รบกวนขอคำแนะนำด้วยนะคะ (ข้อมูลเบื้องต้นของน้องนะโมค่ะ)

[แม่น้องนะโม]

สวัสดี อาจารย์ และ คุณพ่อคุณแม่ ทุกๆท่าน ค่ะ
ขอเล่าความคืบหน้าของการเล่นแบบ Floortime กับน้องนะโม และขอคำแนะนำและขอแชร์ข้อมูลบางอย่างของการแสดงออกของน้องนะโม เพื่อขอเป็นแนวทางในการต่อยอดการทำ Floortime ต่อๆไปด้วย ค่ะ
เมื่อสัปดาห์นี้ที่คุณแม่กลับบ้านไปก็ไม่มีโอกาสจะได้เล่นกับนะโมได้เต็มที่ค่ะ เพราะว่าคุณย่าทวดของนะโมเสียด้วยโรคชรา (อายุ 97 ปี) บรรยากาศการจัดงานศพก็เลยไม่มีความโศกเศร้ามาก แต่มีคนมาช่วยงาน มาร่วมงานเยอะมากทำให้คุณย่าต้องเตรียมงาน จัดงาน ไม่มีเวลาดูแลนะโมกับน้องจ๋า ทำให้คุณแม่ก็พลอยวุ่นกับการจัดงานช่วยกันทุกคน เลยเป็นโอกาสได้ทดสอบการเข้าสังคมกับคนที่ไม่คุ้นเคยของนะโมไปในตัว เพราะที่บ้านคุณย่าเป็นที่ที่จัดสำหรับทำครัวในงาน มีคนมานั่งช่วยหั่นผัก ล้างจาน เตรียมของทุกอย่าง ทางคุณพ่อนะโมเลยปล่อยให้นะโมอยู่กับญาติๆ (ปกติจะได้เจอคนเยอะๆแบบนี้น้อยมาก เพราะจะได้ไปพบญาติๆแค่ช่วงเทศกาล ) ตอนแรกก็แอบลุ้นกับพ่อเค้าว่านะโมจะไปมั๊ย ถ้าไปแล้วมีคนอื่นๆสลับเปลี่ยนหน้ามาหาบ่อยๆจะกลัว หรือร้องหรือเปล่า
แต่ปรากฏว่า นะโมอยู่กับ ย่า ยาย ป้าๆได้ (นั่งขัดสมาธิอยู่ตรงกลางวงได้ สามารถหยิบจับกระเทียมที่ยังไม่ปอกเปลือกให้กับยายได้ พอยายขอ และพอยายชมเค้าจะปรบมือและนั่งทำต่อได้นิ่งๆประมาณรอบละ 10-15 นาที เลยทีเดียวค่ะ) พอเบื่อเค้าก็จะสะบัดเศษเปลือกกระเทียมออกจากตัวไปวิ่งเล่นโดยที่สามารถเดินไปโน่นไปนี่ผ่านคนแปลกหน้าได้ (แต่ถ้ามีใครจับตัวก็จะสะบัด ไม่ยอมให้อุ้มค่ะ แล้วจะวิ่งหาย่า ปู่ หรือพ่อทันที ) พอเค้าวิ่งสักพักก็จะกลับเข้าไปในวงของย่า ยาย เพื่อไปหยิบจับผักที่เค้ากำลังทำกันอยู่ (ดีที่ย่าๆยายๆไม่ได้ห้ามที่เค้าทำ เลยทำให้เค้าอยู่ได้นานๆหลายนาที เพราะไม่มีใครดุหรือห้าม ทุกคนให้นะโมได้มีส่วนร่วมในการทำด้วย อันนี้ถือว่าดีมากๆเลยค่ะ ) ถือว่าโชคดีค่ะ
ส่วนในช่วงเย็นๆได้มีโอกาสพานะโมกับน้องจ๋าไปเที่ยวบ้านยาย (เพราะช่วงเย็นคนจะเยอะมากต้องพาไปเที่ยวที่อื่น) แต่ก็ถือเป็นโอกาสดีที่ได้พาเค้าไปเที่ยวที่เป็นสวน เป็นไร่ ที่ทางบ้านยายได้เตรียมดินไว้เพื่อปลูกมันสำปะหลัง และมีบางที่ปลูกแล้ว และมีที่มีต้นไม้ค่อนข้างมาก ทำให้เค้าไม่สามารถออกวิ่งได้ถนัด เพราะพื้นที่ไม่เรียบ จึงทำให้เค้าได้เดิน และได้ฝึกทรงตัวในพื้นที่ที่มีก้อนดินขนาดใหญ่ เล็ก ในพื้นที่ที่ถูกเตรียมดินไว้ บางครั้งทำให้ได้เห็นการแก้ปัญหาของเค้าเวลาเดินในที่ไม่เรียบ และเดินไม่ถนัดต้องมีการทรงตัว เค้าได้เห็นแมลง เห็นนก เห็นผีเสื้อ ดูเค้ามีความสุขและตื่นตาตื่นใจกับสิ่งแวดล้อมใหม่ๆที่เป็นธรรมชาติ ในสัปดาห์นี้ถึงจะไม่ได้เล่นกันได้มากแต่การที่เค้ามีโอกาสมาอยู่ในสถานที่แบบนี้ก็ทำให้เค้าได้มีกระบวนการแก้ปัญหาเล็กๆน้อยๆได้ ที่สำคัญเค้ามีความสุข มีรอยยิ้ม และพอขึ้นรถกลับเค้ามีคำถามและมีการโต้ตอบกับแม่ตามสถานการณ์ได้ (แต่เป็นเรื่องที่พึ่งไปเจอมา ) ส่วนโอกาสหน้าจะหาเวลาลองชวนคุยกับเค้าถึงเรื่องนี้บ่อยๆและจะลองถามคุยประโยคที่ซับซ้อนให้มากขึ้นแต่จะไม่เร่งถามเค้าจะคุยต่อเมื่อเค้าพร้อมแล้วจะต่อยอดทันทีค่ะ
แต่มีเรื่องที่คุณพ่อนะโมฝากรบกวนขอคำชี้แนะจากอาจารย์และพ่อแม่ท่านอื่นๆค่ะ ในช่วงหลังๆนะโมมีการหลอกล่อพ่อได้ มีการชวนคุยได้ในเรื่องที่ตัวเองต้องการ
1. นะโมเป็นคนนอนยาก (ประมาณ 4-5 ทุ่ม ) และเค้าอยากไปนอนกับย่ากับน้องจ๋า แต่ถ้าไปอยู่ด้วยกันก็จะไม่นอนทั้งคู่ ย่าเลยให้แยกมานอนับพ่อ เค้าจะชอบบอกว่า เค้าปวดท้อง (พ่อครับจะขี้ๆๆๆ ) พอพ่อพาออกไปจากที่นอน เค้าจะหัวเราะชอบใจ เค้าก็จะวิ่งออกไปที่ห้องน้องจ๋า (หาจ๋าๆๆๆ ไปข้างใน ) คือประมาณว่าอยากไปหาน้อง แต่พ่อไม่ให้ไปแต่ถ้าบอกขี้ๆๆพ่อจะรีบพาออกมา (ตอนหลังเริ่มทำแบบนี้หลายๆครั้ง หลายเหตุการณ์ ) ลักษณะแบบนี้คือ การโกหก เราจะตำหนิเค้าหรือดุได้เลยมั๊ยค่ะ หรือถ้ามองอีกมุมเค้ามีการแก้ปัญหา มองเป็นการพัฒนาการได้มั๊ยค่ะ (แต่ใช้ในทางที่ไม่ดี คือโกหก)
2. ตอนนี้เริ่มหวงของแล้ว เวลามีของเล่นเค้าจะหวงน้อง และถ้าน้องหยิบไปเค้าจะรีบหยิบคืนมา ถ้าน้องจ๋าไม่ให้เค้าจะหันมาหาแม่และบอกว่า “จะเอาเป็ดๆๆๆน้องจ๋าเอาเป็ดๆๆ) พอแม่บอกว่าขอน้องจ๋าซิครับ เค้าก็รีบขอ พอน้องให้เค้าจะบอกว่า ขอบคุณครับ และยกมือไหว้น้องจ๋า (เค้าจะทำปกติกับผู้ใหญ่ เพราะเราบอกเค้าจนเค้าจำได้ ) พอกับน้องเค้าก็ทำเหมือนกัน ตอนนี้เราสามารถบอกเค้าให้แยกแยะได้มั๊ยคะ ถ้าบอกเค้าตอนนี้จะทำให้เค้าสับสนหรือเปล่า หรือถ้าปล่อยไปเรื่อยๆจะทำให้เค้ายิ่งไม่เข้าใจเหตุการณ์การทำแบบนี้หรือเปล่าค่ะ ควรจะบอกเลยดีมั๊ยค่ะ หรือให้เค้าเข้าใจมากกว่านี้ก่อนถึงค่อยบอกเรื่องที่ซับซ้อนของการทำความเคารพดีค่ะ


