ขอคำแนะนำการทำ Floortime ครับ

[พ่อน้องเฌอแตม]

ชื่อน้องเฌอแตม (น้องแตม)เพศหญิง

อายุ 2 ขวบ พูดได้น้อยมากเช่น หม่ำ อ้ำ บาย ค่ะ(สวัสดีค่ะ) บอกให้สวัสดีค่ะก็สามารถทำได้ คือยกมือขึ้นแล้วพูดค่าาาาาา แต่ตาไม่ได้มองที่คนที่จะให้ยกมือไหว้

หรือบาย ก็ทำได้ถูกท่า มีการพูดบายด้วย แต่ก็เหมือนกันคือตาไม่ได้มองคนนั้นอยู่ ซนมาก เรียกไม่หัน ชอบเล่นคนเดียว แต่ก็มีบางครั้งที่ชวนน้องเล่นแล้วจะมาเล่นด้วย

แต่เล่นด้วยก็ไม่ได้นานมาก ไม่เกิน 5 นาที ก็จะไปเล่นอย่างอื่นต่อ ชอบดูโทรทัศน์ (ดูได้ทั้งวัน-โดยเฉพาะดูโฆษณาเมื่อโฆษณาช่องนี้จบก็จะเปลี่ยนไปอีกช่องหนึ่ง

ถือรีโมทไว้เอง ถ้าไม่ให้ดูก็จะร้องโวยวาย) หันสบตาบ้าง แต่ไม่ค่อยมาก เล่นอะไรไม่ค่อยนาน เดินไปมารอบห้อง หยิบนู่นหยิบนี่ตลอดเวลา จึงเปิดโทรทัศน์ให้ดู

เพื่อให้หยุดซน ผมสังเกตว่าลูกยังไม่มีอาการกระตุ้นตัวเองครับ แต่มีเล่นมือและพูดภาษาเด็กไปด้วยเวลาเล่นมือครับ มีดูพัดลมหมุนบ้าง เวลาโมโหหรือไม่ได้ดังใจจะร้อง

โวยวายมากครับผมต้องพยายามเบนความสนใจไปที่ อื่นให้หยุดร้อง แต่โดยปกติเป็นเด็กอารมณ์ดี หัวเราะเก่ง ยิ้มเก่ง อาจเป็นเพราะไม่ค่อยขัดใจก็ได้ครับ หลังจากที่คุณหมอ

เตือนให้ไปตรวจกับหมอพัฒนาการเด็ก ก็ได้ไปทันที คุณหมอให้ทำ SI ให้ลองไปเล่นกับลูกให้มากๆ แล้วกลับมาดูใหม่ว่าผลเป็นอย่างไร ผมคิดว่าถึงแม้จะเป็นอย่างไร การ

ใช้ Floortime ก็น่าจะมีประโยชน์กับลูกครับ ดังนั้น จึงเริ่มคิดที่จะใช้วิธีการแบบ DIR\Floortime เพื่อช่วยเหลือลูกกับปัญหาที่เกิดขึ้นนี้ โดยผมและแฟนได้

พยายามเล่นกับลูกให้สนุก พยายามให้ลูกไม่เล่นคนเดียว ทำมาได้ 2 อาทิตย์แล้ว ในความรู้สึกของผมรู้สึกว่าลูกมองผู้คนรอบข้างมากขึ้น สนใจสิ่งต่างๆรอบตัวมากขึ้น

แต่ยังไม่จดจ่อเท่าที่ควร สำหรับการไปหาหมอที่แรก เป็นการ บังคับให้ทำสิ่งต่างๆ เช่นเก็บของลงตะกร้า ขอของ(จับมือให้ลูกแบมือขอของในตอนแรก พอซักพักลูก

ก็จะยึ่นมือมาขอได้ครับ แต่ยังต้องพากย์อยู่นะครับ) โดยทางครูฝึกบอกว่าต้องให้ทำอย่างนี้ก่อนเพราะเด็กจะได้ร่วมมือในการทำ SI ต่อไป และจะได้ทำให้ฝึก

ระเบียบวินัยเด็กได้ง่ายขึ้น แต่ในความรู้สึกของผม การบังคับนี้ไม่น่าจะเข้าหลักการ Floortime เลย จึงอยากขอสอบถามว่า SI จะต้องฝึกอย่างนี้หรือไม่ครับ

