พ่อน้องฟ้า เริ่มต้นกับฟลอร์ไทม์

[พ่อน้องเฌอแตม]

คำที่อาจารย์ฯกล่าวถึง ผมก็ไม่รู้นะครับ แต่ถือว่าเป็นคำเตือน

อย่าดีแต่พูด ให้ลงมือทำให้เต็มกำลังนะครับ

ก็น้อมรับครับ

[พ่อน้องฟ้า]

สวัสดีครับ คุณหมอกิ่งแก้ว และผู้ปกครองทุกท่าน
วันนี้มีเรื่องอยากถาม 1 เรื่อง ซึ่งเหตุการณ์เกิดมาได้สัก 1 สัปดาห์แล้ว คือ

ช่วงนี้น้องฟ้าจะมั่นคงกับสิ่งที่ตัวเองต้องการมากๆ ตื้อยื้อนานมาก ทั้งอารมณ์ดี เสีย หงุดหงิด โกรธ ก็ยังสื่อสารกันได้อยู่
น้องฟ้าจะไม่ยอมละจากสิ่งที่ตัวเองต้องการ ส่วนเหตุการณ์ที่จะถามคือ

ที่ปั๊ม ปตท. น้องฟ้าอยากได้ตุ๊กตาหินที่วางอยู่ในสวน ตัวพอประมาณ เราก็ยื้อกันนานพอสมควร จนพ่อยกมาให้เล่น
(อยู่ใกล้ๆ ที่เดิม ) พ่อกับแม่ก็เล่นด้วย พอเราคิดว่าพอสมควรแล้ว ก็เอากลับไปไว้ที่เดิน น้องฟ้าก็ยอมโดยดี
แต่พอจะกลับบ้าน น้องฟ้าจะเอาตุ๊กตาหินกลับด้วย เราก็ยื้อกันพอสมควร พ่อยื้อกับฟ้า น้องฟ้าก็เดินไปดึงแม่มาช่วย
ถ้ายื้อกับแม่ น้องฟ้าก็จะมาดึงพ่อไปช่วย พอพ่อกับแม่ก็ไม่ได้
น้องฟ้าก็ไปดึงมือคนที่อยู่แถวนั้นครับ ดึงมาใกล้ๆแล้วก็ชี้ที่ตุ๊กตา มองหน้าเขาและแสดงสีหน้าอยากได้ (น้องฟ้าทำ 2 ครั้ง)

ที่ 7/11 แถวบ้าน เวลาน้องฟ้าอยากจะเล่นของในร้าน(แค่เล่น หรืออยากหยิบมาเล่น)
พ่อยื้อกับฟ้า น้องฟ้าก็เดินไปดึงแม่มาช่วย ถ้ายื้อกับแม่ น้องฟ้าก็จะมาดึงพ่อไปช่วย พอพ่อกับแม่ก็ไม่ได้
น้องฟ้าก็ไปดึงมือคนขายของใน7/11 ดึงมาใกล้ๆแล้วก็ชี้ที่ของที่อยากได้ สีหน้าอยากได้ (ทางร้านไม่ว่าครับ เพราะคุ้นเคยกันดี)

ที่ตลาดนัดน้องฟ้าอยากได้ก๊อกน้ำ ก็เหมือนเดิมครับน้องฟ้าก็ไปดึงมือคนที่เลือกของอยู่ใกล้ๆแล้วก็ชี้ที่ก๊อกน้ำ มองหน้าเขาและแสดงสีหน้าอยากได้ พอไม่ได้เธอก็เดินไปดึงแขนคนขายมาครับ
น้องฟ้าอยากได้มากก็เฝ้าอยู่นั่น(เธออยากได้ทั้งถาด) นานพอควร คนขายถือเครื่องเป่าฝุ่นมาเป่าของที่วางขาย
(ปกติน้องฟ้าจะกลัวมาก ถ้าพ่อทำที่บ้านน้องฟ้าจะตะโกนเลยว่า “ไม่ๆๆ”) น้องฟ้าชี้ให้เราดูคนขายถือเครื่องเป่าฝุ่นมา(สีหน้าไม่ดี)
พอคนขายกดเครื่องเป่า เสียงเป่าก็ดังลั่น น้องฟ้าก็กลัวแต่ไม่โวยวาย น้องฟ้านั่งลงก้มหัวหลบต่ำข้างๆแผงขายของ พ่อกับแม่ก็ทำด้วยพร้อมทำงานอารมณ์ จนคนขายเลิกเป่าแล้วน้องฟ้าจึงกล้ายืนขึ้น แล้วก็เดินตามหาก๊อกน้ำ(คนขายเอาไปเก็บแล้ว จะเลิกแล้ว) เราก็ช่วยกันตามหาครับ

