พ่อน้องฟ้า เริ่มต้นกับฟลอร์ไทม์

[กิ่งแก้ว]

ขออนุญาตลบกระทู้ที่เป็น link ถึง youtube นะคะ

ดิฉันไม่คิดว่าเหมาะสมที่จะให้ความเห็นต่อสาธารณะค่ะ

การมีรูปถ่ายกับการอ่านจากบทความ....ไม่เหมือนกันหรอกคะ

[พ่อน้องฟ้า]

สวัดดีครับ อาจารย์และผู้ปกครอง
ไม่ได้เข้ามาอัพเดทหลายเดือนเลยครับ แต่จริงๆ แล้วมีเรื่องให้เขียนเล่า-ถามอาจารย์เยอะแยะมากมาย
แต่ช่วงที่ผ่านมา มันมีเหตุการณ์ใหม่ๆ เกิดขึ้นแทบทุกวัน เราก็ใช้ความรู้ความเข้าใจฟลอร์ไทม์เท่าที่มี
หรือบางทีก็ปรึกษาครูติ๋ง ซึ่งเราก็พัฒนาไปพร้อมกับลูกครับ ส่วนพัฒนาการช่วงนี้ได้แก่

1. ความกลัว น้องฟ้าสามารถควบคุมตัวเองในขณะที่เผชิญกับสิ่งที่กลัวตรงหน้าได้ในระดับน่าพอใจ คือ
ไม่ร้องโวยวาย ชี้บอกพ่อกับแม่ว่ากลัว เมื่อเราถามว่ากลัวอะไรก็ตอบได้ หรือบางครั้งต้องให้ตัวเลือก
สามารถสื่อสารกับเราในขณะที่กลัวมากๆได้ เราก็เริ่มสบายมากขึ้น
แต่ก็มาเจองานเข้าเมื่อ มีการขยายถนนหน้าบ้าน มีรถมาเจอะคอนกรีต มีแบ็คโฮมาตัก อยู่ 3 วัน
โอ้โฮเกือบเปิดตำราไม่ทัน น้องฟ้ากลัวมากๆ ดีจัง.. มีของน่ากลัวมาให้ทำงานถึงบ้านเลย
ไม่ได้ทำงานอารมณ์แบบนี้มานานแล้ว แรกๆผมต้องช่วยไล่รถแบ็คโฮไปไกลๆ
ออกลีลาแม่ไม้มวยไทย ตลอดเวลาที่น้องฟ้านึกขึ้นได้ แม้เวลาปิดบ้านแล้ว จะเข้านอน
เธอก็บอกให้พ่อไล่ แต่ก็ยังไม่คลี่คลาย บางทีได้ยินเสียงคล้ายๆกัน จากไกลๆ ก็จะบอกให้พ่อไล่ไป
ช่วงแรกๆเรียกว่าหลอน...ได้เลย ต่อมา ผมเลยใช้การไล่โดยบอกสถานที่ด้วย เช่น
“ไปเลย รถแบ็คโฮ ไปอยู่ บ้านย่าเลย” , “ไปเลย รถแบ็คโฮ ไปนอน บ้านน้ากุ้งเลย”
“ไปเลย รถแบ็คโฮ ไปอยู่ กับเครื่องบินเลย”(สนามบิน)
บอกสถานที่ที่น้องฟ้าเคยไป หลายๆที่ ที่อยู่ไกลๆ ปรากฏว่า น้องฟ้า สีหน้าดีขึ้นเลย
ตอนนี้ 10 วันแล้ว ถนนยังไม่เสร็จ แต่ความกลัวลดลงพอสมควรแล้ว ตอนนี้กำลังลองใชสมมติช่วย

