กระทู้นี้... อยากแบ่งปัน

[สายป่าน]

อาจารย์กิ่งแก้วคะ
เห็นด้วยกับคุณ krongkarn ค่ะ
อาจารย์กรุณาเขียนหนังสือสำหรับพ่อแม่อีกสักเล่มเถอะค่ะ

[krongkan]

ขอกด like สัก 100 ครั้งเลยค่ะ

[krongkan]

สวัสดีค่ะทุกๆ ท่าน เมื่อวันเสาร์ที่ได้เข้าอบรมมีหลายสิ่งหลายอย่างเหลือเกินที่อยากพูดอยากอธิบายอยากได้ยิน
ตอนแรกตั้งใจเต็มที่ที่จะไปเป็น "นักเรียน" 555 แม้จะรู้ว่าสไตล์ครูพบคงไม่มีเล็กเชอร์แต่คุณหมอ...ไม่แน่
แต่ที่สำคัญต้องได้อะไรกลับมาละน่า อาจไม่ได้ย่อยเลยเดี๋ยวนั้น แต่คำพูดบางคำจะยังอึงอลอยู่ในหัว จนวัน
หนึ่งอาจได้ดึงออกมาใช้หลังจากใช้เวลาในการย่อยสักพัก จึงตั้งใจพยายามเปิดใจกว้างที่จะรับฟังเรื่องราวทุก
เรื่องและบันทึกเก็บไว้ในสมองและหัวใจให้มากที่สุด --- นี่คงเป็นฐานคิด คิดว่าจะได้ประโยชน์อะไรอย่างไร
แต่สำหรับฐานใจแล้ว ดิฉันอยากเจอครูพบอยากเจอคุณหมอมาก ความรู้สึกเหมือนลูกศิษย์ตัวน้อยๆ ที่รักเคารพ
ครูอย่างสุดหัวใจ แปลกนะคะ ความรู้สึกนี้ทำไมถึงมากมายกว่าที่เรารู้สึกกับครูคนไหนๆ ที่ผ่านมา คง
เพราะครู 2 ท่านนี้ช่วยนำพาเราให้ผ่านพ้นจากทุกข์แสนสาหัสในเรื่องลูกของเรากระมัง และความทุกข์ใดจะ
ยิ่งใหญ่ไปกว่าทุกข์ในเรื่องลูกอันเป็นที่รักละคะ
ดีใจที่ได้กอดครูพบ แอบอยากกอดคุณหมอ แต่ไม่กล้า แหะ แหะ แหะ
หวังอยู่เหมือนกันว่าสักวันดิฉันจะกล้าพอที่จะขออนุญาตคุณหมอว่า "ขอหนูกอดแน่นๆ สักทีได้ไหมคะ"
เมื่อวานมีความรู้สึกหลายอย่างมากที่เกิดขึ้น แรกเลยตั้งใจเป็นนักเรียน แต่ได้รับการคัดเลือกให้ออกไปนั่ง
หน้าห้อง รู้สึกกระดากอายมากเพราะคิดว่าตัวเองยังไม่เก่ง ยังต้องพัฒนาอีกเยอะ จนเหมือนไม่อยากออก
ไปเลย อิดออดอยู่สักพัก เห็นครูพบกวักเรียกอยู่ 2 ครั้ง จึงเอาน่า เป็นไงเป็นกัน ครั้งที่ 3 แกคงเดินมาแขกหัว อิอิอิ
พอออกไปก็ไม่ได้น่ากลัวสักเท่าไหร่ คงเพราะไม่ใช่ครั้งแรกกับการเสวนากลุ่มแบบนี้ หลายครั้งมากจนจาก
ที่เคยรู้สึกตื่นเต้นทุกครั้งที่จะจับไมค์กลายเป็นเคยชินขึ้นเรื่อยๆ แม้ยังมีอยู่บ้าง แต่จะสามารถจับความรู้สึก
และรีบดึงสติกลับมาได้ดีขึ้น
ดีใจที่ได้เจอคุณแม่ Patcha และคุณพ่อน้องฟ้าและคุณแม่น้องพราวตัวเป็นๆ สำหรับคุณแม่ Patcha และคุณแม่
น้องพราวนั้นได้มีโอกาสนั่งติดและได้พูดคุยเล็กน้อย ก็ดีใจค่ะ
สำหรับคุณพ่อน้องฟ้าอยากคุยด้วยจริงๆ แต่ไม่มีเวลาเลย เพราะคนเข้าร่วมอบรมเยอะมากกกกกก 555
ดิฉันก็ต้องสารภาพว่าตัวเองก็ขอยัดตัวเองเข้าไปอีกคนเหมือนกัน แหะๆๆ ขอชื่นชมคุณพ่อน้องฟ้าจากใจจริงเลยค่ะ
ดิฉันเป็นแฟนคลับติดตามความก้าวหน้าของน้องฟ้าอยู่ตลอด ตอนนี้คุณพ่อน้องฟ้าเก่งมาก ยินดีด้วยค่ะ
