ปร๊กษาการเข้าอบรมค่ะ

[กิ่งแก้ว]

นอกจาก 2 เล่มที่แนะนำหน้าเว็ปแล้ว

อีกเล่มที่อาจจะใช้เป็นเล่มเริ่มต้น คือ The Challenging child

สำหรับคุณพ่ออาจจะต้องเริ่มเล่มนี้ก่อน จะกล่าวเฉพาะเด็กที่มีปัญหา SI ทำให้เลี้ยงยากกว่าปกติ หากใช้เล่มที่กล่าวถึงออทิสติก โดยตรง อาจจะทำให้ยอมรับได้ยาก และเทียบเคียงได้ยาก

[เอดา]

ขอบคุณค่ะ คุณแม่สายป่าน เป็นคำแนะนำที่เป็นประโยชน์มากค่ะ เพราะสิ่งที่กังวลคือลงมือกับเด็กคนอื่น ครูเคยเล่าว่าจะเอาดินสอทิ่มหัวเพื่อน แค่ฟังก็เสียวค่ะ ดิฉันจะไปปรับใช้เลยค่ะ ปกติก็ไม่ห้ามเรื่องการแสดงอารมณ์ แต่ห้ามเรื่องการทำร้ายคนอื่นจะโดนจำกัดพื้นที่ แต่ไม่เคยทำโทษจริงจัง

พึ่งคุยเมื่อวานว่าเค้ารู้สึกอย่างไรเวลาเล่น เพราะเล่นแรงเกิน น้องบอกว่ารู้สึกเล่นปกติ(เหมือนจะกะน้ำหนักมือไม่ถูก) คุณแม่เลยให้เล่นผลักตุ๊กตาล้มลุกกัน ปรับระดับนำ้หนักมือ และวันนี้จะให้เล่นบีบลูกโป่งใส่น้ำ

ไม่รู้ว่าจะช่วยได้หรือไม่แต่ทำไปก่อนเท่าที่ประยุกต์ได้ตอนนี้

ตอนนี้หาอ่านในเน็ตเกี่ยวกับ floor time สำหรับ AS

ขอบคุณทุกกำลังใจค่ะ

เอดา

[สายป่าน]

เรื่องกะแรงไม่ได้ ก็เป็นเหมือนกันค่ะ
กะจะอ้อนแม่ โถมเข้ามาซะแม่ล้มก็เคย
เล่นต่อสู้กันอยู่ พลั่ก ซะเต็มแรง พอแม่บอกเจ็บ
ก็ทำหน้างงอีก ว่าทำไมเจ็บล่ะ เล่นกันนะ
เข้าเรื่องดีกว่า เรื่องทำโทษกันน่ะค่ะ ก็แล้วแต่บ้านนะคะ
แต่สำหรับบ้านนี้ time out ไม่ได้ผล
เขาไม่รู้สึกว่ามีผลกระทบต่อชีวิตเขา แล้วก็หยุดตัวเองในขณะ time out ไม่ค่อยได้
เลยเลือกงดสิ่งที่มีผลต่อชีวิตสักหน่อย แล้วเราอยากให้น้อยๆหน่อยอยู่แล้ว
เช่น งดทีวีนะ งดเล่นคอมนะ ดูจะค่อยยอมควบคุมตัวเองเพิ่มอีกนิดนึง

[เอดา]

ขอบคุณคุณหมอที่แนะนำหนังสือให้ค่ะ

ดิฉันได้กลับไปอ่านหนังสือช่วยให้ลูกอยู่ได้และอยู่ดีรอบที่ 3 และกำลังอ่าน ฟลอร์ไทม์กับเด็กออทิสติกรอบที่ 2 และอ่านอีกมากมายจากทั้งในเวปนี้และเวปเมืองนอกเกี่ยวกับ FT