2. การเล่นสมมติ ช่วงนี้เป็นช่วงที่น้องฟ้า อยากเล่นสมมติตุ๊กตามากๆ เป็นเรื่อง ตุ๊กตา 4-5 ตัว ไปเล่น
กระโดดเด้งตึ๋ง ที่ตลาดนัด แม่กับพ่อช่วยกันเล่นโดยจำลองเหตุการณ์ต่างๆที่พบ เวลาพาน้องฟ้าไปตลาดนัด
เช่น “ใครจะเล่นต้องจ่ายตัง” น้องฟ้าก็จะทำท่าเอามือตุ๊กตาไปแตะมือตุ๊กตาเก็บตัง
“สี....... หมดเวลาแล้ว” “หิวน้ำจังเลย” “ฝนตก” “ปวดฉี่/อึ” “มืดแล้ว” “เจ็บขา” ฯลฯ น้องฟ้าชอบมากๆ
เฝ้ารอการเล่นเรื่องนี้ทุกวัน เช้า/เย็น
ช่วงนี้ ผมเลยลองเล่นสมมติ เกี่ยวกับรถแบ็คโฮ / ช้าง / (สิ่งที่กลัว) แทรกระหว่างเล่นตุ๊กตา ก็ดีครับ
ตอนแรกกลัวๆ ตอนนี้ จับตุ๊กตาไปขับ หรือนั่ง รถแบ็คโฮ / ช้าง แบบหน้าตาสบายๆ

3. การสื่อสาร ช่วงนี้น้องฟ้าสื่อสารบอกความต้องการหรือเรื่องราวที่รู้สึก มากขึ้น แต่ ความชัดเจน
ยังอยู่ราว 40-50% บางทีถ้าไม่เข้าใจจริงๆ น้องฟ้าจะใช้ภาษากายเชื่อมโยงกับสีรอบๆตัว
เพื่อบอกลักษณะของสิ่งที่อยากสื่อสาร จนกว่าเราจะเข้าใจ (ตรงนี้ เห็นได้เลยว่า ภาษากายสำคัญจริงๆ)
แต่ที่ดีขึ้นอีกอย่างคือ น้องฟ้าเริ่มกล้าที่จะตอบคำถามง่ายๆกับคนอื่นๆมากขึ้น
แต่ยังไม่กล้าพูดแบบเผชิญหน้ากับคนอื่น (ยกเว้นครูที่ห้องเรียน จะกล้าพูดแบบมองหน้า)
จนคนอื่นที่รู้จักเริ่มบอกว่า เริ่มพูดแล้วนี่ ช่วงนี้ก็เลยกลายเป็นมีคนช่วยถาม ช่วยคุย หลายคน
บางทีเราก็จะช่วยปรับภาษาให้น้องฟ้าเข้าใจคำถาม หรือ เตือน/บอก เชิงว่ายังไม่ตอบเลย
(อาจารย์ช่วยแนะนำด้วยครับ)

เวลาเจ็บ บอกเจ็บ ได้ดีขึ้น ใช้การเป่า ทายาได้ หายเร็วขึ้น มีครั้งหนึ่งน้องฟ้าจักรยานล้ม
ระหว่างไปขี่ออกกำลังกาย(คนละคัน) มีแผลถลอกที่เข่าและศอก เลือดไหล(ถือว่าแรงสุดเท่าที่เจอมา)
โชคดีที่เรามีสติ ก็ทำงานอารมณ์ ระหว่าขี่จักรยานกลับบ้าน มาล้างแผล ใส่ยา ปิดผ้า
ชวนคุยไม่นานก็หายกังวล ถ้าเป็นเมื่อก่อนคงพร่ำเพ้ออยู่เป็นวัน
หรือ การบาดเจ็บกรณีอื่นๆ น้องฟ้าจะมาสื่อสารบอก แรกๆน้องฟ้าก็ยังกังวลอยู่
แต่พอเราสะท้อนได้ (โดยการจำลองเหตุการณ์ พ่อแสดงเป็นน้องฟ้า แล้วโดนเหมือนกัน)
น้องฟ้าก็จะมีสีหน้าดีขึ้น หลายรอบเข้ากลายเป็นเป็นเรื่องตลกหัวเราะด้วยกัน

อาจารย์และผู้ปกครองท่านอื่น ช่วยแนะนำด้วยครับ

[กิ่งแก้ว]

