Jack ชวนเล่น

[JackMom]

สวัสดีค่ะคุณหมอคุณครู

แหะแหะ หายไปนจนกระทู้หายไปเลย. ตอนนี้น้องแจ๊คก็มีพัฒนาการ1234 อยู่ค่ะ

ที่ผ่านมาคุณแม่ก็ก้มหน้าก้มตาทำงานไปค่ะ จนวันนี้เมื่อสักู่มีเรื่องที่แม่ดีใจจนอดจะแชร์ไม่ได้อ่ะค่ะ

ระหว่งที่แม่อยู่กับแจ๊คในห้อง พี่ชายแฝดของแจ๊คกลับเข้ามาหลังจากหายไปครู่ใหญ่ที่ได้ยินแม่ถามหาโทรศัพท์มือถือ พี่หนึ่งเข้ามาพร้อมเอามือถือมาให้แม่

แม่ก็ไม่ลืมที่จะชื่นชมที่เค๊าใส่ใจ เสียงของแม่และมีน้ำใจ จบลงด้วยการสวมกอดกัน ใกล้จะเสร็จหันไปมีเด็กนั่งถือกล่องขนมอยู่ที่ตัก มองมา และพูดว่าไม่เอา

พี่หนึ่งก็มองน้องยิ้มๆ แม่ถามว่า ...แจ๊คเอาด้วยเหรอ...

เด็กค่อยๆเอากล่องขนมวางบนโต๊ะ เดินมาหาแม่ที่นั่งอยู่ที่พื้น กางแขนให้แม่ แม่ก็ทำท่ากางแขนเอื้อมๆไป ถามเค้านิดว่านั่งมั้ย (เหมือนที่พี่เค้านั่งกอดแม่).
เค้าก็นั่งลงสวมกอดแม่


ดีใจสุดๆค่ะ. เพราะปกติขอกอดเค้า ยากอยู่ ไวสัมผัสและขี้กลัวขี้ตื่นเต้น แม่เป็นฝ่ายขอเค้ากอดเสมอ อนุญาตบ้างไม่เอาบ้าง และรู้สึกอารมณ์ประมาณอิจฉาที่เค้ามี.

เคยเห็นทีนึงนานหลายปีแล้วประมาณสี่่ปีได้ที่เค้าเห็นแม่ไปอุ้มหลานตัวเล็กแล้วเค้ารีบเดินมาควงแขนแม่ ประมาณไม่อยากให้อุ้ม

เล่าแค่นี้ก่อนนะคะ จะตามไปถามอารมณ์ความรู้สึกของพี่เค้าก่อน ขอบคุณค่ะ

[กิ่งแก้ว]

ยินดีด้วยค่ะ เก็บเกี่ยวความสุขที่เพิ่งได้มาให้เต็มที่เลยค่ะ

[krongkan]

ดีใจด้วยค่ะ ยิ้มตามแก้มแทบปริเชียว

[JackMom]

สวัสดีค่ะสวัสดีคุณหมอ คุณครู

ตอนนี้น้องแจ๊ค

- กินอะไรได้หลากหลายขึ้นค่ะ แม่ว่าการเซนส์กลิ่นคงยังเหมือนเดิม แต่ความไว้ใจเลยทำให้กล้าทดลองและพบว่าบางอย่างก็พอกินได้นี่นา

อย่างเร็วๆนี้กินเส้นใหญ่ราดหน้า ได้เส้นกะหมูนิดหน่อย ไม่น่าเชื่ออ่ะค่ะ เทียบกับตัวเค้าที่ผ่านมา ข้าวเปล่า ข้าวกะแม๊กกี้ ปลาเค็ม ปลาข้าวสารทอด

ตอนนี้ต้มจืดฟักกระดูกหมู กินหมู แม่ค่อยๆให้ฟักชิ้นเล็กๆ บางมื้อได้ชิ้นนึง ตอนนี้พอได้ชิ้นใหญ่1ชิ้นแล้วค่ะ ไข่พะโล้ ตอนแรกได้น้ำ ต่อมาได้ไข่แดง แล้วเพิ่มไก่ ตอมาเพ่ิม

ไข่ขาว ไปกินอาหารญี่ปุ่นก็เริ่มจากเราต้องเลือกนั่งห้อยขาติดมุมห้อง มีลูกวิ่งอยู่ข้างหลังจากเบาะพ่อไปเบาะแม่เบาะพี่ จะนั่งก็ตอนกินเลย์ เดี๋ยวนี้นั่งเก้าอี้ธรรมดาได้