หรือให้สอดแทรกเข้าไปกับการ Floortime จึงจะถูกต้องกว่าครับ และการสอนให้ขอ ให้ทำนู่นทำนี่เป็นสิ่งที่สามารถสอดแทรกเข้าไปใน Floortime ได้หรือ

ไม่ครับ หรือเพียงแต่พูดว่าให้ขอก่อน ไม่ต้องจัดท่า แล้วผมควรจะทำอย่างไรดีครับ ในเวลาที่ผมพยายามตื้อแล้ว แต่บางครั้งลูกก็เลิกสนใจสิ่งนั้นไปเลย

และก็ไม่สนใจอีกครับ บางทีตื้อมากๆก็ร้องไห้โวยวายซะเลย ต้องมาปลอบกันอีกรอบครับ ขอความเห็นจากอาจารย์,คุณหมอและทุกๆท่านด้วยครับ

[พ่อน้องเฌอแตม]

ความคิดเห็นที่ 1 & 2

สรุปความคิดเห็น

"อ่านคำแนะนำ และเน้นเล่นกับลูกให้สนุก ให้ลูกติดใจก่อน"



ยังไม่ต้องทำอะไร นอกจากให้เล่นสนุกกับลูกไปก่อน จนกว่าลูกจะสนใจจดจ่อกับการเล่นกับคุณพ่อได้นานกว่านี้ค่ะ

ยังไม่ต้องตื้อ ไม่ต้องสั่ง ไม่ต้องสอน

และอ่านคำแนะนำสำหรับผู้เริ่มต้นใหม่ด้วยค่ะ


โดย กิ่งแก้ว เมื่อ 21/03/2010,19:57


คำแนะนำสำหรับผู้เริ่มต้นใหม่อยู่ใน หัวข้อ เมื่อสงสัยในพัฒนาการของลูก ค่ะ

http://www.cf.mahidol.ac.th/floortime/a ... 9-5-30-27-สงสัยพัฒนาการของลูก.pdf

คุณพ่อคุณแม่ให้เวลาเล่นสนุกกับลูกให้มากๆ ได้ผลอย่างไรแล้วกลับมาเล่าให้ฟังอีกครั้งนะค่ะ

โดย แก้วตา เมื่อ 21/03/2010,21:51

[พ่อน้องเฌอแตม]

ความคิดเห็นที่ 4 - 10

ขอบคุณคุณ krongkan, แม่น้องสายป่าน และคุณน็อต ด้วยครับ


ความเห็นคุณน็อต

ตอนที่ผมรู้ว่าน้องภูเป็นออทิสติกตอน 1 ขวบ 8 เดือน

อาจารย์กิ่งแก้วบอกให้ผมไม่ต้อง สั่ง สอน และอย่าเพิ่งไปคาดหวังอะไรทั้งนั้น

อาจารย์ให้ผมเล่นกับลูกให้สนุก และพอผมเล่นกับลูกไปไม่กี่วัน ผมก็เห็นการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้น ผมจึงเชื่อมั่น และมั่นใจกับการเลือกฟลอร์ไทม์ให้กับน้องภู

และเลิก สั่ง เลิก สอน ตั้งแต่นั้นมา จากที่เคยสอน 123 , ABC สีดำ สีแดง สีนู่นสีนี่ ไอ้นั่นไอ้นี่ ผมเลิกสอนหมด


"เล่นกันให้สนุกอย่างเดียว เมื่อไหร่ที่เค้าพร้อม ก็จะหาเรื่องเล่นกะเค้าอยู่เสมอ"

"จนเค้าออกมาจากโลกส่วนตัวของเค้ามากพอ

จนเค้าสนใจผมกับแฟนมากพอ

จนเค้ามีสายตาที่รอคอยการเริ่มเล่นสนุกครั้งใหม่จากผมและแฟน "

หลังจากนั้น ค่อยมาเริ่มขั้นต่อๆไปกันอีก เพราะผมรู้แล้วว่า "ออทิสติก ไม่สามารถกระโดดข้ามขั้นการพัฒนาการได้"

แต่มันสามารถดีขึ้นเรื่อยๆได้ และสามารถดีขึ้นได้อย่างเหลือเชื่อ ถ้าพ่อแม่มีความตั้งใจสูง


ผมเข้าใจว่าคุณพ่อน้องเฌอแตมอยากได้คำแนะนำที่อ่านแล้วเข้าใจหลักการของ ฟลอร์ไทม์เร็วๆ ซึ่งหลักการทั้งหมด ก็อยู่ที่บทความด้านบนและกระทู้ต่างๆในนี้หมดแล้ว

