อยากทราบขั้นพัฒนาการและวิธีแก้ไขของน้องอินเตอร์ค่ะ

[nong_inter]

น้องอินเตอร์อายุ 3 ขวบ 2 เดือน หลังจากพ่อแม่สังเกตุเห็นความล่าช้าทางพัฒนาการและไปหาคุณหมอด้านพัฒนาการเด็กตั้งแต่ อายุ 2 ขวบ 11 เดือน คุณหมอบอกเพียงว่าลูกมีความล้าช้าทางด้านสังคม และภาษา ให้เราเล่นกับลูกให้สนุก ลดความกังวลและแนะนำการเล่นสมมติ ตอนนั้นน้องยังตอบคำถามปลายปิดไม่ได้เลย ล่าสุดไปพบคุณหมออีกครั้ง คุณหมอแนะนำให้รู้จักกับ floor time จากหนังสือและ DVD ของคุณหมอกิ่งแก้วและทีมงาน เพื่อช่วยให้คุณหมอกิ่งแก้วและทีมงานเห็นภาพ จึงขอเล่าพัฒนาการของน้องตามความเข้าใจในระดับเบื้องต้นของตนเองดังนี้

โดยภาพรวมการพัฒนาการเรื่อง สงบ สนใจ จดจ่อ / สัมพันธภาพ / การสื่อสาร / วางแผนการทำงานของกล้ามเนื้อ / เล่นสมมติ กับพ่อแม่และญาติผู้ใหญ่ใกล้ชิด จะทำได้ค่อนข้างดี ซึ่งมีรายละเอียดดังนี้

ช่วงอารมณ์ดี สนุก จะเล่นกับพ่อแม่ได้นาน เช่น เล่นซ่อนหา เล่นเป่าลูกโป่งจากฟองสบู่ ตีลูกโป่งยาง เล่นเตะบอล ว่ายน้ำ พาไปเที่ยวสวนสัตว์ได้ ไปให้อาหารปลาตามวัด ไปเที่ยวชายทะเล และ ภูเขาได้ … น้องจะผูกพันกับพ่อแม่ ชอบอ้อนแม่เวลาแม่กลับจากที่ทำงานจะดีใจมาก วิ่งเข้ามากอดและยื่นแก้มให้หอมโดยไม่ต้องบอกยิ้มอย่างมีความสุข ... หากแม่ดุ หรือ โกรธ จะเสียใจ ทำหน้าเสียเอามือป้ายน้ำตา หากแม่เข้ามากอดในตอนนั้นก็จะร้องไห้แต่ก็หายเร็ว เวลาแกล้งให้น้องอยู่คนเดียว ไม่นานน้องก็เรียกหาแม่เสียงดัง เมื่ออยู่กับยาย ถ้ายายออกมาคุยกับเพื่อนข้างบ้านสักพักก็จะออกมาเรียกยายให้เข้าบ้าน แต่ไม่ยอมให้ยายกอดหรือหอมแก้ม ยายต้องขออนุญาติน้องก่อนจึงยอม ไม่อย่างนั้นจะโวยวาย กับพ่อน้องจะชอบเล่นขี่หลัง เตะลูกบอล หากแม่ไม่อยู่ด้วย สามารถนอนหลับกับพ่อได้ มีเรียกหาแม่บ้างแต่ไม่งอแงร้องหาแม่ อยู่และเล่นกับพ่อได้เป็นวัน

หากอยากเอาของจะบอกได้ เช่น ช่วยหยิบ….หน่อยครับ เอา….ให้หน่อยครับ จะไปโลตัส มาม้าช่วยพาไปข้างนอกหน่อยครับ พร้อมทั้งผลัก ดึงมือไปด้วย เคยทดลองยื้อได้นานสุด 15 นาที หรือ ประมาณ 20-30 รอบ เพราะน้องใกล้จะทนไม่ไหวเลยหยุดยื้อไม่อยากให้ระเบิด ถ้ากับคนอื่น ก็จะพอบอกได้ เช่น ยายช่วยไปข้างนอกหน่อย ยายล้างก้น ยายโทรศัพท์มา (เมื่อโทรศัพท์ดัง) น้าๆ พาไปกินข้าวโพดหน่อย ไปโลตัสหน่อย ส่วนใหญ่เป็นการบอกความต้องการของตน แต่กับญาติไม่มีใครใช้ floor time เนื่องจากไม่เข้าใจ ส่วนใหญ่จะเป็นการทำตามความต้องการของน้องเลยหากเข้าใจที่น้องพูด

