แก้การเป็นหุ่นยนต์ของลูก

[แม่หน่อย]

สวัสดีคะ คุณหมอกิ่งแก้ว

การจะแก้ความไม่เป็นธรรมชาติของเด็กโต ยังแก้ได้ทันไหมคะ (คุณหมอบอกว่าฟอร์ไทม์ได้ถึงอายุ 60ใช่ไหมคะ)
ลูกอายุ 12 ขวบแล้วคะเรียนชั้น ป 6 ยังมีอาการหลงเหลืออยู่คือ เดินเขย่งปลายเท้า การพูดเรียบเรียงประโยคมีปัญหา และ
การคิดทางนามธรรมยังน้อย เรียนกับเด็กปกติได้คะ การแก้ไขปัญหาด้วยตัวเองยังน้อย และวุฒิภาวะต่ำกว่าวัยคะ

ได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นออทิสติกจาก ร.พ. ยุวประสาทฯ รักษาที่ยุวประสาท 2 ปี และ รักษาที่ ร.พ.จุฬาฯ เข้าปีที่ 6 แล้วคะ
รวมแล้วรักษามาเข้าปีที่ 8 แล้วคะ ที่ย้ายจากยุวประสาทเพราะ ให้ทานยา คอนเซอร์ต้า แล้วเด็กมีอาการกล้ามเนื้อกระตุก และ ดึงขนตา
คิ้ว และผม จนโกร๋น แม่เลยหยุดยาและมารักษาที่จุฬา ไม่ใช้ยา

ด้วยความที่ไม่รู้จักฟอร์ไทม์ จึงไม่ได้รู้ว่าแนวการสอนเป็นเช่นไร แต่เมื่ออาทิตย์ก่อนได้ลองเข้ามาแบบหาวิธีรักษาออทิสติกก็ไม่รู้ว่าเข้ามา
ในเวปได้ไง เป็นเวปที่น่าสนใจมาก จึงหาซื้อหนังสือของคุณหมอ ไม่มีซักเล่ม ดิฉันจึงสั่งจองทางซีเอ็ดหลังจากหามา5-6ห้างไม่มีซักเล่ม
ตอนนี้สั่งไป5เล่มได้มา1คือพุทธธรรมฯอีก4เล่มได้วันอาทิตย์ ส่วนในเวปก็อ่านจนเกลี้ยงแล้วภายใน 3 วัน

ด้วยลูกเป็นเด็กโต ก็ได้แต่พูดและคุยในส่วนที่เขาสนใจเป็นคำถามแบบเราไม่รู้ให้เขาอธิบาย ถ้าเล่นแล้วไม่เนียนเด็กโตจะจับไต๋ได้ง่ายกว่า
เด็กเล็ก นี่ก็จองการอบรมของคุณหมอวันที่ 26 พ.ค ไปแล้วคะ

ไม่ทราบว่าเด็กโตแล้วคุณหมอมีแนวทางแก้ไขบ้างยังคะ ลูกยังแข็ง ๆ เหมือนหุ่นยนต์อยู่เลยคะ การคิดก็ช้าไม่ฉับไว การสังเกตุก็ค่อนข้างน้อย
คือยังแยกตัวอยู่ การเข้าหาคนอื่นพอมีแต่ไม่ธรรมชาติ ไม่ทราบว่าคุณพ่อ คุณแม่ เด็กโตจะมีปัญหาเหมือนกันหรือเปล่า อย่างคุณแม่น้องมังกร
นี่คะ ขอความกรุณาคุณหมอช่วยแนะนำคะ

ขอบคุณคะ

แม่หน่อย

[กิ่งแก้ว]

เด็กนั้น แก้ไม่ยาก
้
ถ้าผู้ใหญ่เข้าใจ และแก้ความเคยชินของตัวเองได้

เด็กเป็นหุ่นยนต์ เพราะถูกสั่งให้ทำตามคำสั่งมาตลอด

เด็กคิดเชื่องช้า เพราะไม่เคยได้รับโอกาสให้คิด

ความคิดที่สำคัญ คือการคิดถึงความรู้สึกของตนเอง และการคิดแก้ปัญหาเพื่อตอบสนองความต้องการของตนเอง