ที่บ้านน้องฟ้าก็จะทำในลักษณะเดียวกันคือ หาคนมาช่วยตัวเอง บางครั้งก็เดินไปให้คุณตาช่วย ทั้งๆที่ก็ไม่ค่อยชอบคุณตาเท่าไหร่

การดึงมือคนอื่นมาช่วย น้องฟ้าก็มีทั้งพูด (1 คำ เช่น เอา , ถอด , ไป ) ไม่พูด แต่มองหน้าและแสดงสีหน้าบอกความต้องการ



ก็อยากเรียนถามครับว่า มันเป็นพัฒนาการ หรือเปล่า (น้องฟ้าเคยกลัวคนครับ แต่เดี๋ยวนี้น้อยลงมาก)
แล้วพ่อกับแม่ควรปรับแก้หรือเสริมตรงไหนบ้างครับ

[พ่อน้องเฌอแตม]

ผมคิดว่าน่าจะเป็นพัฒนาการที่ดีนะครับ

อย่างแรกน้องฟ้า"ประเมินสถานะการณ์ได้ดีขึ้น" คิดว่าไม่ได้แน่ๆ ต้องหาทางออกใหม่

เปลี่ยนคนช่วยก็เป็นวิธีการแก้ปัญหานะครับ


มาช่วยกันคิดว่าอะไรเป็น"เหตุ"ของ"ผล" นี้กันนะครับ

ยื้อตื้อเยอะและนาน รวมทั้งโอกาสที่จะได้น้อยไป หรือจังหวะที่เกือบๆจะได้มาช้าไป

ทำให้น้องหาตัวช่วยตัวอื่นแทน


สมาชิกท่านอื่นเห็นว่าอย่างไรครับ


จาก...เซียนข้างกระดาน (แหะๆๆๆ ^_^)

[พ่อน้องฟ้า]

ขอบคุณครับ

พอคุณพ่อน้องเฌอแตม พูดถึง "โอกาสที่จะได้น้อยไป หรือจังหวะที่เกือบๆจะได้มาช้าไป ทำให้น้องหาตัวช่วยตัวอื่นแทน"

ทำให้ผมนึกขึ้นได้ครับ

อืม...เดี๋ยวเอาใหม่

[กิ่งแก้ว]

เมื่อรวบรวมเหตุการณ์ที่อยากได้อย่างมาก ดิฉันคิดว่าส่วนใหญ่ เป็นสิ่งที่เขาเคยกลัวมาก่อนทั้งนั้น

เด็กที่มีความไวทางสายตา มักจะกลัว รูปปั้นขนาดใหญ่ และรูปปั้นที่คล้ายคน

เด็กที่ไวเสียง มักจะกลัว เสียงความถี่ต่ำ อย่างเครื่องดูดฝุ่น

ก็ต้องเดาเอาแหล่ะค่ะ ว่าจริง ๆ แล้วเขาต้องการอะไร ?

เอาไว้ใกล้ตัว จะได้แน่ใจ ?

อยากสื่อสารให้คนใกล้ชิดรู้ว่าหนูเคยกลัว ?