น้องทำตามคำสั่งได้ เช่น บอกให้กินน้ำจะไปไปหยิบน้ำที่ตั้งอยู่บนโต๊ะ เปิดฝา รินน้ำใส่ฝาแทนแก้ว ดื่มน้ำ ปิดฝา เก็บเข้าที่ได้ หรือ ไปเปิดพัดลม แอร์ เปิดปิดไฟได้ ใส่ร้องเท้าเองได้ (ผูกเชือกร้องเท้ายังไม่ได้ แต่ใส่ไม่สลับข้าง) หากบอกให้ไปเปิดประตู สามารถหยิบกุญแจไปเสียบในรูกุญแจได้และเรียกพ่อมาช่วยไข เวลาน้องอยากได้ของที่อยู่บนโต๊ะ น้องสามารถไปลากเก้าอี้ แล้วปีนขึ้นไปหยิบ หรือเก็บของได้เอง ทานข้าวตักเอง เวลาหิวจัดหรือทานไอครีมจะตักได้คล่องและเร็วมาก ทานข้าวเม็ดได้ ทานผักได้ ชอบทานแตงกวา แตงโม ผลไม้ ไปฉี่ อึที่โถ หรือ กระโถนเองได้เมื่อปวดโดยไม่ต้องบอก ระบบขับถ่ายดี น้องสามารถตอบคำถามปลายปิดได้ ถ้าเป็นเรื่องที่ตนสนใจ แต่บางช่วงมีความรู้สึกว่าบางประโยคน้องไม่เข้าใจ เลยตอบมั่ว หรือตอบแบบขอไปที บางทีพ่อแม่ห้ามไม่ให้อมของ ก็จะหยิบของวิ่งไปหยุด แล้วก็อมใหม่พร้อมกับมองมาที่พ่อแม่ พอเราห้ามก็จะหัวเราะ เหมือนรู้ว่าเราห้ามแต่จะทำเล่นจะดูท่าทีเราว่าเป็นอย่างไร

สามารถสื่อสารกับผู้ใหญ่ที่คุ้นเคยได้บ้าง เช่น
ผู้ใหญ่ น้องอินเตอร์จะไปไหนมา
น้องอินเตอร์ ไปเซเวนครับ
ผู้ใหญ่ ไปซื้ออะไร
น้องอินเตอร์ ไปซื้อไอสครีม
ผู้ใหญ่ ซื้ออะไรอีกครับ
น้องอินเตอร์ ซื้อนมครับ

