ส่งการบ้านค่ะ

[ta-mom]

ขอถามคุณ krongkan เรื่อง มุขหลบเลี่ยง หน่อยค่ะ พอจะยกตัวอย่างการหลบเลี่ยงของลูกได้ไหมคะ

[krongkan]

ก็เวลาเจออะไรยากน่ะค่ะ เขามองออกว่ายากก็หลบก็เลี่ยง เรื่องออกกำลังกายน่ะแม่อ่านออกว่าเลี่ยง เพราะเลี่ยงตรงๆ

เลยพอจัดการได้ แต่พอเรื่องการสื่อสาร แม่จับไม่ได้ค่ะ คิดว่าเขาพูดไปงั้นๆ ก็เลยปล่อยไปเรื่อย เช่นเขาชอบพูดว่า

"มีความสุข" เราก็แค่ถามเค้าไปเรื่อยว่ามีความสุขเรื่องอะไร เค้าก็ตอบได้นะคะ แต่พูดบ่อยมาก เราก็ว่าเขาคงพูดไปงั้นๆ

เพราะถามทีไรก็ตอบได้ตลอด แต่ในใจก็เอะใจเหมือนกันค่ะว่ามันแปลกๆ แต่คิดว่าเดี๋ยวคงหายไปเอง จนวันที่พบคุณหมอ

คุณหมอก็ต้อนมุขของเขาให้ดูค่ะ ว่าไอ้ที่พูดออกมาเนี่ยมันหมายความว่าอย่างไร ก็เลย อ๋อ ทำอย่างนี้เอง พอจับได้ไล่ทัน

เดี๋ยวนี้มุขหายไปเยอะค่ะ กลายเป็นสื่อสารกันตรงๆ ว่า "เบื่อแล้วนะ รอนาน" "ขี้เกียจทำนาน" "มันเสียเวลา" ไปเลยค่ะ

[กิ่งแก้ว]

เทคนิคที่ใช้ คือ ให้ผลตามการสื่อสารค่ะ ถ้าบอกว่ามีความสุข ดิฉันก็จะไม่ปล่อยให้เขาออกจากสถานการณ์นั้น ไม่ว่าจะเป็นการทำกิจกรรมนั้น (มีความสุข ก็ต้องทำหรือคุยนานๅ) หรือพูดคุยเรื่องนั้น ซึ๋งจะช่วยให้เขาเอะใจว่าการพูดแบบนี้ จะไม่ช่อยให้เขารอดตัวไปได้ และเปิดโอกาสให้เขาเลือกวิธีสื่อสารใหม่ ถ้าไม่ได้จริง ๆ จะให้ตัวเลือกค่ะ ว่าที่แท้คือเบื่อ หรือกลัว อย่างนี้เป็นต้น ถึงแม้ว่าท่าทีจะเป็นเล่น ๆ ขำ ๆ แต่ตื๊อเอาคำตอบจริงนะคะ

ครูฝึกในทีมฟลอร์ไทม์ไทยแลนด์ซึ่งถนัดในการไล่จับเด็กมิติสัมพันธ์ที่หลบฉากเร็วแบบนี้ คือครูหน่องค่ะ

[สายป่าน]

เรียนคุณkrongkarn
ขออนุญาตเลียนแบบรายการวิทยุ
ขอหลังไมค์ค่ะ

[krongkan]