รบกวนด้วยนะคะ คุณพ่อคุณแม่ท่านใดมีประสบการณ์ในเรื่องนี้มาก่อนช่วยแนะนำด้วยค่ะ

ขอบคุณมากค่ะ
แม่น้องนะโม

[กิ่งแก้ว]

ข้อ 1 อย่าเพิ่งซีเรียสกับลูกเล่นเล็ก ๆ น้อย ๆ อย่าเพิ่งเรียกว่าโกหก ถ้าจะเล่น ก็เล่น ใช้ภาษาท่าทางของการเล่น ถ้าไม่เล่น ก็ทำท่าว่าไม่เล่น ปัญหานี้จะแก้ด้วยภาษากายที่ชัดเจนค่ะ

ข้อ 2 เป็นผลมาจากการฝึกซ้ำๆ .... ก็บอกเค้าไปสั้น ๆ ไม่ต้องไหว้น้อง ก็พอค่ะ

กิจกรรมที่ทำก็ดีแล้ว

แต่อย่าเผลอกำกับ บอกบทเยอะนักนะคะ

บอกลูกอยากได้ปุ๊บ....ก็บอกให้เขาขอปั๊บ ...เดี๋ยวต้องตามแก้ปัญหา...อยากได้...ก็ขอทันที ..

ทางที่ดี ถามความเห็น...รอให้เขาคิดสักหน่อย

อยากได้ ทำไงดี อยากแย่ง แต่แย่งไม่ได้ ทำไงดี

[แม่น้องนะโม]

สวัสดีค่ะ อาจารย์

ขอขอบคุณอาจารย์มากค่ะ และจะนำคำแนะนำและชี้แนะ
ของอาจารย์ไปเป็นแนวทางของการทำ Floortime ต่อไปค่ะ

จะพยายามต่อไปค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ
แม่น้องนะโม

[แม่น้องนะโม]

สวัสดีอาจารย์ และคุณพ่อคุณแม่ทุกๆท่าน ค่ะ

หลังจากกลับไปอยู่กับนะโมช่วงวันเสาร์-อาทิตย์ ที่ผ่านมาของสัปดาห์ นี้ มีเรื่องราวของการเล่นแบบ Floortime มาเล่าค่ะ เพื่อเป็นการแลกเปลี่ยนและขอคำชี้แนะ และคำแนะนำจากผู้ปกครองท่านอื่นๆที่ผ่านการเล่นแบบ Floortime มาก่อนค่ะ
ขอเล่าย้อนหลังนิดนึงนะคะ นะโมเค้าจะอยู่กับพ่อเป็นส่วนใหญ่เค้าจะติดพ่อ และในช่วงเย็นวันศุกร์ของทุกสัปดาห์คุณแม่ต้องกลับโคราชโดยรถทัวร์ จะกลับถึงสูงเนินก็ประมาณ 5 ทุ่ม หรือ เที่ยงคืน ช่วงหลังเวลาพ่อออกจากบ้านมารับแม่ เค้าจะตื่นและต้องติดรถพ่อมาด้วย ก่อนหน้านี้ นะโมเค้าจะงัวเงีย จะไม่ให้แม่จับเค้าจะร้องเวลาเจอหน้าแม่ (เพราะอาจจะง่วงด้วย) แต่เมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมา นะโมเมื่อเจอหน้าแม่ไม่ร้องงอแง แถมยิ้มให้แม่ด้วย (ทั้งๆที่ยังง่วงนอน ) คุณพ่อจะบอกแม่ทุกครั้งว่า อย่าพึ่งกอดลูกเดี๋ยวจะร้อง แต่เมื่อวันศุกร์คุณพ่อก็บอกแบบเดียวกับทุกครั้ง แต่ครั้งนี้คุณแม่รีบบอกพ่อเลยว่า ไม่ร้องแน่ เพราะนะโมยิ้มให้แม่ตั้งแต่แม่เปิดประตูรถแล้ว พอแม่ทักทายนะโม ว่า “สวัสดีครับ” นะโมก็ยิ้มกว้าง และขยับตัวท่าทางดีใจ” คุณพ่อก็งงๆวันนี้แปลกนะไม่ร้อง คุณแม่ก็แอบดีใจมาก คงมาจากการที่เราได้ใกล้ชิดเค้ามากขึ้นด้วย Floortime แต่ถึงยังไงก็จะเฝ้าติดตามสังเกตเค้าต่อไป เพราะเค้าอาจจะอารมณ์ดีแค่วันเดียว (สู้ต่อไปค่ะ และจะติดตามข้อมููลการมีสัมพันธภาพของเค้ากับแม่ต่อไปค่ะ)