ช่วงนี้ ก็ค่อย ๆ เพิ่มประสบการณ์ที่หลากหลายไปเรื่อย ๆ

ส่วนกิจกรรมหลัก คือ เล่นสมมุติ เล่นสมมุติ และเล่นสมมุติ ค่ะ

เรื่องคุยกับคนแปลกหน้า ยังไงก็ได้ค่ะ ช่วย ...ก็ได้ ไม่ช่วย...ก็ได้

ผู้คนที่หลากหลายจะช่วยให้ภาษาของเขา "กลมเนียน" มากขึ้นค่ะ คอยสังเกตดูลักษณะคนที่เขาอาจจะกลัวเอาไว้ กลับบ้านจะได้สมมุติ "จัดการ" ซะเลย

[พ่อน้องฟ้า]

สวัดดีครับ อาจารย์และผู้ปกครองทุกท่าน
ช่วงนี้เป็นช่วงที่น้องฟ้า รู้ว่า ตัวเองกำลังโกรธครับ
2-3 เดือนก่อน
ตอนแรกๆ เธอก็ทำหน้าโกรธ ทำเสียงคำรามในคอ เสียงดังมาก(จนเหมือนตลก) เราก็จะถามเป็นอะไร
น้องฟ้าจะบอกว่า “โกรธ” ชี้หน้าตัวเอง
เราก็สะท้อนอารมณ์ “โอ้โฮ....โกรธมากเลยนี่........ฟ้าโกรธเลย......เห็นไหมนี่.....” (บางทีเราก็กำมือ กำหมัด ให้ดู )

1 เดือนมานี้
ผมรู้สึกว่า พอน้องฟ้าเข้าใจอารมณ์โกรธนี้มากขึ้น เลยกล้าที่จะโกรธมากขึ้น (หรือเปล่า) คราวนี้ มาแรงเลยครับ
ทั้งสีหน้า ท่าทาง น้ำเสียง จนบางทีพ่อกับแม่ก็เผลอเน้นผลลัพธ์ เอาอารมณ์ลูกลงเร็วเกินไป เพราะมันแรงจริงๆครับ

มาตอนหลังจึงทำฟลอร์ไทม์ กับอารมณ์โกรธ
น้องฟ้าทำหน้าโกรธ ชี้หน้าตัวเองแล้วบอกว่าโกรธ พ่อก็ช่วยถาม ว่า
“โกรธใคร , โกรธมากหรือน้อย , โกรธที่...... หรือ .......” ตอบได้บ้างไม่ได้บ้าง
แต่เราก็ทำให้น้องฟ้ารู้ว่า ....ฟ้าโกรธได้.....

เริ่มที่จะอยากทำร้ายคนอื่น อยากพังข้าวของ แต่อาจเป็นเพราะ เรากำกับเรื่องนี้ไว้แต่ต้น ทำให้เวลาเธออยากทำ
เหมือนจะผ่อนแรงลงประมาณครึ่ง ของอารมณ์ที่อยากทำ แต่เราก็คุยกับน้องฟ้า(เมื่อคุยได้) ว่า “โกรธ...แต่...ไม่ตี”
น้องฟ้าก็จะแสดงความโกรธออกมาโดยการ คำราม หรือ ร้องดังๆแทน

ส่วนช่วง สัปดาห์ที่ผ่านมา เริ่มบอกเอง ได้ครับ
“โกรธ...ต้นกล้า” , “โกรธ...แม่” , “โกรธ...พ่อ”
วิ่งไล่ตีพี่ เพราะพี่มาแกล้ง เราก็พยายามยก ระดับขึ้น เช่น (ไม่รู้ถูกไหม อาจารย์แนะนำด้วยครับ)
ฟ้า / “โกรธ...ต้นกล้า” (วิ่งไล่พี่....พ่อวิ่งไล่ด้วยใกล้ๆ)
พ่อ / “ฟ้า...โกรธ...ต้นกล้ามากเลย” “ต้นกล้าไป.....ไปไกลๆเลย” (พร้อมส่งซิกแนล ให้พี่ตอบสนองการสื่อสารน้องฟ้า)
พ่อ / “ฟ้า...โกรธ...ต้นกล้า ..... เรื่องอะไร.........”
พ่อ / “นี่ๆ ฟ้า...โกรธ...ต้นกล้า ที่ ........... หรือ................”
ฟ้า / “ ......................”
พ่อ / “อะไรนะ ฟ้า...โกรธ...ต้นกล้า ที่ ต้นกล้า............... หรือ ต้นกล้า................” (พยายามสร้างรูปประโยค)
ฟ้า / “ ต้นกล้า......................”
พ่อ / “อ๋อ ฟ้า...โกรธ ที่ ต้นกล้า............... นี่เอง “
พ่อ / “มาๆ พ่อช่วย.......พูดพร้อมกัน ดังๆเลยเนอะ ......ต้นกล้าไป.... .......1.....2.....3”
พ่อ-ฟ้า / “ต้นกล้า........ไป” (พี่ ถอยหลบไป เดี๋ยวมาใหม่)