ผ่านมา 2 เดือนกว่าแล้ว วันนี้ขอสรุปภาพรวมความก้าวหน้าของบ้านเราให้คุณหมอทราบหน่อยนะคะ
ช่วงนี้สมดุลย์ในบ้านดีมากค่ะ ลูกสุขง่าย แม่สุขง่าย พ่อสุขง่ายแม้จะมีง๊องแง๊งกันบ้างระหว่างทาง แต่เดี๋ยวก็ดีกันค่ะ
เหมือนเด็ก 5 คนทะเลาะกัน แหย่กัน แล้วก็ดีกันค่ะ
สิ่งที่ทำอยู่ ณ ขณะนี้ ตอนนี้เน้นทั้งร่างกาย จิตใจ และความคิดเลยค่ะ
ด้านร่างกายอย่างเป็นระบบนั้น ตอนนี้เด็กๆ เรียนเตะบอล เสาร์-อาทิตย์ วันละ 2 ชม. และเรียนว่ายน้ำเย็นวันจันทร์-ศุกร์ วันละประมาณ 1 ชม.
ส่วนที่ทำกันเองที่บ้านก็มีการทำงานบ้าน การทำอาหาร ทำขนม ล้างรถ ฯลฯ เรียกได้ว่าเวลาทั้งวันนี่ไม่พอกันเลยค่ะ อยากมีเวลามากกว่านี้จริงๆ
เพราะยังมีอะไรตั้งหลายอย่างที่อยากทำด้วยกัน แต่เวลาหมดซะแล้ว
ด้านจิตใจ เพราะการฝึกทางร่างกายที่ทำอยู่ทุกวันนี้ แม่ยอมรับเลยว่าหนักมาก แต่ที่เด็กๆ ยังรู้สึกสนุกและทำได้ดีเพราะสัมพันธภาพระหว่าง
พ่อแม่ลูก และพี่น้องแน่นแฟ้นค่ะ พวกเราจะมีความสุขกับทุกๆ ความสำเร็จที่เด็กๆ ทำได้ เชียร์ชมกันอย่างจริงใจ ซึ่งเป็นการฝึกให้พี่น้องชื่นชมกันและกันด้วย
ด้านความคิด แน่นอนค่ะว่าการฝึกทั้งร่างกายและจิตใจก็เพื่อมาดันให้ส่วนของความคิดนั้นโลดแล่นไปไกล เพราะเมื่อกายพร้อม ใจพร้อม
ก็เห็นได้ชัดเลยค่ะว่าเด็กๆ กล้าที่จะทำ กล้าที่จะลอง กล้าที่จะเผชิญมากขึ้น แล้วก็ส่งผลให้วนกลับไปทำร่างกาย จิตใจ ให้แข็งแกร่งขึ้นไปอีก
ความคิดก็ก้าวหน้าขึ้นอีก เป็นวัฎจักรที่วนขึ้นไปอย่างไม่สิ้นสุดเลยค่ะ
คราวนี้มาเจาะความก้าวหน้าเฉพาะเจ้าตัวแสบของคุณหมอหน่อยนะคะ
ตอนนี้พัฒนาการในทุกๆ ระดับก้าวหน้าขึ้นมาเรื่อยๆ ค่ะ
จดจ่อได้มากขึ้น สมาธิดีขึ้น การกระตุ้นเร้าตัวเองลดน้อยลงอย่างเห็นได้ชัด จะยังมีให้เห็นบ้างที่บ้าน ซึ่งก็นิดหน่อยไม่ดูแปลก
และที่จะเห็นก็ตอนที่เล่นบอลแบบทีม ซึ่งเป็นเรื่องยากมากกกกก สำหรับเค้า เพราะกลัวการปะทะ แต่เห็นความก้าวหน้าขึ้นเรื่อยๆ
จากที่ได้แต่วิ่งแยกตัวออกไปจากเกมเมื่อเริ่มแรกเมื่อ 3 เดือนก่อน เป็นอยู่ในเกมแต่วิ่งหนีบอล เป็นเริ่มวิ่งตามบอลบ้าง จนกระทั่ง
เริ่มเข้าหาบอลได้บ้างเล็กน้อย และเป็นเขี่ยบอลเตะบอลส่งให้เพื่อนได้ ถ้าบอลนั้นวิ่งมาใกล้ตัว แม้จะยังไม่เก่งมากแต่มาได้แค่นี้ก็ชื่นใจค่ะ
แต่การฝึกบอลที่ไม่ได้เล่นทีมทำได้ดีค่ะ สนใจมอง สนใจฟังมากขึ้น มีเล่นมีแหย่กับเพื่อนรุ่นพี่ที่นั่งติดกันได้ ดูรับมือเมื่อโดนเด็กแรงๆ แหย่ได้ดี
มีการแหย่กลับไปบ้าง มีการแย่งเอาลูกบอลกลับมาเมื่อถูกแย่งไป เมื่อโดนแหย่จะเอาลูกบอลทุ่มก็ทำท่าต่อกรกลับไปได้ แม้จะไม่ได้เด็ดขาด