เร่ิมกินข้าญี่ปุ่นเปล่าๆ ตอนนี้แม่เริ่มใส่ปลาเข้าไปในข้าวแล้วค่ะ สุกี้ก็กินบะหมี่หยกกะน้ำเป็ด55 โดยรวมกินอะไรได้เยอะขึ้นหลากหลายมากขึ้น อ้อ ผลไม้นิดหน่อย

แอปเปิ้ลชิ้นนึง ที่แปลกคือ กินน้อยหน่าได้หมดลูก แม่เริ่มจากชวนเค้าลองชิม ก็เริ่มจากนั่นแหละค่ะ ลองแล้วคงพบว่ากินได้และชอบ แม่ก็เอาเม็ดออกให้

จนระยะนึงชอบกินแน่ แม่ก็เริ่มในหนึ่งคำมี 1เม็ด ดูว่าสามารถรึเปล่า เค้าสามารถเอาออกมาได้ค่ะ (แหะๆ ก็ผักชิ้นละ2มม.เค้ายังเอาออกมาได้เลย)


พอคล่องดีก็เริ่ม "มีเม็ดมั้ย"

ฺฺมีเม็ดฺ..

ทุกครั้งที่เค้าบอกมีแม่ก็จะยื่นชามใส่เม็ดไปที่ปากให้ บางครั้งไม่มี(55ก็เราเป็นคนตักให้นี่นา). เรายื่นชามไปเค้าก็งง ทำหลายรอบค่ะ

...ไม่มีเม็ด หรือมีเม็ด...

เมื่อวานก็กินค่ะ แม่ใส่เม็ดให้ ทำเฉยๆ เค้าบอกดังเลยค่ะ ...มีเม็ด...

-ความเข้าใจ ก็ดูเข้าใจอะไรมากขึ้นค่ะ เข้าใจเงื่อนไข บางครั้งกินข้าวเสร็จ แม่ก็เสร็จแล้วเอาไงดี. ...เก็บ...

แม่ก็...แจ๊คเก็บ...

.......ไม่เอา...

แม่...ไม่เอาไรอ่ะ เก็บมั้ยฺ...

.....ไม่เก็บ....

แม่....งั้นกินต่อดีกว่า....

แจ๊ค... เก็บ....

แม่.... ใครเก็บล่ะ...

แจ๊คฺ...แม่เก็บ...

แม่....งั้นกินดีกว่า...

แจ๊ค..ไม่กิน...

แม่... เอาไงดีล่ะ เก็บหรือกินดี....

แจ๊ค..เก็บ..พร้อมกับหยิบชามไปเก็บค่ะ

- ความสนใจเพื่อน

บางครั้งเล่นโยนบอลลงตระกร้า ดูเค้าจะไม่อยากเล่นเลย เหมือนแม่บอกก็โยนหน่อย วันนึงลองทำเป็นไม่อยากโยนก็ไม่เป็นไร ชวนพี่จูนมาโยนแทน ผลัดกันโยน ได้ผลค่ะ

แจ๊คมายืนมองๆ แม่ก็เลย...ให้แจ๊คโยนด้วย...

เค้าก็เอาลูกไปโยนค่ะ ผลักกันโยน3คน ก็ดูสนใจนานขึ้น และพอรู้คิวเหมือนกัน แม่ก็เพิ่มๆ ... ตาจูน... ตาแจ๊ค...ตาแม่...

ตอนนั้เค้ายังบอกชื่อไม่ถูกนะคะ ถ้าถามนะ่ค่ะ

เมื่อวันจันทร์พี่กุ๊ดกะน้องหลักมาเที่ยวบ้าน ปกติน้องแจ๊คจะชอบอยู่บนห้องนอนเป็นส่วนใหญ่ ลงมาก็เป็นพักๆ

แต่วันนั้น แจ๊คลงมาอยู่ตลอด3ชม.เลยค่ะ และตอนแรกเค้านั่งโซฟาที่ประจำ แล้วใกล้กับที่หลักนั่ง มืออุดหูและก็มีสายตาที่สนใจมองน้องหลัก ไม่ได้มองแบบเหลือบนะคะ

