แม่เด็กออทิสติกมือใหม่ขอคำปรึกษาค่ะ

[แม่หมั่นโถว]

ขอถอนเคล็ดลับเรื่อง night terror กลับค่ะ พอแนะนำไปปุ๊บความมหัศจรรย์หายไปเลยค่ะ วันนี้หมั่นโถวหลับเร็วคือตีสองครึ่ง พอตีสี่ครึ่ง night terror กลับมาแล้ว หลังจากหายไปสองอาทิตย์ ตอนนี้เพิ่งหลับไปค่ะ

[Waraporn.2556]

มาเป็นกำลังใจค่ะ คุณแม่ คือ เรื่องการกระโดด ลูกของดิฉันก็เป็นค่ะ คุณแม่ลองซื้อแทมโพลีน หรือ บอลโยคะ แล้วชวนเค้ากระโดด ดูมั้ยคะ (ถ้าน้องตัวไม่หนักมาก) ก็จะช่วยปลดปล่อยพลังงานเค้าไปได้บ้าง และ ช่วยสร้างสัมพันธภาพกับลูกด้วยค่ะ คือ เราเล่นชวนกันจับมือกระโดด ร้องเพลงประกอบกระโดด แบบนี้น่ะค่ะ เอาแบบน้ำเสียงสนุก ๆ เร้าใจ ร้องเพลงการ์ตูนที่ลูกชอบได้ยิ่งดีค่ะ ส่วนการนอนของลูกชายก็หลับดึกเหมือนกัน อาจลองดูสภาพแวดล้อมในห้อง ลองสังเกตดูอาจเห็นได้ว่า มีอะไรที่เค้ากลัว หรือเปล่านะคะ ก็ค่อย ๆ ปรับดูนะคะ

[แม่หมั่นโถว]

เรียนอาจารย์กิ่งแก้ว
ที่อาารย์บอกดิฉันว่า
"ถ้าทำไม่ได้ เลือกคลิบ youtube ที่ดิฉันคัดไว้ให้แล้วในบทความ
ทำแบบไหนได้ ก็ทำไปก่อน ไม่มีคำว่าทำผิดหรอกค่ะ" นั้น ตอนนี้ยังหาไม่เจอเลยค่ะ

แม่หมั่นโถว

[กิ่งแก้ว]

ดูในกระทู้แรกของกระดานค่ะ

หรือใช้ keyword The PLAY Project floor time ค่ะ เป็นคลิบงานวิจัยของ Michigan

[แม่หมั่นโถว]

เมื่อวันจันทร์ลาออกจากเนอสเซอรี่แล้วค่ะ ใช้เวลาหลายวันในการเกลี้ยกล่อมสามีจนยอมให้ลูกลาออก เพราะเค้าคิดตามหลักการณ์ของประเทศนี้ค่ะ คือเอาเด็กไปรร.ก่อน แล้วให้มีผู้ช่วยคอยประกบตลอดเวลา ดิฉันคิดว่าลูกเครียดแน่ๆ ให้สามีศึกษาหลักฟลอร์ไทม์คร่าวๆ บวกกับคำแนะนำของอ.กิ่งแก้วและเพื่อนๆในเว็บบอร์ด เค้าจึงยอมค่ะ

มีปัญหาที่ต้องขอรบกวนคำตอบจากอ.กิ่งแก้วและเพื่อนๆอีกแล้วค่ะ เรื่องอาการของเด็กออทิสติกที่ยังไม่เจอในหมั่นโถว เลยไม่แน่ใจว่าต้องคิดยังไงค่ะเช่น
(คือยังแอบมีความหวังค่ะ ว่าลูกยังไม่ได้เป็นออทิสติกหรือเปล่าหรือเป็นน้อย แต่ไม่ได้หยุดการทำฟลอร์ไทม์นะคะ เพราะจนถึงวันนี้ก้อยังไม่ได้รับการวินิจฉัยจากหมอทางนี้เลยค่ะ กลำังปรึกษากับทางครอบครัวที่เมืองไทยว่า อยากเอาลูกกลับไปหาอาจารย์กิ่งแก้วค่ะ)
ไม่รู้จักการแบ่งปัน, เล่นสมมุติไม่เป็น, ชวนคนอื่นเล่นไม่เป็น:
หมั่นโถวชอบแบ่งค่ะ ถ้ากินอะไรอยู่แล้วเราบอกว่าขอหน่อยยยยย จะรีบป้อนเราทันที ยกเว้นนมในขวดของตัวเองที่ไม่ยอมแบ่ง

เมื่อสักครู่แกไปเจอยางมัดผมสองวง รีบเอาให้แม่หนึ่งวง แม่เอายางใส่นิ้ว ใส่ตาม เอาวางบนจมูก ก้อทำตามค่ะ

