พ่อน้องฟ้า เริ่มต้นกับฟลอร์ไทม์

[กิ่งแก้ว]

เมื่อวาน (เสาร์ 28 มิย) ไม่มีเวลาอธิบายเพิ่ม เรื่อง เปิดกระจกรถ

ตอนเห็นน้องฟ้าที่ขอนแก่น พบว่าน้องฟ้ามีความไวทางสายตามาก เด็กที่มีลักษณะเช่นนี้ จะมีแบบแผนเฉพาะตัว ของสิ่งที่ชอบและไม่ชอบ(คล้ายในภาพยนต์ temple glandin)

และเขาจะให้ความสำคัญของกรอบ (ที่มองเห็น) ที่จะปกป้องตัวเขา

คงยังจำได้ว่าที่ขอนแก่น การเปิดประตูให้กว้างอีกนิด ช่วยให้เขามั่นใจเพิ่มขึ้นทันที และกล้าที่จะขยับเข้าห้อง

กรอบหน้าต่าง ก็เช่นกัน หากจะเปิดหน้าต่างรถยนต์ โดยยังไม่แน่ใจว่าเขากลัวหรือเปล่า ต้องค่อย ๆ เปิด เพราะหน้าต่าง คือ กรอบปกป้องตัวเขาเช่นกัน

โดยสรุป ก็คือ หากจะทำงานช่วยเหลือเด็กที่ไวความรู้สึกมาก ๆ พ่อแม่ก็จะต้องฝึกสังเกตให้ละเอียด และจับแบบแผนการตอบสนองของลุกให้ได้ค่ะ

หากผู้ที่รู้สึกพ่อน้องฟ้าเข้ามาอ่าน ช่วยแจ้งพ่อน้องฟ้าด้วยค่ะ

[พ่อน้องฟ้า]

ขอบพระคุณมากครับ คุณหมอ

ตอนนี้ผมกับแม่น้องฟ้าก็ปรึกษากันตลอดครับ ว่าเราจะจัดวางแผนสถานการณ์ต่างๆ อย่างไร

เราคุยกันก็พบว่าน้องฟ้าตาไวมาก น้องแค่ใช้หางตาก็สามารถเห็นความเปลี่ยนแปลงของเหตุการณ์ได้(สังเกตจากการแกล้งให้แก้ปัญหา)

เห็นกลุ่มเมื่อวานแล้วแล้วก็รู้สึกมีกำลังใจ และอยากทำงานนี้ให้สำเร็จครับ

[krongkan]

สวัสดีค่ะคุณพ่อน้องฟ้า
เสียดายจังเลยค่ะที่เมื่อวันเสาร์ไม่ได้มีโอกาสคุยกันเลย ดีใจที่ได้เห็นว่าคุณพ่อเก่งมากและน่ารักทีเดียว
ชื่นชมค่ะ ตอนที่คุณพ่อเล่าแล้วเอ่ยชื่อน้องฟ้าออกมา ดิฉันสะดุดและหันไปมองเลยค่ะว่านี่เหรอคุณพ่อ
น้องฟ้า คงเป็นความรู้สึกที่เราเองก็เริ่มเข้ามาที่นี่ไล่ๆ กัน ดีใจค่ะ ถ้ามีโอกาส คงได้พบกันอีกนะคะ

[Gusjungja]

แม่น้องกัซเป็นอีกคนนึงที่คอยติดตามเรื่องของน้องฟ้า และได้ไปเห็นกับคุณพ่อ คุณแม่ของน้องฟ้า เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา ( แต่ไม่มีโอกาสได้เข้าไปทัก ) คุณพ่อคุณแม่ของน้องฟ้าน่าชื่นชมมากค่ะ แม่น้องกัซขอคอยเอาใจช่วยให้น้องฟ้าพัฒนาการดีขึ้นทุก ๆ วันนะคะ ส่วนแม่น้องกัซเอง ช่วงนี้ห่างจาก FT ไปเยอะ มีเรื่องให้ต้องย้ายบ้านและเปลี่ยนคนเลี้ยงน้อง แม่เองก็ไม่ค่อยได้เล่นกับกัซ พัฒนาการของน้องก็เลยตกลงไป ถ้าไม่เป็นการรบกวนเกินไป ขอคำปรึกษาบ้างนะคะ ขอบคุณค่ะ