มองนานแบบตายิ้มๆค่ะ. ออ! แล้ววันนั้นทานข้าวเหนียวกะลาบหมูกับส้มตำ กินแต่เส้นมะละกอนะคะ

สายตายิ้มๆแบบเห็นเพื่อน แม่เห็นชัดครั้งนึงที่ห้องครูพบเมื่อ 15 สค. นี้ ครูจอยกะครูติ๋งอยู่ด้วยแล้วเค้ามองครูจอยแบบนั้นแต่มากกว่าตรงสายตายิ้มๆ

เดินเฉี่ยวๆครูจอยแบบอยากเล่นด้วยอ่ะค่ะ. หรือ จะเริ่มอยากมีเพื่อนรึเปล่าคะ แต่กับน้องอายุ6ขวบ(ลูกน้องสาวแม่) เค้าไม่ค่อยชอบค่ะ ดูเหมือนจะรวมถึงเด็กคนอื่นด้วย

แม่สังเกตุว่าน่าจะกลัวเสียงค่ะ แบบจะอุดหูแล้วหน้าเครียดๆค่ะ

[JackMom]

แหะแหกดผิดปุ่มค่ะ

ขอคำนะนำด้วยนะคะคุณหมอ ขอบคุณค่ะ

[กิ่งแก้ว]

คำแนะนำ คือ

"ปลื้มแล้วไปต่อ" ค่ะ

เพิ่มความหลากหลายและขนาดของ แสง สี เสียง สัมผัส รสชาติ และกลิ่น

เพิ่มรอบการสื่อสาร

ด้วยความละเอียดและรัดกุมค่ะ

ยินดีด้วยค่ะ

[JackMom]

ขอบคุณคุณหมอมากค่ะ หนูจะนำไปปฎิบัติและจะมาขอคำแนะนำใหม่นะคะ

[JackMom]

สวัสดีค่ะ คุณหมอ คุณครู

วันนี้มีเรื่องดีใจคับอก มาบอกกล่าวค่ะ
วันนี้น้องแจ๊คมีนัดทำฟัน เป็นครั้งที่สามที่ รพ แห่งหนึ่ง ถ้านับเรื่องทำฟัน เป็น รพ ที่สองในการทำฟันของแจ๊ค
จริงๆที่ รพ นี้ ต้องเรียกว่าเปนการขูดหินปูนครั้งที่สองถึงจะถูกเพราะครั้งแรก แค่มาเจอหมอ และทำความคุ้นเคยนิดหน่อย
ครั้งแรกก็มีความรู้สึกที่ดีที่ลูกไม่ต้องถูกพันธนาการเหมือนที่เก่า ที่ใช้บริการมาเกือบสิบปี แต่ลูกก็มีความไม่นิ่งบ้าง หมอต้องหลอกล่อด้วยการนับบ้าง
เช่น หมอจะทำถึงสิบแล้วพอนะ หมอก็นับไป แจ๊คช่วยนับ พอสิบ หมอก็เบรคจริงๆ หมอก็รีบทำ และ หมอใจเย็น น้ำเสียงดี