ส่วนการอยากได้ของในร้าน ดิฉันไม่แน่ใจ

อยากรู้ ก็ต้องถาม ต้องทดลอง ไม่มีใครรู้ นอกจากเจ้าตัวเค้า

แต่ถึงไม่รู้ ก็ใช้เป็นโอกาสพัฒนาได้ค่ะ คราวนี้ไม่ต้องแกล้ง เพราะงงจริง ๆ

[พ่อน้องฟ้า]

จริงครับ
เมื่อย้อนกลับไปซัก 2 เดือน มานี้ น้องฟ้าจะสนใจมาก พวกตุ๊กตาหินที่เห็นตามปั๊มหรือร้านขายของตกแต่งสวน
(ผมสังเกตว่า ยิ่งตุ๊กตาตัวที่อ้าปากยิ้มกว้าง ยิ่งสนใจมาก)

เมื่อก่อนน้องฟ้ากลัวพระพุทธรูปองค์ใหญ่ตั้งแต่เท่าคนขึ้นไป กลัวมากแบบอยู่ไม่ได้ จะตายให้ได้ เราก็ค่อยๆแก้กันไป
จนเดี๋ยวนี้ก็กลัวน้อยลงมาก และไม่ว่าจะเจอรูปปั้นอะไร ขนาดเท่าๆคนจริงหรือเล็กกว่า น้องฟ้าจะชอบเข้าไปดูใกล้ๆ
เข้าไปจับ

จนผมต้องซื้อตุ๊กตาหินผู้หญิงอ้วนนุ่งบีกินี่ มาให้ (หลักจาก ตื้อ ยื้อกับน้องฟ้า หลายรอบ หลายสัปดาห์ )
แรกๆน้องฟ้าก็เอาไปอาบน้ำด้วย ถูสบู่ สระผม แม้แต่เช็ดตัวพ่อก็จะช่วยทำ เอามากินข้าวด้วย น้องฟ้าก็ทำท่าป้อนไก่ย่าง(ของจริง , บางครั้งก็มีเล่นสมมติบ้าง)
ตุ๊กตาหินแบบต่างๆ ตอนนี้ไม่ว่าจะเห็นที่ไหน น้องฟ้าจะสื่อสารบอกให้พ่อกับแม่พาไปดูใกล้ๆ ไปจับ ไปนั่งเล่นใกล้ๆ

และตอนนี้ น้องฟ้าก็สนใจเล่นตุ๊กตาที่เราเคยซื้อมาให้(เมื่อก่อนไม่เล่น) เราก็เล่นด้วย เล่นสมมติว่าตุ๊กตาปวดอึบ้าง
ตุ๊กตาปวดฉี่บ้าง ตุ๊กตาอยากนอนบ้าง ตุ๊กตาหิวน้ำบ้าง ก็ยังเล่นแบบง่ายๆสั้นๆครับ


“อยากสื่อสารให้คนใกล้ชิดรู้ว่าหนูเคยกลัว” อันนี้พอจะทำให้เราไปต่อได้ครับ

ขอบคุณมากครับ

[พ่อน้องฟ้า]

สวัสดีครับ คุณหมอกิ่งแก้ว และผู้ปกครองทุกท่าน
ช่วงที่ผ่านมา เราเล่นกัน สื่อสารกัน โดยเป้าหมายของเราคือการทำงานที่ระดับที่ 4
น้องฟ้าก็พูดสื่อสาร บอกความต้องการ การแก้ปัญหา ภาษากาย สีหน้าและอารมณ์ ก็ดำเนินไปได้เรื่อยๆ
ช่วง 1 เดือนมานี้ น้องฟ้า น้องฟ้าดูจะดื้อขึ้นมากครับ ไม่ยอมอะไรเราง่ายๆ เช่น จะไปเล่น จะกินน้ำอัดลม จะฟังเพลง
จะอาบน้ำ จะแย่งขนมกินกับพี่ จะตื้อยื้อกัน จนผมก็ชักจะไปไม่รอด และมีคำถามอยู่หลายเรื่อง
แต่วันนี้ จะถามเรื่องความกลัวครับ