เด็กชินกับการตอบคำถามความจำ

อะไรไม่เคยบอกไว้ จะตอบไม่ได้

ก็เริ่มที่ตัวเองก่อนค่ะ เริ่มด้วยการศึกษาให้เข้าใจ

สื่อการสอนทั้งหมดสั่งผ่านเว็ปนี้ได้

หลังจากเข้าอบรมแล้วค่อยว่ากันนะคะ

มีเรื่องต้องทำความเข้าใจกันเยอะ สิ่งที่สำคัญ คือ ต้องเข้าใจว่า อะไรเรียกว่า "คน"

แต่ยังไง ก้ต้องเริ่มด้วยเล่นให้สนุก

ไม่ว่าเขาจะอายุเท่าไรแล้ว

คืนชีวิตวัยเด็กให้เขาก่อน

จะให้เขาเป็นผู้ใหญ่ที่สมบูรณ์ ต้องอนุญาตให้เขาเป็นเด็กที่สมบูรณ์ก่อนค่ะ

[แม่หน่อย]

สวัสดีคะคุณหมอกิ่งแก้ว

ดิฉันขอขอบคุณ คุณหมอมากคะที่ได้กรุณาตอบดิฉํน ดิฉันได้อ่านหนังสือของคุณหมอแล้วคะ ในหนังสือคู่มือการพัฒนาเด็กออทิสติก
แบบองค์รวม นั้น ไม่ทราบว่ามีท่านอื่นที่อ่านแล้วได้แจ้งคุณหมอรึยังคะว่ารู้สึกว่ามีการพิมพ์ผิดอยู่บ้าง เช่น

หน้าแรก ก่อนสารบัญ คำว่า เปี่ยม พิมพ์เป็น เปียม ไม่มีไม้เอก หรือว่า คุณหมอจะใช้คำว่า เปี่ยม รึเปล่าคะหากคุณหมอต้องการใช้คำว่าเปี่ยม และหากว่าเป็นคำว่าเปี่ยมมีไม้เอก ก็จะพบในคำนำ ย่อหน้าสุดท้ายมีคำว่า เปียมด้วยความคิดสร้างสรรค์ ฯ ไม่มีไม้เอกอีกหนึ่งคำ คะ

หน้า 246 ตัวอย่างที่ 5 ด.ญ. เอฟ แต่ในเนื้อเรื่อง พิมพ์เป็น ด.ช. เอฟ คะ

หน้า 328 บรรทัดที่ 15 การยีนยันเจตจำนง น่าจะเป็น การยืนยันเจตจำนง คะ

หากได้มีบางท่านได้แจ้งทางคุณหมอแล้ว และดิฉันแจ้งให้ทราบซ้ำกันก็ขอโทษทางคุณหมอด้วยคะ หรือได้มีการแจ้งการผิดพลาดแล้วแต่ดิฉันตกข่าวไปก็ต้องขอโทษทางคุณหมอด้วยคะ เท่าที่ดิฉันอ่านมาก็มีในเล่มนี้เท่านั้นเองคะ เล่มอื่นที่อ่านก็ยังไม่พบ แม้ว่าจะอ่านหมดแล้วคะ
ดิฉันก็มิใช่ผู้จับผิดใครนะคะ และก็ไม่ค่อยสบายใจเท่าไรที่จะแจ้งคุณหมอทราบ แต่เกรงว่าหากยังไม่มีใครแจ้งแล้วเกิดมีการพิมพ์ในครั้งที่ 2 หรือ 3 จะไม่ได้แก้ไขคะ

ด้วยความปราถนาดีคะ

แม่หน่อย

[กิ่งแก้ว]

ขอบคุณค่ะ ที่ช่วยดูเรื่องคำผิดให้

อันที่จริง ดิฉันคิดว่าเล่มที่พิมพ์ผิดมากที่สุด คือ ฟลอร์ไทม์กับเด็กออทิสติก

เล่มคู่มือนั้น ยังไม่เจอที่ผิด

เหตุที่ไม่เจอ เพราะดิฉันกำลังฝึกวิชาให้ "มองไม่เห็น"

วิชานี้ฝึกยากนะคะ เพราะถ้าไม่ฝึก ดิฉันคงทนอ่านบทบาทในเว็ปไม่ไหว เพราะว่าคำผิดมีมากเหลือเกิน

หากมัวแต่แก้ ดิฉันจะทำอย่างอื่นไม่ได้

สำหรับความเป็นห่วงเรื่องการพิมพ์ครั้งต่อไป จะไม่มีผิดแน่ค่ะ เพราะคงไม่ได้พิมพ์อีก