วันนี้เกิดอะไรขึ้นแม่ถึงดีใจคับอก ก็คือ วันนี้ แจ๊คเข้าไป และนั่งที่เก้าอี้ทำฟันโดยไม่อิดออด นอนอ้าปาก ให้หมอทำ โดยหมอไม่ต้องนับเลข หรือพูดหว่านล้อมเลย
ในช่วงแรก หมอทำครึ่งของด้านล่าง แจ๊คใช้นิ้วมาอุดหูข้างนึง หมอยังทำไม่เสร็จ แจ๊คก็เอานิ้วออกเอง แม่ยืนอยู่ข้างเก้าอี้ทำฟัน พออีกครึ่งของด้านล่างหมอให้บ้วนน้ำก่อน
แจ๊คก็ปฎิบัตรตามแล้วนอนลงทำต่อ โดยไม่อุดหูอีกเลย นอนมือวางข้างลำตัว ขาสองข้างผ่อนคลาย จนเป็นครึ่งบนรึเปล่าไม่รู้ที่ผู้ช่วยพูดกับแจ๊คว่า
แจ๊คให้คุณแม่ไปนั่งนะ เดี๋ยวคุณแม่เมื่อย แม่ก็เลยเดินมานั่งเก้าอี้ปลายเท้าแจ๊ค โดยส่งเสียงชมลูกเป็นระยะเหมือนตอนที่ยืน แต่ห่างขึ้น
ด้วยตัวตน ก็ เอ๊ะ ผู้ช่วยเค้าเห็นเรายืนแบบไม่จำเป็นรึเปล่านะ หรือเค้ากลัวเราจะเมื่อย แต่คิดไปคิดมา ลูกก็เหมือนกับไม่ได้ต้องการให้เรายืนตรงนั้นนี่นา
เป็นเราเองแหละ ที่ยืน ด้วยความรอบคอบเกินไป (จริงๆกังวลเล็กๆ ว่าลูกจะยุกยิก หรือต้องการกำลังใจ 555)
และก็คิดว่ายืนแค่นี้ไม่เป็นไรเลย ตลอดเวลาที่ทำที่เดิม นอกจากยืน แม่ยังต้องช่วยกดเข่าลูกที่จะดิ้น คอยช่วยหมอบอก อ้าปากนะลูก เดี๋ยวจะเสร็จแล้ว
คอยบีบมือ บีบขาลูกเป็นจังหวะ ที่คิดว่าลูกจะได้รู้ว่าแม่อยู่ด้วย และลูกจะผ่อนคลายขึ้น
นั่งดูไปก็ปลื้มใจ ที่ลูกมีวันนี้ื วันที่ลูกนอนทำฟันได้เหมือนคนอื่นๆ ผ่อนคลาย ไม่ต้องต่อสู้ เพราะแม่ก็ช่วยอะไรไม่ได้เลย คิดว่ามันจะดีกว่าการที่ลูกจะต้องปวดฟัน
ถูกวางยา หรือต้องถอนฟัน ก็นั่งคิดไป ว่าระยะเวลาที่ลูกไม่เจอหมอมา 6-7 เดือน และเป็นการเจอแค่สองสามครั้ง ในรอบกว่าครึ่งปี อะไรทำให้ลูกมีวันนี้
การที่หมอมีท่าทีที่ดี คงมีส่วนที่เค้าสัมผัสได้จากรอยยิ้มและการทักทาย แต่แม่ว่าส่วนใหญ่ คงมาจากสัมพันธภาพเรื่องความไว้ใจ ในตัวแม่ ทำให้เค้าสามารถไว้ใจคนอื่นได้
จากการรีจิสเตอร์เสียงที่คุณหมอแนะนำให้ทำ วันนี้เค้ามั่นใจมากขึ้นเพราะเมื่อหมอเปลี่ยนเครื่องมือ หมอจะมาทำที่เล็บเค้าก่อนให้เค้ารู้จัก เค้าก็ ครับครับ
นั่งดูด้วยความชื่นชมลูกบอกลูกว่า แจ๊คเก่ง แจ๊คเยี่ยมมากเลย อยากเอากล้องมาถ่าย อยากแชร์รูป อยากเก็บไว้ดู แต่เกรงใจคุณหมอ และกลัวการลุกออกมาเอาจะไปทำเสียเรื่อง เสียสมาธิ เสียความมั่นใจของลูกว่าแม่ไปไหน...เลยยุติความคิดของตัวเอง 555
ก่อนหน้าทำฟันสามสี่วัน แจ๊คมีปัญหาเล็บขบค่ะ ที่นิ้งโป้งเท้าซ้าย ข้างจมูกเล็บมีหนองสีเหลืองเห็นได้ชัด แม่ละกลุ้ม พี่ชายเค้าเคยหาหมอ และต้องถอดเล็บไปหนึ่งในสี่
พี่เค้าเจ็บปวดมากอยู่สองสามวัน ไม่อยากจะคิดเลย ถ้าเป็นแจ๊ค. แม่เลยไปแคะๆดูปรากฏว่าหนองไหล แม่นึกว่าจะจบแบบคราวก่อนที่แจ๊คเคยเป็น แต่คราวนั้นบวมนิดเดียว แม่เปิดกูเกิ้ลค่ะ หาเรื่องเล็บขบ มีคนโพสท์ไว้หลายอย่าง แม่เลือกวิธีเอาเล็บแม่งัดเล็บข้างๆที่มันกดเนื้อขึ้นมา แล้วใช้กรรไกรตัเล็บตัดค่ะ งัดอยู่หลายรอบกว่าจะตัดได้ เพราะพอปล่อยมือ มันก็มุบลงไปเหมือนเดิม ลูกก็ให้ความร่วมมือดีมาก นอนนิ่ง ด้วยความไว้ใจ เพราะแม่บอก แม่รู้ว่าแจ๊คเจ็บนะ แม่จะช่วย