แต่ละครั้งที่โกรธ ก็นานพอสมควรครับ บางทีผมก็ถาม
พ่อ / “ฟ้า.....นี่.....ตอนนี้ ยังโกรธอยู่.........หรือว่า ดีแล้ว” (เวลาน้องฟ้าตอบ ก็จะดูสีหน้าด้วย)
ฟ้า / “ดี ..แล้ว”
พ่อ / “ดีแล้วเหรอ........เฮ้ย แต่หน้ายังโกรธอยู่นี่นา” “นี่ๆ....ตกลง ดีแล้ว....หรือโกรธ”
ฟ้า / “ดี ..แล้ว” พร้อมกับยิ้ม

อารมณ์ด้านลบ ก็คุยกันได้มากขึ้นเรื่อยๆครับอาจารย์ โกรธ กลัว เสียใจ ไม่ชอบ แต่ยังไม่เคยเล่นกับตุ๊กตาหรือสมมติ

อาจารย์และผู้ปกครองท่านอื่น ช่วยเสริมด้วยครับ

[กิ่งแก้ว]

ที่ทำอยู่ก็ดีแล้วค่ะ

แต่ถ้าจะเพิ่มเติมก็ปล่อยให้มีการระบายอารมณ์ในการเล่นสมมุติด้วยค่ะ ในการเล่นสมมุติ จะยิงปืนใหญ่ หรือบุกถล่มด้วยจรวดใช้ได้ทั้งนั้น

ส่วนในชีวิตจริง หากมีโอกาส ก็ดักขาขึ้นบ้างก็ได้ เขาจะได้หัดรับรู้ทั้งขาขึ้น ขาลง

ก็ใช้เวลากันหน่อยค่ะ ถ้าเขาขึ้นแรงเต็มที่แล้ว เรารับความโกรธแค่ 80 % ของเขาก็พอ ขาลงจะได้ค่อย ๆ ปรับลง

สุดท้ายความโกรธจะขึ้นลงเป็นกราฟสวย เป็นกราฟระฆังคว่ำ ที่ขาสองข้างห่างกันมาก ๆ คือขึ้นช้า ๆ ลงช้า ๆ

ก็ใช้เวลาเป็นเดือน ๆ แหล่ะค่ะ

[พ่อน้องฟ้า]

สวัสดีครับ อาจารย์และผู้ปกครองทุกท่าน
หลังกลับจาก ธนบุรี 2 เรื่องโรงเรียน ได้เห็นตัวอย่างปัญหาของเด็กหลายๆแบบ
ทำให้เราตระหนักเรื่องความพร้อมมากขึ้นอีก
ขอบคุณอาจารย์มากครับที่ใช้เคสน้องฟ้า ทำให้เรามองเห็นภาพรวมพัฒนาการของน้องฟ้าได้ชัดเจนขึ้นอีก แค่คลิปแรกที่เห็นน้องฟ้า (ปี 53 หรือ 54 ไม่แน่ใจ) ผมก็น้ำตาซึมแล้ว
ดีใจกับสิ่งที่ได้ลงแรงไป แต่ก็ยังต้องทำต่ออีกมาก
รวมไปถึงคุณภาพของการเล่นสมมุติของเรา ที่อาจารย์ช่วยขยายภาพให้เราเข้าใจยิ่งขึ้น
ซึ่งตอนนี้เราก็กำลังปรับปรุงทั้งคู่ โดยนอกจากการฝึกพูดแล้ว ในช่วงปิดเทอมสิ่งที่เราทำสม่ำเสมอ ได้แก่ การทำฟลอร์ไทม์ 5-6 การประสานการเล่นกับเด็ก และการทำงานอารมณ์