สาเหตุที่หาซื้อหนังสือเล่มก่อน ๆ จากซีเอ็ดไม่ได้ ไม่ใช่เป็นเพราะหนังสือขายดี

แต่เป็นเพราะขายได้น้อย จนซีเอ็ดขอส่งคืน

ดิฉันแทบจะจะหาที่เก็บไม่ได้

นี่ขนาดตุลาที่แล้ว "คุณน้ำ" เธอมาช่วยกวาดไปพันกว่าเล่มนะคะเนี่ย

อย่างไรก็ตาม ดิฉัน mark จุดที่คุณแม่กรุณาชี้แนะมาให้แล้วค่ะ

[แม่หน่อย]

สวัสดีคะคุณหมอ

กรณีเด็กโตที่ยังแยกตัวชัดเจน ยังเป็นปัญหาอยู่คะจะเห็นได้ชัดคือถ้ามีการรวมกลุ่มเด็กจะแยกตัวออกมาพูดคุยกับผู้ใหญ่ เป็นเรื่องเป็นราว ไม่ยอมรวมกลุ่มเล่นกับเด็กด้วยกัน อันดับแรกที่จะไม่ให้เขาเป็นเช่นนั้นควรทำอย่างไรคะ ก็พยายามเข้าไปมีส่วนในกิจกรรมที่เขาทำ เช่นเขาวาดรูปเราก็เข้าไปถาม พูดคุยกับเขา วาดอะไร เป็นยังไง คิดว่าใช้ทำอะไร ถ้าเขาตอบมาก็ถามเป็นเรื่องราวถามเขาจะเล่าเป็นเรื่องราวมาเราก็รับฟังและเขาจินตนาการมา หรือสมมติ เราก็ฟังเขาจนจบแต่จะมาจนแต้มตอนถามว่าไหนลองเล่าคร่าว ๆ ให้แม่ฟังอีกทีซิ ก็จะกลายเป็นย้อนแต่ต้นมาใหม่ ลูกสรุปใ่จความสำคัญไม่ได้ คะ

ดิฉันไม่ค่อยเข้าใจว่าทำไมภาพรวมลูกไม่รู้จักแต่ดันรู้จักส่วนประกอบเล็ก ๆ ที่ใคร ๆ ไม่สนใจ เช่น ถามว่ารถยนต์มันเป็นยังไง ลูกตอบว่า รถยนต์มีสายพาน มีน๊อต มีแบต ฯ ลูกไปพูดถึงสิ่งที่มองไม่เห็นและสังเกตยาก คะ

ลูกไม่ได้เรียนทางด้านวาดรูปแต่เขาชอบวาดรถไฟมากตอนเด็ก ๆ จะวาดแต่รถไฟอย่างเดียวใหญ่ตามขนาดกระดาษ แต่ปัจจุบันเขาเริ่มมี ต้นไม้ บ้านเรือน สถานี คน และนก ท้องฟ้า ฯ และ เริ่ม วาดรถยนต์ เครื่องบิน บ้าน สวนสนุก และ วาดตามใจที่อยากวาด นั่นหมายถึงเขาเริ่ม มองสิ่งรอบตัว และไม่วาดซ้ำแต่รถไฟอย่างเดียวแล้วใช่ไหม คะ

ลูกจะมีพฤติกรรมหลายอย่างที่เหมือนในหนังสือของคุณหมอเีขียนดิฉันชอบ คู่มืิอฯแบบองค์์์์์รวม มากคะเหมาะสำหรับการช่วยเหลือเด็กอย่างลูกของเรามาก คะ
ส่วนพุทธธรรมฯ เหมาะกับผู้ปกครองควรอ่านเพราะเป็นการนำหลักธรรมมาประยุกต์เข้ากับการสอนเด็กแทบจะทุกคนเลยคะ


ขอบพระคุณ คุณหมอที่กรุณาตอบทุกข้อสงสัยของผู้ที่ไม่ทราบถึงปัญหาและหาทางออกที่ถูกทางคะ


แม่หน่อย

[กิ่งแก้ว]

"อันดับแรกที่จะไม่ให้เขาเป็นเช่นนั้นควรทำอย่างไรคะ"