การเล่นสมมติกับพ่อแม่ ส่วนใหญ่เป็นการเล่นตาม หรือพูดตามพ่อแม่ มีบางครั้งเวลารู้สึกสนุกมากถึงจะพูดประโยคออกมาเองบ้าง เหตุการณ์สมมติเช่น ทำกับข้าว ขับรถ เล่นเป็นคุณหมอ คนไข้ ฉีดยา ฟังหัวใจ ท้อง หลัง โดยสมมติว่ามีเครื่องตรวจ ตรวจหูและปากด้วยไฟฉาย (เล่นตอนเขาเด็กๆ เพื่อไม่ให้กลัวคุณหมอ) แต่ทุกอย่างต้องให้พ่อแม่บอกนำก่อนแล้วจะโต้ตอบ แต่บางครั้งหลุดไปเรื่องอื่นๆแล้วพ่อแม่เรียกก็จะนิ่ง เหมือนนั่งคิดอะไรคนเดียว การเล่นนี้ จะเล่นได้เฉพาะกับพ่อแม่ แต่ยังไม่คล่องนัก ยายและน้ายังไม่เคยลองเล่น น้องสามารถเล่าเรื่องสั้น ๆ จากภาพเองได้ โดยการถามนำบ้าง
ช่วงอารมณ์ไม่ดี เวลาอยู่กับพ่อกับแม่จะอ้อนมากอยากได้โน่นได้นี่ เปลี่ยนไปเปลี่ยนมา อารมณ์ขึ้นๆ ลงๆ ชอบทำอะไรซ้ำๆ หยิบของก็ต้องวางที่เดิม ไม่พอใจ หากมีการขัดใจเกิดขึ้นเมื่อน้องกำลังทำกิจกรรมอยู่ เช่น รินน้ำกิน เปิดประตู จะไม่พอใจมากหากมีคนช่วยเช่น เปิดฝาขวดน้ำให้ เปิดประตูให้ แค่แตะประตูก็ไม่ได้ อาบน้ำหากถูตัวให้ก็ไม่ได้ ต้องถูเอง จะอารมณ์เสียและเลิกทำทันที เปลี่ยนเป็นร้องตะโกนโวยวาย เปลี่ยนแปลงรวดเร็ว เมื่อเกิดขึ้นจะร้องไห้เสียงดัง และนอนกับพื้น ตะโกนพูดในสิ่งที่ตัวเองไม่พอใจ เช่น จะเปิดฝาน้ำ จะเปิดประตู จะเล่นน้ำ พ่อแม่ต้องใช้วิธีการเข้าไปกอดแล้วพูดด้วยดีๆ นิ่งๆ ว่าลูกโกรธใช่ไหม ใครทำลูกโกรธ โกรธเรื่องอะไร พูดอยู่ไม่นาน ในบางครั้งก็จะสงบลงได้เร็วกว่าแต่ก่อน แต่บางครั้งถ้าทำอย่างไรก็ไม่สงบก็ต้องเบี่ยงเบนความสนใจ เช่น จะออกไปซื้อขนม ไปเซเว่นแทน จึงจะสงบ

====================

ภาพรวมการพัฒนาการข้างต้นจะ “มีปัญหา” กับเด็กวัยเดียวกันที่โรงเรียน ซึ่งมีรายละเอียดดังนี้

ไปโรงเรียนตอนเช้า ไม่ร้องให้ว่าไม่อยากไปโรงเรียน แต่ไปถึงโรงเรียนจะไม่ไปรวมตัวกับเพื่อนๆ จะต้องไปนั่งที่รูปปั้นเป็ดทุกๆวัน ก่อนจะให้อุ้มไปหาคุณครู เมื่อพ่อแม่ไปส่งกับคุณครูจะนอนลงกับพื้นและมองเพดาน (เข้าใจว่าไม่พอใจแต่ไม่ร้องไห้ บางครั้งก็มีน้ำตาซึม แต่คุณครูบอกว่าพอพ่อแม่ไปก็ไม่มีอะไร เหมือนเด็กคนอื่นที่อยากอ้อนพ่อแม่)

จากการบอกเล่าของคุณครู น้องเป็นเด็กอารมณ์ดี ช่วงอารมณ์สนุก จะยิ้มและหัวเราะ เมื่อมีกิจกรรมดนตรีประกอบท่าทาง น้องสามารถทำท่าตามครูได้ทุกท่า และชอบปลูกผักสวนครัว สนใจกิจกรรม ร้อยลูกปัดใหญ่ เช็ดกระจก หยอดรูปเรขาคณิต ทอดไข่ดาว สร้างฟาร์มสวนสัตว์ (เพื่อนถามน้องอินเตอร์ว่าอันนี้ตัวอะไร น้องก็ตอบเป็นชื่อสัตว์ได้ทุกตัว) แต่นาน ๆ ครั้งถึงถามเพื่อนเป็นประโยคสั้นๆ ว่าเพื่อนทำอะไร คุณครูมักจะชักจูงให้มาร่วมกิจกรรมกลุ่มอย่างสม่ำเสมอ

