ขอคำปรึกษา ให้สมาชิกใหม่ด้วยค่ะ

[Supa]

ปกติน้องกันต์จะนอนเปลตอนกลางวัน (ไม่ยอมนอนพื้นเลย) กลางคืนนอนพื้นปกติ น้องเป็นไข้หลายวัน คุณย่าอุ้มไม่ไหวก็เลยพาไกวเปลตลอด เช้า กลางวัน เย็น หลังจากหายไข้น้องกันต์ไม่ยอมนอนพื้น ต้องไกวเปลจนหลับแล้วอุ้มเข้าห้อง เป็นมาแล้วหลายวัน แต่แม่ไม่อยากให้น้องติดเปลเมื่อคืนเลยไม่พานอนเปล น้องร้องไห้โวยวาย มาหาแม่ ดึงผ้าห่มแม่ออก พยายามฉุดแขนแม่ให้ลุก พอแม่ลุกนั่งก็เข้ามากอดคอแม่ แม่พยามยามปลอบลูก พยายมพาลูกนอน กอด ลูบหลังให้ อุ้มโยกตัวไปมา แต่น้องก็ไม่สงบ ร้องดังกว่าเดิม น้องกอดคอแม่พยามยามชี้ไปที่ประตู แม่เลยพามาไกวเปลเหมือนเดิม เราควรแก้ไขอาการติดเปลของน้องอย่างไรดีคะ

[ta-mom]

ทำไมไม่อยากให้น้องติดเปลล่ะคะ ?

ทุกวันนี้ลูกดิฉันสี่ขวบแล้ว กลางวันนอนเปล (ญวน) กลางคืนเข้าห้องนอนค่ะ

คุณ Supa คงกังวลว่า ถ้าติดเปลอาจจะไปไหนมาไหนต้องพกเปลไปด้วย ถ้าไป รร จะทำยังงัย ใช่หรือเปล่าคะ

อย่าเพิ่งมองไปไกลค่ะ อย่างน้อย เปล ก็จะช่วยทุ่นแรง ไม่ต้องมาคอยอุ้ม ถ้าติดอุ้ม จะแย่กว่าจริงป่ะคะ

คิดในแง่บวก เปล ก็เป็นการฝึก sensory อีกแบบ ตามภูมิปัญญาของคนไทย ทุกวันนี้ ดิฉันก็พูดคุยกับลูกตอนนอนเปล ต่อรอง เพลงที่จะให้เราร้อง เพิ่มรอบการสื่อสารตอนแกว่งนี่แหละค่ะ

คิดว่า คงไม่มีเด็กคนไหนติดเปลไปตลอดชีวิตหรอกค่ะ สู้ๆนะคะ มองปัจจุบันไว้ก่อนค่ะ

[กิ่งแก้ว]

ถ้าแม่เข้าใจความอยากจะนอนเปลของลูก....

วิกฤตินี้ก็จะกลายเป็นโอกาส

"ฉันมีแม่เป็นพวกเดี่ยวกับฉัน แม่เข้าใจความต้องการของฉัน กุลีกุจอ กระตือรือล้นที่จะช่วยฉัน"

แต่เมื่อลงไปที่เก็บเปลแล้วพบว่าเปลมันหายไป....เราก็จะช่วยกันหา ...ที่ตรงนั้น มีมั้ย ตรงนี้ มีมั้ย

ถ้าสายมันขาด มันหลุด....เราก็จะช่วยกันซ่อม ...ทำยังไงล่ะเนี่ย ช่วยกัน ช่วยกัน

อยากให้ลูกยืดหยุ่น พ่อแม่ก็ต้องยืดหยุ่นก่อน

คนเราจะยืดหยุ่น ก็ต้องมั่นใจในตัวเอง

และความมั่นใจในตัวเองมาจาก....ไม่ว่าปัญหาใด...ฉันแก้ไขได้ สื่อสารได้ โดยมีพ่อแม่ที่รักยิ่งอยู่เคียงข้าง

[nanthawat]