จะให้เขาเลิกคุยแต่กับผู้ใหญ่

เขาต้องเล่นกับเด็กเป็น และคิดแบบเด็กเป็น

โดยการส่งเสริมให้เขาเล่นและคิดด้วยตัวของเขาเอง

สิ่งที่เขาพูดและทำออกมาปัจจุบัน ส่วนใหญ่ได้จากความจำ เป็นภาษาของคนอื่นที่ใส่ให้ มันจึงเป็นภาษาที่สวยงาม ตรงตามทฤษฎี แต่ขาดความเป็นธรรมชาติ

คำแนะนำขณะนี้ คือแก้ความเคยชินของตัวเอง เลิกที่จะคิดให้เขาเลิกอย่างโน้นเลิกอย่างนี้

เมื่อไรคุณแม่ทำฟลอร์ไทม์เป็น อะไร ๆ ที่อยากให้หายไป มันจะหายไปเองโดยไม่รู้จฃตัวค่ะ

ศึกษาและหาคนโค้ชให้เถอะค่ะ

ส่วนเรื่องลูกสนใจรายละเอียดที่มีความสำคัญน้อย มันก็เป็นเรื่องรายละเอียดที่สำคัญน้อยของลูก

สนใจเรื่องใหญ่ ๆ ที่สำคัญ คือพื้นฐานพัฒนาการของลุกเถอะค่ะ

[แม่หน่อย]

สวัสดีคะ คุณหมอกิ่งแก้ว

วันเสาร์ 26 นี้คะคงได้เจอคุณหมอผู้ใจดีคนนี้คะ เพราะตอนนี้อดทนเพื่อปรับเปลี่ยนตัวเองในสิ่งที่เคยชิน หรือการคาดหวังผลที่จะได้จากการสอนลูกตามที่คุณหมอบอกกับทุกท่านด้วย มันค่อนข้างจะยากแต่ต้องทำให้ได้คะ นับวันรอเลยนะคะเนี่ยว่าเมื่อไหร่จะถึงวันเสาร์ตื่นเต้นด้วย

การหาโค้ช ก็หาคะนี่ก็ติดต่อ ร.พ. ธนบุีัรี 2 เพื่้อขอคิวครูพบ ได้วันที่ 6 มิถุนายน บ่าย 3 โมงคะ ก็ได้หนังสือและการตอบคำถามจากคุณหมอเป็นแนวคิดไปก่อนคือยังไม่กล้าฟอร์ไทม์ กลัวดำเนินการผิดแล้วจะแก้ไขลำบากเพราะแทนที่จะทำให้ดีกลับกลายเป็นส่งเสริมให้เสียไปซะ เลยยังต้องอ่านทำความเข้าใจต่อไป ส่วน ดีวีดี นั้นคิดว่าวันอบรมจะไปซื้อที่ ศาลายา เลยน่าจะมีนะคะ

อบรมของครูพบวันเสาร์ 30 มิถุนายน ก็จองแล้วคะ ก็กลัว ๆ กล้า ๆ ไงก็ไม่รู้ เพราะไม่มีความรู้ทางนี้เลยคะ กลัวจะโดนดุไหมว่าเด็กโตป่านนี้แล้วแม่สอนมาผิดไหมต้องแก้ไขอีกเยอะไหม

อย่าว่าแต่เด็กเลยคะว่าตื่นเต้นแล้วจะควบคุมตัวเองในด้านความรู้สึกยังไง เพราะแม่เองก็ต้องควบคุมและเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อลูกจะได้เปลี่ยนจากสิ่งที่ติดในวังวนเก่า ๆ เพื่อก้าวสู่โลกที่เป็นปัจจุบัน และมีความกระทำที่อยู่กับปัจจุบัน และรู้ตัวกับปัจจุบัน ให้ได้ มันยากแต่ต้องทำ ก็พยายามคะคุณหมอ

ขอบคุณมากคะสำหรับคำตอบในทุกคำถามที่ดิฉันรบกวนคุณหมอ คาดว่าถ้าได้รู้ในการปฎิบัติที่ถูกต้อง ถูกทางคงทำให้ปัญหาน้อยลงเมื่อได้นำไปปฎิบัติ คะ


แม่หน่อย

[กิ่งแก้ว]