เวลาทั่วไป นั่งเล่นข้างเพื่อนๆได้ แต่มักไม่ถาม ไม่คุยกับเพื่อน ครูชักชวนให้คุย ก็จะพูดตามครู พูดตามเพื่อน แต่ก็จะแยกตัวไปเล่นคนเดียว ชอบพูดคนเดียว ไม่ค่อยสบตา มองหน้าเวลาพูด ไม่วุ่นวายในห้องเรียน ยกเว้น มีน้องเล็กๆ กว่าอยู่ในห้อง จะเข้าไปตีหลัง ไปหยิก หรือกอดแรงๆ จนน้องร้องไห้แล้วตัวเองจะยิ้ม ... เวลามาบ้านพ่อแม่ลองถามชื่อน้องๆ ที่โรงเรียน ก็จะบอกว่า ตีน้องๆ แล้วหัวเราะ (อาจเป็นเพราะพ่อแม่ห้ามไม่ให้ทำ เวลาทำ พ่อแม่มีปฏิกริยา ก็เลยหัวเราะออกมา หรือไม่เข้าใจความรู้สึกคนอื่น) บางทีเห็นเพื่อนเล่นโยนลูกบอลกัน มองแล้วก็ยิ้ม เหมือนอยากเล่น แต่ไม่ยอมเข้าไปเล่น ไม่ทราบว่าน้องไม่รู้วิธีเล่นหรือเปล่า ไม่ค่อยร้องไห้งอแงระหว่างอยู่ที่โรงเรียน ยกเว้นบาดเจ็บ เช่นตกจักรยาน หรือ วิ่งไล่จับแล้ววิ่งหนีไม่ทัน (เป็นครั้งเดียว)

ตามความเข้าใจของคุณแม่ คิดว่าปัญหาหลักคือน้องบกพร่องเรื่องการเข้าหาคนและยังไม่เต็มขั้นอื่นๆ ตั้งแต่ขั้น 1 แต่ไม่รู้ว่าเข้าใจถูกหรือเปล่าจึงอยากขอคำแนะนำว่าติดขัดขั้นไหนและต้องทำการแก้ไขอย่างไรคะ

คุณแม่ได้จองคิวนักบำบัดและแพทย์ไว้แล้ว แต่อาจจะต้องรออีกนาน ตอนนี้คุณแม่เริ่มศึกษาและทำ floortime ได้ 12 วันคะ หลังจากทำ floortime ตอนที่น้องอยู่กับเรา น้องพูดคนเดียวน้อยลง เพราะเราจะเข้าไปคุยกับน้องตลอดเวลา น้องดูค่อนข้างยืดหยุ่นขึ้นบ้างคะ แต่ตอนเช้าจัดการยากมากเพราะเราต้องบริหารเวลาเพื่อไปส่งน้องและไปทำงานให้ทัน คุณแม่สนใจ และเชื่อว่า floortime จะช่วยน้องและครอบครัวเราได้ ขอโทษนะคะทีเขียนซะยาว เพียงอยากให้คุณหมอ นักบำบัดท่านอื่น รวมทั้งพ่อแม่คนอื่นๆ มองเห็นภาพนะคะ คุณแม่และคุณพ่อไปส่งน้องที่โรงเรียนตอนเช้า คุณยายไปรับหลังเลิกเรียนตั้งแต่บ่าย 3 โมง ตอนเย็นคุณพ่อคุณแม่จะมาเจอน้องประมาณ 6 โมงเย็น แล้วจะอยู่กลับคุณพ่อคุณแม่ตลอดหลักจากนั้น เราตั้งใจจะทำ floortime กับน้องทุกเย็นจนเข้านอน รวมทั้งเสาร์อาทิตย์

โดย Nong Inter เมื่อ 2009/ 8/ 11 , 12: 44

[nong_inter]

ความคิดเห็นที่ 1
ยาวดีครับ ^^'

อ่านแล้วรู้สึกว่าน้องอินเตอร์สื่อสารเรื่องจำเป็นในกิจวัตรประจำวันได้ดีทีเดียว (ดีกว่าน้องภูของผมมากเลย) ^^'

ยังไงรออาจารย์และครูพบมาช่วยแนะนำนะครับ ^^
โดย น๊อต เมื่อ 11/08/2009,13:14 ,

ความคิดเห็นที่ 2
ดูเหมือนความบกพร่องของน้องอินเตอร์จะไม่ได้มากมายอะไรมากนะคะ เท่าที่พบก็น่าจะมีไวความรู้สึกนิดหน่อย
เลยปรับตัวค่อนข้างยากในสถานการณ์ที่ตัวเองควบคุมไม่ได้ อย่างที่โรงเรียน และเขาน่าจะมีความกังวล ที่ต้องจากคุณแม่ด้วย