สำหรับเช้าวันเสาร์ที่เราเจอกันของแม่กับนะโม ก็จะใช้เวลาส่วนใหญ่กับการเล่นกันทั้งคุณแม่ นะโม และน้องจ๋า ในบางช่วงคุณพ่อก็มาร่วมบ้าง (ตอนที่น้องจ๋าวิ่งไปกวนพ่อ ตอนที่พ่อทำงาน ) น้องจ๋าช่วยได้เยอะกับการเล่นกับพี่นะโม น้องจ๋าชอบเอาบัตรคำมาเล่น และถาม-ตอบ กับพี่นะโม ในช่วงที่นะโม สนใจเล่นร่วมกับน้อง คุณแม่ก็จะร่วมด้วยทันที

น้องจ๋า ; พี่โมๆนี่อะไร (น้องจ๋าชี้ไปที่รูปไก่)
พี่นะโม ; ไก่ๆๆ ไก่บ้านตาแอ๊บ
คุณแม่ ; ไก่ร้องยังไงน้า ไก่บ้านตาแอ๊บ ร้องยังไงน้า
น้องจ๋า ; ร้องเสียงไก่ (โอ๊ก อี้ โอ โอ๊ก)
พี่นะโม ; ร้องเสียงไก่ ( เจี๊ยบๆๆๆ)

แล้วทั้งน้องจ๋า กับ พี่นะโม มองหน้ากัน (ประมาณว่า งง ว่าไก่ ร้องไม่เหมือนกัน คุณแม่เดานะคะ คุณแม่ก็เลยใช้โอกาสนี้ชวนคุยต่อ )
คุณแม่ ; ไก่ตัวใหญ่บ้านตาแอ๊บ (พร้อมกางแขนกว้างๆเพื่อให้ใหญ่ที่สุด ) แล้วร้องเสียง (โอ๊ก อี้ โอ โอ๊ก)-----ร้องแบบน้องจ๋า ไก่ตัวเล็ก บ้านตาแอ๊บ (พร้อมกับทำมือสองข้างเข้าหากัน เพื่อให้ดูเล็กที่สุด ) แล้วร้องเสียง (เจี๊ยบๆๆๆ)-----ร้องแบบพี่นะโม

มาถึงตอนนี้ที่คุณแม่ทำท่าทาง และน้ำเสียงให้ดูแตกต่าง ทั้งสองคนจ้องแม่ตาไม่กระพริบเลย น้องจ๋ารีบทำมือตามคุณแม่ ส่วนพี่นะโมหัวเราะชอบใจ จ้องแม่และน้องจ๋า และทำท่าทางตามน้องจ๋า กับคุณแม่ (คุณแม่ทำเสียงใหญ่ๆก็ทำได้ คุณแม่ทำเสียงแหลมๆเล็กๆ ปากแหลม ตอนร้องไก่ตัวเล็ก ก็ทำได้ ทำแบบนี้ซ้ำไป ซ้ำมาได้มากกว่า 6-7 รอบเลย ทำต่อไปได้เรื่อยๆเพราะเค้าสองคนมีความสุขและไม่เบื่อ และบางครั้งก็กลับมาทำใหม่โดยที่น้องจ๋าเป็นคนเริ่ม แล้วพี่นะโมก็สนใจมาทำเสียงไก่กับแม่ได้อีก (เหตุผลที่ทำให้เค้าสนใจเพราะข้างๆบ้านคุณตาแอ๊บแกเลี้ยงไก่ เลี้ยงกระต่าย แล้วพาไปดู ทั้งสองคนเลยชอบ พอคุณแม่ใช้เหตุการณ์นี้แสดงเสียง และท่าทางเค้าเลยชอบใจมีความสุข พอถึงบัตรคำรูปสุนัข กระต่าย หรืออื่นๆแม่ก็จะทำเสียง ท่าทาง เพื่อสื่อถึงตัวเล็ก ตัวใหญ่ หรือสัตว์เจ็บขาบ้าง สัตว์หิวข้าว หิวน้ำ ร้อน หนาว แล้วทำท่าทาง ประกอบ ความต้องการแรกๆคือ อยากให้เค้าสนุกและนั่งเล่นกับน้องกับแม่ได้เป็นเวลานาน แต่บางอย่างบางท่าทางเค้าสามารถนำไปใช้ได้ (แต่คงต้องค่อยๆทำไปเรื่อยๆและต่อเนื่อง จะไม่เร่งรีบ จะเลือกเล่นเฉพาะในเรื่องที่เค้าชอบ หรือน้องจ๋าชอบแล้ว เค้าก็ชอบกับน้องจ๋าด้วยค่ะ )

พอน้องจ๋านอนกลางวันช่วง 11 โมง (แต่พี่นะโมนอนช้ากว่า ) ก็มีเวลาได้เล่นกับนะโมสองคนคือแม่กับนะโม วันนี้นะโมชวนแม่เล่น
นะโม ; หนอมๆๆ หนอม ครับ (ชื่อเล่นแม่เรียกตามพ่อ) เอาจระเข้ๆ (จระเข้ คือ จระเข้ที่ได้จากการปั๊มพิมพ์ของดินน้ำมัน ที่เคยพาเค้าเล่น เมื่อสัปดาห์ก่อนๆ )
คุณแม่ ; จระเข้ อยู่ที่ไหนคะ นะโมบอกแม่หน่อย เจระเข้อยู่ไหน
นะโม ; จะเอาจระเข้ๆๆ (ทำเสียงหงุดหงิด นิดหน่อย )
คุณแม่ ; (ไปนั่งข้างๆและจ้องหน้านะโม) แม่ไม่รู้ จระเข้อยู่ที่ไหน นะโมบอกแม่หน่อยนะ
นะโม ; นิ่งฟังแม่ กระพริบตา นิ่ง (เพราะแม่ยังจับมือไว้ ) จากนั้นสักแป๊บนึงก็หันไปหาพ่อที่โต๊ะทำงาน “พ่อครับๆๆเอาจระเข้ครับๆ” พ่อก็ตอบมาว่า พ่อไม่รู้อยู่ที่ไหน นะโมไปเอามาให้แม่ซิ นะโมมองไป มองมา สลับกันระหว่างพ่อกับแม่ ( ประมาณว่าบอกใครก็ช่วยไม่ได้เลย ) สุดท้ายเข้าทำท่าจะวิ่งออกไปจากแม่ ซึ่งแม่ก็จับมือเค้าไว้หลวมๆนะโมรีบวิ่งไปที่ตะกร้าของเล่น (ซึ่งที่บ้านมีหลายใบ ) และถุงใส่ดินน้ำมัน กับพิมพ์ที่ใช้ปั๊มตัวสัตว์อยู่ในนั้น พ่อกับแม่แอบมองนะโมค้นหา สักพักก็ลากถุงออกมา “เอาจระเข้ๆๆ” ลากถุงมาที่ขาแม่ พร้อมทำท่าดีใจ