แม่ถามพี่ชายแจ๊คว่าตอนเป็นมันเจ็บมั้ยเค้าบอกเจ็บ ปวด แม่ก็รู้ว่าตอนแม่พยามจะตัดแจ๊คคงเจ็บมากอยู่ งัดไปมาเลือดก็ออก แต่ไม่มาก จนตัดได้สำเร็จ แม่ก็เสี่ยงเอา
อย่างมากก็ไปถอดเล็บแบบพี่ ไม่รู้ว่าแม่ทำได้ไงเหมือนกัน พอทำเสร็จแจ๊คร้องไห้ และมีอารมณ์ขึ้นสลับกันไป อารมณ์ขึ้นก็มีท่าประจำของเค้าค่ะ อยากเอาคางมากดแม่ คราวนี้แม่กอดเค้าไว้ รับรู้อารมณ์ มันเจ็บ แม่เห็นใจนะ อารมณ์ไม่ขึ้นก็ ครับๆ อารมณ์ขึ้นก็ลุกขึ้นจะเอาคางกดแม่ แม่ก็มองตาบอกไม่ทำแม่ ทำวินัยได้ไม่ค่อยดีอะค่ะ ตอนนั้น เพราะเห็นใจเค้าคงเจ็บมากอยู่ ก็ขึ้นๆลงๆ ไปน่าจะไม่เกิน 15 นาทีอะค่ะ ก็สงบลง ร้องไห้เบาๆ แม่ก็ปลอบ รับรู้ความเจ็บ เห็นใจกันไป แบบที่เห็นครูพบช่วยคราวก่อน
โชคดีค่ะ ขายุบไม่บวมแดง ไม่มีหนองแล้ว วันนี้ขอให้คุณหมอฟันช่วยดู หมอบอกหายแล้ว เนื้อด้านๆแล้ว แต่ไม่แน่ใจว่าตรงส่วนโคนๆเล็บจะขบอีกรึเปล่า แค่นี้ก็ดีแล้วที่เหลือถ้าเป็นอีกค่อยว่ากัน แม่คิด
อาทิตย์ที่แล้ว พี่ๆหาหมอฟัน แจ๊คพบหมอหู คือนานๆให้หมอดูซะที เพราะเคยมีปัญหาหูชั้นกลางอักเสบ เมื่อสองปีก่อนต้องเจาะใส่ท่อเพื่อระบายน้ำ
พอหาก็ได้ผล มีน้ำคั่งในแก้วหูด้านขวา ด้านที่ดี ด้านซ้ายก็แก้วหูแฟบเหมือนเคย หมอบอกว่าน่าจะเกิดจากหวัดหมอขอส่องหูด้วยเครื่องมือที่มีกำลังขยายมาก ต้องนอนให้ส่อง แจ๊คจะไม่ค่อยยอมเพราะเคยถูกดูดสิ่งแปลกปลอมออกจากหู มันเป็นคล้ายๆเครื่องดูดฝุ่น เสียงดัง
แม่เลยใช้เทคนิคหลอกนิดๆ ว่าแม่จะช่วยหมอใช้ไฟฉายส่องนะ ปรากฏว่ามีเศษผมอยู่ใกล้แก้วหูคุณหมอบอกทำให้คัน หมอจะคีบออก แม่ก็บอกแม่จะชวยกะหมอคีบนะ แม่ก็ต้องยืนข้างๆหมอ ที่ใช้เทคนิคนี้เพราะแม่คิดว่า ตอนอยู่บ้านเค้านอนนิ่งให้แม่ส่องไฟฉายและแคะหูให้ได้ คือถ้าเค้าคันหรือเจ็บเค้าจะมาบอกแม่ค่ะ ว่าไฟฉายๆ
แม่ก็จะถามว่า เอามาทำอะไรเหรอ เค้าจะบอก ส่องหู แม่ก็จะถามเค้าว่าเป็นไร เจ็บ หรือคัน สองคำนี้ก็เป็นการบ้านที่จะต้องให้เค้าใช้ถูกมากขึ้นค่ะ
แล้วเค้าก็จะยอมให้ส่อง บางครั้งจะบอกว่าเกาให้หน่อย แม่ก็จะเอาคัตตั้นบัดมาหมุนตรงตื้นๆให้ค่ะ พอเป็นพิธี แล้วบอกว่าแจ๊คคัน มันคัน
นี่อาทิตย์หน้าต้องไปติดตามผลเรื่องหูอีกค่ะ
การกินอาหาร ดีขึ้นมากกก อย่างไม่น่าเชื่อ ตอนนี้ ต้มจืดเต้าหู้ ใส่หมูสับ ทานได้ มีผักชีต้นหอมปนๆไก้นิดหน่อย
ข้าวต้มกุ้งเมื่อเช้า ปกติ ข้าวกะกุ้ง วันนี้แม่ก็ตักติด ขึ้นไช่ ผักชีต้นหอม ไปบ้างสามสี่ชิ้นก็ไม่คายอะค่ะ ก่อนทาน ก็ได้ดม เป็นการฝึกรับกลิ่นที่หลากหลายไปด้วยค่ะ