อะไรมาก และการรับมือนั้นก็ดูว่าเจ้าตัวไม่ได้อึดอัดคับข้องใจอะไรมาก เหมือนอ่านออกว่าเค้าแหย่เล่น (ดีหรือไม่ดีคะคุณหมอ)
ตอนออกมาบางทีก็มีมาฟ้องแม่แบบขำๆ ว่าให้จัดการพี่คนนั้นให้เลย ฟ้องต่อหน้าเด็กคนนั้นเลยค่ะ แม่ก็เล่นกลับขำๆ ประมาณว่า
เฮ้ย แกล้งลูกชั้นเหรอ ต้องโดน แล้วก็แหย่เด็กคนนั้นเล่นกันค่ะ
แต่ตอนเรียนว่ายน้ำทำได้ดีนะคะ อันนี้เจ้าตัวชอบมาก เห็นชัดเลยว่ามีความมุ่งมั่นและพยายามจะทำให้ได้มากๆ แม้ว่าจะยังว่ายได้ไม่สวย
แต่ว่ายได้นานและอึดมาก ครูชมความพยายามมากค่ะ เมื่อว่ายได้ในแนว 25 เมตร คนปรบมือกันทั้งสระเลยค่ะ โชคดีที่ครูที่สอน
สอนกันแบบครอบครัว น่ารักมากค่ะ เด็กคนไหนทำได้ก็เฮกันลั่นสระ เห็นได้ชัดเลยค่ะว่าเจ้าตัวปลื้มมาก หน้าตางี้เปี่ยมสุขสุดๆ
กล้ามเนื้อแขนกับหลังดูดีขึ้นมากค่ะ แล้วผลพลอยได้ก็เป็นการโหนราวสูง 2 เมตร ยาว 3 เมตรไปกลับได้แบบสบายๆ ด้วยท่วงท่า
ที่สวยทีเดียว แล้วเจ้าตัวก็คุยโอ่เอากับพี่ชายด้วยค่ะว่าเค้าทำได้แล้ว หลังจากที่ดูพี่ชายทำได้แบบสบายๆ มานานนม
มีส่วนร่วมในการสนทนาในชีวิตประจำวันที่บ้านมากขึ้นค่ะ แถมบางทีถ้าสงสัยอะไรก็เดินเข้าไปถามพ่อแม่ของเพื่อนพี่เลยค่ะ
แม่เองยังแปลกใจในความก้าวหน้า ไม่หนีเพื่อน ไม่หนีคนรอบๆ ตัวค่ะ แต่บางทีก็ยังไม่รู้จะคุยอะไรกับเค้าเหมือนกัน คุยได้แต่ผิวๆ
แต่ถ้าเป็นเพื่อนที่ไป-กลับด้วยกันทุกวันนั้นดูจะมีเรื่องคุยเรื่องเล่นกันมากกว่า แต่บนสนทนายังดูไม่ลื่นไหลเท่าของเพื่อนค่ะ
แต่ก็ดูว่าต่อกรได้ดีขึ้น เล่นสมมติกันก็ดูเป็นทั้งฝ่ายรับและฝ่ายรุกได้ดี ไม่ได้เป็นแต่ฝ่ายรับอย่างเดียวเหมือนก่อน
เรื่องการสื่อสาร เจาะแจะ ยังเป็นหน้าที่ของแม่ค่ะ เพราะแม่ถนัดกว่าพ่อ แต่ไม่ได้ถามเจาะลึกอะไรมาก ปล่อยตามสบาย
เจ้าตัวอยากเล่าก็เล่า ไม่อยากเล่าก็เก็บไว้ก่อน ไม่บังคับคุกคาม พ่อบอกประจำว่าเมื่อก่อนเวลาแม่จะถามอะไร
ลูกมันตั้งป้อมก่อนแล้วว่าโดนเจาะแน่ แม่เลยปรับๆ ตัวเองค่ะ มีคนคุมภาพรวมช่วยดูอยู่ ก็เลยทำให้อะไรๆ เข้าที่เข้าทางได้ง่ายขึ้น
ลูกเลยดูสบายๆ เล่าก็ได้ไม่เล่าก็ได้ แต่กลายเป็นว่าลูกบอกเล่าได้มากขึ้น ดีขึ้น และที่สำคัญลูกอยากเล่าด้วยตัวของเค้าเองค่ะ
ทะเลาะกับน้องชายตัวแสบได้แล้วค่ะ ได้ทั้งท่าทาง หน้าตา น้ำเสียง โห ดุดันสุดยอด 555 แม่ดีใจ เจ้าน้องดูลดความแรงลงได้อย่างชะงัก
แต่เมื่อตั้งสติได้น้องก็ตอกกลับด้วยความไม่ยอม เจ้าตัวก็โต้ตอบไปมาได้ดี ไม่หลบเลี่ยงอารมณ์โกรธของน้องเหมือนก่อน ดีใจค่ะ
พอทะเลาะกันแล้วก็จะมากระซิบกระซาบบอกแม่ว่าไม่ต้องไปคุยกับน้องเลย น้องนิสัยไม่ดี ชอบโวยวาย เค้าไม่ชอบ นุ๊งนิ๊งกัน 2 คน แม่ชอบค่ะ