คุณแม่ ; (แม่แอบดีใจที่นะโมยอมที่จะไปหาเอง จากการยื้อของพ่อกับแม่ เพราะก่อนหน้านี้เค้าจะร้อง ไม่ยอมหาเองเวลาอยากได้ รวมถึงนมด้วยที่เค้าจะกิน ตอนนี้หาเอง และเจาะกล่องได้เอง)คุณแม่ ; แม่บอกนะโมว่า “นะโมเก่งมาก พร้อมปรบมือให้ ด้วยท่าทางดีใจมากๆพ่อก็ปรบมือด้วย” นะโมยิ้มกว้างกระโดดซอยเท้าดีใจ และก็บอกว่า เอาจระเข้ๆๆ
ลงมือจัดการช่วยกันทำจระเข้และสัตว์อื่นๆจากดินน้ำมัน มีอุปกรณ์หลายชนิด นะโมจะช่วย คุณแม่จะขอให้นะโม นวดดิน (ฝึกกล้ามเนื้อมือ เพราะนะโมกำลังมือไม่ค่อยมี มือนิ่มมาก ) แต่นะโมก็จะชอบใช้อุปกรณ์อื่นมากกว่าในการทำให้แบน ตัดบ้าง บีบบ้าง ( แต่แม่ก็ไม่บังคับ จะให้เค้าใช้แรงจากมืออีกที ตอนกดแม่พิมพ์ ตอนนี้เค้าทำเพราะอยากจะได้สัตว์ที่ต้องการ ) พอเริ่มทำได้หลายตัว มีทั้งแกะ , ทั้งสุนัข, จระเข้ นะโมเริ่มมีการร้องขอ
นะโม ; จะเอาคนๆๆ (พร้อมกับหยิบ แม่พิมพ์รูปคนมาให้แม่ แม่ยื่น ดินน้ำมันให้นะโม ) “ทำแบนๆๆ” (นะโมบอกแม่ )
คุณแม่ ; นะโม ทำแบนๆๆเองนะครับ จะได้ทำรูปคน
นะโม ; เอามือมาตีๆและกดที่ดินน้ำ ( ไม่แบนเท่าไรค่ะ แต่คนแม่ไม่ช่วย เพราะดูแล้ว พื้นที่น่าจะพอกับรูปคนที่นะโมจะทำได้ ) นะโมกดแม่พิมพ์ลงบนดินน้ำมันแบบเบาๆแล้วหันหน้ามาบอกแม่ จะเอาคนๆๆ (แม่ไม่ช่วย แล้วบอกนะโมทำเอง ) นะโมยอมทำเองจนได้รูปคน จากนั้นก็แกะจากแบบ ท่าทางภูมิใจมากเอามาใกล้ๆกับหน้าแล้วชื่นชมอยู่นานกว่าจะวางลง
คุณแม่ ; นะโมว่าเก่งมาก และปรบมือให้
พอทำได้หลายตัว และมีบ้าน มีอุปกรณ์ เริ่มเยอะ อยู่สักพักนะโมก็เริ่มพูดคนเดียวกับรูปคนที่เค้าทำเอง
นะโม ; สวัสดีครับ คนเลี้ยงแกะ (พูดกับดินน้ำมันที่ตัวเองทำ) พูดอยู่หลายครั้ง พร้อมเอียงคอมองไป มา ที่รูปคน
=== คุณแม่ได้ยินก็รีบเอาตัวเองไปมีส่วนร่วมเลยค่ะ====
คุณแม่; สวัสดีครับ คนเลี้ยงแกะ (นะโมหันมาหาแม่ และยิ้ม )== แม่รีบทักทายและบอกว่า “ฉันเป็นสนุขจิ้งจอกนะ” พร้อมกับหยิบรูปสนุขดินน้ำมันขึ้นมา (นะโมทำท่าทางตื่นเต้น และอมยิ้ม ) “แกะอยู่ที่ไหนนะ ” (พร้อมกับพาสุนัขจิ้งจอกเข้าไปใกล้ๆกับฝูงแกะ ทำไว้ 5 ตัว)
นะโม ; ยังนั่งสังเกตุการณ์ดูแม่ พร้อมจับรูปปั้นคนอยู่
คุณแม่ ; สุนัขจิ้งจอกจะไปหาแกะแล้วนะ (แม่ขยับรูปหมาเข้าไปใกล้ๆแกะ)
นะโม ; ยังนั่งดูเหตุการณ์นิ่งๆ แต่สายตาพยายามจ้องว่าแม่จะทำอะไร
คุณแม่; พาสนุขจิ้งจอกไปใกล้ๆแกะ “ฉันจะกัดเจ้าแกะน้อยแล้วนะ” ทำท่าทาง และเสียงพร้อมกับวิ่งไปโดนตัวแกะ จนแกะล้มลง (ตัวที่ 1 ,2,และ 3 ) และหยุดถอยออกมา
นะโม : ตอนนี้ไม่นิ่งแล้ว ทำท่าขยับขากันไกรรและทำปากขยับ ไป มา และทำเสียงอื้อๆๆในลำคอ (แม่พยายามสังเกตุว่าเค้าจะโกรธมั๊ย แต่เค้าไม่โวยวาย ) นะโมหยิบตัวแกะที่ล้มล้มลง มาตั้งที่เดิมทั้ง 3 ตัว
คุณแม่: “ฉันอยากจะกัดลูกแกะอีกแล้ว ” แล้วแม่ก็เอาสุนัขจิ้งจอกไปชนลูกแกะ “โอ๊ย เจ็บจังเลย ๆๆๆๆ” แล้วแม่ก็ชนล้มทุกตัว
นะโม ; ทำสีหน้าตกใจ (ตอนที่แม่ทำเสียงลูกแกะร้อง และลูกแกะล้มลง) นะโมหยิบลูกแกะมาตั้งไว้เหมือนเดิมทั้งหมด 5 ตัว
คุณแม่ ; ก็ยังชนลูกแกะล้ม นะโมก็จับมาตั้งเหมือนเดิม (ทำหลายรอบจะลูกแกะบางตัว ดินน้ำมันเริ่มแตก)
ตอนนี้แม่เห็นว่านะโมเริ่ม หันซ้าย หันขวา ไปหยับรูปบ้านที่เป็นพลาสติก และนำรูปคนที่ถืออยู่มาวางใกล้ๆบ้าน แล้วนะโมมาจับแขนแม่ไว้ไม่ให้จับสนุขมาชนแกะ
นะโม ; เข้าบ้านๆๆ (หยิบลูกแกะทีละตัวมาวางไว้ใกล้ๆบ้าน)
คุณแม่; แม่ก็ตามเอาสนุขมาชนแกะให้ล้มอีก
นะโม ; เข้าบ้านๆๆ (นะโมเอาแกะทั้งหมดมาใกล้จนชิดบ้านเลย ) เปิดๆๆๆเปิดประตู (บ้านเป็นแม่พิมพ์ด้วยสามารถเปิดได้ แต่จะมีสลักเล็กๆติดไว้ นะโมเปิดไม่ได้ )
คุณแม่ ; ทำยังไงน้า จะเข้าบ้านได้ สนุขจิ้งจอกมาแล้วๆๆๆ
นะโม ; เอามือง้างบ้าน ทำอยู่นานมาก พร้อมกับพูดตลอดว่า “เปิดบ้านๆๆ” สุดท้ายทำได้ นะโมจับแกะทั้งหมดเข้าไปในบ้านแบบรนรานแล้วปิด จับบ้านหนีสนุขจิ้งจอก แต่พอหนีพ้น เปิดออกมาลูกแกะก็รวมเป็นก้อนแล้ว == นะโมชอบใจที่หนีสนุขจิ้งจอกได้
จากนั้นคุณแม่ก็ต้องทำลูกแกะ ทำสุนัข ทำคนเลี้ยงแกะอีกหลายรอบ เลยคะ จนกว่านะโมจะบอกว่าจะกินนมแล้วไปนอนกลางวัน (กิจกรรมนี้ค่อนข้าง ยาวนานเกือบชั่งโมงที่เค้านั่งกับแม่ไม่ไปไหน หลังๆมาให้สุนัขจิ้งจอกไปกัดจระเข้ กัดสัตว์ตัวอื่นๆด้วย โดยที่นะโมเป็นคนบอกบทให้แม่เองเลย 5555)
พอช่วงตื่นนอน แม่ก็พาน้องจ๋ากับนะโมออกไปหาพี่บ้านตรงข้าม เพราะนะโมอยากไป เค้าจะบอกว่าไปหาพี่นายพี่แก้ม (ไปใส่รองเท้า อาจารย์เคยแนะว่าให้เอารองเท้าไปไว้ที่อื่น แต่เค้าหาจนเจอค่ะ มีหลายคู่ เค้าใส่ได้หลากหลาย กุญแจที่คล้องไว้ก็เอาออกได้ คุณแม่ไม่ช่วยเพราะอุ้มน้องจ๋า บอกให้เค้าทำเอง เค้าเลื่อนประตูหน้าบ้านได้ด้วย เพราะอยากออกไป ) นะโมได้วิ่งเล่นกับพี่นาย พี่แก้ม (พี่อยู่ ป.1 อายุ 6-7 ขวบ) แต่พี่ทั้งสองคนน่ารัก ชวนน้องเล่น เล่นวิ่งแข่งกัน นะโมก็วิ่ง มีบางจังหวะพี่นายล้ม (พี่แก้มไปช่วยดึง และพี่แก้มดึงไม่ไหวชวนนะโมช่วย ตอนแรกนะโมก็งงๆ พอพี่แก้มบอก และพี่นายเริ่มแกล้งร้องโอ้ยๆๆ นะโมหน้าเสีย ท่าทางตกใจ ไปช่วยดึงอีกมือนึงของพี่นาย ช่วยพี่แก้มทันที ทำเสียงอื๊ดๆๆๆว่าหนักด้วย พอดึงเสร็จพี่นาย ขอบคุณครับ นะโมยิ้มกว้างดีใจเลย ) พี่นายแกล้งล้มบ่อยๆช่วงหลัง พี่แก้มบอกว่าพี่แก้มเหนื่อยให้นะโมดึงพี่นายคนเดียว นะโมก็ทำ และบางครั้งพี่นายแกล้งดึงนะโมล้มทับกัน นะโมก็หัวเราะชอบใจ ดีที่แม่น้องนายเป็นคุณครูที่เคยมีเด็กพิเศษดูแลที่โรงเรียน ก็เลยได้คุยกัน และก็เลยทำให้น้องนาย มาช่วยเล่นกับน้องนะโมและชวนคุย ได้บ่อยๆ และน้องนายบอกว่า น้องที่คุณแม่สอนพูดไม่ได้เลย นะโมพูดได้ น้องนายจะชวนน้องคุยเอง ถือว่าโชคดีมากค่ะ พี่นายพี่แก้มเค้าพาขี่จักรยานด้วย วันนั้นได้ทั่งฝึก ได้ทั้งเหงื่อเลยค่ะ น้องจ๋าก็ชอบใจมากเลย ได้เล่นกับพี่