ถ้าเต้นตามจังหวะเพลง เราทำท่าใหน แกจะพยายามทำตาม แต่ถ้าเป็นเพลงโปรดที่แกถนัด จะบังคับจูงมือให้เต้นตาม โดยจะคอยเหลือบมองพ่อและแม่ว่าทำตามหรือไม่ ถ้าพวกเราหยุด หมั่นโถวจะมาดันหลังให้เต้นจนจบค่ะ
ชอบร้องเพลง ฮัมจังหวะถูก แต่เนื้อร้องเป็นภาษาต่างดาวค่ะ
เรื่องการแบ่งของให้พ่อแม่ มีมากขึ้นทุกวันค่ะ บางทีถือขวดน้ำมาสองขวด ยื่นให้เราขวดหนึ่ง แล้วจึงดื่ม
ชอบเอาตะหลิวมาเคาะเป็นจังหวะเพลง โดยจะหยิบขิงตัวเองสองอันก่อน และหยิบอีกสองอันให้แม่ ก่อนบรรเลงค่ะ

หยุดการวิ่งเข้าตู้เสื้อผ้าได้สองวัน และกลับมาทำอีกค่ะ รู้สึกว่าเดินเขย่งน้อยลงบ้าง

อีกหนึ่งปัญหาใหญ่คือ แกมีอาการ night terror ด้วยค่ะ เริ่มให้ omega 3 โดยผสมในอาหารเสริม (ที่ดื่มจากขวดนม) เกือบสามอาทิตย์มาแล้ว อาการหายไปสองอาทิตย์แรก ตอนนี้กลับมาอีกแต่หนักกว่าเก่า เมื่อก่อนจะเป็นแค่หนึ่งครั้งต่อคืน แต่เมื่อคืนนี้สามครั้งเลยค่ะ แต่ละครั้งประมาณครึ่งชม ทั้งเตะ ถีบ ผลัก กรีดร้องดังแบบที่ดิฉันไม่สามารถเข้าใจได้ ว่าเด็กตัวขนาดนี้ทำไมถึงร้องได้ดังขนาดนี้ คือปรกติแกก้อร้องดังมากอยู่แล้ว แต่เมื่อมีอาการนี้ตอนดึกๆ จะร้องดังกว่านั้นอีกหลายเท่าค่ะ

หลักการที่ทางประเทศนี้ใช้คือ ไม่ทำอะไร นั่งเฝ้าใกล้ๆ เพื่อไม่ให้เด็กทำร้ายตัวเองหรือตกเตียง และเด็กไม่รู้ตัวเองคือเหมือนกับฝันร้ายอยู่ และการอุ้มจะทำให้แย่ลง ซึ่งดิฉันทำไม่ได้ คือถ้าแกเริ่มร้องดิฉันจะอุ้มและกอดแกไว้ พยายามปลอบและไม่เคยได้ผล ต้องรอให้แกร้องจนหยุด และหลับต่อเอง เมื่อคืนนี้ลองไม่อุ้ม แต่นั่งอยู่ด้านหลังของแก ยิ่งอาละวาดหนัก ร้องไป กระโดด(เหมือนนั่งพับเพียบและดันตัวขึ้นมาด้วยหน้าขา) ไป มองหาดิฉัน สุดท้ายก้อวิ่งมาหาดิฉัน ให้อุ้ม แต่ก้อยังเตะ ถีบ อยู่ดี ร้องต่ออีกสิบนาทีจึงหยุด

ดิฉันและสามีเริ่มคิดว่า หรือนี่ไม่ใช่ night terror เพราะแกรู้ตัว และมองหาดิฉันได้ ไม่ใช่ไม่รู้ตัวเลยเหมือนที่ได้ข้อมูลมาค่ะ

ขอรบกวนความเห็นของอาจารย์กิ่งแก้วและสมาชิกท่านอื่นๆด้วยค่ะ

แม่หมั่นโถว

[แม่หมั่นโถว]

ถ้าการเล่นสมมุติ หมายถึง จับตุ๊กตามาแต่งตัว พูดคุยกับตุ๊กตา แล้วพฤตติกรรมของหมั่นโถวนั้นเรียกว่าเล่นสมมุตติได้ไหมคะ

[กิ่งแก้ว]

ช่วงเวลานั้สิ่งที่เด็กต้องการคือ คนรอบข้างที่สนุก น่าสนใจ ในเวลาเล่น และปกป้องคุ้มภัย ในเวลาที่หวาดกลัว ซึ่งคนใกล้ชิดจะยังให้เขาไม่ได้เต็มที่ ถ้ามัวแต่ "คิด" อยากเข้าใจทุกสิ่ง อยากแก้ไขทุกเรื่อง และคอยตรวจเช็ค "อาการ" ค่ะ

[แม่หมั่นโถว]

อาจารย์กิ่งแก้ว มีข้อแนะนำเรื่อง night terror ไหมคะ
กลัวว่าแกอาจจะมีอาการเจ็บปวดทางร่างกายด้วยหรือเปล่าน่ะค่ะ วันนี้ร้องไห้ทั้งวัน แทบจะไม่ยอมเล่นอะไรเลยค่ะ

แม่หมั่นโถว

[กิ่งแก้ว]

มีการบรรยายเรื่องการวิเคราะห์ปัญหาการนอนยาวเกือบครึ่งชั่วโมงใน DVD ชุดพฤติกรรม ดิฉันคงตอบตรงนี้ไม่ไหว เข้าใจว่าในบทความที่โพสต์ไว้มีเรื่องนี้อยู่บ้างนิดหน่อย