..ประมาณ 2-3 เดือนก่อนลูกผมไม่ยอมนอนให้ไกวเปลเลยครับ เพราะระบบของเค้ารับไม่ได้ ...เหมือนที่คุณ ta-mom พูดมันเป็น sensory อย่างนึง..ผมค่อย ๆ ฝึกให้เค้ารับได้
โดยเอาผ้าห่มมาทำเป็นเปล และผมกับแฟนจับกันคนละข้างเพื่อไกวเปลโดยทำให้เค้ารู้สึกสนุก อยากเล่น ....ทุกวันนี้ให้แกว่งเป็น 100 รอบและจะไม่ยอมเลิกจนผมต้องหาเชือกมาผูกกับเหล็กดัด และผมจับปลายอีกข้างแกว่ง(แฟนไม่ไหว) ....แต่ก่อนจะได้ไกวเค้าต้องเป็นคนไปเอาผ้าห่ม ไปหาเชือกเอาออกมาจากตู้ พยายามสื่อสารให้ผมผูกเชือก ได้การสื่อสารหลายรอบเลยครับ .. ระหว่างไกวเปลก็พยายามพูดสื่อสารกับเค้า ให้เค้ามองเรา ทำแกล้งเป็นเหนื่อยบ้าง หยุดบ้าง ให้นับ 1-10 แล้วไกวต่อบ้าง ...เหมือนที่คุณหมอแนะนำอ่ะครับลองมองให้เป็นโอกาส อาจจะเหนื่อยหน่อยแต่ก็เป็นโอกาสที่จะพาลูกก้าวไปข้างหน้าได้

[krongkan]

จริงค่ะ การจะใช้ชีวตอย่างมีความสุขกับลูกต้องมีความยืดหยุ่นสูงค่ะ สุมหัวกันคิดจะทำโน่นทำนี่ ทำในสิ่งที่ลูกอยากทำ ซึ่งแม่เคยไม่ชอบ

เพราะ...กลัวไปซะทุกเรื่อง

เมื่อมั่นใจ ก็ตัดความกลัวต่างๆ ออกไปได้ เราจะเดินไปด้วยกัน เราจะทำไปด้วยกัน เราจะเลอะไปด้วยกัน เราจะล้างไปด้วยกัน

เราจะเหนื่อยไปด้วยกัน และในทุกๆ จังหวะ เราจะมีรอยยิ้มของความเข้าใจในกันและกันให้กันอยู่เสมอ

ชีวิตก็มีชีวาขึ้นมาอย่างไม่น่าเชื่อเลยค่ะ แถมยังได้เพื่อนคู่คิดต่างวัยเพิ่มขึ้นมาอีกต่างหาก ชีวิตแบบนี่...น่าอิจฉานะคะ

[Supa]

ขอบคุณทุกกำลังใจจากใจเลยค่ะ ที่แม่ไม่อยากให้ติดเปลเพราะ แกติดนอนเปลตอนกลางคืนด้วยค่ะ ต้องนอนเปลจนหลับก่อนแม่จึงอุ้มเข้าห้อง แต่ก่อนหน้านี้ไม่ติดเปลก่อนนอนค่ะ บางวันคุณย่าต้องมาช่วยไกวค่ะ สงสารย่าค่ะ แต่ อ.กิ่งแก้ว แนะวิธีพลิกวิกฤติเป็นโอกาส จะลองนำไปใช้ดูค่ะ ขอบคุณอีกครั้งค่ะ

[Supa]

เมื่อวันเสาร์พาน้องไปพบครูติ๋งที่ขอนแก่น คุณครูประเมินว่าน้องมีพัฒนาการจากครั้งก่อนมาก สบตา คลอเคลียพ่อ แม่ เมื่อวันเสาร์มีกลุ่มผู้ปกครองหลายท่าน น้องก็ไม่กลัว ให้ความสนใจดี ตอนนี้น้องอยู่พัฒนาการระดับ 1-4 ค่ะ ทำให้แม่มีกำลังใจมากขึ้นค่ะ ก่อนที่จะพบคุณครูแม่คิดว่าพัฒนาการของน้องยังเท่าเดิมค่ะ ภาษากายยังไม่ชัดเลยค่ะ ตอนนี้คุณครูแนะนำให้เล่นให้สนุกไปก่อน เพราะน้องสนใจแต่ยังไม่จดจ่อค่ะ เมื่อสัปดาห์ทค่แล้วแม่บ่นเรื่องน้องติดเปล ทั้งกลางวัน กลางคืน (ปกตินอนเปลตอนกลางวัน) แต่สองวันมานี้น้องไม่ยอมลงเปลเลยค่ะ ร้องไห้จะเล่นท่าเดียว สี่ทุ่มแล้วไม่ยอมเข้าห้องค่ะ แม่พาเข้าห้องก็ร้องโวยวาย แม่ต้องพาออกไปเล่นค่ะ น้องให้พาไปเล่นดินที่หน้าบ้านค่ะ สี่ทุ่มแล้วค่ะ สองแม่ลูกนั่งเล่นดินด้วยกันข้างถนนหน้าบ้าน ซึ่งถนนหน้าบ้านเป็นถนนใหญ่ มีรถวิ่งผ่านไปมาตลอดเวลา แม่กลัวอันตรายค่ะ กลัวเขามองไม่เห็นเรา พยายามพาเล่นอย่างอื่นก็ไม่เอา แม่ก็ต้องยอมค่ะ เล่นดินไปฟังเสียงรถไป ดูรถไป เล่นได้สักพักพามาล้างตัว เข้านอน ก็ยอมนอนแต่โดยดีค่ะ
ปล. แม่ปรับตัวไม่ทันเลยค่ะ