ที่ผ่านมาน้องฟ้าก็กลัวสิ่งต่างๆ น้อยลงมากแล้ว ไม่ว่าจะเป็น พระพุทธรูป ฝรั่งตัวโตๆ เสียงมอเตอร์ไซต์ เสียงเครื่องตัด-เจาะ
แต่ตอนนั้น ยังบอกไม่ค่อยได้
เดี๋ยวนี้ น้องฟ้าจะบอกเราได้ครับว่า เวลากลัวอะไรน้องฟ้าจะเข้ามาบอกเรา ว่า
กลัวๆ .... สีหน้าวิตก ขมวดคิ้ว เดินย่อตัว พร้อมชี้ไปที่สิ่งที่กลัว
ถ้าอันไหนที่เราอ่านว่า กลัวจริงๆ (แสดงความกลัวอย่างต่อเนื่อง กระสับกระส่าย ต้องเดินกลับไปแอบดูสิ่งนั้นบ่อยๆ ฯลฯ)
เราก็จะทำงานอารมณ์กัน ช่วยเหลือเขาในการหาทางออก
แต่บางอย่างเราก็อ่านว่ากลัวไม่จริง อาจจะไม่ชอบ หรือเคยกลัว เราก็จะคุยกับเขาในลักษณะธรรมดา ไม่แสดงความกลัวร่วม
บอกชื่อสิ่งนั้น และทำในลักษณะว่าสิ่งนั้นไม่เห็นเป็นอะไร หรือไม่ได้ทำอะไรเรา ซึ่งน้องฟ้าก็ไม่ได้แสดงความกลัวต่อ

แต่สัปดาห์ที่ผ่านมานี้ น้องฟ้าจะกลับกลัวมากขึ้นครับ เวลาเจอ...
1. เสียงมอเตอร์ไซต์ซิ่ง จะวิ่งอย่างเร็ว วิ่งมาหาจะแทบจะชนพ่อล้ม กลัวจนไม่กล้าออกจากบ้าน(บอกเราว่า กลัว ชี้ไปที่ถนน)
2. เสียงเครื่องเจาะ , เสียงเครื่องตัดเหล็ก จะวิ่งอย่างเร็วมาดึงแขนพ่อกับแม่ไปออกไปจากตรงนั้น บอกเราว่า กลัวๆ ไปๆๆ
ไปโระ(ไปขึ้นรถ) โวยวายให้เรารีบพาออกไป
3. เสียงเครื่องช๊อตแมลงที่ประตูห้างฯ อยู่ดีๆน้องฟ้าก็กลัวห้างๆหนึ่งทั้งที่เราก็ไปกันประจำ ผมมาสังเกตเห็นตอนหลังว่า
กลัวเสียงเครื่องช๊อตแมลงที่ด้านบนประตูห้างฯ แรกๆไม่ยอมแม้กระทั่งลงรถ ถ้าแม่จะต้องลง เธอก็จะบอกให้พ่อมานั่งเบาะหลังด้วย
ช่วงนี้ยอมลงมาจากรถแล้วครับ มาป้วยเปี้ยนอยู่แถวหน้าประตู ยืนอยู่ตรงประตู แต่ยังไม่ยอมเข้า บางครั้งพยายามจะยื่นหน้าไปส่องด้านบนประตูด้านในของห้างฯ ผมก็จะคอยทำงานอารมณ์อยู่กับน้องฟ้าข้างนอก
4. เครื่องช๊อตแมลงในห้องนอน ซึ่งก็ใช้มาหลายอันแล้ว อยู่ดีๆ ฟ้าก็กลัวมันขึ้นมา แรกๆ เธอจะจับมือพ่อให้พาไปเมื่อต้องไปใกล้ๆ
และจะบอกเราพร้อมชี้บอกบ่อยๆ ว่า “กลัว” ตอนนี้กลัวน้อยลงครับสามารถเดินไปจันมันเอาไปวางที่อื่น แต่ถ้าเห็นแม่ถือใช้งาน
เธอจะร้อง “ไม่ ๆ ” แล้ววิ่งมานั่นตักพ่อ แต่ก็กลัวไม่มากครับ
5. รูปภาพใส่กรอบ เมื่อก่อนไปกินข้าวร้านไหน เราก็ไปกันทุกที่ไม่เป็นไร แต่เดี๋ยวนี้ มีบางร้านที่เคยเข้า น้องฟ้าไม่ยอมเข้า
ไม่ยอมลงจากรถ บอกเราว่า “กลัว” และชี้ไปที่รูปในร้านซึ่งมีหลายอัน บอกพ่อว่า “รอ” (ในรถ) ก็ 2 ครั้งแล้วที่เราต้อง
ห่อกลับไปกินที่บ้าน