ก่อนจะกลับมาอ่านรอบสอง ตอนแรกคิดว่าคนเองเข้าใจดีแล้ว และคิดว่าไม่น่าจะมีอะไรมากมายแค่เล่นสมมุติที่ปกติก็เล่นอยู่แล้ว เพราะจากประสบการณ์ที่่เป็นจิตอาสาดูแลเด็กสถานสงเคราะห์ และดิฉันก็ได้เข้าอบรมจากนักจิตวิทยาหลายครั้งมากมาย เกี่ยวกับการดูแลเด็กพิเศษ แต่หลังจากได้เล่นกับลูก 1 อาทิตย์ที่ผ่านมา ดิฉันเล่นโดยไม่รู้หลักการเทคนิค FT รู้แต่เอามันส์และทำมึนก่อน ผลลัพธ์ไม่รู้ค่ะ เพราะประเมินไม่เป็น รู้แต่งานเข้าเพราะลูกมันส์มากเลยเวลานอนทุกวัน และให้แม่ไปหาที่โรงเรียนในช่วงพักเที่ยง เพื่อจะออกมาเล่นด้วย เพราะปกติน้องจะอยู่แต่ในห้องสมุด และก็มีเด็กเล็กมาร่วมเล่นด้วย 6-7 คน ดฺิฉันเลยเข้าใจในระดับเล็กๆ ว่าการเล่นเอามันส์และทำมึน สนุกกว่าปกติเราเล่นแบบกะเกฑณ์และนำลูก (ตอนนี้เจ็บคอ ปวดกล้ามเนื้อขา เพราะทั้งมุดทั้งทำเสียงหัวสั่นหัวคลอนสนุกยิ่งกว่าหนัง amination อีกค่ะ 555)

ตอนนี้ดิฉันไม่มีความรู้และเข้าใจเรื่องหลักการ และดิฉันเองก็ไม่ทราบว่าพัฒนาการลูกอยู่ในระดับใด ทราบแต่ลูกไม่ต่อต้าน ยืดหยุ่นมากกว่าแต่ก่อน และสงบ นิ่ง จดจ่อต่อการเล่นร่วมกันมาก ดิฉันขออนุญาติเขียนมาเล่ารายละเอียดที่เล่นกับน้อง เผื่อคุณหมอหรือคุณแม่ท่านไหนมีประสบการณ์ที่ดีอยากชี้แนะ เสริม หรือสอน เพิ่มเติมดิฉันยินดีรับฟัง แบบไม่เถึยงไม่ถาม ทำตามอย่างเดียว... ^^

ดิฉันตั้งเป้าหมายก่อนเล่นกับลูก เช่นทุกวันกลับมาจะเล่นให้ครบตามเวลา 40 นาที/1 session โดยจะแบ่งเป็นกิจกรรมเป็นด่านๆ ส่งเสริมพัฒนาการทางกล้ามเนื้อ เช่น วาดรูปบันไดงูให้กระโดดขาเดียว แล้วก็ไปกระโดดตบกางขาบนแทมโบลีน 10 ครั้ง และก็เป็นด่านกระโดดเชือก 5 ครั้ง (เอาเท่านี้ก่อนเพราะแรกๆ ทำไม่ค่อยได้แต่ฝึกสองวันก็ทำได้มันส์ทั้งแม่ทั้งลูก เพราะเชียส์สุดฤทธิ์) ต่อไปเป็นด่าน ตีกล๊อฟ 5 ลูก และมาที่ด่าน โยนบอลลงตระกร้า 10 ลูก ด่านสุดท้ายทำเอาลูกทั้งลุ้นทั้งเสียว คือด่านสัมผัสลูกโป่งใส่น้ำ โดยให้น้องบีบเบาๆ 10 ครั้ง และกางขาออกย่อเข่าเหมือนจะนั่งส้วมและโยนลูกโป่งขึ้นลง 10 ครั้ง ดิฉันจับเวลาเพื่อให้ลูกแข่งกับตัวเอง พอทำครบทุกด่านทั้งหมดครั้งที่ 6 ที่น้องเล่น น้องทำเวลาได้ดีขึ้นทุกครั้ง น้องดีใจยกใหญ่ และต่อด้วยไปขี่จักรยานรอบหมู่บ้าน 2 รอบ (น้องต่อรองจาก 3 เป็น 2 เพราะบอกว่าแม่ต้องหยืดหยุ่นด้วย)

