วันพ่อปีนี้ น้องโมเดล ให้ของขวัญชิ้นงามเลยครับ

[พ่อนัทของน้องโมเดล]

ก่อนหน้านี้มีโอกาสดี(ต้องขอบคุณครูนกด้วยนะครับ)ได้เข้าค่าย. และอบรม กับ อ.หมอกิ่งแก้ว และครูพบ จนรู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงภายในตัวตนของเรา

และนำความรู้. แนวคิด มาปรับใช้กับลูกสาว.ระยะแรก เห็นการเปลี่ยนแปลงอย่างชัดเจน ทั้งตัวเราและลูก(รู้สึก ดีใจมากๆ)

แต่เมื่อสักสองอาทิตย์ที่ผ่านมา. กลับรู้สึกว่า ไม่มีอะไร"คืบหน้า" ทั้งที่เรา ทุ่มเทอย่างเต็มที่(รู้สึก ท้อแท้ สงสารลูก. อาจเพราะความคาดหวังที่เรา"อยาก"ให้เกิด. แต่มันไม่เห็นเป็นรูปธรรม). พอไปพบครูหน่องจับความรู้สึกเราได้. ถึงกับบ่อน้ำตาแตก. และชี้ให้เห็นอีกมุมหนึ่งของลูกที่พัฒนาขึ้น นอกเหนือจากความคาดหวังของเรา. ทำให้รู้สึกว่าทำไมเรายัง"ตกร่อง"อารมณ์. ความคิดเดิมๆ. แต่ทุกครั้งที่รู้สึกว่าลูกไม่คืบหน้า เนื่องด้วยเหตุการณ์ต่างๆ. ในใจคิดถึงคำพูดของ อ.กิ่งแก้ว เสมอว่า"ทุกเรื่อง. ทุกเหตุการณ์. ถ้าลองมองอีกด้าน(พลิกเหรียญ) แล้วจะเห็นโอกาส. หรือบทเรียนที่สอนเรา". และคำพูดที่ว่า "เล่นไปเถอะไม่ต้องคิดอะไร มันมีประโยชน์ในทุกๆการเล่น. มีประโยชน์กับลูกทั้งนั่น"

จนวันนี้(5 ธ.ค.) ตลอดทั้งวันก็เป็นวันธรรมดาๆ วันหนึ่งที่มีกิจกรรมการเล่น. ออกกำลังกายสำหรับ พ่อกับลูกสาว และมีแม่ของลูกด้วยในวันหยุด ตกตอนหัวค่ำขณะที่ผมกำลังพิมพ์คำถวายพระพร. ใน facebook อยู่นั้น (แม่กำลังอาบน้ำ) ลูกสาวไปลากเสื้อเชิ๊ตใส่ทำงานของพ่อมาตัวหนึ่ง
"อ้าว ไปลากเสื้อคุณพ่อมาทำไมล่ะลูก" ผมถาม
"หนูจะรีดเสื้อคุณพ่อ" โอ้วววววว. ผมเหวี่ยง ipad ทันที
"เอาเลยลูก. แต่ใช้อะไรรีดล่ะ" ด้วยความดีใจแอบตั้งคำถามชี้นำ. ลูกมองซ้ายมองขวาไปหยิบ กล้วยของเล่นอยู่ที่พื้น มาถูๆเสื้อ
"หนูรีดเสื้อๆๆๆ. คุณพ่อจับแขนเสื้อให้หน่อย"น้ำตาจะไหล รีบจัดแขนเสื้อแขนยาวช่วยกันรีด
หลังจากนั้นก็เล่นกันสักพัก. แม่ออกมาสมทบ. ลูกก็ไปลากเสื้อตัวอื่นๆมารีด(โชว์)อีก. แถมเอาขวดน้ำเกลือหยอดจมูก มาอีก"หนูจะฉีดสเปรย์"....

ครูพบบอกว่าการเล่นสมมุติแรกๆก็มาจากของใกล้ตัว กิจวัตร ประจำวันนั่นแหละ จากคำพูดที่ครูพบ และอ.กิ่งที่เคยนอนตกตะกอนอยู่ภายใน. พลุ่งพล่านออกมาอย่างต่อเนื่อง

ยอมรับว่าเคยท้อแท้. แต่สิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ตอกย้ำความเชื่อมั่นใน"กระบวนการ"ที่เราทุ่มเททำอยู่อย่างแท้จริง

ขอบคุณทุกท่านที่กล่าวถึง. และขอบคุณกัลยาณมิตรทุกท่าน. และขอบคุณลูกสาวที่ทำให้พ่อกับแม่เข้าสู่กระบวนการนี้

[กิ่งแก้ว]

ยินดีด้วยกับทั้งครอบครัวนะคะ

เรี่ยวแรงกำลังที่ลงไว้..ผลิดอก ออกผล

ทั้งผลที่ลูก และผลที่ตัวเอง

โอกาสมา คว้าไว้ทัน ก็เป็นฝีมือค่ะ...