6. เครื่องเป่าผม อันนี้ไม่กลัวครับ ให้พ่อหรือแม่เป่าผมหลังอาบน้ำได้ หลังๆชอบเอามาเล่นเป่าเองอีกต่างหาก

ในระว่างที่น้องฟ้าเกิดความกลัว บางครั้งก็ทำงานอารมณ์ได้ บางครั้งเราก็ต้องรีบพาออกไปทันทีครับ มีอยู่ครั้งหนึ่ง ผมบอกแม่เขาว่า
เรามาลองกันดูสักยก ผมจอดรถในบริเวณบ้านของเรา แต่เป็นจุดที่น้องฟ้าเพิ่งเจอเสียงมอเตอร์ไซต์ซิ่ง และกลัวมากๆ หวาดระแวง น้องฟ้าร้องโวยวายไม่ยอมให้ผมจอด บอกให้พ่อไปอีก เราก็ทำงานอารมณ์กันอยู่ในรถ พอน้องฟ้าเริ่มสงบลงผมก็เล่นสนุกกันในรถ
ผมก็ค่อยลดกระจกรถลง ทีละนิด ทีละบาน จนครบทุกบาน เริ่มเปิดประตูรถทีละนิด จนเปิดกว้างทั้งบาน
จนพ่อเริ่มออกมาเล่นจะเอ๋นอกรถ ทุกครั้งที่ผมลดกระจกหรือเปิดประตู น้องฟ้าจะจ้องดูผม และเหลือบตาไปนอกรถ
เวลาผ่านไปราว 1.30 ชั่วโมง น้องฟ้าก็สามารถลงจากรถได้ แต่บอกให้พ่ออุ้มผ่านจุดที่กลัวก่อน แล้วเธอก็เดินกลับเข้าบ้านได้ครับ

รบกวนขอคำแนะนำเพิ่มเติมในช่วงนี้ด้วยครับ ขอบคุณครับ

[กิ่งแก้ว]

เริ่มต้น...ด้วยความเข้าใจว่า เหตุการณ์นี้เป็น "ความปกติ" ของเด็กที่ไวความรู้สึก ที่เพิ่งลืมตามองโลก และเพิ่งสื่อสารภาษากายได้

แนวทางมีสองอย่าง

1. ทำงานอารมณ์ด้วยความหนักแน่น ไม่แอบคาดหวังว่าจะให้เขาหายกลัวโดยเร็ว ยิ่งคาดหวัง เขายิ่ง "ล้น" ยิ่งพ่อแม่กังวลว่าเขาจะกลัว เขาจะยิ่งกลัวค่ะ

2. ช่วยให้เขาเคยชิน โดยเลือกสิ่งสำคัญ หลีกเลี่ยงไม่ได้ก่อน

ส่วนวิธีการ ขอให้อ่านเพิ่มเติมในคู่มือค่ะ เขียนไว้หนึ่งบทค่ะ

และอ่านตัวอย่างของน้องพลับในหนังสือเล่มสีขาวค่ะ

[พ่อน้องฟ้า]

