แม่น้องตา ขอคำแนะนำค่ะ

[ta-mom]

มีคำถามขอถามอาจารย์กิ่งแก้วหน่อยค่ะ

ช่วงนี้ลูกชอบหมุนตัวอยู่กับที่ หลายๆรอบติดๆกัน ซึ่งแม่เข้าใจแล้วว่าเป็นการเติมเต็มระบบของเขา ก็เล่นไปกับเขา ยิ่งสนุกก็ยิ่งหมุน จนบางครั้งมีไอแค่กๆทำท่าจะอาเจียนแม่เลยต้องรีบจับหยุด อย่างนี้แม่ทำถูกไหมคะ (แต่เค้ายังจะหมุนต่ออีกอ่ะค่ะ) หรือจะปล่อยเค้าหมุนๆจนกว่าเค้าจะพอใจแล้วเลิกไปเองดี

ที่ถามเพราะว่าเห็นไม่ตรงกะสามีค่ะ แม่บอกปล่อยเค้าหมุนจนพอเถอะ แต่พ่อสงสารกลัวลูกอ้วกเลยจะให้จับหยุด ต้องให้อาจารย์ช่วยตอบทีค่ะ

[not510tp]

ขอร่วมแสดงความคิดเห็นด้วยนะครับคุณแม่น้องตา ^^

ผมคิดว่า ถ้าเป็นการปล่อยให้น้องตาหมุนจนพอใจ โดยที่เราคิดว่าเค้าทำเพื่อเติมเต็มระบบ โดยที่เราทำเพียงแค่นั่งดู หรือช่วยเชียร์ ให้เค้าหมุนไปจนพอใจ
น้องตาก็คงหมุนไปจนได้อ้วกออกมาแน่นอนครับ

และถึงแม้ว่าเราจะไม่ซีเรียส ที่รู้ว่าถ้าน้องตาหมุนไปเรื่อยๆไม่หยุด อาจจะอ้วกออกมาได้ ไม่ซีเรียสที่จะเช็ดอ้วกของน้องตา (ไม่ว่าที่บ้านหรือนอกบ้าน)

ผมก็คิดว่าไม่จำเป็นที่จะปล่อยให้น้องตาหมุนจนอ้วก หรือจนหมดแรง และไม่จำเป็นที่จะต้องเข้าไปจับให้น้องตาหยุดหมุนทันที ที่เราคิดว่ามากเกินไปแล้ว

ผมคิดว่าคุณแม่สามารถใช้ท่าทาง และสัมพันธภาพที่มีกับน้องตา เข้าไปร่วมในกิจกรรมการหมุนตัวของน้องตาในครั้งนี้ได้

และใช้การสื่อสารด้วยท่าทางและนำเสียง (ที่ดูแล้วเป็นเพื่อน เป็นพวกเดียวกัน ที่กำลังสนใจที่จะร่วมเล่นกับน้องตาในสถานการณ์นั้นๆ)

แล้วค่อยๆใช้ท่าทาง สายตา น้ำเสียง ค่อยๆเปลี่ยนการหมุนแบบไม่รู้ว่าจะหยุดเมื่อไหร่ ให้เบาลง ช้าลง หรือเปลี่ยนเป็นชูแขนนั่งลงเร็วๆแทน ชูแขนเอียงซ้ายชูแขนแล้วเอียงขวา หรือแล้วแต่คุณแม่จะเห็นว่าน้องตาชอบ สนุก และน่าสนใจ ^^

กลายเป็นการเติมเต็มที่มีมากกว่าการหมุนตัวอยู่กับที่ โดยมีคุณแม่ที่มีสัมพันธภาพที่ดีกับลูก ได้เข้าร่วมในการหมุนตัวที่ไม่มีจุดหมาย

ก็เป็นทางเลือกที่เพิ่มขึ้นครับ มากกว่าปล่อยให้น้องตาหมุนไปจนพอใจ หรือจับให้หยุดเมื่อเราเห็นว่ามากเกินพอดีแล้ว ^^

[กิ่งแก้ว]

ตามที่คุณน็อตแนะนำเลยค่ะ

คาถามีแค่ เปลี่ยนกิจกรรมที่ลูกทำอยู่เป็นการทำกันสองคนให้ได้

ซึ่งในกรรีคือช่วยหมุน หรือใส่ซาวด์ประกอบหรือหมุนมาโดนกัน

ลองดูนะคะ

[ta-mom]