เพียงแค่คุณพ่อเริ่มต้นลงมือทำ และค่อยๆเก็บรายละเอียด ความเข้าใจจะค่อยๆมากขึ้นๆเองครับ



ความเห็นคุณ krongkan

พ่อต้องใจเย็นและศึกษา floortime ให้เข้าใจเร็วๆ จะได้มีเวลาช่วยลูกเร็วๆ ดิฉันเองตอนที่ยังไม่เข้าใจแจ่มแจ้งก็มีกังวล

และก็จะหลุดจากหลักการไป ตอนนี้เข้าใจจนน่าจะนิ่งพอ (แต่ยังมีหลุดบ้างตามประสามนุษย์ปุถุชนธรรมดา) ก็จะเห็นอะไรๆ

มากมายเลยค่ะ อย่าง 2 สัปดาห์ที่แล้วยังจดบันทึกว่าลูกชาย (5 ขวบ 1 เดือน) ยังต่อกรกับน้องชาย (2 ขวบ 6 เดือน) ไม่ได้

แต่สัปดาห์ที่ผ่านมา เค้าสามารถแหย่น้อง ยั่วน้องได้แล้วค่ะ ไวไหมคะ คิดแล้วก็ชื่นใจค่ะ เพียงแค่เข้าใจ ใส่ใจ ให้ใจ อะไรๆ ก็จะเดินกลับเข้า

ร่องเข้ารอยของมันเองค่ะ



ความเห็นแม่น้องสายป่าน

มีคนมาช่วยทำ floortime หลายคนดีกว่าคนเดียวค่ะ เหนื่อย

หากใครถนัดเล่นแบบไหน ก็แบบนั้น แต่โดยส่วนตัว ขออยู่กับเด็กทีละคนดีไหมคะ ในช่วงแรกๆ

อย่าแย่งซีนกัน ผลัดๆกัน มาพร้อมกัน ถ้าเล่นทิศทางเดียวกันก็ โอ.เค. ถ้าผู้ใหญ่ไปคนละทาง จะสนใจใครดีคะ

[พ่อน้องเฌอแตม]

วิธีการฝึกแบบฟลอร์ไทม์ แบบไหนถึงเป็นฟลอร์ไทม์


ความคิดเห็นอาจารย์กิ่งแก้ว (23/03/2010,20:10)

นักบำบัดที่จะทำฟลอร์ไทม์ได้ต้องใช้เวลาในการฝึกนานกว่าพ่อแม่มาก (ภายใต้ผู้ชี้แนะ และศึกษาอย่างต่อเนื่อง)

พ่อแม่จะใช้เวลาหัดโดยเฉลี่ย 4 เดือน กว่าจะจับทางได้

แต่ที่เล่ามา ไม่มีตรงไหนเป็นฟลอร์ไทม์

เด็กถดถอย เนื่องจากความเครียด

แบบเดียวกับที่น้องภูเคยเจอจากการฝึกแบบเก่า

เมื่อฝึกแบบเดียวกัน ผลก็ออกมา้เหมือนกัน ไม่ว่าผู้ฝึกจะเรียกวิธีที่ตัวเองใช้ว่าอะไร


คุณพ่อมองโลกในแง่ดีมาก ที่คิดว่าครูฝึกกำลังจะหาขีดจำกัดของเด็ก

คนที่จะทำอย่างนี้ได้ ต้องแสดงให้คุณพ่อเห็นได้ด้วยว่าเขาเรียกความสนใจจากเด็กในระดับปกติได้ก่อน

แล้วค่อย ๆ ดึงขึ้นสู่ระดับสูงขึ้น ๆ ดูว่าเด็กจะไปได้แค่ไหน

ย้ำอีกครั้ง คุณพ่อมองโลกในแง่ดีมากเกินไปค่ะ



ความเห็นคุณน็อต

ถ้ามีใครพูดว่า ผมใช้ฟลอร์ไทม์กับการบังคับไปพร้อมๆกัน ผมว่าคนๆนั้น คงรู้จักฟลอร์ไทม์ มาจากหนังไทยสมัยก่อนแน่ๆ

ที่พระเอกตบจูบ ๆ ๆ แล้วสุดท้าย พระเอกกับนางเอกก็ลงเอยด้วยการรักกัน ผมว่ามันเอามาใช้กับลูกที่รักของเราไม่ได้หรอกครับ