สำหรับวันอาทิตย์แม่มีเวลาอยู่กับนะโมแค่ช่วงเช้า ก็เล่นสนุกกับน้องจ๋าพูดคุยกัน ตอนเช้าตื่นนอนมาเค้าจะชอบนั่งหน้าบ้านและดูผักในกระถางที่ย่าปลูกไว้ ดูต้นไม้หน้าบ้าน คุยกับคุณลุงบ้านตรงข้ามที่จะเรียกทักทายทุกวัน (อันนี้น้องจ๋าจะตอบแทนพี่นะโมตลอดเลย) จนถึงเวลาส่งแม่ขึ้นรถกลับ วันนี้นะโมง่วงและหลับก่อนแม่ลงรถ เลยไม่ได้กอดกันก่อนลงรถเลย (เล่นกันตั้งแต่เช้าคงเหนื่อย หลับปุ้ยเลยค่ะ)
ในช่วงวันปกติ คุณพ่อจะทำหน้าที่เล่นกับนะโมแต่ก็ได้เฉพาะหลังเลิกเรียน ส่วนตอนอยู่ที่โรงเรียนในทุกๆวันคุณครูจะส่งไลน์ และคลิปวิดีโอของนะโมกับเพื่อนๆมาให้ดู (ส่งช่วงพักเที่ยง) ทุกวันทำให้รู้ว่านะโมทำกิจกรรมกับเพื่อนๆได้บ้าง ไม่วิ่งออกนอกห้องแล้ว นั่งระบายสี ทำกิจกรรมที่โต๊ะญี่ปุ่นร่วมกับเพื่อนๆได้ แต่การสื่อสารกับเพื่อนๆยังไม่ได้ บอกความต้องการไม่ได้ (ไปห้องน้ำได้ ถอดกางเกงได้เอง ) อยู่ที่บ้านบอกพ่อ แม่ ได้ พูดคุยได้ (ที่โรงเรียนคุณครูบอกว่าไม่คุ้นเคยเหมือนพ่อแม่คงต้องใช้เวลา เพราะตอนนี้แค่ 3 เดือน ต้องขอบคุณคุณครูที่เข้าใจ เป็นโรงเรียนปกติ แต่เข้าใจและช่วยปรับตัวและเข้าใจน้องนะโมด้วย ) แม่มีเวลาแค่ช่วงวันหยุด ก็จะพยายามทำให้เต็มที่และให้ดีที่สุดค่ะ จะไม่เร่งเค้าจนเกินไป จะเล่นกับนะโมในสิ่งที่นะโมชอบและสนใจและจะให้เค้าเป็นคนนำแม่เล่น หรือถ้าจังหวะที่น้องจ๋าเป็นคนนำเล่นและพี่นะโมสนใจแม่ก็จะร่วมเล่นด้วยทันที