ส่วนพัฒนาการของน้องฟ้าช่วงนี้ ได้แก่
1.ความสามารถในการสื่อสาร
- น้องฟ้าเข้าใจคำพูดของเราได้ดีขึ้น และทำตามได้ดี เข้าใจช่วงเวลา เช้า เที่ยง เย็น มืด
- บอกความต้องการของตัวเองเป็นคำพูดได้มากขึ้น (ผสมการใช้ภาษากายอยู่ตลอด)
- บอกเหตุผลง่ายๆได้เช่น ทำไมอยากกินโค้ก (เผ็ด,ร้อน) ทำไมอยากเล่นอีก (สนุก)
ทำไมไม่ไป (กลัว) ทำไมไม่กินร้านนี้ (ร้านปิด , หมด) กลัวตรงไหน/อะไร (กลัวเสียงดัง)
ถ้าตอบไม่ได้จะทำท่าทางแทนคำพูด เข่น ทำมือควักที่ท้องของตัวเองเวลากลัวรถแบ็คโฮ
แต่เหตุผลก็ยังไม่หลากหลายเท่าไหร่ครับ
- เริ่มเข้าใจเรื่องปริมาณมากน้อย 1 , 2 , 3 (ทำนิ้วมือ) และ เยอะมาก (ทำท่ากางแขน)
- เข้าใจลำดับเหตุการณ์ที่จะทำได้ดี เช่น เดี๋ยวกินข้าวแล้วไปซื้อน้ำปั่นได้
วันนี้อยู่บ้าน พรุ่งนี้ไปเล่นน้ำที่สวนสัตว์ มีงอแงบ้าง แต่เข้าใจ และไม่ลืม
- ต่อรองกับเราได้ เช่น
พ่อ / ฟ้า....เล่นน้ำ.....พอแล้วหรือยังไม่พอ
ฟ้า / ยัง....ไม่....พอ.............เล่น...เยอะ... มาก....(พร้อมกางแขนให้ดู)
พ่อ / (ผ่านไปสักครู่) ฟ้า....พอแล้ว
ฟ้า / ไม่....พอ.............เล่น...เยอะ... มาก....(พร้อมกางแขนให้ดู)
พ่อ / ไม่ได้
ฟ้า / เล่น.เยอะ.มาก...(พูดเสียงดัง.. กางแขนให้ดู)
พ่อ / ไม่ได้ เล่นเยอะแล้ว
ฟ้า / สาม...ตา.....(พูดเสียงอ่อยๆ.. ชู 3 นิ้ว)
พ่อ / หนึ่ง...ตา.....(พูดเสียงเรียบๆ.. ชู 1 นิ้ว)
ฟ้า / สอง...ตา.....(พูดเสียงอ่อยๆ.. ชู 2 นิ้ว)
พ่อ / ตกลงจะเล่นอีกกี่ตา หนึ่งตา..หรือ สองตา
ฟ้า / สอง...ตา.....( ชู 2 นิ้ว น้ำเสียงดีใจ)


2.การเล่นกับเด็กคนอื่น
เมื่อปีที่แล้ว น้องฟ้ากลัวเด็กมาก(ทารก – 3ปี) โดยเฉพาะเด็กร้องไห้ ฟ้าจะกดดัน เครียด
แล้วก็จะตะโกนออกมาดังมากๆพร้อมกับร้องไห้ เราก็ทำงานอารมณ์ ฝึก SI เล่นสมมติ
จนมาสัก 4-5 เดือนก่อน จะออกแนวสนใจแต่กลัว ต่อมาก็สนใจแบบกล้าๆกลัวๆ
มาแอบอยู่หลังเรา หรือเอาหัวมามุดเสื้อเราเวลาเด็กมาใกล้ๆ หรือเดินสวนกัน แต่ไม่น่าจะกลัว

