไรรบกวนแนะนำด้วยค่ะ

เอดา

[กิ่งแก้ว]

ถ้อยคำที่ว่า "เปลี่ยนพฤติกรรมเป็นความคิด" ไม่ได้ใช้อธิบาย ผลวิธีการเตือนลูกก่อนเข้าหาแรง ๆ เสียทีเดียว ถึงแม้ว่าตรงนั้น คุณแม่ใช้การหยุดเขาด้วยภาษากาย เพื่อใช้เขาเอะใจ และคิดใหม่ แต่การแก้ไขระยะยาว จะต้องผสมกับการพัฒนาทักษะการควบคุมความเร็ว ความแรง และการกะระยะ จากการฝึกร่างกายของเขาค่ะ จากคำแนะนำของนักกิจกรรมบำบัดค่ะ

ที่ว่าให้พบผู้รู้จริงในที่นี้ หมายรวมถึงการพาลูกไปให้ผู้ชำนาญช่วยประเมินระดับพัฒนาการและสอนแสดงให้เห็นภาพด้วยค่ะ

ดิฉันเคยพบทั้งผู้ปกครองที่ใช้เทคนิคสูงเกินไปและต่ำเกินไปค่ะ

ส่วน social stories ดิฉันไม่เคยใช้ค่ะ เพราะการตัดสินใจทุกอย่างขึ้นกับบริบท

การติวจากตำรา หรือเตรียมล่วงหน้า ทดแทนการฝึกในสถานการณ์จริงไมไม่ได้ค่ะ

เพราะอารมณ์มันคนละระดับกัน

ที่สำคัญ คือ เด็กที่มีภาษาพูดดี ๆ จะเหมือนรู้ทุกอย่าง แต่พอเอาเข้าจริง "เหลว" เพราะเขาทนอารมณ์ขณะนัันไม่ได้ค่ะ

คาถา ของเด็กที่มีความย่อหย่อนเรื่องสังคมเพื่อน คือ practice, practice and practice ค่ะ

[kroopob]

มาลองดูในเชิงเทคนิค เพื่อย้อนกลับหาหลักการ...
"-คุณแม่เลยบอกน้องไปว่า หนูบอกได้เลยน่ะ เช่น พี่หมูช่วยผมต่อเลโก้หน่อยครับ"
อันนี้เป็นการสอน ไม่ได้เปิดโอกาสให้เด็กได้ฝึกคิดเพื่อแก้ปัญหาด้วยตนเอง

-ทำไมพี่หมูไม่ช่วยผมต่อเลโก้เลย
-คุณแม่เลยถามว่า หนูอยากบอกอะไรค่ะ
-เค้าบอกว่า อยากให้คุณแม่มาช่วยต่อหน่อย
ถ้าเป็นผม..
"ตกลงอยากให้พี่หมูช่วย หรือแม่ช่วยกันแน่"
"อ้าว.. แล้วทีแรกถามว่าเรื่องพี่หมูไม่ช่วยต่อเลโก เพราะอะไรล่ะ"
หรือ
"ตกลงว่าอยากให้ช่วย หรืออยากรู้ว่าทำไมไม่ช่วย"
"อ้าว..แล้วพี่หมูจะรู้ได้ไงล่ะว่าอยากให้ช่วยต่อเลโก?"

หรือ

เพื่อนแม่ : ไม่ไปโรงเรียนหรือ
น้อง : โรงเรียนปิดอีก 4 อาทิตย์
ถ้าเป็นผม..
"ไม่ได้ถามว่าร.ร.ปิดถึงเมื่อไหร่ ถามว่าไม่ไปร.ร.หรือ"

เพื่อนแม่ : อยู่บ้านกับไปโรงเรียนอย่างไหนดีกว่ากัน
น้อง : หยุดก็ดีจะได้พักก่อนขึ้น ป.2 เพราะจะเรียนหนักกว่าเดิม
"อันนี้ก็ไม่ได้ตอบที่ถาม ถามว่าอยุ่บ้านกัไปร.ร. ไหนดีกว่ากัน"

น้อง : หยุดก็ดีจะได้พักก่อนขึ้น ป.2 เพราะจะเรียนหนักกว่าเดิม
ถ้าเป็นผม...
"ก็ยังไม่ทันเรียน ไม่ทันเหนื่อย แล้วทำไมต้องพักก่อนล่ะ"
"ถ้าพักก่อน แล้วค่อยไปเรียนหนัก จะไม่เหนื่อยเหรอ?"