อย่าเรียกคุณหมอใจดีเลยค่ะ

เดี๋ยวจะตื่นเต้น จนทำอะไรไม่ถูกเหมือนกัน

เอาเป็นว่ายินดีต้อนรับเข้าสู่วงการ ก็แล้วกันนะคะ

สำหรับผู้ปกครองเด็กโต ดิฉันอยากแนะนำให้เข้าค่ายครูพบเลยค่ะ

จากประสบการณ์ที่ผ่านมา การเข้าค่าย เพื่อปรับเปลี่ยนการรับรู้และความเคยชินช่วยผู้ปกครองได้เยอะ

ยิ่งเป็นผู้ปกครองของเด็กโตมากเท่าไร ความจำเป็นในการเข้าค่ายยิ่งมากเท่านั้นเลยค่ะ

เริ่มที่ค่ายแรกต้นเดือนหน้า ซึ่งเป็นค่ายสำหรับผู้เริ่มต้นใหม่พอดี ดูได้ที่ kroopob@blogspot.com เลยค่ะ

[แม่หน่อย]

สวัสดีคะ คุณหมอกิ่งแก้ว

เจอตัวจริง ตัวเป็น ๆ ของคุณหมอแล้วไม่เห็นเป็นอย่างที่วาดภาพไว้ว่าคงดุ ใส่แว่นตาคงขรึมจริงจังซีเรียส ที่ไหนได้ตรงกันข้ามคุณหมอมีอารมณ์ขัน ไม่ใช้ภาษาทางเทคนิคมากใช้การพูดคุยเล่าเรื่องอย่างเป็นกันเอง แล้วยังมีคลิปประกอบให้เข้าใจเกือบทุกตัวอย่าง ทำให้เข้าใจมากยิ่งขึ้น

กลับมาก็ร้อนวิชา ก็ชวนเด็กข้างบ้านมาเล่นที่บ้านกับลูกของเราทำขนมโค ทานกัน ช่วยกันทำ แป้งเลอะเต็มบ้าน มือก็เปื้อนป้ายกันไป ขูดมะพร้าวทึนทึกผสมเกลือป่นและมีขี้มือปนเล็กน้อย เค็มไปหน่อย แต่ก็สนุกดี ปรากฎว่าทั้งเด็กเราเด็กเขาต่างพากันทำขนมได้ และแจกตามข้างบ้านเขาบอกเค็มไปนิด อร่อยดี สนุกด้วย คุณหมอรู้จักไหมคะขนมโค ใช้แป้งข้าวเหนียวผสมน้ำนวดไม่ให้ติดมือ แล้วก็เอาน้ำตาลแว่นหรือน้ำตาลปึ๊กมาหั่นเป็นลูกเต๋าเล็ก ๆ ทำใส้แล้วห่อด้วยแป้ง แล้วนำไปต้มในน้ำที่เดือดพอลอยตัวก็ตักขึ้นมาคลุกกับมะพร้าวขูดแล้วก็ใส่ปากทานได้เลย ง่าย ๆ ลูกบอกคราวหน้าแม่ให้ผมทำไปให้คุณหมอทานเป็นของฝากจากผม ดิฉันหัวเราะว่าตอนแม่อบรมคุณหมอก็บอกว่าอาหารเป็นพิษท้องเสียอยู่ ถ้ากินขนมลูกคุณหมอจะต้องหนาวฝีมือลูกแน่ ๆ

ดูแล้วลูกมีความสูขพูดกับแม่มากขึ้น มีอะไรก็จะชวนแม่ทำ และการเล่นคอมฯ ดิฉันก็เอามาเป็นบทลงโทษ ดูแล้วก็จริงอย่างคุณหมอบอกว่ากฎทุกอย่างไม่ควรจะงอกออกมาอย่างไม่มีเหตุผล ด้วยความกลัวว่าเล่นคอมฯแล้วเขาจะแยกตัว (จริง ๆ เขายังแยกตัวอยู่ เพราะเราปล่อยเขาเอง) จึงห้ามเขาแต่ตอนนี้แม้ลูกจะเล่นคอมฯ
แม่ก็เข้าไปเจาะแจะเล่นด้วย สอนแม่มั่ง (แม่แกล้งโง่) แม่เล่นไม่เป็น ทำยังไง นี่อะไร เล่นยังไง ใครเป็นใคร ตอนนี้เวลาเขาจะเล่นเขาจะเรียกแม่ให้มาเล่นด้วย มาดูเขาเล่น
ว่าเขาสร้างเมืองแบบนี้สวยไหม บ้านที่สร้างเป็นอย่างนี้แม่ชอบไหม แม่อยากได้อะไรในเกมส์ที่เล่นบอกเขาเดี๋ยวเขาทำให้ ดิฉันก็เพิ่งนึกได้ว่าแม้เล่นเกมส์ ก็ยังเข้าไปเล่นข้าง ๆ เขาได้ แต่ระวังตัวไม่ให้กำกับอะไร ซึ่งยากมากบางทีคิดเองว่าทำไมลูกไม่ทำอย่างนี้นะแต่ห้ามตัวเองไม่แนะนำหรือบอกเขาให้เขาทำเอง และคอยทำให้มันมีปัญหาให้ลูกแก้ ลูกไม่เคยพูดคำว่าแม่ทำไมโง่อย่างนี้ แต่ลูกจะบอกว่าแม่ทำอย่างนี้สิครับ ผมทำให้ดู คุณหมอดิฉันดีใจมากที่เขาพูดอธิบายเป็นธรรมชาติ แค่ 2 วันเองซึ่งเป็นวันหลังจากอบรม ก็ทำการปฎิบัติทันที เพราะมั่นใจว่าเราเล่นกับลูกได้