1-2 เดือนก่อน เริ่มกล้าอยู่ใกล้เด็กอื่น โดยมีพ่อหรือแม่กอด อยากจับ อยากสัมผัสเด็ก
เราก็จัดหาให้ ทั้งที่โลตัส บ้านบอล สวนน้ำ ทำให้ฟ้าหายกลัวเด็กไปมาก
และได้ตัวช่วยฝึก คือ หลานสาวแท้ๆ อายุ 4 ปี (พูด/ร้อง เสียงแหลม/ดัง) อยู่บ้านห่างกันเล็กน้อย
เมื่อ 1-2 ปีก่อน จะกลัวเขามาก เวลาเจอ (โดยเฉพาะตอนเขาร้องไห้) จะวิ่งหนีหรือวิ่งไปแอบ
กลัวมาก ต้องทำงานอารมณ์เยอะมาก
5-6 เดือนมานี้ กลัวน้อยลงมาก อยู่ในบริเวณเดียวกันหรือในห้องเดียวกันได้
พอเดือนนี้ พ่อกับแม่ก็จะเปลี่ยนกันเป็นตัวประสานการเชื่อมโยงกับหลานสาว พาเล่นสนุก
พาไปออกกำลังกาย พาไปเที่ยว ไปเล่นบ้านเขา ไปอาบน้ำบ้านเขา (ช่วยเลี้ยงหลาน)
จนตอนนี้ อยากให้เขามาอยู่ด้วย จะไปไหนก็บอกให้เราชวนเขาไปด้วย เริ่มกล้าเล่นวิ่งไล่จับ(หลานกับพี่ชายวิ่งหนี ฟ้าวิ่งไล่) เริ่มกล้าเดินจับมือกับเขา
ในส่วนของเด็กคนอื่นๆ เวลาไปสวนน้ำแล้วเจอเด็กก็อยากเล่นวิดน้ำใส่เขา
แต่เวลาโดนเด็กจู่โจมสัมผัสตัว น้องฟ้าจะตกใจวิ่งไปตั้งหลักไม่ไกล แล้วกลับมาเองได้

3.อารมณ์
สัก 5-6 เดือนก่อน ตอนที่น้องฟ้าเริ่มเข้าใจว่าตัวเองโกรธ การแสดงความโกรธจะแรงขึ้นเรื่อยq
จากแสดงสีหน้า ร่วมกับร้องเสียงดัง ก็แรงขึ้นเป็นขว้างปาสิ่ง ผลักคน เราก็ปรับตามคำแนะนำครูปูเป้ที่ให้นวด และอาจารย์ให้ปรับการรับอารมณ์ ร่วมกับทำงานอารมณ์และ
การกำกับวินัย ตอนนี้ เวลาน้องฟ้าโกรธ จากความผิดหวัง เสียใจ เธอก็สามารถควบคุมได้ดีขึ้น ไม่แรงเหมือนเดิม ผมกับแฟนลงความเห็นว่า น้องฟ้าพยายามควบคุมความโกรธ
อย่างวันก่อนพาไปกินก๋วยเตี๋ยวตอนเที่ยง แต่น้องฟ้าอยากไปกินก๋วยจั๊บ(อยู่ไกล)
เราก็ยืนยันว่า วันนี้ไม่ไปกินก๋วยจั๊บเราจะกินก๋วยเตี๋ยว น้องฟ้าก็ผิดหวังโกรธ มีร้องดังหนึ่งครั้ง
เราก็ปลอบ สุดท้ายเธอก็บอกว่า เธอโกรธ เสียใจ แต่ก็ยอมกินก๋วยเตี๋ยว ก็ดูแลอารมณ์ไป

อาจารย์และผู้ปกครองช่วยเสนอแนะด้วยครับ

[กิ่งแก้ว]

อย่าลืมการจัดสรรเวลาให้ดีด้วยนะคะ

พัฒนาการระดับนี้ ประมาณครึ่งหนึ่งของเวลาต้องลงกับการเล่นสมมุติ และการเพิ่มกิจกรรมต่าง ๆ เช่นงานบ้าน เพื่อส่งเสริมการเล่นบทบาทสมมุติค่ะ