คุณพบถามในตอนท้ายของการอบรมว่าได้อะไรบ้าง ดิฉันตอบไปแล้วในห้อง แต่ตอบไม่หมด เพราะบางอย่างต้อง
ใช้เวลาในการย่อย เช้าวันนี้จึงอยากตอบเพิ่มว่าได้อะไรบ้าง
ดิฉันได้บทเรียนเรื่องความรู้สึกที่ละเอียดอ่อนของตัวเองที่เกิดขึ้นในสถานการณ์ที่ไม่แน่ใจ กังวลใจ และเชื่อมโยง
กับความรู้สึกที่เกิดขึ้นของลูก รวมถึงคำพูดของคุณหมอที่พูดว่า เกิดอะไรขึ้น ทั้งๆ ที่ FT คือธรรมชาติขอชีวิตมนุษย์
แต่ทำไมพ่อแม่จึงพบความยากลำบากในการปฏิบัติจริง คงเพราะเราถูกเลี้ยงดูมาแบบผิดธรรมชาติโดยไม่รู้ และตัวเรา
เองก็ใช้ชีวิตแบบเบี่ยงเบนออกจากธรรมชาติชีวิตมาโดยตลอดโดยไม่รู้ตัวเช่นกัน ซึ่งดิฉันเองก็ตั้งข้อสงสัยมาโดยตลอด
และคงอยากใช้ชีวิตแบบธรรมชาติมาโดยตลอดเช่นกัน แต่ไม่รู้ว่าจะหาทางออกไปจากวงจรเดิมๆ ได้อย่างไร เพราะดิฉัน
พบว่าเส้นทางเดิมของความเคยชินนั้นเป็นอุปสรรคสำคัญในการพัฒนาช่วยเหลือลูก เพราะเป้าหมายใหญ่ในชีวิตของ
ดิฉันคือการพัฒนาลูกให้เป็นคนเต็มคนตามธรรมชาติของชีวิตมนุษย์ที่ควรเป็น ซึ่งก่อนที่จะทำเช่นนั้นได้ ดิฉันก็ได้
เรียนรู้อีกว่า ตัวดิฉันเองต้องทำให้ได้ก่อน เพื่อเรียนรู้เข้าใจความรู้สึกระหว่างทางที่เกิดขึ้น เพื่อเข้าใจว่าสิ่งนั้นจะเกิด
ขึ้นในใจลูก และดิฉันจะช่วยเขาได้อย่างไร แต่กว่าจะไปถึงขั้นนั้นได้ หนทางยังอีกยาวไกลนัก...
ดิฉันเองพูดเรื่องการเข้าค่ายในการอบรมหลายครั้ง การเข้าค่ายนั้นดีและมีประโยชน์ค่ะ แต่อยากเน้นย้ำอีกครั้งว่า
พ่อแม่เองต้องศึกษาหาความรู้จากคู่มือ หนังสือทุกเล่มของคุณหมอ เวปไซด์ และ ลงมือทำไปด้วย เพื่อให้เห็นจริง
รู้จริง การเข้าค่ายจึงจะเกิดประโยชน์อย่างแท้จริง
ดิฉันเกรงว่าการพูดคุยในวันนั้นจะทำให้พ่อแม่หลายท่านเข้าใจผิดว่าการเข้าค่ายอย่างเดียวจะช่วยลูกได้ ไม่มีอะไร
จะช่วยลูกเราได้ดีไปกว่า 2 มือของเราเองค่ะ เพียงแต่การกระทำทุกอย่างทั้งการศึกษาหาความรู้ การเข้าค่ายฝึก
เพื่อให้เข้าใจ แท้จริงนั้นเป็นไปเพื่อพัฒนาตัวเอง เพื่อนำไปพัฒนาลูกต่อค่ะ และมีคุณหมอ คุณครู และเพื่อนๆ ร่วมทาง
คอยเป็นกำลังใจและร่วมแบ่งปันประสบการณ์อันมีค่าให้แก่กันและกันค่ะ
เป็นกำลังใจให้ทุกท่านค่ะ
ในตอนสุดท้ายที่ได้มีโอกาสพูดคุยกับคุณหมอ คุณหมอบอกว่าใจเราจะแปล๊บน้อยลงเรื่อยๆ จากลูกที่ดีขึ้นเรื่อยๆ จนเนียน
ได้เรื่อยๆ ดิฉันจะเฝ้ารอวันนั้นอย่างใจจดใจจ่อค่ะ คงเป็นวันที่ดิฉันมีความสุขมาก แค่คิดก็ตื่นเต้นอยากทำให้ดียิ่งๆ ขึ้นไปอีก
อยากจะให้ถึงวันที่ดิฉันจะมีข้ออ้างในการกอดคุณหมอได้อย่างไม่เคอะเขิน อดทนรอลูกศิษย์ที่ไม่ค่อยฉลาดและเรียนรู้ช้า
คนนี้อีกสักนิดนะคะ