เมื่อเช้าเขาซักถุงเท้า เสื้อผ้าพ่อแม่แล้วนำไปตากตอนเดินเข้าบ้านเขาลื่นล้ม ถ้าเป็นอดีตเขาต้องร้องและทุบพื้นโมโหแล้ว ดิฉันเห็นว่าเขาเปลี่ยนไปทำหน้าตาเจ็บปวดแต่ไม่แสดงอาการเป็นเด็ก ๆ ที่ร้องโวยวาย แล้วบอกกับดิฉันว่าไม่เป็นไรแม่เจ็บเข่านิดหน่อย ดิฉันถามทำไงดีละ เขาบอกว่าไม่มีแผลเจ็บนิดหน่อยเดี๋ยวทายาหม่องนวดแล้วก็หายแล้วแม่ (มันเป็นขั้นตอนการพูดที่ยาวและมีการบอกความรู้สึกที่ถูกต้องและบอกขั้นความรู้สึกมากน้อยได้ เมื่อก่อนลูกจะพูดไม่รู้เรื่องคะมากน้อยไม่มีมีแต่มากถึงแหกหปากร้องอย่างเดียวเจ็บไม่เจ็บข้าไม่รู้
เขาพูดเป็นธรรมชาติและประโยคยาวขึ้น เพราะดิฉันเจาะแจะกับเขามากขึ้น พูดคุยกับเขามากขึ้นเขาผิดจากแต่ก่อนเลยคะ แต่ยังมีบางครั้งที่ล้นแล้วสลับประโยคหรือพูดไม่ถูก ดิฉันก็ใช้การทวนคำที่เขาพูด เขาจะรู้ทันทีว่าเขาพูดผิดและแก้ไขการเรียงประโยคใหม่เองคะ

คุณหมอคะ ดิฉันจะทำตามที่อบรมมาคะ เปลี่ยนแปลงตัวเองให้ได้เพื่อลดความเคยชินที่มีมาคะและจะถ่ายทอดให้สามีทราบและปฎิบัติคะ เขาเล่นกับลูกไม่เป็นคะลูกเข้าหาเขาแต่เขาเล่นไม่เป็น คือเล่นเอาขี้มมูกมาป้ายลูกใ้ห้ลูกโกรธพอลูกป้ายกลับก็สั่งห้ามไม่ให้ลูกมาเจาะเแจะตื้กกลับแล้วก็ไม่เล่นต่อคะ ต้องใช้เวลาอธิบายเพราะว่าบอกให้อ่านก็ไม่อ่าน ให้ดูดีวีดี ก็ไม่ดู ชอบอธิบายสำเร็จรูปให้ลูก ลูกไม่ติดพ่อแต่ติดแม่คะ

ขอบคุณ คุณหมอมากคะที่ให้ความรู้ดิฉันพอเข้าใจแล้วคะว่าจะเอาวิญญาณใส่ร่างที่เป็นหุ่นยนต์ และทำให้เป็นเด็กที่ไม่ต้องมีรีโมทคอนโทรลคอยสั่งการ แต่เป็นเด็กทั้งร่างกาย จิต วิญญาณ ของความเป็นคนคะคิดได้ด้วยตัวเอง แก้ปัญหาเอง และ ใช้ชีวิตอยู่ในโลกใบนี้อย่างมีความสุข ถึงจะทุกข์แต่ถ้ารู้ตัว รู้ตน ก็อยู่กับทุกข์อย่างมีความสุขได้คะ

