(ต่อนะคะ)
จนกระทั่งก่อนเหตุการณ์น้ำท่วม เริ่มโกรธมากกับลูกพี่ลูกน้องอายุ5ขวบชื่อบอย ที่อารมณ์เสียแล้วมายืนต่อว่าหนึ่ง ที่นั่งโยกเก้าอี้อยู่ ว่าจะโยกเก้าอี้ไปกระแทกกำแพงทำให้ของเสีย พูดและตะโกนซ้ำๆ หนึ่งทำท่าจะเตะแต่คุณยายจับขาไว้ หนึ่งเลยผลักน้องบอย เหตุการณ์ผ่านไปโดยครูพบได้เตือนคุณแม่แล้วว่าต้องใกล้ชิดอย่าคลาดสายตา
หลังกลับจากอพยพหนีน้ำ คุณแม่พาหนึ่งไปบ้านน้องบอยอีก คุณแม่ขอให้หนึ่งไปช่วยถือของ โดยคุณแม่ลืมเรื่องอื่นสนิท น้องบอยถามคุณแม่ว่ามาทำไม คุณแม่ว่าจะมารับน้องบอยไปบ้าน(น้องกลัวคุณแม่ค่ะ) บอยบอกไม่ไปหรอก แล้วก็ขึ้นชั้นสองไปหยิบของให้คุณยาย คุณแม่ก็คุยกะคุณยายจนจบ เห็นบอยวิ่งมาแอบซอกเก้าโซฟา คุณแม่ก็เข้าใจว่ากลัวเราพาไปบ้าน เอ๊า ตกลงจะไปกะป้ารึเปล่า
บอย..ไม่ไป ไม่ไป พร้อมลอยหน้าลอยตาตามประสา
คุณแม่ก็เรียกหนึ่งที่ถือของอยู่ หนึ่งบอกเดี๋ยวก่อน แล้วก็วิ่งไปเงื้อมือตีลงไปที่ซอกโซฟา แล้ววิ่งมาบอกแม่ว่า.. ไป..พร้อมรีบจะออกประตู
ด้วยความงุนงงแป๊บนึง แม่รีบ...เดี๋ยว เดี๋ยว ตีน้องทำไมเหรอ
หนึ่ง..ก็มาว่าอ่ะ
แม่..เหรอ อ๋อ มาว่าเออเนอะ ทำไมมาว่าล่ะ แล้วว่าว่าไรเหรอ แม่ไม่ทันได้ยิน
หนึ่ง..ก็แม่คุยกับยาย
แม่..อือม์ นั่นสิ แล้วว่าไรล่ะ
หนึ่ง...ไอ้ ทิบ ของ อะไรไม่รู้อ้ะ
แม่..เหรอ ...เออ ทำไมว่างี้นะ โมโหเลยเนอะ
หนึ่ง...ใช่
แม่..โอเค แม่เข้าใจแล้ว หนึ่งไปขึ้นรถเถอะ
คุณแม่ก็รีบไปหาบอย ซึ่งยังมุดอยู่ในซอกไม่ยอกโผล่ออกมา ..บอย ออกมาหาป้าเร้ว
เงียบ..คุณแม่เริ่มนึกได้ว่าเค๊าคงกลัวเรา ..บอย เจ็บเปล่า พี่หนึ่งตีโดนตรงไหนเนียมาให้ป้าดูหน่อยเร้ว
ได้ผล บอยค่อยๆโผล่ออกมา มีน้ำตาซึมๆ ..โอ้โห พี่หนึ่งตรงไหนเนีย..
พอขึ้นรถมาก็ได้คุยกะหนึ่ง
แม่..หนึ่ง เป็นไง..ตกลงบอยว่าไรเหรอ
หนึ่ง..ไม่รู้ ฟังไม่รู้อะไร ไอ่ ทิบ ของ อะไรไม่รู้
แม่..อือม์น่าโมโหนะอยู่ดีๆมาว่า แล้วลูกไม่รู้ว่าคำอะไรแล้วทำไมคิดว่าเค๊าว่าล่ะ
หนึ่ง.. ก็ชี้หน้าด้วย แล้วก็ทำหน้าหลอก แล้วก็วิ่งหนีด้วย
แม่ ...อือม์ โอ้โห ทำอย่างนี้เลยเนอะ แล้วรู้สึกไงล่ะ
หนึ่ง..ก็โมโห
แม่..น่าโมโหจริงด้วย เด็กคนนี้นี่ กวนจริงเลย อยู่ดีๆก็มาว่า แหมๆ มันน่าจริงๆเนาะ
หนึ่ง..อือม์ๆ –พยักหน้า—
แม่ ...คงโกรธมาสินะ ถึงตีไป
หนึ่ง...พยักหน้า..