สวัสดีครับ คุณหมอกิ่งแก้ว และผู้ปกครองทุกท่าน

ซึ่งตอนนี้สิ่งที่เกิดขึ้นกับผมและแม่น้องฟ้าก็คือ เรามีสติเร็วขึ้น มองเห็นตัวเองและลูกเร็วขึ้นกว่าเดิม
ไม่น่าเชื่อเลยนะครับว่า แค่ความเข้าใจในตัวลูกอย่างจริงใจ จะทำให้ทุกอย่างดูเข้าที่เข้าทางได้
อย่างการนอน เมื่อก่อนลูกจะส่งเสียงตลอดเวลา และดูเหมือนจะต้องทำงานอย่างหนัก ที่จะทำให้ลูกนอน
แต่เดี๋ยวนี้ น้องฟ้าก็นอนเหมือนเด็กทั่วไป ไม่ส่งเสียงอะไร เพียงแค่พ่อร้องเพลงกล่อม ไม่นานเธอก็หลับ
น้องฟ้าเล่นกับพี่ชาย เล่นกับพ่อแม่ เล่นกับเด็กอื่นๆ ได้อย่างมีปฏิสัมพันธ์

ถึงแม้ภาษาพูดของน้องฟ้ายังต้องเพิ่มเติมอีกมาก แต่ก็มีแนวโน้มในการสื่อสารด้วยสัญลักษณ์มากขึ้น
คำพูดใหม่ที่สื่อสารได้ตรงความหมายมีเพิ่มขึ้นเป็นระยะ

วันนี้ จึงมีคำถามเกี่ยวกับน้องฟ้า นิดนึงครับ
เดี๋ยวนี้ น้องฟ้าเธอเห็นอะไร ทั้งชอบ ไม่ชอบ เธอก็จะชี้ให้เราดู ไม่ว่าจะเป็นสิ่งของ คน สัตว์ หนังสือ หรือรูปภาพ ฯลฯ
อันไหนเธอบอกชื่อได้ เธอก็จะบอกชื่อสิ่งนั้น เราก็จะตอบรับโดย “ใช่ ๆ ....... (บอกชื่อ) โอ้โฮ เก่งนะเนี่ย...”
อันไหนบอกชื่อไม่ได้ก็จะชี้บอกเฉยๆ (หรือทำเสียงอู้อี้) เราก็จะตอบรับโดย “อ๋อ .......(บอกชื่อ) นั่นเอง...”
แต่บางอย่าง เธอก็ชี้ ทำท่ากลัว แล้วบอกเราว่า “กลัว” เราก็จะตอบรับโดย “อ๋อ .....(บอกชื่อ) กลัวๆ ฟ้ากลัว”
คำถามก็คือ ในเมื่อน้องฟ้ายังไม่ถามว่า “อะไร” แต่ทำอย่างที่ผมบอก
เราควรจะเสริม หรือเพิ่มเติมตรงไหน เพื่อให้เกิดประโยชน์สูงสุดครับ
รบกวนผู้มีประสบการณ์ทุกท่านด้วยครับ

[พ่อน้องเฌอแตม]

ผมคิดว่าสิ่งหนึ่งที่เราอยากให้ลูกมีคือการคิดแก้ไขปัญหาได้ ดังนั้นถ้าเรามั่นใจแล้วว่าลูกของเราสามารถ

สื่อสารกับเราได้ดีระดับหนึ่งแล้วไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตาม ผมก็ยังคงใช้วิธีแกล้งงงนะครับ

น้องฟ้า: ชี้บอก ทำท่าอยากรู้ว่านี้คืออะไร

พ่อน้องฟ้า: "อันนี้อะไรน้าาา" ทำท่าคิดๆหน่อย ดูท่าทางน้องฟ้าด้วยว่ามีท่าทีอย่างไร ตื้อกันสักนิด หากน้องต้องการอยากรู้จริงๆ

เราอาจได้วิธีการใหม่ๆของน้องก็เป็นได้ครับ

หรือจะจบด้วย ...

พ่อน้องฟ้า: "อ๋อ มันคือ...."

ประมาณนี้นะครับ แต่คิดว่าทำในตอนอารมณ์ปกติกันก่อนก็ดีนะครับ

พอจะช่วยอะไรได้บ้างไหมครับ ....