จะสู้ต่อไปค่ะ ตอนนี้คุณแม่อ่านหนังสือได้ 2 เล่มแล้วค่ะ จะพยายามอ่านให้เข้าใจและครบทุกเล่มค่ะ (อาจจะกลับมาอ่านอีกรอบที่ 2 ในบางเรื่องที่ยังไม่เข้าใจ ) ขอโทษด้วยนะคะวันนี้เล่ายาวมากเลยค่ะ

รบกวนอาจารย์และผู้ปกครองท่านอื่น ช่วยแนะนำและชี้แนะ ด้วยนะคะ ถ้าในกิจกรรมไหน หรือการสื่อสารตรงจุดไหนที่ต้องปรับแก้ไขหรือเพิ่มเติมช่วยชี้แนะได้เลยนะคะ ทางคุณพ่อและคุณแม่น้องนะโม จะได้นำไปปรับแก้และนำมาเป็นแนวทางที่จะเล่นกับนะโมต่อไปค่ะ

ขอบคุณมากค่ะ
แม่น้องนะโม
…………………………………………………………………………………………..
และตอนนี้มีเด็กที่รู้จัก น้อง 2 ขวบ 2 เดือน ยังไม่พูดและเดินไม่ได้และลูกตาของน้องสองข้างกลิ้งกลอก แยกออกจากกันในบ้างครั้ง ก่อนหน้านี้ตอนเด็กๆลูกตาก็ปกติ แต่ตอนเด็กเล็กๆน้องเค้าน้ำหนักเกินเกณฑ์เพราะกินไม่หยุด หมอให้ควบคุมน้ำหนัก พอโตเริ่มแปลกๆไปค่ะ ส่วนการพูดมีแค่ แอ้ๆๆอย่างเดียว เคยคุยๆกับแม่เค้ากับย่าเค้า แต่เค้าไม่รับเลยจากนั้นก็ไม่กล้าคุยค่ะ แต่สงสารน้องมากค่ะ (ย่าเค้าบอกว่า เราคิดมากที่พานะโมไปหาหมอพัฒนาการ ทำให้คนอื่นมองว่าลูกไม่ปกติ เค้าไม่เห้นด้วยที่จะพาหลานเค้าไปหาหมอแบบนะโม) ตอนนี้ทั้งคุณพ่อนะโมกับแม่เลยไม่กล้าบอกค่ะ แต่สงสารน้องมากเลยค่ะ
ในกรณีนี้มีท่านใดที่เคยเจอและมีวิธีชี้แนะเหตุผลให้ผู้ปกครองน้องเข้าใจและยอมรับได้ช่วยแนะนำด้วยนะคะ สงสารน้องมากเลยค่ะ
…………………………………………………………………………………………………

[กิ่งแก้ว]

เล่ายาวมากเลยค่ะ

เห็นถึงความพยายามเล่น เห็นถึงความพยายามในการใช้เหตุผลสนับสนุนการเล่น

แต่บางประเด็นยังขาดความเข้าใจ

เรื่องการไปหารองเท้า.....หากตั้งธงให้ลูกหารองเท้าเอง

การสื่อสาร...ก็จะสวนทางกัน...

ลูกบอกให้แม่หา....แม่บอกให้ลูกหา

ถึงแม้คำพูดจะเหมือนสอดคล้อง แต่ใจจะสวนทาง และน้ำเสียงจะสวนทาง

กลับกัน....ถ้าคุณแม่รู้ว่าความพยายามต่อยอดการสื่อสาร...ก็มีประโยชน์ การหาของเองก็มีประโยชน์ ....ลูกอาจจะหงุดหงิด น้อยกว่านี้

หากตรงนี้ คุณแม่คิดว่าท่าทีเหมาะสมแล้ว.ก็ ok ค่ะ

ดิฉันตอบจากประสบการณ์ที่เคยเห็นผปค.ทึ่เป็นนักคิดตื๊อเด็ก นักคิดมักจะตั้งธง ไม่เหมือนคนช่างเล่น จะพริ้วกว่า

ส่วนการเล่นบทบาทสมมุติ อ่านตอนแรก ดิฉันรู้สึกได้ถึงความลนลานของเขาที่จะเอาสัญลักษณ์แทนตัวเขาเข้าบ้าน เพราะความกังวลต่อการบาดเจ็บที่เกิดจากถูกกัด

โชคดีที่เข้าสำเร็จ

ไม่อยากให้ผู้เริ่มต้นใหม่เล่น theme ไล่กัดกันแบบนี้ จนกว่าจะเข้าใจลำดับขั้น และวิธีแก้ไขความวิตกกังวลตามลำดับขั้นพัฒนาการ

จริงอยู่ การเล่นบทบาทสมมุติเป็นการแก้ปัญหาความวิตกกังวลต่อการบาดเจ็บ

แต่อยากให้คนเล่นเข้าใจอย่างแจ่มแจ้งก่อนว่ากำลังทำอะไรอยู่

การที่เด็กขอเล่น ชอบเล่น ไม่ได้แปลว่าไม่กังวลค่ะ

[แม่น้องนะโม]

สวัสดีค่ะ อาจารย์

ต้องขอโทษด้วยนะคะ ที่เล่ายาวมาก (เกรงใจอาจารย์จังเลยค่ะ) แต่ด้วยความอยากรูู้และอยากเข้าใจเนื้อหาที่ได้ปฏิบัติไปค่ะ ว่าถูกแนวทางหรือเปล่า (คราวหน้าจะพยายามรวบให้สั้นลงค่ะ )

คุณแม่จะนำคำที่อาจารย์แนะนำ และชี้แนะไปปฏิบัติ และปรับใช้ค่ะ จะพยายามปรับให้เป็นคนช่างเล่น มากกว่า การเป็นนักคิดตื้อเด็กค่ะ
และเหตุการณ์ ต่างๆที่จะเข้าร่วมในกิจกรรมการเล่นกับน้องนะโม ทางคุณแม่จะพยายามปรับให้เป็นการเล่นที่เป็นธรรมชาติ และเป็นแบบสบายๆขึ้น ค่ะ
ลดเหตุการณ์ที่ทำให้เค้าต้องรนราน หรือกังวล หรือเหตุการณ์ที่กดดันเค้า ค่ะ (พออาจารย์ชี้ประเด็น เลยมองภาพตัวเองออกเลยค่ะ ว่าตอนเล่นคุณแม่เองมีความคาดหวัง หรือแอบคิดตั้งธงไว้อย่างที่อาจารย์บอกจริงๆ ) จะพยายามปรับตัวเองให้ลดการตั้งธง และการคาดหวังตรงนี้ลงให้ได้ค่ะ จะใช้ความเป็นธรรมชาติของการเล่น ให้มันเป็นไปตามขั้น ตามตอน ให้ได้มากที่สุุดค่ะ

อันดับแรกคงต้องปรับตัวของคุณแม่เองให้ได้ก่อนค่ะ สู้ๆๆ ค่ะ

ขอบคุณอาจารย์สำหรับคำแนะนำ และคำชี้แนะ มากเลยนะคะ (อาจารย์ต้องอ่านยาวมาก)
ขอบคุุณอีกครั้งนะคะ
แม่น้องนะโม