แม่..ตีไปแล้วรู้สึกไงล่ะ
หนึ่ง..เอ่อ..
แม่..สะใจมั๊ย
หนึ่ง..ไม่สะใจหรอก
แม่..โกรธน้อยลงมั๊ยล่ะ หรือ ยังโกรธมากอยู่
หนึ่ง..โกรธ น้อยลง
แม่.โกรธอย่างเดียวเหรอ ตีไปแล้วตกใจมั๊ย
หนึ่ง..ก็นิดหน่อย
แม่..แล้วเทียบกับคราวนั้นล่ะที่น้องมาว่าเรื่องเก้าอี้อ่ะ ตอนไหนโกรธมากกว่า
หนึ่ง...ตอนนั้น
แม่...เหรอ คราวนี้โกรธแค่ไหนล่ะ
หนึ่ง..เงียบ
แม่..ก็ตอนนั้นบอกโกรธสิบเลย แล้วคราวนี้ล่ะ 9 8 7 6
หนึ่ง ...ก็ 7
แม่..อือม์ น้อยกว่าหน่อยเนอะ แต่มันก็กวนมากเลยเนอะ แหม มาว่าอะไรก็ไม่รู้เราไม่ได้ทำไรซะหน่อย เลยฟาดซะเลย คงเจ็บนะนั่นน่ะ แม่เห็นร้องไห้ด้วย
หนึ่ง..เหรอ แล้วขึ้นข้างบนรึเปล่า –ท่าทีหนึ่งไม่ได้ตกใจมา ถามเรียบๆ คุณแม่นึกในใจว่าหนึ่งคงนึกถึงพ่อบอยที่อยู่บนบ้าน— คราวที่แล้วที่หนึ่งผลักบอย พ่อบอยลงมาดูเพราะเสียงบอยร้อง หนึ่งยกมือไหว้ขอโทษพ่อบอยด้วย และพยามอธิบายเหตุการณ์ แต่คุณยาย และแม่บอยตัดบทว่าเล่นกันแรงไป---
แม่—บอยไม่ได้ขึ้นข้างบนหรอก ทำไมเหรอ
หนึ่ง..ก็นึกว่าจะไปแอบร้องข้างบน---แม่ก็ไม่ได้ถามเรื่องนี้ต่อ
แม่..อือม์ ถ้าเมื่อกี๊บอยเกิดไปเอารถมาปาหนึ่งหัวแตกล่ะ จะทำไง
หนึ่ง..จะแจ้งตำรวจ
แม่..เออจริงเนอะ แจ้งตำรวจมาจับเลย แต่เอ๊ะ เกิดตำรวจถามไปมาแล้วว่า หนึ่งไปตีน้องก่อนล่ะ
หนึ่ง..เออ
แม่..งั้นจะทำไงดีล่ะ เอ๊คราวหน้าน้องมาว่าอีกจะทำไงดีล่ะ
หนึ่ง..ก็ไม่ลงไป
แม่..อ๋อ ไม่ลงไปบ้านบอยเหรอ
หนึ่ง...ใช่ หลบหน้า
แม่..เออๆ ก็ดีเนอะ จะได้ไม่ต้องมาว่าเลย
เอ แล้วจะหลบไปถึงเมื่อไรล่ะ ตลอดชีวิตเลยป่ะ
หนึ่ง..—หัวเราะนิดนึง— แล้วเงียบ
แม่..เออ เนอะ เลิกเป็นญาติกันไปเลยดีกว่าชอบว่านัก
หนึ่ง..—หัวเราะ หึ หึ—
แม่..เอ๊ แล้วเกิดคราวหน้ามา ยายบอกหนึ่งล่ะจะให้ตังค์ซะหน่อย ทำไงล่ะ
หนึ่ง..ก็มาตอนบอยไม่อยู่
แม่.. เออ จริงดิ เนอะ ตอนไม่อยู่ค่อยมาก็ได้ 55 มันไป รร. ค่อยมาเนอะ เจ๋งอ่ะ
หนึ่ง –หัวเราะ พอใจ –
แม่..แล้ว ถ้ายายไม่รอ บอกว่าให้ลงมาตอนนี้เลยล่ะ ทำไงดี
หนึ่ง..ก็ลงไป
แม่..แล้วบอยมาว่าอีกทำไงล่ะ
หนึ่ง..---ไม่ได้ตอบ---
แม่..เอ ทำไงดีนะ ต้องลงไปซะด้วยซิ..
แล้วก็ชวนคิดถึงวิธีต่างๆก็ได้บ้างอ่ะค่ะ
ขอคำแนะนำคุณหมอ คุณครูด้วยค่ะ