นอกจากนี้เขาน่าจะมีความบกพร่องในการแก้ปัญหาที่ซับซ้อนด้วย เพราะที่คุณแม่เล่ามา จะเห็นว่า "การลงมือ" แก้ปัญหาของเขา มักจะมีเพียงขั้นตอนเด๊ยวนะคะ และบางส่วนก็เป็นการ "ทำตาม" ที่ผู้ใหญ่บอก ไม่ได้ออกมาจากตัวของเขาเองสักเท่าไหร่ค่ะ

อีกเรื่องหนึ่งคือ การฟังนะคะ ดูเหมือนน้องเขายังมีการเปลี่ยนเรื่อง และไม่ตอบคำถามอยู่บ่อย ๆ

ผลรวมของทั้งหมด ทำให้น้องเขามีพัฒนาการล่าช้าอยู่บ้าง (แต่ก้ดีกว่าเด็กส่วนใหญ่ในเว็บของเราค่ะ)

ในเรื่องของภาษานั้น จะเห็นได้ว่าน้องเขาตอบคำถามที่มาจากความจำได้มากพอควร แต่ไม่มีประโยคไหนที่เป็นการตอบคำถามความรู้สึก น้องเขาบอกกลัว เสียใจ โกรธ ได้หรือยัง ถ้าได้แล้ว บอกได้ไหมว่าโกรธเพราะอะไร ถ้าบอกพวกนี้ไม่ได้ มันก็จะออกมาเป็น "อาการ" อย่างที่เล่าน่ะค่ะ


คำแนะนำ

ข้อแรกคือใจเย้น ๆ ตั้งสติให้ดี

ต่อไปคืองดทีวี และให้ช่วยทำงานบ้าน เวลาถามคำตามอะไรเขา ต้องตื้อเอาคำตอบให้ได้ ถ้าตอบไม่ได้ ต้องให้ตัวเลือก วิธีถามคำถาม ให้เน้นถามความคิด (คุณแม่ไม่รู้ว่าเขาจะตอบว่าอะไร) ไม่ถามจากความจำ (คุณแม่รู้ว่าเขาจะตอบว่าอะไร) และหัดเล่นสมมุติ

โดยใช้หนังสือเล่มสีเหลืองเป็นเกณฑ์ เริ่มตั้งแต่เด็กคนที่ 2-3 เป็นต้นไป

รวมทั้งพาลูกไปพบนักกิจกรรมบำบัด เพื่อขอคำแนะนำด้วย

ถ้ามีโอกาส หาเพื่อนมาเล่นแบบ 1 ต่อ 1 ด้วยค่ะ

เน้นอีกครั้ง ใจเย็น ๆ ค่ะ
โดย กิ่งแก้ว เมื่อ 11/08/2009,16:01 ,

[nong_inter]

ความคิดเห็นที่ 3
คุณแม่อ่านหนังสือเล่ม 5 ช่วยให้ลุกอยู่ได้และอยู่ดีด้วยฟลอร์ไทม์ด้วยนะคะ การจะส่งเสริมพัฒนาการเด็กที่มีความพร่อง ต้องมีพื้นฐานการดูแลเด็กปกติเป็นอย่างดีด้วยค่ะ
โดย กิ่งแก้ว เมื่อ 11/08/2009,16:09 ,

ความคิดเห็นที่ 4
ขอขอบคุณหมอมากนะคะที่ให้คำแนะนำ ทางคุณพ่อคุณแม่เองก็ได้กลับไปอ่านหนังสือเล่มเหลือง (บรูณาการเพื่อลูก ฯ)และเล่มที่ 5 ร่วมกับการดู DVD ของครูพบเกี่ยวกับเรื่องอารมณ์... ตอนนี้ขอไปใช้เวลาฝึกปฎิบัติกับลูกนะคะ เพื่อทำความเข้าใจและรู้ว่าปัญหาที่เราไม่เข้าใจอยู่ตรงไหน (ตอนนี้รูสึกว่าคำถามจะเยอะไปหมด และ เรียบเรียงไม่ได้) จะได้สอบถามคุณหมอและทีมงานได้ตรงประเด็น