[กิ่งแก้ว]

เรื่องกอดนี่ สงสัยจะยากหน่อยค่ะ

ดิฉันไวสัมผัสมาก โดยปกติจะรักษาระยะห่างกับคนอื่น ๆ เวลานั่งในร้านอาหาร จะไม่นั่งหันหลังให้ประตู

เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา เป็นครั้งแรกที่แตะถูกตัวครูพบ ตอนสวมวิญญาณเป็นเด็กกลัวตุ๊กแก สะกิดเอวครูพบแบบไม่ยั้งมือ

ปกติดิฉันไม่ค่อยจะบอกใครเรื่อง sensor รับความรู้สึกแบบไวเป็นพิเศษนี้

และหลีกเลี่ยงที่จะบอกว่า....หลายครั้ง ที่ดิฉันเข้าความรู้สึกของเด็กบางคนมากกว่าพ่อแม่ของเขา

คนไม่รู้จักจะหาว่าโม้....

ถ้าเมื่อไร desensitize ตัวเองสำเร็จ จะให้คุณ Krongkan กอดเป็นคนแรกเลยค่ะ

[กิ่งแก้ว]

ปีหน้าตั้งใจว่าจะจัดกิจกรรมเก็บตกรายละเอียด 3 รอบ แต่ละรอบจำกัดแค่ 30 คน หวังว่าคงจะได้คุยกันมากกว่านี้ค่ะ

[krongkan]

ยินดีและตั้งตารอเลยค่ะ

[patcha]

เห็นด้วยกับคุณหมอว่าจำนวนคนเยอะไปหน่อย แต่ก็เข้าใจว่ามีพ่อแม่ที่อยากช่วยลูกให้พ้นทุกข์มีมาก

พอคนเยอะก็เกิดความรู้สึกตื่นเต้น กลัว ประหม่า ส่งผลทำให้ระบบหายใจติดขัด ใจสั่น หายใจไม่ค่อยออก (แน่ะ บอกตัวเองได้ แต่ทำไมเวลาลูกเป็นถึงไม่เข้าใจลูกสักที เนาะ) ยิ่งห่างไกลวงแบบนี้ไปนานแล้วด้วย

แล้วยังโดนคาดหวังสูง ให้ไปนั่ง เป็น 1 ใน 7 ด้วย (เข้าใจความรู้สึกของลูกมากขึ้นเลย) เป็นครั้งแรกมั้งที่ครูพบกับอาจารย์กิ่งแก้วดูคนผิด (เดาว่าครูพบบอกผมไม่เกี่ยว อาจารย์ต่างหาก)

ได้ฟังคุณพ่อน้องฟ้า คุณ Krongkan และรูมเมทเก่า (คุณแม่น้องพราวด์) และคุณแม่ท่านอื่นๆ ตอบคำถามแล้ว บอกได้คำเดียวว่า เฮ้ย! เขาทำได้ขนาดนี้เลยเหรอ แล้วเราละ (ใกล้ตกรุ่นแล้วเรา)