[พ่อน้องฟ้า]

สวัสดีครับอาจารย์ นักบำบัดและผู้ปกครองทุกท่าน ไม่ได้เขียนนานเลย
แต่ช่วงที่ผ่านมาเราก็ไม่ได้หยุดนิ่ง ทำการบ้านทุกวัน ทำทุกอย่างที่ทำได้ เพื่อให้น้องฟ้าดีขึ้น
ไม่ว่าจะเป็นการเล่นสมมติ การทำงานบ้าน พาน้องฟ้าออกหาประสบการณ์ชีวิตจริง
มีคลิปสั้นๆ ของน้องฟ้า ก็จะส่งไลน์ คุยกับครูติ๋ง เสมอ ก็ได้รับการดูแลอย่างดี

รวมทั้งวันเสาร์ อาทิตย์ที่ผ่านมา ก็ได้ครูปูเป้ มาช่วยดูและประเมินความก้าวหน้าของน้องฟ้า
ก็ยิ่งทำให้เราเข้าใจถึงการเล่นสมมติมากยิ่งขึ้น จากเดิมทีเราเล่นเรื่องราวที่กว้างๆ ดำเนินเรื่องไปเรื่อยๆ
พอครูปูเป้เล่นให้ดูก็เข้าใจ และเอาไปเล่นกับน้องฟ้าที่บ้าน น้องฟ้าก็ชอบมาก ชวนพ่อเล่นตำส้มตำตลอด

ส่วนเรื่องอื่นๆในชีวิตประจำวัน ผมก็พยายามให้น้องฟ้าได้ทำอะไรต่างๆด้วยตนเองมากขึ้น
เช่นอยากกินมาม่าคัพ ก็ทำเองทุกอย่างตั้งแต่เลือก ฉีก แกะ กดน้ำ จ่ายเงิน โดยมีพ่อคอยดูอยู่ใกล้ๆ
เริ่มฝึกว่ายน้ำกับพ่อ ตีขาเหวี่ยงแขน ดีขึ้นเรื่อยๆ


เข้าใจกติกา หรือเงื่อนไขได้ดีขึ้นว่า ทำอันนี้แล้วไปทำสิ่งนี้ได้ หรืออันนี้ยังไม่เสร็จยังไปเล่นไม่ได้
มีโวยวายบ้าง หงุดหงิดบ้าง บางครั้งก็มีกระแทกกระทั้น ทำใส่เราบ้าง แล้วบอกว่าโกรธ

น้องฟ้าอยากดูการ์ตูน แต่ต้องไปล้างจานกับแม่ และอาบน้ำ แปลงฟัน แต่งตัว เอง ให้เสร็จก่อน
ส่วนเวลาดูการ์ตูน น้องฟ้าก็ดูกับพ่อ หัวเราะกันสนุกสนานคุยบอกพ่อว่า การ์ตูนล้ม เล่นกัน กินข้าว อาบน้ำ ฯลฯ
ตามที่เธอรู้จักเข้าใจ

โดยรวมๆน้องฟ้าชีชีวิตได้ง่ายขึ้นครับ เข้าใจสิ่งต่างๆรอบตัวได้ดี
เรื่องกลัวเด็กเล็ก รถแบ็คโฮ ก็ลดลงไปมาก
ส่วนความกังวล น้องฟ้าก็ยังมีอยู่บ้าง เราก็ทำงานต่อไปและวันเสาร์นี้ก็จะไปเติมพลังอักครั้งครับ
อาจารย์ช่วยแนะนำเพิ่มเติมด้วยครับ

[กิ่งแก้ว]

ครูปูเป้เล่าให้ฟังว่าคุณพ่อคุณแม่เริ่มสนใจเล่นบทบาทสมมุติอย่างจริงจังแล้ว ก็ยินดีด้วยค่ะ

เรื่องการวางเงื่อนไข ขอให้วางแบบพอดี ๆ อย่าให้กลายเป็นต้องขู่กันบ่อย ๆ และน้องฟ้าพยายามทำอย่างหนึ่ง เพื่อหวังผลอีกอย่างหนึ่งนะคะ