[แม่น้องนะโม]

สวัสดี อาจารย์ และผู้ปกครองทุกท่าน ค่ะ

สัปดาห์นี้น้องนะโมไม่สบาย เลยมีกิจกรรมเล่นกันน้อยมากค่ะ ถ้าเค้าปวดหัวมากๆเค้าจะสามารถบอกพ่อได้ว่าจะไปหาหมอ
ไปตรวจร่างกาย แล้วคุณหมอตรวจจะไม่ร้อง ให้ตรวจได้ ตอนนี้คุณหมอรับไว้ ยังต้องนอนพักที่โรงพยาบาลอยู่ค่ะ
คงอีก 2-3 วัน เพราะไข้สูงเนื่องจากหลอดลมอักเสบค่ะ

แต่ตอนไปหาหมอแล้ว พี่พยาบาลเค้าเจาะเลือด เจาะเพื่อให้น้ำเกลือ และเพื่อให้ยา พ่อบอกร้องลั่นเลย บอกเจ็บ บอกให้ปล่อย
บอกให้คุณพ่อช่วยหน่อย (สงสารแต่พ่อบอกว่า แต่ก็รู้สึกดีที่เค้าบอกได้ รู้สึก กลัว แล้วก็ร้อง บ่น พูดได้เยอะเลยตอนโดนเจาะ )

แต่เสียดายวันที่ 7,8 นี้ มีนัดกับพี่ๆนักกิจกรรมบำบัด ที่จิตเวช (ถ้าพลาดคิวยาวด้วยค่ะ ) คุณพ่อโทรไปแจ้งพี่เค้าแล้ว
ถ้าหายไข้แล้ว ได้คิวใหม่ หรือเลื่อนเวลาจะรีบไปเลยค่ะ

หลังจากหายแล้วจะเดินหน้ากันต่อ(วันนี้อาจารย์ได้อ่านไม่ยาวค่ะ)
สูู้ๆต่อไปค่ะ
แม่น้องนะโม

[แม่น้องนะโม]

สวัสดี อาจารย์และผู้ปกครองทุกท่านค่ะ

ในสัปดาห์นี้มีความคืบหน้าของการเล่นกับน้องนะโมมาเล่าเพื่อขอคำแนะนำค่ะ ในวันเสาร์ที่ผ่านมาคุณแม่ได้ชวนน้องนะโมกับน้องจ๋า เล่นกับตัวการ์ตูนรูปสัตว์ รูปคน ต้นไม้ บ้าน มีรั้วบ้าน หลังจากซื้อมาและล้างทำความสะอาดแล้ว ก็เอามาวางไว้ในตะกร้ารวมกันทั้งหมด สองพี่น้องพอเห็นของเล่นมาใหม่ก็ช่วยกันไปยก ไปดึงตะกร้าช่วยกันและมานั่งดู ตอนแรกก็จับออกมาทีละชิ้น พอสักพักเริ่มเทออกมาทั้งหมด
ครั้งนี้คุณแม่ลองนั่งดูอยู่ด้วยกัน เพราะน้องจ๋าพูดได้เยอะแล้ว ชวนพี่นะโมคุยได้แล้ว คุณแม่เลยลองดูว่า ทั้งสองคนจะทำยังไงกับของเล่นทั้งหมด (โดยบางครั้งจะคอยช่วยดึงความสนใจให้พี่นะโมอยู่เล่นกับน้องจ๋า ในบางครั้งที่พี่นะโมอยากจะไปเล่นรถอยู่คนเดียว คุณแม่ก็จะพยายามชักชวนและเอารถของพี่นะโมมารวมเข้าเป็นเรื่องเดียวกับที่น้องจ๋า กำลังเล่นอยู่)