ที่อาจารย์บอกว่าคุณพ่อมองโลกในแง่ดีเกินไปนั้น ผมคิดว่าอาจารย์คงอยากให้คุณพ่อไตร่ตรอง ชั่งใจ ศึกษา สังเกตุ และเลือกหนทางที่ดีที่สุดให้กับน้องเฌอแตม

เพราะคงไม่มีใครบังคับให้เราเชื่อในสิ่งที่เรายังไม่มั่นใจได้

แต่ผมไม่ใช่อาจารย์กิ่งแก้ว ผมคือคนที่ได้รับคำแนะนำจากอาจารย์กิ่งแก้ว และลงมือทำจริงๆ เลือกใช้ฟลอรไทม์เพียงอย่างเดียวมาโดยตลอด

และปัจจุบันนี้ เรื่องเครียดๆของน้องภูในตอนนั้น กลายเป็นเรื่องที่ผมสามารถเอาขึ้นมาเล่าตลกๆเมื่อไหร่ก็ได้

ผมอยากให้คุณพ่อ เลือก และเดินเครื่องเต็มกำลังกับน้องเฌอแตมเร็วๆ จะได้มีความรู้สึกแบบผมที่มีกับน้องภูในตอนนี้ ^^

[พ่อน้องเฌอแตม]

ทำไงดีลูกไม่ยอมให้ถอดรองเท้า, กรี้ดและล้มบ่อยๆ


ความเห็นอาจารย์กิ่งแก้ว

หลังทำฟลอร์ไทม์ได้คล่องแล้ว จะแนะนำให้ปรึกษานักกิจกรรมบำบัด ตอนนี้เก็บไว้ก่อนค่ะ

ตอนเริ่มทำฟลอร์ไทม์ คุณน้อตวุ่นเรื่องน้องภูไม่ยอมใส่รองเท้า

ส่วนพ่อน้องเฌอแตม วุ่นเรื่องน้องเฌอแตม ไม่ยอมถอดรองเท้า เฮ้อ....ไม่ต้องพยายามทำความเข้าใจทุกเรื่องหรอกค่ะ

ไม่อยากถอด ก็แกล้งตื้อจะถอด เป้าหมายไม่ได้อยู่ที่ถอดรองเท้า แต่อยู่ที่การสื่อสารกันค่ะ

ส่วนตอนกรี้ดโมโห ก็รับรู้อารมณ์ไปค่ะ

อ่านเรื่องพ่อน็อตกับน้องภุอีกนะคะ

ตอนนี้คุณน้อตแก้ไม่ว่างตอบ เพราะไปวุ่นเรื่องโรงเรียน 5555

[พ่อน้องเฌอแตม]

ความเห็นคุณน็อต

เรื่องน้องภูไม่ยอมใส่รองเท้า ผมก็ปวดหัวอยู่พอสมควรเช่นกันครับ

แต่พอได้คำแนะนำจาออาจารย์ ผมก็พยายามไม่ใส่ใจว่าจะต้องมห้เค้าใส่รองเท้าให้ได้

และหันไป"เน้นการเล่น"ซะมากกว่า เพราะตอนนั้น น้องภูยังไม่สามารถสื่อสารได้เข้าใจ ไม่สามารถทำงานอารมณ์หรือเล่นสมมุติได้เข้าใจเลย

จึงต้องพยายามทำทุกกิจกรรมให้มันเหมือนเป็น"การเล่นสนุกๆ"กัน ได้"สื่อสารภาษากาย"แบบ"สนุก"ๆ ไม่ใส่ก็ไม่ใส่

จำได้ว่าตอนนั้นได้รับคำแนะนำว่า ลองแกล้งเอารองเท้าไปใส่ที่มือดูสิ ว่าเค้าจะเป็นยังไง แกล้งใส่ผิดข้างดูสิ แกล้งๆเอารองเท้ามาเป็นบูมเมอแรงดูสิ ตอนนั้นผมก็จำไม่ได้แล้ว ว่าเอารองเท้ามาเล่นอะไรกับน้องภูมั่ง ^^'