วางแผนเผื่อพรุ่งนี้ด้วยนะคะ เผื่อมุขรีดผ้าโผล่มาอีก...ว่าจะต่อยอดเค้ายังไงดี

โผล่มาก็ดี...ไม่มาก็แล้วไป อย่างน้อย....พ่อก็ได้ฝึกวางแผน

[krongkan]

ยินดีด้วยค่า

[พ่อนัทของน้องโมเดล]

ช่วงนี้อารมณ์ลูกขึ้นง่ายมากครับ

ล่าสุดคืิอเมื่อวานนี้อยากเล่นมีด. ขณะพ่อหั่นปลาอยู่. กำกับวินัยครับ.

ปรากฎว่าลูกอารมณ์ขึ้นจนปรอทแตก. ถึงขึ้นยื้อแย่งมีดกัน. วินาทีนั่น. แว่บหนึ่งจับอารมณ์ตัวเอง

เป็นไปตามที่คิดคือ อารมณ์ขึ้นก่อนลูกอีก. วินาทีต่อมาสงบตัวเองลงพร้อมกำกับวินัยลูก. (สะท้อนอารมณ์ลูกด้วยครับ)

ได้ผลครับลูกสงบ. ไม่มีการยื้อแย่ง. และลูกไม่สนใจมีดอีก. คุมสถานการณ์อยู่แล้ว

แล้วมารับประทานอาหารที่โต๊ะ. สถานการณ์สงบ. ปกติ. แต่อารมณ์ในตัวผมกลับ ว้าวุ่น คุกกรุ่น. จนแสดงพฤติกรรมที่ไม่ดีออกมา กับคนใกล้ตัว(ภรรยา)

วันนั้ขณะรับประทานอาหารกลางวันนั่งทบทวนเหตุการณ์. และบอกภรรยาไปตรงๆตามข้างต้น

เคัาบอกว่าดีแล้วที่รู้เท่าทันตัวเอง

ดีใจ. ขณะที่สงบตัวเอง และคุมสถานการณ์ ตอนแย่งมีดได้

ผิดหวัง กับตัวเอง ทั้งๆที่สถานการณ์ดีแล้ว แต่ตกร่องอารมณ์เดิมๆ

ตื้นตัน ภรรยาที่ เป็นพวกเราเสมอ. อยากแชร์ประสบการณ์น่ะครับ

[กิ่งแก้ว]

วันนี้อาจมีช่วงเวลาที่หงุดหงิด คับข้องใจ กับความไวความรู้สึกของตัวเอง

แต่วันหน้า จะดีใจที่มี "เครื่องมือ" รับความรู้สึกที่ไวเช่นนี้

ของเพียงทำความรู้จักกับเครื่องมือของตัวเอง ปรับมาตรวัดให้ใกล้เคียงมาตรฐานของคนทั่วไป

ยอมรับตัวเองอย่างที่เป็น..อย่างที่ตัวเองมี

แล้วใช้ประโยชน์เสียให้คุ้ม...

ต่อจากประโยค "สิ่งใดเกิดแล้ว สิ่งนั้นดีเสมอ" ก็อยากจะต่อด้วย "ใช้ประโยชน์เสียให้คุ้ม"

เรื่องลูกแย่งมีด ยังมีประโยชน์เลย

แบบฝึกหัดชั้นดี ของการเรียนรู้อารมณ์.....

เมื่อ bean bag มาถึงแล้ว ก็ใช้ประโยชน์ให้คุ้ม...เป็นเครื่องทุ่นแรง ให้อะไรที่ฟุ้ง..ลดลงอย่างรวดเร็ว

จะใช้หรือไม่ใช้เครื่องทุ่นแรงก็ได้

ใช้....ก็มีประโยชน์ จะได้สงบเร็วพอที่จะไปทำอย่างอื่น

ไม่ใช้....ก็มีประโยชน์ในการฝึกตน

[kroopob]

ดีใจด้วยครับ กับการทำงานกับตัวเอง

เรื่องที่บางช่วงลูกดูเหมือน"ไม่คืบหน้า" นั้น
เป็นปกติของพัฒนาการครับ
ทุกการเปลี่ยนแปลงต้องมีการสะสมเชิงปริมาณก่อน จนได้จุดวิกฤต จึงเกิดการเปลี่ยนแปลงเชิงคุณภาพให้เห็น
อ.วิสิษฐ์ ใช้ว่า"ชานพัก" เมื่อเดินขึ้นบันไดไปเจอชานพัก ก็จะดูเหมือนไม่ได้ขึ้นไปไหน
..ไงครับ

บางครั้งการ"ชงัก"ของลูก ก็เป็นข้อติดขัดจริง
ขณะที่บางครั้งก็เป็น"ชานพัก" ครับ