ครูพบไปโคราชกลับรึยังคะคุณหมอ นัดครูพบ 6 มิย นี้คะ ลดความตื่นเต้นลงไปนิดนึงแล้วคะ เพราะว่าคุณหมอไม่ได้ซีเรียสอย่างที่คิด ครูพบก็คงใจดีเหมือนคุณหมอใช่ไหมคะ


แม่หน่อย

[แม่หน่อย]

ขอโื๋ืทษคะ คุณหมอ

การพูดคุยกับลูกตั้งแต่รู้จักฟอร์ไทม์ก็ทำมาเกือบเดือนคะ ก่อนการอบรมดิฉันกับลูกก็ดูเดี่ยว 9 ทางคอมฯกับลูกลองเล่นสมมติลูกเป็นคุณอุดมแล้วแม่เป็นมานิตย์ แล้วลูกก็เอาลูกดอกมาปาแม่แล้วทำท่าทางสมมติการปาการปกป้องการหนี สนุกคะ แล้วก็มีการเปิดเพลงแปลงฟังล้อเลียนเสียง หัวเราะกัน พ่อเด็กก็ยังแอบขำ (ฟอร์มไม่ยอมเล่นกับพวกเรา)แล้วเมื่อมีปัญหาลูกก็จะมาปรึกษา แต่ดิฉันก็โง่อีกแล้วคะแก้ไขปัญหาไม่เคยได้เลย ลูกเล่าเองแก้ปัญหาเอง แหะ ๆ แต่ลูกก็ไม่เบื่อที่จะเล่า เมื่อก่อนไม่เคยคุยกับลูกมากเท่านี้และไม่ค่อยได้เล่นแบบนี้คะ

เดี๋ยวคุณหมอจะว่าเวอร์อบรม 2 วัน ลูกเปลี่ยน จริง ๆ แล้วเกือบเดือนที่ดิฉันเปลี่ยนดัวเองคะ ลูกมีมาง้อเวลาดิฉันโกรธ มีตื้อหาวิธีทำใ้ห้แม่หายโกรธทั้งทำน้ำเสียงออดอ้อนบ้าง มานวดให้บ้าง รีบหาน้ำหาท่ามาให้แม่บ้าง สุดท้ายก่อนนอนกราบขอโทษระลึกถึงการกระทำที่ไม่ดี มาง้อก่อนนอนจึงหยวนให้คะ เขารู้ตัวบ้างแล้วคะแต่แม่ก็ต้องดูต่อไป และเล่นต่อไป

อบรมเสร็จกลับบ้าน เขาบอกแม่ว่าแม่ครับแม่ไปอบรมเจออะไรบ้าง แม่รู้ไหมว่าพอแม่ไปแล้วผมทำอะไรบ้าง เขาก็เล่าว่าเก็บที่นอน อาบน้ำ ทานข้าวแล้วผมก็โทรหาแม่ตอนแม่อยู่บนรถตู้ แล้วผมก็ไปเดินเล่นหน้าบ้าน แล้วก็ ฯลฯ รายงานดิฉัน จริง ๆ แล้วถึงไม่รายงานคุณตาก็บอกอยู่แล้ว ไม่มีงี่เง่า คุณตาบอกว่าไม่ต้องบอกด้วยทำเองหมดไม่เหมือนแต่ก่อน ต้องถามต้องเตือนกันปากเปียกปากแฉะ ตอนนี้ถ้าล้นมากก็ค่อยปรับกันไปไม่หวังผลเลิศหรู รู้แต่ว่าต้องเล่นและคุยพร้อมทั้งดูด้านอารมณ์เด็กด้วย

นี่ลูกก็นั่งอ่านกระทู้พร้อมคอยบอกว่าแม่พิมพ์อะไรผิดบ้าง และใส่ตัวการ์ตูน แทรกมาด้วยเลยถามจะคุยกับป้าหมอไหม
ก็บอกไม่ แต่ใช้เม้าท์แทรก อยู่ข้าง ๆ นี่ บอกแม่ว่าผมยังไม่มีอะไรจะถาม ถ้ามีจะบอกแม่ครับ
มีเสียงบ่นว่า โหบอกหมอหมดเลย

แม่หน่อย