[พ่อน้องเฌอแตม]

อ่านเรื่องน้องฟ้ามานานครับ ยิ่งได้ฟังที่คุณพ่อตอบในวงเสวนาแล้ว ผมรู้สึกประทับใจมากนะครับ

มีโอกาสได้คุยกับคุณพ่อน้องฟ้าตอนพักเที่ยง (ตอนรอคิวตักอาหาร) อยากมีเวลาได้คุยกันให้มาก

กว่านี้จัง แต่หวังว่าครั้งหน้าจะได้เจอกันอีกนะครับ คงได้มีเวลาคุยมากกว่านี้นะครับ

[พ่อน้องฟ้า]

ผมคงเป็นคนที่โดนกระมังครับ ที่พูดได้ดี แต่ตัวน้องฟ้ายังก้าวไปได้น้อย (ขอน้อมรับทุกประการครับ)

ก็ต้องยอมรับว่าเราเพิ่งตั้งหลักทำ FT ได้เมื่อปลายปีที่แล้วนี้เอง ตลอดเวลา เราใช้เว็บบอร์ดเป็นเครื่องมือในการทำ FT

ซึ่งทำให้การทำ FT ผิดพลาดไปอย่างจัง และเสียเวลาอยู่นาน ไม่ยอมไปหาผู้รู้สักที (ยังไม่ตระหนัก ผลที่จะตามมา)

เรามันเป็นพวกที่ต้องรอให้เจอทางตันเสียก่อน จึงค่อยคิดหาวิธีเปลี่ยน
( สรุปว่า ยังไม่เคยตระหนัก เชื่อตัวเอง และมีปัจจัยอื่นๆ อีกหลายอย่างมาเกี่ยวข้อง
แต่ตอนนี้ผมรู้สึกดีใจ สบายใจครับ ที่สามารถทำให้เราเป็น ครอบครัวฟลอร์ไทม์ )


ก็ต้องขอเตือนผู้ปกครองท่านอื่นที่กำลังเริ่มต้น อย่ามัวรีรอ พรือ ทำถูกๆ ผิดๆ อยู่ ปล่อยให้เวลาสูญเปล่าไปเป็นปี


ที่สำคัญเลย ไม่ได้ทำ FT ด้วยหัวใจและความเข้าใจ สติและปัญญา ยอมรับเลยว่า เมื่อก่อนไม่มี เพิ่งค้นพบและ
เรียนรู้การพัฒนาตนเอง

ตอนนี้ ผมกับแฟน พูดจาภาษาเดียวกัน มองเห็นลูกในสภาวะเดียวกัน ยอมที่จะลดภาระงานอื่นๆของตัวลง
ฟังกันและกันมากขึ้น ใจเย็นขึ้น ที่สำคัญเลย ฟังน้องฟ้าสื่อสารมากขึ้น รับรู้และเข้าใจน้องฟ้ามากขึ้น
ก็ไม่น่าเชื่อว่า เพียงแค่เราเปลี่ยน พ่อกับแม่ ทำด้วยใจในทิศทางเดียวกัน น้องฟ้าก็ดีขึ้นกว่า 6 เดือนก่อนมาก
แล้วจะมาเล่าให้ฟังวันหลังครับ

สุดท้าย
ขอขอบคุณทุกท่านที่ชื่นชม
ขอบคุณอาจารย์หมอที่เตือนสติ และสะกิดได้ตรงใจผมมาก

[กิ่งแก้ว]

โอโห..ปล่อยไปประโยคเดียว แย่งกันรับ...