[กิ่งแก้ว]

สถานที่หรือสถานการณ์ไหนไม่เหมาะที่จะเล่น ก็อย่าเล่นเลยค่ะ

ร้องก็ปลอบไป

เดี๋ยวมีปัญหาอื่นมาแทรกซ้อนให้ต้องตามแก้กัน

[Supa]

คุณหมอคะ เมื่อคืนแม่พยายามปลอบน้องอยู่นานเลยค่ะ แต่ไม่สำเร็จค่ะน้องร้องจะออกไปให้ได้พยายามโยกตัวตลอดค่ะ แม่ก็เลยลองตื๊อ ยื้อนิดหน่อยค่ะ พอพาไปเล่นแล้วก็ยอมนอนแต่โดยดีค่ะ ตื่นมาอีกทีตอนตีสาม ร้องออกนกห้องเหมือนเดมค่ะ จะไปเล่นดิน แต่แม่พาไปก็ไม่ยอมเล่นค่ะ ให้แม่อุ้มอยู่ตรงนั้นอยู่นานเลยค่ะ แม่พามานอนอีกรอบก็ยอมนอนค่ะ ถ้าไม่พาไปทำสิ่งที่น้องอยากมำเหมือนเขาค้างคาใจน่ะค่ะ เหมือนมันไม่แล้ว ทำอย่างอื่นน้องก็ไม่อยากทำค่ะ คุณแม่สงสัยเรื่องไเสียค่ะ ถ้าน้องเขาไวเสียงแล้วเขาจะชอบฟังเสียงดัง ๆ หรือเบาๆ คะ เพราะเมื่อก่อนน้องกลัวเสียงรถมอเตอร์ไซค์ดัง ๆ แต่ทุกวันนี้เหมือนน้องจะชอบค่ะ ถ้าได้ยินแล้วจะหันไปดู จากที่เมื่อกอนได้ยินแล้วร้องไห้ค่ะ

[กิ่งแก้ว]

ขึ้นอยู่กับว่าในใจคุณแม่คิดยังไง ตอนที่ปลอบ กังวลกลัวจะไม่สำเร็จหรือคิดล่วงหน้าว่าเมื่อไหร่จะหยุดหรือเปล่า พอกังวลหลายเรื่อง ท่าทีออกมาก็จะปลอบลูกไม่ได้

สำหรับท่าทีที่เหมาะสม ได้แนะนำไปหลายครั้งแล้วนะคะในเว็ป ช่วยอ่านความเห็นของคุณแม่หลายท่านทั้งตอนที่กล่อมให้ลูกนอนหรือช่วยสงบ.


คือใจของคุณแม่จะต้องสงบก่อนถึงจะได้ผล ไม่ต้องกังวลล่วงหน้า. จึงจะปลอบได้ดีค่ะ

สำหรับเรื่องเสียงไม่อยากให้คุณแม่เองซึ่งจึงมีเรื่องกังวลเยอะคอยจับจ้องพยายามจะทำความเข้าใจในจุดเล็กจุดน้อยทุกเรื่อง สรุปแล้วกลัวก็หันไปมองค่ะ

สรุปแล้วตอนนี้เล่นกับลูกได้สนุกจริง จริง มากน้อยแค่ไหนคะ

ตอนเล่น คิดอะไรอยู่หรือเปล่า