วันนี้ยาวเลย สมกับที่หายไปหลายเดือน ขอบคุณค่ะ

[กิ่งแก้ว]

รู้สึกเหมือนได้ของขวัญกล่องใหญ่ยามเช้าเลยค่ะ

ดีใจและภูมิใจกับคุณแม่ที่นำพาลูกมาถึงจุดนี้ และมองเห็นลู่ทางที่จะไปต่อ

ดีใจกับน้องแจ๊คที่รู้สึกว่าโลกนี้น่าอยู่มากขึ้น ปลอดภัยมากขึ้น

วางใจที่งานซึ่งริเริ่มเอาไว้มีนักบำบัดช่วยสานต่อ แยกแยะ แตกยอด แล้วส่งทั้งความรู้และแนวทางปฏิบัติถึงบ้าน

ทำฟลอร์ไทม์ ร่วมกับพัฒนา 7 ระบบ 2 ความเข้าใจ กับการใช้ร่างกายของแจ๊คต่อไปค่ะ

เรื่องกลิ่น เสียง สัมผัส สายตา ยังมีงานให้ทำอีกค่ะ

[JackMom]

อ่านแล้วน้ำตาจะไหลค่ะ คงมีหลายความรู้สึกร่วมกัน
แต่ในทั้งหมด ก็ตระหนัก ถึงงานที่ต้องทำ และทำไปเรื่อยๆ
ด้วยประโยคเด็ด ลูกเรายังดีขึ้นได้อีก
เร็วๆนี้มีคนมาถามคล้ายกับว่า เราต้องทำไปถึงเมือไร
ถามเค้ากลับไปว่า เรื่องอะไร เรื่องที่เราต้องดูแล พัฒนา ช่วยเหลือนี่เหรอ
แล้วบอกเค้าไปว่า เราอายุเท่านี้ เราก็ยังเห็นแม่ดูแล และยังต้องยุ่งวุ่นวายกับเราอยู่เลย
เบื้องหลังสิ่งที่แม่พบเจอในวันนี้ มีทีมงานมากมาย ทั้งฟลอไทม์ ผู้คิดค้น และเผยแพร่
คุณหมอ ครูพบ คุณหมอแก้วตาและทีมศาลายา ทีมครูแอนครูปัทม์ ครูๆทั้งหลาย ที่พบเจอแลกเปลี่ยน
ให้คำปรึกษา เป็นที่พักใจ เป็นกำลังใจ เป็นแรงกระตุ้้น เป็นหลายๆอย่าง รวมทั้งเพื่อนรัก กัลยาณมิตร
เพื่อนร่วมทาง เหมือนเราเป็นโลกเล็กๆอีกใบ ที่มีแต่คนเข้าใจ หยิบยื่นสิ่งที่ดีให้กัน แลกเปลี่ยนกัน
หวังดีอยากช่วยกัน ต้องขอบคุณจากใจ ที่มีโลกใบเล็กนี้ อยากให้โลกเราใหญ่ขึ้น
เด็กๆอีกหลายคน จะได้ไม่โดดเดี่ยว ไม่ทุกข์ทน และเจ็บปวด อยู่ตามลำพัง ทั้งที่คนรอบข้างเค้ารักเค้ามากมาย
ขอบคุณค่ะ