ก่อนเล่นสมมุติก็ตั้งเป้าหมายเช่นกันค่ะว่าวันนี้จะเล่นเพื่ออะไร เช่นวันนี้เล่นเพื่อให้น้องบอกความสัมพันธ์หรือความในใจเกี่ยวกับเพื่อนที่โรงเรียน (ก่อนนี้ประมาณแค่ 1 เดือนก่อนน้องยังชอบออกไปเล่นที่สนามและถามทุกเช้าว่าไปโรงเรียนทันแตะฟุลบอลหรือไม่) เราเล่นสร้างฟารม์สัตว์เลี้ยงกัน โดยผลัดกันนำบ้าง เพราะน้องยังเล่นสมมุติไม่เก่ง ดิฉันก็นำและถามไปคราวเดียวกัน ระหว่างที่เล่นดิฉันก็จะให้สัตว์แต่ละตัวเป็นชื่อของเพื่อนแต่ละคน โดยถามว่าจะให้ตัวไหนเป็นใคร เค้าตั้งชื่อเพื่อนๆ แต่ไม่ยอมมีเพื่อนจอมเฮี้ยวของเค้าในกลุ่มสัตว์นั้น ดิฉันเลยทำเป็นสงสัยว่าเพื่อนคนนี้หายตัวได้หรือหรือว่าโดยจับกินไปแล้ว น้องบอกว่าเพื่อนคนนี้ทำยังไงก็ไม่ตายหรอกเพราะแข็งแร็ง เลยถามต่อว่ารู้ได้ไงว่าเค้าแข็งแร็ง น้องบอกก็เค้ามาต่อยน้องเกือบทุกวัน น้องสู้แต้แพ้บ่อยๆ ดิฉันถามแล้วอยากให้เพื่อนคนนี้เป็นยังไงล่ะ น้องบอกถ้าเพื่อนคนนี้จะมาทำเค้าอีก อยากบอกเพื่อนคนนี้ว่า "I hate you and we will not be friend anymore" คุณแม่ถามต่อว่าและถ้าเพื่อนคนนี้เค้ายังอยากมาเป็นเพื่อนและอยากเล่นกับลูกอีกจะทำไงล่ะ "I will ignor him" คุณแม่ถามน้องว่า ลูกอยากรู้ไม๊ว่าทำไมเพื่อนเค้าทำแบบนี้กับลูก น้องบอกอยากรู้ คุณแม่ถามทำไมไม่ไปถามเค้าล่ะ น้องเงียบ และบอกเราเล่นสร้างฟามร์ต่อกันพรุ่งนี้แล้วกันครับ...จบข่าวค่ะ

หลังกินข้าวเสร็จก็มาร้อยสร้อยกัน เป้าหมายคือ สนใจ จดจ่อ และพัฒนากล้ามเนื้อมัดเล็ก น้องเลือกเล่นกิจกรรมนี้ แต่พอใส่อันแรกไม่ได้ น้องบอกไปเล่นอย่างอื่นดีกว่า (พยายามชักชวนโดยเดินไปหยิบเครื่องบินมา) ปกติดิฉันจะตามใจให้ลูกเปลี่ยนตามชอบ ซึ่งบ่อยครั้งทำงานไม่เสร็จและค้างคาหลายงาน แต่พอดิฉันนึกถึงพัฒนาการระดับ 1-2 ให้ สงบ สนใจ จดจ่อ เลยชวนต่อว่างั้นเรามาตั้งเป้าหมายว่าทำให้คุณพ่อดีใม๊ ทำเป็นอะไรดีล่ะ น้องเลยทำต่อและบอกว่าทำเป็นสร้อยคอ (ดิฉันงง ทำไมชวนง่ายกว่าคิดน่ะ แอบลุ้นว่าจะได้ผลไม๊เนี่ย) เราช่วยกันทำ โดยคุณแม่ไม่ลืมที่จะนับไปด้วยว่าใครได้มากน้อยกว่ากัน (ปกติน้องจะกลัวการแพ้) แต่น้องดูเฉยและดิฉันก็ไม่ได้พูดเรืื่องเกี่ยวกับแพ้ชนะอะไร แค่นับว่าใครได้เท่าไร (ไม่รู้จุดประสงค์ตัวเองเหมือนกันทำไปทำไม หรือเคยชินแบบคาดหวังอะไรบางอย่าง) สุดท้ายเราทำเสร็จ โดยน้องไม่ลดความพยายามผูกเหมือนเชือกรองเท้า แต่ทำไม่ได้ เราเลยช่วยกัน (สิ่งที่คุณแม่ได้เรียนรู้คือ บางทีเด็กก็มีความตั้งใจหรือจดจ่อมากกว่าที่เราคิด เราแค่ต้องใจเย็น อดทน รอคอยให้มากกว่าเดิม โดยไม่ไปช่วยซะก่อน) อีกเรื่องที่ดิฉันเข้าใจแบบเข้าไปในใจเลยค่ะว่า การเล่นตามลูกก่อน ทีหลังเราได้เด็กที่ยืดหยุ่นแทน ขอบคุณคุณหมอค่ะ สำหรับคำแนะนำนี้ ^^