และที่สำคัญ ผมจำไม่ได้ว่าใช้เวลาแค่ไหน ที่ทำให้เค้าใส่รองเท้าได้ เพราะเหมือนกับว่า พอพยายามทำกิจกรรมต่างๆให้ดูสนุก เหมือนชีวิตมันมีแต่เรื่องตลกๆ ไม่เครียด ยังไงก็ได้ ไม่เน้นตามกฏตามเกณฑ์ แล้วปัญหาไม่ยอมใส่รองเท้าของน้องภู ก็หายไปเองซะงั้น

อย่างที่อาจารย์กิ่งแก้วแนะนำครับ ไม่ต้องพยามยามทำความเข้าใจกับทุกเรื่องทุกอาการของลูกก็ได้ครับ

ไม่ต้องเน้นผลลัพธ์(คือถอดรองเท้า)

แกล้งทำให้การถอดรองเท้า เป็น"การละเล่นที่น่าสนใจ" ให้"เกิดการสื่อสารไปมา"ระหว่างคุณพ่อกับน้องเฌอแตมนานๆ

จะแกล้งดึงซิบแซบให้เสียงดัง พร้อมกับใช้เสียงเอ็ฟเฟ็คไปพร้อมๆกันก็ดีครับ แกล้งให้มือของเราเป็นนกน่ารักๆตัวนึงก็ได้ครับ

คุณพ่อ - โอ้ว ดูสิ มีนกน่ารักกำลังบินมาหาเฌอแตมแล้ว (น้ำเสียงสนุกตื่นเต้นน่าสนใจ) มันจะบินไปไหนเนี่ยๆ
แล้วก็ทำมือบินพับพับไปมา แล้วร่อนลงไปที่รองเท้าน้องเฌอแตม

แล้วก็แกล้งบินไปเฉี่ยวที่ซิบแซบรองเท้าของน้องเฌอแตม

โอ้โห มันบินลงไปโฉบรองเท้าของเฌอแตมแล้ว 55555

แล้วก็บินขึ้นไปใหม่ แล้วก็บินลงมาอีกครั้งอย่างรวดเร็ว บินลงไปติดซิบแซบกลับเข้าที่เดิมอีกครั้ง (ก่อนที่จะโดนน้องเฌอแตมต่อยตาเขียวเอา) 555

ผมแค่ยกตัวอย่างให้ฟังเฉยๆนะครับคุณพ่อ "ไม่เน้นผลลัพธ์ เน้นสื่อสาร เน้นสนุก เน้นน่าสนใจ" เน้นให้เค้ารู้สึกว่าคุณพ่อนี่ตลกดี น่าสนใจดี


ความเห็นอาจารย์ฯ(เพิ่มเติม)

ก็เล่นแบบที่คุณน็อตแนะนำนั่นแหล่ะ แต่อย่าเพิ่งงงนะคะ

ที่คุณน็อตแนะนำเป็นการเล่นสนุก ยังไม่ใช่การเล่นสมมุติหรอกค่ะ "ความสนุกอยู่ที่ action, sound effect (ตามอารมณ์ของการเล่น) และ คำสั้น ๆ "

เล่นไปเรื่อย ๆ ค่ะ

[พ่อน้องเฌอแตม]

ลูกมีพัฒนาการที่ดีขึ้นหลังจากใช้ฟลอร์ไทม์(ใช้ฟลอร์ไทม์ประมาณ 2 เดือน - มีคำพูดและเสียงมากขึ้นในการสื่อสาร),

เริ่มการเล่นสมมุติเบื้องต้น (ป้อนอาหาร/ป้อนลม),และพาลูกไปสนามเด็กเล่น


ความเห็นอาจารย์ฯ (26/04/2010,14:26)

ถ้าป้อนลม ก็ถือว่าสมมุติ แต่ถ้าป้อนจริง ก็เป็นการเลียนแบบ

ถ้าลูกเริ่มเอง พ่อก็สวมรอยเล่นตามไป โดยทำท่าเคี้ยวให้สนุก แล้วขออีก ทำให้ต่อเนื่อง ยาวนานมากขึ้น

เรื่องระบบของลูก เอาที่เขาสนใจก่อน เพื่อเพิ่มรอบการสื่อสาร ส่วนที่เขายังไม่ชอบ เก็บไว้แก้ทีหลังก็ได้ค่ะ


ดิฉันคิดว่าควรตื้อ ด้วยน้ำเสียง สีหน้า ท่าทาง ประกอบคำสั้น ๆ ให้ต่อเนื่องยาวนานกว่านี้อีกหน่อย อย่าเพิ่งเร่งเอา "คำ" ใหม่ ๆ เพราะดูแล้ว