เวลาวิเคราะห์ปัญหาแต่ละอย่าง ต้องรู้จักเด็กมากกว่านี้ ต้องหัดอ่านเงื่อนไข

ดิฉันตอบคำถามการแก้ปัญหาพฤติกรรมไม่ได้ ถ้าไม่ทราบเงื่อนไขคือตัวเด็กและบริบท

ลองอ่านดูนะคะ ตัวอย่างของผู้ปกครองที่ลูกมีปัญหาการนอน viewtopic.php?f=6&t=558

ถ้าร้องทั้งวัน และกังวลว่าเขาจะมีปัญหาทางกาย แนะนำให้พาไปพบแพทย์ค่ะ

[ta-mom]

แม่หมั่นโถว ใจเย็นๆนะคะ ค่อยๆ แก้ไปทีละจุดค่ะ เท่าที่ฟังคุณแม่เล่า น้องเค้าสนใจคุณแม่แล้วระดับนึงน่าจะเชื่อมต่อได้ง่ายกว่าเด็กอื่นที่มองไม่เห็นพ่อแม่ในสายตาเลย ช่วงแรกนี้ขอให้พยายามเข้าหาลูก เล่นกันให้สนุกให้ได้ก่อน แต่ถ้าตอนนี้น้องไม่พร้อมเล่น ขอให้คุณแม่ดูแลปลอบโยนเขาก่อน จังหวะไหนที่เหมือนเขาพอจะเล่นได้ขอให้เข้าไปมีส่วนร่วมทันที ไม่ต้องสั่งทำนู่นนี่ ไม่ต้องสอนว่าอะไรคืออะไร สีหน้าแววตาของลูกจะบอกได้เองว่าเขาพึงพอใจ หรือว่ามีความสุขหรือเปล่า

เรื่องฝันร้าย (ขอเรียกว่าฝันร้ายละกันนะ เพราะเหมือนน้องรู้ตัวตื่นมาพุ่งหาแม่) คุณแม่ทำความเข้าใจเขาให้มากๆนะคะ ลองสังเกตค่ะว่าในบ้าน มีอะไรที่คิดว่าเขาน่าจะกลัวได้บ้าง โดยที่เคยเจอมากับลูกตัวเองนะคะ อะไรที่พูดถึงบ่อยๆ เข้าหาบ่อยๆ จนเกินพอดี ก็ต้องเดาก่อนว่าเค้ากลัว ถ้าน้องหมั่นโถวเข้าตู้บ่อยๆ อาจจะกลัวที่มืดๆแคบๆ ก็เป็นได้ เข้าไปทุกวัน ก็เก็บไปฝันร้ายทุกวัน (เดาล้วนๆ) ถ้าถามว่าแล้วต้องทำงัย ถ้าเป็นดิฉัน คงต้องตามตื๊อขอเข้าตู้ด้วยแหละ ไม่ให้เข้าก็เกาะตู้ใกล้ๆ ส่งเสียง ร้องเพลง จ๊ะเอ๋ หรืออะไรก็ได้ที่ให้เขารู้สึกว่า มีแม่อยู่ด้วย ไม่ใช่แค่เขาตามลำพังกับตู้มืดๆ ถ้าเป็นไปได้ลองปลอบก่อนเลย "โอ๋ๆ กลัวตู้ใช่ป่าว แม่อยู่ด้วยตรงนี้นะ" ทำนองนี้ก่อนค่ะ ถ้าเขายอมให้กอด ก็กอดไปพูดไป (พูดด้วยใจที่เห็นใจลูกจริงๆ นะคะ ถ้าไม่งั้นจะกลายเป็นแค่พูดไปเรื่อยเปื่อย ลูกรู้ค่ะ อันไหนจริงอันไหนไม่จริง)

สรุปเบื้องต้น สิ่งที่คุณแม่ควรทำตอนนี้คือ 1) เป็นเพื่อนของลูก เล่นสนุกจนเขาติดใจมาชวนไปเล่น (ถ้าตอนนั้นเขาพร้อมเล่น) 2) เป็นแม่ของลูก ปลอบโยนเขายามเขาทุกข์ อัดอั้นตันใจ แต่บอกใครไม่ได้ (จึงต้องร้องไห้ด้วยเสียงอันดังกว่าปกติ) คอยสอดส่องหาสาเหตุที่ทำให้ลูกกลัว เมื่อคิดว่าพบแล้ว ค่อยๆ ปลอบเขา ให้เขารู้ว่ามีแม่เคียงข้างเสมอ

ไม่ต้องคิดอะไรมาก (อดีตผ่านไปแล้ว อนาคตยังมาไม่ถึง ปัจจุบันสำคัญสุด) ลงมือเลยค่ะ ถ้าคลิกเมื่อไหร่ คุณแม่จะพบความเปลี่ยนแปลงที่ดีขึ้นเรื่อยๆเองค่ะ สู้ๆๆๆ โลดค่ะ