แต่ก็ระวังตัวเหมือนกันค่ะ พยายามไม่ให้น้องคิดว่าเข้าข้างพี่มากเกินไป แล้วแม่ก็มาสอบถามความรู้สึกน้องบ้าง ก็คุยกัน แล้วแม่ก็ตบท้ายว่า
ธรรมดาลูก ทะเลาะกัน เดี๋ยวก็ดีกัน เจ้าตัวสวน ไม่ดีหรอก เค้าจะโกรธตลอด โกรธนานๆ สักพักพอมีขนมกิน พี่น้องก็หายโกรธกันค่ะ
แล้วก็สุมหัวกินขนมกันเล่นกันเหมือนเดิม
ด้านวิชาการ ดูยังสับสนเมื่อเจอโจทย์อยู่ค่ะ คงเพราะหูยังไม่ดี ยังไม่เข้าใจโจทย์เลขได้ดีนัก เลยยังสับสนอยู่ แต่ถ้าเป็นตัวเลขโดดๆ จะทำได้ดีกว่า
แต่ก็ยังไม่ลื่นไหลดีนัก แต่ดีขึ้นมากทีเดียว การรับรู้ ความเข้าใจดีขึ้นมาก เปิดโลกมากขึ้น อยากเผชิญ อยากทำโน่น ทำนี่ อยากเที่ยว อยากเล่น
ที่โรงเรียน คุณครูก็ช่วยด้วยการเปิดโอกาสให้สื่อสารกับเพื่อนให้หลากหลายกลุ่มมากยิ่งขึ้นค่ะ คุณครูรายงานว่าเจ้าตัวเป็นที่รักของเพื่อนๆ
มักจะมีเพื่อนๆ แวะเวียนมาเล่นด้วยเสมอ คือไม่ปฏิเสธเพื่อนหรอกถ้ามีเหยื่อหลงติดเข้ามา แต่จะให้เข้าหาเพื่อนเนี่ยแม่ว่ายังน้อยอยู่
ก็เลยขอให้ครูช่วยดูให้ค่ะ เดี๋ยวคงต้องตามผลกันอีกที
ตอนนี้แม่เริ่มเพิ่มสิ่งเร้าในบ้านขึ้นค่ะ คือจากที่งดทั้งเกมทั้งทีวีมาหลายเดือน ก็เริ่มมีเสียงเรียกร้องอยากดูการ์ตูน พ่อก็เลยเริ่มๆ ให้ดูกันค่ะ
โดยให้ดูเฉพาะคืนวันศุกร์ในตอนแรก และตอนนี้เพิ่มเป็นคืนวันเสาร์ด้วยในบางสัปดาห์ ดูเจ้าตัวรับมือกับสิ่งเร้าทางสายตาและเสียงได้ดีขึ้นนะคะ
เมื่อก่อนดูๆ อยู่ก็จะลุกมาเดินด้วยความตื่นเต้น ตอนนี้เวลามีฉากตื่นเต้นก็จะนั่งแล้วทำท่าตื่นเต้นเหมือนเด็กธรรมดาทั่วไป บางฉากแม่เองก็ตื่นเต้น
ก็กระเด้งกันทั้งแม่ทั้งลูกเลยค่ะ บอกได้คุยได้ว่าฉากเมื่อกี้ตื่นเต้น ลุ้น ฯลฯ ดูดีทีเดียว และก็ระวังความรู้สึกของเจ้าตัวอยู่ค่ะ จะคอยสอบถามกันตลอด
ว่าไหวไหม ถ้าไม่ไหวทำไง ปิดเลย หรือปิดตา หรือ ฯลฯ เจ้าตัวก็ว่าไหวๆๆ ตลอด
สรุปว่าก้าวหน้าขึ้นในทุกๆ ด้านค่ะ ทั้งพ่อทั้งแม่และทั้งลูก เขียนยาวเลยค่ะ สงสัยแม่จะเขียนสั้นๆ ไม่เป็นนะคะ
คุณหมอเห็นว่ามีด้านไหนที่ต้องเพิ่มต้องลดก็บอกได้เลยนะคะ

[กิ่งแก้ว]

ยินดีด้วยค่ะ ดูมีชีวิตชีวากันจังเลยนะคะ มีฟังนิทาน หรืออ่านจับใจความ (ไม่ใช่เรื่องเรียน) เพื่อพัฒนาการฟังด้วยหรือเปล่าคะ

[krongkan]

มีผลัดกันเล่านิทานคนละเรื่อง คืนละเรื่องก่อนนอนค่ะ 5 คน 5 คืน 5 เรื่องในแต่ละสัปดาห์

แต่ช่วงนี้งดไปเพราะว่ายน้ำกลับบ้าน กว่าจะได้เข้านอนก็ดึก

เดี๋ยวหาจังหวะเอากลับเข้ามาใหม่ค่ะ

[กิ่งแก้ว]

เล่าเสร็จแล้ว ก็ผลัดการตั้งคำถาม และตอบ ทั้งคำถามความจำ และความคิดเห็นค่ะ