การสื่อสารของขั้น 4 ยังไม่นานพอ เกรงว่าการเน้นคำพูดก่อนเวลาที่สมควร จะทำให้เกิดการพูดตาม (echo) ค่ะ

ส่วนเรื่องการเล่นกับเด็กอื่น ก็ยังไม่ถึงเวลาค่ะ ต้องคอยอีกหน่อย ตอนนี้แค่พาไปเปิดหูเปิดตาสนามเด็กเล่นบ้าง เหลือบมองคนอื่นบ้าง ก็พอแล้วค่ะ


สรุปความคิด

เน้นยื้อตื้อให้นาน, ไม่เน้น(เร่ง)เอาคำ ให้มองที่การสื่อสารทั้งภาษากายและน้ำเสียง(ผ่านการยื้อตื้อ - ได้รอบยิ่งมากยิ่งดี) และท่องไว้ "ใจเย็น ใจเย็น"

[พ่อน้องเฌอแตม]

ป้อนอาหารจากหนังสือนิทาน ผลัดกันกิน ผลัดกันหยิบขนม(รูปในหนังสือ) อย่างสนุกๆ เป็นการเล่นสมมุติหรือไม่


ความเห็นอาจารย์ฯ (11/05/2010,15:50)

เป็นการเล่นสมมุติแล้วค่ะ

ก็ค่อย ๆ ช่วยกันคิดมุขเพิ่ม เช่น ยังไม่อิ่ม ขออีก พอลูกป้อน แล้วก็ทำท่าเคี้ยวให้มันเว่อร์ ๆ เข้าไว้

พอเล่นกับชำนาญ แล้วจึงเริ่มใส่อุปสรรค ขนมหมด ขนมหล่น แล้วขอให้เขาแก้ปัญหา ด้วยความตั้งใจ

ที่อยากจะให้คุณพ่อเคี้ยวขนมให้เขาดูอีกค่ะ



ความเห็นครูพบ (13/05/2010,10:25)

เริ่มที่เคี้ยวให้น่าสนุก
ลูกต้องอยากป้อนอีก


เมื่อลูกอยากป้อนซ้ำแล้วซ้ำอีก ก็เริ่มวางอุปสรรค
ขออีก.. ใส่มือบ้าง ใส่ปากบ้าง
และแล้วมือ หรือปาก ก็เริ่มเคลื่อนที่ (ช้าๆ) ให้ลูกตามป้อน
(ย้ำ) ช้าๆ.. ให้เขาชนะในการตามป้อน

อาจเปลี่ยนเป็นปากปิด! ไม่อ้าปากรอ หรือ มือกำ ..
ถ้าลูกอยากป้อน เขาจะทำไงน้อ?


หรือจะให้มีมือมาบัง ตอนที่เขาจะหยิบขนมจากหนังสือนิทานดี?



เล่นให้สนุกนะครับ

[พ่อน้องเฌอแตม]

วานนี้เกิดเหตุการณ์นี้ขึ้นครับ...

แม่น้องแตม - "ไปกันได้แล้ว เล่นน้ำพอแล้ว ออกๆนะ" พร้อมกับจะจูงน้องแตมออกจากห้องน้ำ
น้องแตม - ยังเล่นสบู่ก้อนอยู่ เอาเล็บจิกๆที่สบู่
แม่น้องแตม - แกล้งแย่งสบู่ เอามาถืออยู่ในมือแม่ "โอ๊ะ หล่น" (แกล้งปล่อยสบู่ ให้แตมตามมาหยิบ)
น้องแตม - เข้ามาหยิบสบู่ แต่แม่คว้าไว้ได้ก่อน (มีร้องโวยวายนิดหน่อย)
แม่น้องแตม - "โอ๊! ลื่นหลุดมืออีกและ" แกล้งไถลสบู่ไปทางแตม ให้แตมไล่หยิบ
น้องแตม - หยิบสบู่ได้แล้ว จะเอามาเล่นต่อ
แม่น้องแตม - ตามไปแย่งสบู่จากแตม แย่งจากแตมได้ แต่คราวนี้ไม่ยื้อต่อแล้ว เลิกเล่นแล้ว (แม่น้องแตมคิดว่าควรออกจากห้องน้ำได้แล้ว)
น้องแตม - ทำท่าไม่ยอม มีร้องโวยวาย ยังอยากเล่นน้ำและสบู่อีก
แม่น้องแตม - "ไปได้แล้ว เล่นนานแล้ว เดี๋ยวไม่สบายนะ" (พูดด้วยเสียงปกติ) พร้อมกับจูงมือแตมจะออกจากห้องน้ำ
น้องแตม - ร้องโวยวาย แล้วเอาหัวตัวเองโขกกำแพงห้องน้ำซัก 2 - 3 ครั้ง (แรงพอประมาณ - หน้าผากแดงนิดหน่อย) แล้วก็หยุดพร้อมกับร้องไห้ (คิดว่าเจ็บหัวตัวเอง)