พอดีคุณแม่ได้อ่านกระทู้ของท่านอื่นๆด้วย เห็นว่าเรื่องของพ่อน้องเบรน พ่อน้องภูและท่านอื่นๆน่าสนใจ น้องๆต่างก็มีพัฒนาการที่ดีขึ้น คุณแม่ขอยืมมุกไปฝึกใช้หน่อยนะคะ

โดย Nong Inter เมื่อ 13/08/2009,12:38

ความคิดเห็นที่ 5
จากลักษณะการตั้งคำถามของคุณแม่ นอกจากจะบอกรายละเอียดของน้องอินเตอร์แล้ว ยังบอกให้รู้ว่า คุณแม่สงบ มีสติ และช่างสังเกต คงขาดแค่ความเข้าใจอีกเพียงเล็กน้อยเท่านั้นเองค่ะ

ดิฉันจึงมั่นใจว่า น้องอินเตอร์มีแนวโน้มที่จะดีขึ้นในเร็ววันค่ะ

แล้ววันหนึ่ง คำถามที่ถามเข้ามา จะเป็นประโยชน์ในการติดตามความก้าวหน้าของเขาค่ะ

เอาใจช่วย เริ่มเล่นกันให้สนุก ร่วมรับรู้อารมณ์ของลูกด้วยความสงบ เข้าใจ และไม่คาดหวัง นะคะ
โดย กิ่งแก้ว เมื่อ 13/08/2009,13:32

[nong_inter]

สวัสดีครับคุณหมอ ช่วงนี้น้องอินเตอร์ห่างหายไปนาน ตั้งแต่น้ำท่วมน่ะครับ
แต่ก็เป็นผลพลอยได้ที่ได้อยู่กับลูกช่วงอพยพน่ะครับ พ่อ แม่ รู้สึกว่าเขาพัฒนาขึ้นหลายๆ ด้าน
ทั้งร่างกาย และ อารมณ์ โดยเฉพาะการบ่น จะบ่นเยอะเวลาไม่ได้อะไรดั่งใจ เห็นแบบนี้ก็สนุกดี
เรื่องร่างกายก็คล่องแคล่วขึ้น วิ่งได้เร็วขึ้น หลบหลีก หรือ เข้ารุกไล่ได้เร็วและทนทานขึ้น (เวลาวิ่งไล่จับกับคุณพ่อ) … โดยรวมๆ ก็ดูดีครับ

วันนี้ มีเรื่องมาปรึกษาคุณหมอครับ ช่วงนี้เขาจะเล่นกับเพื่อนๆ ที่บ้านเกือบทุกวัน
โดยเด็กๆ ก็จะมาเล่นที่บ้านของอินเตอร์ … จะมีเพื่อนผู้หญิงอยู่คนหนึ่ง แก้มจะป่องๆ (จะให้ชื่อว่าน้องแก้ม ก็แล้วกัน) …
อินเตอร์เห็นทีไร จะอดใจไม่ได้ ต้องไปจับ บีบ ขยำเบาๆ แต่ก็สร้างความรำคาญให้กับน้องแก้มเป็นอย่างมาก

คุณพ่อเห็น ก็จะจับกอดอินเตอร์ไว้ก่อน แล้วพูดคุยกัน

คุณพ่อ : อินเตอร์อยากทำอะไร
อินเตอร์ : อยากจับแก้ม มันป่องๆ ตลกดี (แล้วก็พยายามดันตัวออก จะไปจับแก้มให้ได้)
คุณพ่อ : เหรอ อ๋อ ชอบแก้มเพื่อนเหรอ … เอ แต่เพื่อนรู้ไหม
อินเตอร์ : ขอจับแก้มหน่อย (พูดออกมา แต่หน้าตา ยังหัวเราะและ ท่าทางจะไปจับให้ได้)
คุณพ่อ : แล้วเพื่อนชอบไหมล่ะ (ระหว่างพูด น้องแก้มก็อยู่ด้วย คุณพ่อก็หันไปทางน้องแก้ม น้องแก้มเลยตอบมา)
น้องแก้ม : เราไม่ชอบนะ เราโตแล้ว ไม่อยากให้มาจับ
คุณพ่อ : อินเตอร์ ตกลงเพื่อนชอบไหม
อินเตอร์ : ไม่ชอบ (คุณพ่อว่า หน้าตายังไม่รับรู้อารมณ์เพื่อน ก็ยังอยากอยู่ดี)