ไม่ใฃ่อีกนั่นแหล่ะค่ะ เพราะดิฉันรู้ว่าพ่อน้องฟ้าเพิ่งเข้าใจ..และเพิ่งหันเข้าหาทางตรง

ไม่ต้องเดาหรอกค่ะ ไม่มีใครเดาถูกหรอก

[krongkan]

คุณพ่อน้องฟ้าไม่ได้เป็นคนเดียวค่ะ ดิฉันเองปล่อยเวลาอันมีค่าไป 8 เดือนเพราะหลงคิดว่าลูกอยู่ตัวแล้วโอเคแล้ว
เมื่อแรกที่เข้าที่เวปแห่งนี้ในต้นปี 2553 ดิฉันใช้เวลาทำความเข้าใจหลักการไม่นาน และลงมือปฏิบัติทันที จนรู้สึก
ได้ว่าลูกนั้นเก่งขึ้นดีขึ้น และคิดว่าเขาโอเค จึงวางใจและเริ่มคิดเรื่องการปลูกบ้าน จนเริ่มลงมือทำจริงในเดือน
พฤศจิกายน 2553 ในระหว่างนั้นก็ยังเกาะติดสถานการณ์ที่เวปตลอด และคิดว่าตัวเองก็ทำ FT ตลอด แต่การทำบ้าน
นั้นเป็นงานที่หนักหนา สิ่งที่เคยคิดว่าเราทำได้ ไม่เป็นอย่างที่เราคิด บ้านมีกำหนดเสร็จเดือนสิงหาคม 2554 ก่อนหน้า
นั้นเมื่องานบ้านคลายตัว ดิฉันเริ่มกลับมาลงมือกับลูกอีกครั้ง ครั้งนั้นก็ยังคิดอยู่ว่าลูกโอเค น่าพอใจ แต่เมื่อได้มีโอกาส
พบคุณหมอแก้วตาครั้งแรกในเดือนกันยายน 2554 ดิฉันพบว่าลูกไม่โอเคเลย ความรู้สึกผิดหวังครั้งนั้นรุนแรงมาก
มากกว่าตอนที่พาลูกพบแพทย์ครั้งแรกเสียอีก คงเพราะเป็นความรู้สึกผิด ตำหนิตัวเองอย่างรุนแรงที่ปล่อยปละละเลย
ที่โง่เขลา หลงคิดว่าตัวเองนั้นทำได้ แต่แท้จริงแล้วเราเสียเวลาอันมีค่าของลูกไปนานเหลือเกิน ยิ่งคิดยิ่งเจ็บปวด เจ็บ
ปวดจนไม่รู้จะบรรยายอย่างไร แต่คงด้วยเลือดนักสู้ที่ดิฉันเองก็แปลกใจตัวเองอยู่เหมือนกัน เพราะถ้านั่งนึกย้อนกลับ
ไป ดิฉันก็พบว่าดิฉันยังกล้าแบกหน้ามาอบรม มาพบคุณหมอ มาพบคุณครูอยู่อย่างสม่ำเสมอ แม้จะมีความรู้สึกกระดาก
อายอยู่ทุกๆ ครั้ง และดิฉันไม่มีความมั่นใจในการตอบกระทู้อีกเลย คงมีบ้างหากมีใครกล่าวถึง แต่ไม่เคยรามือเรื่องลูกอีกเลย
ด้วยความรู้สึกเข็ดขยาดกับการรีบวางใจเร็วเกินไป
เฮ้อ...คงเป็นเส้นการเรียนรู้ของพวกเรานะคะ บางที
อาจจะวกวนไปบ้างตามแต่อัตตาของแต่ละคน ขอเพียงไม่หยุดเดินค่ะ เราคงไปถึงฝั่งฝันได้ในสักวัน
เป็นกำลังใจให้กันและกันค่ะ

[พ่อน้องเฌอแตม]

ผมคุยกับแฟนครับ รู้สึกประทับใจในตัวคุณพ่อน้องฟ้าและน้องฟ้ามากๆครับ


คิดว่าปัจจัยในความก้าวหน้าของแต่ละคนก็คงไม่เหมือนกันนะครับ มีทั้งปัจจัยภายนอก

และปัจจัยภายในตัวเราแต่ละคนหน่ะครับ


ได้ฟังคุณพ่อพูดในวงเสวนา และเห็นสิ่งที่คุณพ่อเขียน ผมรู้สึกยินดีกับคุณพ่อ

จริงๆครับ และยินดีกับน้องฟ้าด้วยครับ

[พ่อน้องเฌอแตม]

เห็นด้วยกับคุณ krongkan ครับ

เรื่องของลูกถึงยังไงๆ วางใจได้ระดับหนึ่ง แต่ก็ไม่ประมาทครับ

จะว่าไวความรู้สึก(คิดมาก)ก็ยอมครับ 555