คุณหมอทวงคลิป แหะ แหะ ขอสารภาพ หนูยังไม่ได้ถ่ายเลยค่ะ กลับมาเลยต้องรีบถ่าย แต่ก็เป็นแบบถ่ายด่วน ก็คงไม่สวยงามอย่างที่คุณหมอคาดหวัง (ขออภัยไว้ก่อนเลยค่ะ)

นั่งเครื่องมาก็ขำกับประโยคครูพบ “โ --รเข้าใจเลย เพราะลูกพวก—นั่นแหละทำ—ปวดหลังอยู่เดี๋ยวนี้” ถึงใจค่ะ เพราะลูกของตัวเองก็เป็นหนึ่งในนั้นเหมือนกัน

อีก 13 วันจะได้เจออาจารย์ที่อุบลแล้ว ใครจะโชคดีเหมือนกลุ่มเรา (ว่ามั้ย)

สุดท้ายขอบคุณที่มีการเสวนาแบบนี้ ขอบคุณเพื่อนร่วมทางดีๆ เราจะช่วยกันค่ะ “เพื่อลูกของพวกเรา”

[กิ่งแก้ว]

ไม่ผิดหรอกค่ะ

ครูใหญ่ที่ชื่อ Greenspan บอกว่า เวลาประเมินเด็ก ให้ดูตอนที่เขาดีที่สุด ตอนที่เขาไม่ดี (ระดับพัมนาการลดลง) ก็ให้หาสาเหตุที่ทำให้เขาทำไม่เต็มที่ ในขณะนั้น

หากตอนอยู่ที่บ้านดี....มาอยู่ต่อหน้าหมอแล้วไม่ไดี ก็ต้องเชื่อว่าดี

ผู้ใหญ่ก็คงเหมือนกันค่ะ รอบที่แล้ว ที่อุบล คุณ Patcha ก้าวขึ้นขั้น (หรือเรียกว่าข้ามขอบ) มาแล้ว

แปลว่าตัวจริงอยู่ที่จุดนั้น (เป็นอย่างน้อย) ค่ะ

ที่สำคัญ ดิฉันให้ความสำคัญกับผลของงาน ผู้ปกครองพูดแบบไม่ค่อยรู้เรื่อง......แต่เด็กดีขึ้น แปลว่า...ต้องมีใครสักคนที่ทำถูก และทำมากพอ..เด็กของเราไม่ได้ดีขึ้นเอง

ผู้ปกครองที่พูดดี พูดรู้เรื่องทุกอย่าง แต่เด็กเหมือนเดิม....แบบนี้ ไมได้เรื่องค่ะ

ลุกของคุณ Patcha ดีขึ้นมาก ถูกไหมคะ

[แม่หนึ่ง]

ขอแชร์ด้วยคนนะคะ รู้สึกไม่ต่างกันเท่าไรเลยค่ะ ครูนกมาบอกว่าคุณแม่ได้รับเลือก บอกครูนกว่ากลับก่อนนะ55 พอเริ่มคำถามแรก ท่านๆตอบ
ยิ่งกดดัน โอ้โฮ เค๊าเก่งๆกันทั้งนั้น ยิ่งน้องที่นั่งติดกันเรายิ่งนับถือเค๊าในการสื่อสารอยู่แล้ว ทำไงดีเนี่ย
ตั้งสติได้นิดนึง คงมีอะไรซักอย่างสิที่ผู้เลือกเค๊าเห็น มัวแต่นั่งสงสารชะตากรรมตัวเองคงไม่เกิดประโยชน์อะไรเป็นแน่ จึงได้สติกลับมาอยู่กับปัจจุบันได้
มีรายการกอดฟรีด้วยเหรอคะ เสียดายจัง แหะแหะ ทำพูดดีไปเอาเข้าจริงคงได้หรอก

ขอแอบเติมความเห็นส่วนตัวหน่อยนะคะ นอกจาก จะแปล๊บน้อยลงแล้วน่าจะสวยขึ้นด้วยนะคะ

สักวันวันนั้นคงมาถึงดิฉัน

[กิ่งแก้ว]

สงสัยดิฉันจะเข้าใจผิด เข้าใจว่านามแฝง "แม่หนึ่ง" หมายถึงคุณแม่อีกท่านหนึ่ง

ซึ่งวันนั้นไม่ได้มาค่ะ