ระหว่างที่น้องแตมเอาหัวโขกกำแพง แม่น้องแตมกำลังตกใจว่าเกิดอะไรขึ้น (ไม่ได้ห้ามลูก) แต่หลังจากน้องแตมหยุดเอาหัวโขก...

แม่น้องแตม - "โอ๋ๆๆ เจ็บหัวเนอะ น้องแตมเจ็บหัว" ปลอบลูกด้วยความสงสาร(ปนตกใจนิดหน่อย)
น้องแตม - ยังร้องไห้อยู่ แต่เริ่มค่อยๆสงบลงแล้ว
แม่น้องแตม - "ไปนะ เราไปเช็ดตัวกันนะ" แล้วก็อุ้มน้องแตมไปเช็ดตัวในห้องนอน



ความเห็นครูพบ (04/06/2010,14:55)


Floortime all time everywhere.


โมเดล DIR นี้
มี Floortime เป็นเครื่องมือหลัก
ใช้การเล่นเป็นสนามสำคัญ ให้เด็กได้ซ้อมมือแก้ปัญหา
เพื่อให้เกิดการพัฒนาด้านความคิดแก้ปัญหา และการจัดการอารมณ์
ซึ่งในที่สุด การแก้ปัญหาแท้จริงจะเกิดขึ้นที่นอกห้องเล่น - "ชีวิตจริง"

ดังนั้นในที่สุดพ่อแม่ต้องใช้ Floortime ทุกเวลา และทุกสถานที่
เพื่อสร้าง"สิ่งแวดล้อมแห่งการเรียนรู้"ให้ลูก


ที่คุณพ่อเล่ามา ลูกมีเจตจำนงที่ชัดเจน และพยายามทำสิ่งนั้น

จะเกิดอะไรขึ้น.. ถ้าเรายังให้โอกาสลูกได้แก้ปัญหานั้นนานกว่านี้ โดยไม่รีบพาเขาออกจากห้องน้ำ?


ส่วนการโขกหัวนั้น
เป็นเพราะภาวะอารมณ์ที่ "ล้น"
และไม่มีวิธีการจัดการอารมณ์ และการแก้ปัญหา เมื่อความรู้สึกท่วมท้น


ท่าทีที่เหมาะสม ..
ก่อนลูกเกิดอารมณ์ (สร้างอุปสรรค ด้วยท่าทีเล่นๆ )
ขณะที่ลูกเกิดอารมณ์ (ทำงานอารมณ์)
และ หลังลูกโขกหัว (ตั้งสติ ไม่ตีโพยตีพาย หรือรีบโอ๋รีบให้ตามใจ)

จะช่วยป้องกันลูก ไม่ให้ใช้การโขกหัว เมื่อลูกมีความต้องการ แล้วถูกขัดใจ ในอนาคต

[พ่อน้องเฌอแตม]

ลูกพูดรัวเร็ว ฟังไม่ทัน ไม่ชัด บางครั้งเหมือนติดอ่าง ต้องพูดให้ลูกฟังชัดๆ ช้าๆหรือไม่


ความเห็นอาจารย์ฯ (24/09/2010,19:42)

ไม่ต้องพยายามพูดให้ช้า และชัด หรอกค่ะ

น้ำเสียงมันจะไม่เป็นธรรมชาติ

แค่ทำหน้างง และถามอะไรนะบ้าง บอกว่า พ่อลืมฟังบ้าง แกล้งทำผิดบ้าง ร่วมรับรู้อารมณ์ตื่นเต้นบ้าง ให้เขาเลือกเอาว่าจะแก้การพูด หรือจะทำอะไรให้พ่อรู้เรื่องค่ะ

หากเขาหงุดหงิดที่ไม่มีใครเข้าใจ ก็รับรู้อารมณ์หงุดหงิดของเขาไปค่ะ