กรณีนี้ คุณพ่อเลยตกลงว่า ห้ามจับไปก่อน เพื่อรักษาเพื่อนให้มาเล่นกับลูกอยู่

พ่อแม่เข้าใจว่าอินเตอร์พอจะเข้าใจว่าเพื่อนรู้สึกยังไง แต่ก็อดไม่ได้ อยากจับจริงๆ … จนหลายๆ ครั้ง คุณพ่อก็ห้ามไม่ทัน

จนวันนี้ เล่นซ่อนหลังผ้าม่านแล้วเบียดๆ กัน อินเตอร์ก็ไปดึง ขยำตัว กอดรัด จนน้องแก้มโกรธมาก มาฟ้องคุณพ่อคุณแม่ ว่าโกรธจริงๆแล้วนะ จะไม่มาเล่นแล้ว จะไม่ให้อินเตอร์เข้าบ้านด้วย

ตรงนี้คุณพ่อ กับ คุณแม่ก็คิดไม่ออก ว่าจะช่วยอินเตอร์ยังไง … ล่าสุดคุณแม่ก็คุย ชวนคิด
จนได้ข้อสรุปว่า หากเขาทนไม่ได้ จะขอเพื่อนจับเบาๆ แต่ถ้าเพื่อนไม่ให้จับเลย ห้ามยุ่ง
เขาก็จะวิ่งไปแอบเลย

[กิ่งแก้ว]

ดิฉันคิดว่าน้องอินเตอร์โตพอที่จะต้องเพิ่มการกำกับวินัยแล้วค่ะ

ลักษณะการพูดคุย ต้องเป็นยืนยัน ในลักษณะ "อยากจับ แต่จับไม่ได้ ทำไงดี"

และ "ถ้าห้ามใจไม่อยู่ ต้องถูกทำโทษ"

พ่อแม่ต้อง "ช่วย" ทำโทษ เห็นใจว่าอยากจับ แต่ห้ามใจไม่ไหว แต่ต้องช่วยทำโทษ"

แบบตำรวจจราจรใจดี แจกใบสั่ง ทั้ง ๆ ที่เข้าใจ และเห็นใจน่ะค่ะ

[nong_inter]

ขอบคุณครับ จะลองทำดูครับ ... อาจจะพลาดไปตรง "เห็นใจ" เพราะบางทีเราห้าม อารมณ์เราก็จะตำหนิเขาทันที
ต้องเห็นใจ เมตตาก่อน และ ทำโทษเมื่อละเมิดข้อตกลง

[nong_inter]

สวัสดีครับ

ตอนนี้กำกับวินัยกับน้องอินเตอร์ได้ผลดีมากขึ้นครับ … โดยยึดหลัก "รักและเข้าใจ แต่อะไรที่ทำไม่ได้ก็คือไม่ได้"
คุณแม่จะทำหน้าที่นีี้ได้ดีครับ เพราะรับรู้ความรู้สึกน้องได้ดี

ตอนนี้ร่างกายของน้องอินเตอร์คล่องแคล่วขึ้นมาก สามารถขี่จักรยานสองล้อได้ และ ปั่นได้เร็วเท่ากับเพื่อนๆ
ล่าสุด ได้ซื้อ สกูตเตอร์มาเล่นกับเพื่อนๆ สามารถเล่นได้ตั้งแต่วันแรกและคล่องแคล่ว ทำให้เพื่อนๆ ยอมรับ
ก็จะจับกลุ่มเป็นเด็กผู้หญิง 8 ขวบ กับ 5 ขวบครึ่ง แต่ชอบเล่นเหมือนเด็กผู้ชาย ขี่จักรยานแข่งกันได้ เล่นสกูตเตอร์
ไปเป็นกลุ่มได้ … ตอนนี้รู้สึกว่า เรื่องนี้น้องพอสูสีกับเพื่อนได้ … ในการเล่นกัน จะมีคุณพ่อไปเล่นกับเด็กๆ ด้วย
ไปเล่นเป็น จระเข้ไล่กิน หรือ ยักษ์ไล่จับ เด็กๆ จะชอบเล่นกับคุณพ่อมากๆ มาเรียกทุกวัน (ได้ออกกำลังกาย
ดูแลความปลอดภัย และสังเกตลูกๆไปด้วยครับ)