ดิฉันมองความสัมพันธ์น้องไม่ออกว่าเค้ากังวลอะไรเกี่ยวกับเพื่อน และไม่ทราบว่าเป็นการรุกล้ำความรู้สึกน้องเกินไปหรือไม่ ขอคำแนะนำท่านผู้มีประสบการณ์ค่ะ และเรื่องการตั้งเป้าหมายก่อนเล่นอันเนี่ยควรหรือไม่ค่ะ ดิฉันไม่ได้บังคับแต่เลือกเกมที่ตรงกับเป้าหมายให้ลูกเลือกเล่นค่ะ

ช่วงที่น้องไปโรงเรียน ดิฉันจะหาอ่านข้อมูลและจัดกิจกรรมให้เหมาะสมกับเป้าหมาย โดยยังอยู่ระดับ 1-2 เป็นหลัก และทุกครั้งที่นั่งคิดเรื่องเล่นกับลูกดิฉันก็มันส์แล้ว ^^

ดิฉันมีความสุขที่ได้เล่นกับลูกแบบอย่างที่ทำอยู่ ถูกผิดตรงไหนไม่ทราบ เพราะไม่อยากคิดเยอะ รู้แต่เรื่องหลักการจะเรียนรู้ไปเรื่อยๆ ส่วนประสบการณ์ต้องมาจากการลงมาทำ... งานทุกอย่างที่เคยทำไม่ว่างานจิตอาสา และงานที่ปรึกษาดิฉันงดทุกอย่าง พร้อมทั้งอันเชิญพี่เลี้ยงมาทำหน้าที่แม่บ้านแทน ส่วนแม่บ้านส่งกลับพม่าด่วน เป้าหมายก็เพื่อเราจะใช้ชีวิตที่ปกติเหมือนคนทั่วไป โดยไม่จำเป็นต้องมีการเตรียมพร้อมในทุกเรื่อง เหนื่อยกายแต่สุขใจค่ะ เอาอะไรมาแลกก็ไม่ยอม ^^

เอดา คุณแม่มิติที่หก

[พ่อน้องเฌอแตม]

คุณแม่ไฟแรงมากเลยครับ ซึ่งผมมองว่าเป็นสิ่งที่ดีมากครับ การให้ความสนใจกับลูกและทุ่มเทครับ

แต่เป็นห่วงคุณแม่นิดหนึ่งครับ ...


การเล่นไม่ได้มีแต่การเล่นเอามันส์อย่างเดียวนะครับ บางทีช่วงใกล้เวลานอนน่าจะเป็นการเล่นเบาๆ

พูดคุยเรื่องที่ลูกสนใจ เล่านิทาน หรือนอนกอดกันก็ได้(ถ้าลูกต้องการ) เอามันส์มากๆจะกลายเป็น

นอนไม่หลับนะครับ แล้วต้องตื่นไปโรงเรียนอีกในตอนเช้า แต่หากเป็นวันรุ่งขึ้นเป็นวันหยุดก็น่าจะ

ทำได้ หากคุณแม่ไม่ได้ซีเรียสเรื่องการเข้านอนครับ ...


การตั้งเป้าหมายในการเล่นกับลูกแบบที่คุณแม่ทำคงเป็นเรื่องการฝึกกึ่งระบบกระมังครับ ถ้าเป็นเวลาฟลอร์ไทม์

คงไม่ใช่อย่างที่คุณแม่ทำนะครับ เราเน้นให้"เด็กเป็นผู้คิดเอง"ครับ ...


การเล่นสมมุติก็เป็นสิ่งหนึ่งที่ช่วยให้น้องได้ระบายความรู้สึกได้ครับ แต่ผมคิดว่าการถามตรงๆ บางครั้งลูกก็ยังไม่

พร้อมที่จะเล่าหรือระบายออกมาให้เราฟังตรงๆนะครับ น่าจะเริ่มจากการเล่นสมมุติในเรื่องทั่วๆไปก่อน จนคุณแม่

ชำนาญอีกซักหน่อยดีไหมครับ เอาเป็นเรื่องสนุกสนาน อารมณ์ดีกันก่อนนะครับ...