การคุยกันของน้องจ๋ากับพี่นะโม (คุณแม่ด้วย ) ในการเล่นของเล่นกันด้วยกัน

คุณแม่ ; นะโมครับ
นะโม ; ไม่ขานแม่ แต่หันหน้ามามอง
คุณแม่ ; นะโมครับ (มองหน้า จ้องตากัน ) แม่ซื้อของเล่นมาให้ในตะกร้าครับ (ชี้ไปที่ตะกร้า)
นะโม ; มองตาม (ทำท่าดีใจ ไม่รู้ว่าเข้าใจหรือมองเห็นของเล่นที่ตะกร้าแล้วดีใจค่ะ)
แต่ในระหว่างที่คุยกับพี่นะโมน้องจ๋าอยู่ด้วย และเข้าใจที่แม่พูดก็เลยวิ่งไปลากตะกร้าก่อนพี่นะโม แล้วพี่นะโมก็ไปช่วยดึงกันกับน้องจ๋า (ลากออกมาหน้าบ้านที่แม่ปูเสื่อไว้ให้ ) พอมาตรงที่แม่นั่งรอ น้องจ๋ารีบหยิบเอาของเล่นที่ตัวเองชอบออกมา เช่น ช้อน แก้วน้ำ จาน ขนม ผัก ผลไม้ (ที่เป็นของเล่น) มาจัดแจงหยิบจับใส่จานแล้ว เล่นทันที ส่วนพี่นะโมก็จะเลือกตัวสัตว์ และบ้าน รั้วบ้าน ต้นไม้ ต้นหญ้า ออกมาเหมือนกัน และก็ไม่ลืมที่จะค้นหารถ เครื่องบิน ออกมาด้วย ในระหว่างที่ทั้งสองหาของเล่นของตัวเอง แม่ก็จะชวนคุย และก็ถาม
คุณแม่ ; นะโมครับ มีอะไรบ้างครับ
นะโม ; (มองหน้าแม่ ) แล้วบอกแม่..... ม้าลาย.....ตัวใหญ่(หยิบตัวใหญ่) ....ม้าลาย..ตัวเล็ก(หยิบตัวเล็ก)...หยิบยังไม่วางลง มองไปมาแล้วบอกแม่ว่า ........ลูกม้า
คุณแม่ ; แล้วมีอะไรอีกครับ มีเยอะมากเลย
นะโม ; (ไม่มองหน้าแม่ แต่รีบไปหยิบวัวขึ้นมาเหมือนอยากบอก) .....มีวัวด้วย .....มี 2 ตัว ….(จับมา 2 ตัว พร้อมกันมาให้แม่ดู )
คุณแม่ ; โอ้โฮ มีตั้ง 2 ตัว แล้ววัวจะไปที่ไหนครับ จะเดินไปที่ไหนครับ (เพราะแม่เห็นว่านะโมเอารั้วบ้าน มาตั้งเป็นโค้งๆๆ และบอกว่า เปิดประตู ปิดประตู พร้อมจับรั้วด้านนึง วางลง แล้วหยิบขึ้น บางทีบอกให้น้องจ๋า เข้ามาๆๆจะปิดประตูแล้ว)
นะโม ; (มองหน้าแม่ แล้วบอกว่า )…...แม่วัว....ลูกวัว....(แล้วก็เอาวัวตัวเล็กมุดใต้ท้องแม่วัว เพราะวัวที่ตัวใหญ่กว่าตัวนี้มีเต้านมเห็นชัดเจน เท่าทีมองดูนะโมพยายามทำแบบนี้กับคู่ของม้าแล้ว แต่ม้าไม่มีเต้านม จะทำแบบเดียวกันกับวัว แต่ม้าไม่มีนม นะโมดูงงๆ)
คุณแม่ ; (กลัวนะโมจะสับสน เรื่องม้าตัวใหญ่ไม่มีนม แล้วมีลูก แต่ วัวตัวใหญ่มีเต้านม มีลูก อันนี้ที่แม่ดูจากอาการเค้าที่จับรูปสัตว์มานั่งมอง ) แม่เลยบอก และหยิบ ม้าตัวใหญ่ กับ วัวตัวใหญ่มาบอกว่า .....วัวตัวนี้เป็นแม่วัว..มีนม ...ลูกวัวกินนมได้ (หยิบวัวตัวเล็กมาทำท่าดูดนม) ....ม้าตัวนี้เป็นพ่อม้า ไม่มีนม ครับ
นะโม ; (ยิ้มกว้างมาก ตอนแม่บอกและทำท่าให้ดู จากนั้นก็หยิบคู่ของแม่วัวลูกวัวขึ้นมาบอกแม่) ลูกวัว.....แม่วัว.....(ทำท่ามุดหัวเข้าไปดูดนม) ....กินนมนะ จู๊บๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ...(ชอบใจ) แต่ไม่ทำแบบนี้กับม้า
ทั้งสองคน เล่นกันได้นานมาก ประมาณเกือบ 2 ชั่วโมงก่อนจะกินข้าวเช้า (เพราะตื่น 6โมงเช้า ทั้งคู่) ส่วนใหญ่น้องจ๋าจะเป็นคนเริ่มชวนเล่น พาสัตว์ไปกินหญ้า พาตุ๊กตาไปกินขนม มีบางช่วงแม่เห็นนะโม พาสัตว์ทั้งหมดไปทำท่ากินหญ้า (แกะ ม้า กวาง วัว ) แต่แม่เห็นนะโมจะจับสุนัขไปรวมกลุ่มกินกับสัตว์พวกกินหญ้า แม่ก็เฝ้าดู พอเค้าจับสุนัขมา แม่ก็ดูว่าเค้าจะทำไง นะโมไม่วางไว้กับสัตว์ที่กินหญ้า และบอกว่า (พูดกับตัวเอง......สุนัข...หมา....สนุขจิ้งจอก....หมาจิ้งจอก...กินอาหาร..) แล้ววางไว้ข้างกับรูปบ้าน
แม่เฝ้าดูทั้งนะโมกับจ๋าเล่นกันวันนี้ ถือว่าน้องจ๋ามีส่วนช่วยให้พี่นะโมได้มีการโต้ตอบได้มากเลย บางทีแม่จะคอยช่วยบอกให้น้องจ๋า ไปถามพี่นะโม ตลอดการเล่น กระตุ้นให้พี่นะโมได้ตอบ ได้คุย วันนี้ต้องพึ่งพาน้องจ๋าเลยล่ะค่ะ
จะลองสลับการชวนเค้าเล่นเอง กับให้เค้าชวนกันเล่นเองตามประสาเด็ก และจะเพิ่มการพาไปเล่นกับเด็กๆข้างบ้าน หรือพาไปหาพี่ๆที่บ้านยายเพื่อให้เค้าได้พบปะคนเยอะขึ้น การพูดคุยจะได้ดูหลากหลายมากขึ้นด้วย

สำหรับวันอาทิตย์พาไปงานบวช ตอนนี้ไปข้างนอกนะโมจะไม่วิ่ง จะนั่งโต๊ะทานข้าวได้ตลอดไม่ออกจากที่นั่ง และถ้ามีพี่ๆมาชวนไปนั่งโต๊ะด้วย (อยู่ห่างแม่กับพ่อไป ไกลๆห่างหลายโต๊ะก็นั่งกับพี่ๆเค้าได้ ไม่วิ่งไปวิ่งมา จนกว่าจะไปรับ) แต่จะมีอายมีเขิน พอทักทายก็ไหว้แต่พอมีคนชวนคุยเยอะๆจะแอบๆแม่ และเอามือ เอาผ้าเช็ดหน้ามากัด ทำท่าอายๆหลบๆปกติไม่เคยทำมีแต่ส่งเสียงอือๆแล้วย่ำเท้า แล้ววิ่งหนี (แต่คราวนี้ไม่ได้ทำแบบเดิม ) ค่ะ

มีส่วนไหนที่ต้องปรับ หรือเพิ่มเติมหรือเปล่าค่ะ หรือเป็นการข้ามขั้นตอนไปบ้างหรือเปล่าค่ะ การที่แม่อธิบายเค้าเรื่องม้ากับวัว แม่ทำเร็วเกินไปหรือเปล่าค่ะ หรือต้องทิ้งระยะให้เค้าได้คิดเองมากกว่านี้ค่ะ

รบกวนแนะนำเพิ่มเติมได้ค่ะ เพื่อนำไปปรับใช้เพิ่มการพัฒนาให้กับน้องนะโมต่อไปค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ
แม่น้องนะโม

[กิ่งแก้ว]

นาน ๆ คุณแม่จะกลับมาเล่นกับลูกที

คุณแม่เล่นจำทุกช้อต ทุกตอน ทุกเหตุผล ทุกคำอธิบาย ของการเล่น เพื่อมาเล่า

ตอนเล่น....สนุกแน่เหรอคะ

[แม่น้องนะโม]

สวัสดีค่ะ อาจารย์

ที่อาจารย์พูดมา ตรงกับความเป็นจริงมากเลยค่ะ คุณแม่เป็นอย่างที่อาจารย์ติงมาเลยค่ะ
มัวแต่ตั้งใจที่จะเอาข้อมูลมาสอบถามเกินไป จนบางครั้งหลงลืมความเป็นธรรมชาติในการเล่นไปเลยค่ะ
บางทีอ่านหนังสือมา ก็จะพยายามจัดฉากการเล่นตามนั้นทุกอย่าง

นั่งทบทวนตัวเองเหมือนกันค่ะ ว่าทำให้การเล่นเป็นการเก็บผลการทดลอง จากการตั้งสมมติฐานไว้ล่วงหน้าจนเกินไป
ทำเหมือนการทำ Project แล้วหวังผล ทำให้การเล่นไม่สนุกจริงๆ อย่างที่อาจารย์บอกเลยค่ะ

ขอบคุณอาจารย์มากค่ะ จะเปลี่ยนแปลงตัวของแม่เองใหม่ค่ะ
ขอบคุณค่ะ
แม่น้องนะโม