และช่วงวันหยุดตอนเช้า คุณแม่จะกันเวลาส่วนหนึ่ง สอนภาษาไทย ตอนนี้น้องอ่าน และ สะกดคำง่ายๆ ได้ โดยคุณแม่
ใช้หนังสือ มานี ชูใจ ของประถมหนึ่ง เล่มหนึ่ง ค่อยๆ สอน และให้เขาทำความเข้าใจเรื่องราวไปด้วย … น้องอินเตอร์
ยังช้าเรื่องความเข้าใจจากการอ่าน เช่น โตเห่าเจ้าแก่ มานีก็ดุโต … พอถามเรื่องราวว่าใครทำอะไรก็จะงงๆ … คุณแม่ก็
พูดคุยให้คิด เหมือนที่ทำกับทุกๆ เรื่องน่ะครับ

อยากถามคุณหมอว่า ปกติ จะมีเทคนิคการสอนลูกได้อย่างไรบ้างครับ คุณพ่อ คุณแม่จะหาข้อมูลได้จากไหนบ้าง

และช่วงนี้ คุณพ่อคุณแม่ กำลังหาโรงเรียนให้น้องอินเตอร์อยู่ ไปเจอที่คิดว่าเหมาะกับเขาที่สุขุมวิท แต่การเดินทาง
ไปทำงานจะลำบาก กลับมาเล่นกับเขาก็ลำบากเพราะรถติด (จริงๆ ต้องย้ายบ้านกันเลย) … ที่ใกล้เข้ามาหน่อย
ก็เรียนเป็นกิจกรรม แต่ เป็นโรงเรียนสองภาษา (ภาษาเดียวยัง งง อยู่เลย) … ไม่ได้หวังอะไรกับโรงเรียนมากนะครับ
แต่ถ้าเขาเข้าโรงเรียนตามมาตราฐานปกติ กลัวว่าจะมีปัญหาเป็น "เด็กหลังห้อง" ทำให้เขาไม่ชอบโรงเรียนน่ะครับ

[กิ่งแก้ว]

อยู่ใน DVD การเตรียมความพร้อมเรื่องการเรียน

เด็กของเราอาจจะเป็นเด็กหลังห้องอยู่สองสามปี

ต้องคอยจน auditory processing คือทำความเข้าใจเสียงที่ได้ยิน (รวมทั้งคำที่อ่าน) ให้คล่องก่อน

ส่วนภาษาอังกฤษ แนะนำให้เสริมด้วยระบบ phonic (phonatic) awareness ซึ่งมีสองเจ้า คือ I can read กับ phonic first ค่ะ

[nong_inter]

หลังจากเข้าอบรมวันที่ 28 เมษายน คุณพ่อกลับมาเล่นสมมติและพูดคุยแบบเน้น clean and clear ตามที่เข้าใจเพิ่มขึ้น
รู้สึกได้ว่า เล่นกับลูกได้กว้างขึ้น แม้แต่ theme ต่อสู้ที่เขามักจะเอาหุ่นสัตว์ประหลาดของเขา มาลุยกับพ่อเสมอ รอคุยกับจบไม่ได้ มันอยากอัดสนอง SI

หลังจากกล้าที่จะถามลูกให้เคลียร์ และเข้าเป็นเสียงที่สามเมื่อเขากลัว จนได้จังหวะให้เขาลุย และ ปล่อยให้ชื่นชมความสำเร็จ (เขาเอาชนะ สัตว์ประหลาดอีกตัวด้วยอาวุธที่คิดขึ้นเองใหม่) ... น้องอินเตอร์แสดงความดีใจมาก อย่างที่ไม่เคยเห็นในการเล่นมาก่อน (ดีใจมากๆ)

ต้องขอบคุณการอบรมที่ทำให้เกิดคงามเข้าใจลึกซึ้ง เรื่อง เสียงที่สาม ขึ้นมากจริงๆ ครับ

[กิ่งแก้ว]

ดีใจค่ะ ที่กิจกรรมที่ทำ เอื้อประโยชน์ต่อผู้เข้าร่วมค่ะ