และหากเป็นไปได้อยากให้เจอครูพบนะครับ คิดว่าจะทำให้คุณแม่ทำได้ดียิ่งขึ้นครับ

[พ่อน้องเฌอแตม]

อืมมมม นอกเรื่องนิดหนึ่งนะครับ

อยากรู้ว่า มิติที่6 คืออะไรครับ ลองหาอ่านใน internet แต่ยังไม่เข้าใจอยู่ดีครับ

หากไม่สะดวกตอบ ก็ไม่เป็นไรนะครับ แหะๆๆๆๆ

[กิ่งแก้ว]

เห็นด้วยกับพ่อเฌอแตมบอกว่า การเล่นเกือบทั้งหมด เป็น การเล่นแบบ semi-structured problem solving คือการเล่นที่ผู้ใหญ่มีเป้าหมายฝึกทักษะทางกาย แต่เล่นให้สนุกกว่าการฝึกปกติหน่อย แต่ก็อาจจะแว้ปไปเป็นฟลอร์ไทม์เล็ก ๆ น้อย ๆ

ก็มีประโยชน์ค่ะ

แต่ยังไม่ใช่ส่วนของฟลอร์ไทม์เต็มที่

ก็ค่อย ๆ หัดไปค่ะ

ผู้ที่จะผสมฟลอร์ไทม์กับการเล่นกึ่งเป็นระบบได้ ต้องใช้เวลาฝึกฝน และต้องแม่นยำในหลักการค่ะ

แค่นี้ ก็เป็นการเริ่มต้นที่ดีแล้วค่ะ

[krongkan]

คุณแม่สู้ๆ ค่ะ เชียร์เต็มที่เลย

[แม่หนึ่ง]

สวัสดีค่ะ

ขอเข้ามาแสดงความคิดเห็นด้วยคนนะคะ อ่านกระทู้คุณเอดาแล้วรู้สึกอิจฉาคุณเอด้านะคะ คุณเอด้าสามารถวิเคราะห์ลูกได้ละเอียด เป็นขั้นตอน ที่อ่านแล้วเห็นภาพน้องชายได้ชัดเจน และคุณเอด้ายังมีหลักธรรมะที่นำมาใช้ในชีวิตด้วย และชื่นชมในความมุ่งมั่นที่จะแก้ปัญหาให้ลูก ้ดวยความจริงใจค่ะ

ดิฉันเห็นด้วยกับคุณเอด้าในเหตุการณ์ลูกดึงเสื้อเพื่อน ในข้อที่ว่า'หรือลูกไม่เข้าใจ'
เพราะดิฉันว่าเอาคืนคือเพื่อนมาแกล้งแล้วเอาคืน แล้วถ้าเค๊าไม่เข้าใจจริงๆแบบที่คุณเอด้าคิดเราจะช่วยเค๊าอย่างไรดี
ดิฉันรู้สึกเห็นใจน้องค่ะ บางครั้งสิ่งที่คนอื่นเข้าใจทำไมเราไม่เข้าใจหรือเข้าใจช้ากว่า
ทำไมคนอื่นเลือกที่จะสนใจการเรียนการสอนได้ ทำไมคนอื่นเลือกไม่สนใจสิ่งที่รบกวนได้ทำไมสียงแอร์รบกวนเราเหลือเกิน
ทำไมคนส่วนมากมองเราเป็นตัวป่วน ก็เราทนบางอย่างไม่ได้
เวลาน่าจะช่วยได้ กับความแตกต่าง แต่สำหรับคนที่ไม่ได้รับการวินิจฉัยอย่่างเราๆบางเรื่องก็ใช้เวลานานนะคะ
สำหรับลูกๆเราที่ได้รับการวินิจฉัย คงจะนานยิ่งกว่าถ้าเรามีทางที่จะช่วยให้เวลานั้นผ่านไปเร็วขึ้น
โดยมีแม่อยู่ข้างๆน่าจะเป็นเส้นทางที่ดีสำหรับเค๊า
อยากให้คุณเอด้าได้อบรมฟลอไทม์สำหรับผู้เริ่มต้นนะคะ ถ้าไม่สะดวก VCDก็มีค่ะ ดิฉันว่าฟลอไทม์จะทำให้คุณรู้และเข้าใจปัญหา
ที่แท้จริงต้นเหตุของสิ่งที่เราเรียกกันว่าพฤติกรรม
เป็นกำลังใจนะคะ
คุณเอดาเก่งจังค่ะเล่นกับลูกจนลูกติดใจอยากให้ไปหาตอนพัก อิจฉาอิจฉา

[kroopob]

เด็กพร้อมเล่น!
...ดีใจด้วย และก็ต้องรีบเข้าใจหลักการ

แม่มีพลัง และธรรมชาติที่จะเล่น!
...ยิ่งดีใหญ่เลย และก็ต้องรีบเข้าใจหลักการ

รีบเข้าใจหลักการ.. ก่อนที่ทุกการเล่นจะกลายเป็นการสอนไปอีกครั้ง แบบไม่รู้ตัว