[เอดา]

สวัสดีค่ะ คุณหมอและครูพบ

ดิฉันได้นำหลักการและเทคนิคต่างๆ ที่ได้ดูจาก DVD ไปใช้กับลูก ซึ่งผลลัพธ์ก็ดีมากค่ะ

หลายคนบอกน้องยืดหยุ่นมากขึ้น ซึ่งก็ยังคงความเป็นตัวเองคือ มีความต้องการของตัวเอง แต่เมื่อมีการบอกเหตุผล น้องก็เชื่อฟังหรือบางทีก็มีทางเลือกอื่นๆ ให้เราเพื่อเค้ายังคงได้ในสิ่งที่เค้าต้องการและก็ยินยอมทำในสิ่งที่เราบอก ทุกครั้งที่น้องขอต่อรองหรือบอกทางเลือก ดิฉันจะนึกย้อนไปที่ครูพบพูดเพื่อเตือนสติ "ถ้าพ่อแม่ไม่เอาจริงในกฎระเบียบ ลูกจะกระล่อน" ดิฉันต้องกลับมานึกว่าสิ่งที่ลูกต่อรองหรือขอนั้นอยู่ในกฎระเบียบหรือไม่ ขอบคุณสำหรับคำสอนค่ะ ^-^

ดิฉันมีคำถามค่ะ สองคำถามค่ะ

- เอะใจที่ครูพบพูดถึงในกระบวนการคิด เรานำมาใช้ในการเล่นสมมุติได้อย่างไรค่ะ รบกวนขอตัวอย่างค่ะ

- ขณะนี้น้องรับมือได้กับทุกอารมณ์ ถึงแม้ว่าจะไม่ได้เป็นไปตามแผนที่วางไว้ เหมือนเหตุผลจะมีมากกว่าอารมณ์ จึงทำให้มีการรับมือได้เอง โดยที่ผู้ใหญ่ไม่ต้องเคลีย์ให้
เหลือแต่อารมณ์โกธรอารมณ์เดียวที่ เมื่อเกิดขึ้นน้องมีอารมณ์เหนือเหตุผล ทำให้มีการแสดงออกที่ไม่เหมาะสม เช่น ถุยน้ำลาย (เมื่อก่อนจะบีบคอเพื่อน หรือต่อยเลย) แต่ตอนนี้เหมือนลดความรุนแรงลง แต่ไม่ค่อยกล้าวางใจเพราะความท้าทายจริงๆ น่าจะเป็นเวลาไปโรงเรียนกับกลุ่มเพื่อนเดิมๆ ดิฉันควรเล่นสมมุติแนวไหนค่ะ เพื่อเป้าหมายให้น้องมีพื้นที่ฝึกในการสงบตัวเอง หรือ เรียนรู้ว่า โกธรควรรับมือแบบไหนในเหตุการณ์อย่างไร ดิฉันเจาะจงไปไม๊ค่ะเนี่ย

ตั้งแต่ใช้หลัก DIR ในการเลี้ยงดูลูก ดิฉันและลูกมีความสุขมากค่ะ เรามีใจให้กันและกันมากขึ้น เห็นความสุขของกันและกันเป็นเรื่องหลัก เรียนรู้ธรรมชาติของลูกทำให้เราเข้าใจและเลี้ยงเค้าอย่างที่เค้าเป็น ดิฉันบอกลูกทุกคืนว่า " I love you, the way you are ".

เอดา

[กิ่งแก้ว]

ข้อ 1 ดิฉันไม่เข้าใจคำถาม

ข้อ 2 คุณแม่เล่นสมมุติเก่งหรือยังคะ

ดิฉันรู้สึกเหมือนมีการตั้งธงหวังผลสอนอะไรลูกสักอย่าง และใช้การเล่นนำไปสู่ผลนั้น

การจะทำอย่างนั้นได้ ตรงแม่นยำทั้งหลักการและเทคนิคนะคะ

เล่นตามความสนใจของลูกไปเรื่อย ๆ เถอะค่ะ

หากเขาคาใจเรื่องเพื่อน เดี๋ยวมันจะโผล่ออกมาในการเล่นสมมุติเอง