ขอบคุณพ่อน๊อตมากค่ะ

แม่ก็เพิ่งคิดมุขมารับตรงนี้ได้เมื่อไม่นานนี้เองค่ะ (แต่ก่อนยอมรับค่ะว่าปล่อยน้องหมุนไปเรื่อยจริงๆ)โดยเวลาน้องหมุนตัวแขนจะกางออก แม่ก็เอามือไปไล่แตะมือน้องค่ะ เค้าจะเริ่มเอ๊ะ อะไร แม่ก็ยิ้มแล้วมองเค้า ส่งสายตาให้รู้ว่า เธอหมุนฉันไล่แตะ ประมาณนี้อ่ะค่ะ ก็กลายเป็นเกมใหม่ที่เล่นกันสองคนอ่ะค่ะ

ช่วงนี้น้องตาเริ่มเข้าใกล้พ่อแม่มากขึ้น วัดจากความรู้สึกแม่ล้วนๆค่ะ แม่รู้สึกว่าเค้าแยกตัวน้อยลง แต่ยังไม่ติดพ่อแม่เหมือนเด็กทั่วไป จะพยายามต่อไปค่ะ

[ta-mom]

อ้าวเพิ่งเห็นความเห็นของอาจารย์ ขอบคุณอาจารย์มากค่ะ

[ta-mom]

สวัสดีค่ะ แวะมาเล่าความก้าวหน้า (เล็กๆ) ให้ฟังค่ะ (คิดเอาเองว่าอาจจะมีคนรออ่านเรื่องลูกเราอยู่ ) ผ่านมาประมาณ 6 เดือนแล้วกับ floor time ขอลองสรุปเป็นเรื่องๆ ตามขั้นพัฒนาการดังนี้นะคะ

ขั้น 1-2 สนใจ จดจ่อ และมีสัมพันธภาพ
- ลูกสนใจคนรอบข้าง คนในครอบครัว สิ่งแวดล้อม มากขึ้นค่ะ ยิ้มเก่งขึ้น ชวนแม่เล่นได้ มองตามที่แม่ชี้ชวนให้ดูได้ สนใจยืนมองตอนคนในบ้านกำลังทำกิจกรรมต่างๆ แสดงอาการดีใจเมื่อตายายกลับจากขายของจะเรียกยายๆ แล้ววิ่งตาม (หรืออาจจะวิ่งตามขนมที่ยายซื้อมาก็ไม่ทราบค่ะ 55) ชอบเวลาน้าชาย น้าสะใภ้มาเล่นด้วย เพราะน้าเล่นสนุก จะวิ่งเข้าไปหาเลยค่ะ ส่วนกับแม่ แม่รู้สึกว่าเค้าสนิทกับแม่มากขึ้นค่ะ มีเดินตามบ้าง แต่ยังไม่ทุกครั้งค่ะ กวักมือเรียกก็วิ่งมาหา (แต่ก่อนเรียกไปเถอะไม่มาหรอก) แต่ถ้าหันหลังแล้วเรียกจะหันบ้างไม่หันบ้างค่ะ (แม่ใช้วิธีในคู่มือคือเข้าไปสะกิด แล้วพอน้องหันมาก็บอกว่า แม่เรียก อยู่ค่ะ)

ขึ้น 3-4 ภาษากาย และ การสื่อสารเพื่อแก้ปัญหา
- ช่วงนี้ภาษากายเริ่มออกมาบ้างแล้วค่ะแต่ก็ยังไม่ชัดมาก สีหน้าท่าทางยังไม่หลากหลาย เพิ่งเริ่มหัดชี้ไปยังสิ่งที่ต้องการ ส่ายหน้าเป็นแต่พยักหน้ายังไม่เป็น แต่จากที่แม่สังเกตดูตอนนี้น้องเริ่มมีความสนใจที่จะเลียนแบบกิจกรรมที่คนในบ้านทำบ้างแล้ว หัดบ๊ายบายอยู่แต่ยังผิดทาง (หันมือเข้าตัวเอง) เริ่มมองปากแม่ แล้วทำปากมุบมิบบ้าง แต่ช่วงนี้แม่จะเน้นเอาภาษากายก่อน
- เรื่องการสื่อสารเพื่อแก้ปัญหา น้องจะใช้วิธีจับจูงมือคนรอบข้างให้ทำอย่างที่ตัวเองต้องการอยู่ค่ะ ครูพบบอกให้ทำตัวเป็นไม้เขี่ยที่ดีไปก่อน 55 บางทีแม่ก็แอบตื๊อเล็กๆ บางครั้งค่ะ รอบก็ยังได้ไม่เยอะหรอกค่ะ ตื๊อมากวงแตกโดนยายด่า
- เรื่องการแก้ปัญหาด้วยตัวเอง ตอนเล่นกันแม่ก็แอบใส่อุปสรรคง่ายๆให้น้องค่ะ เช่น จะเล่นรถลากแม่ก็จะแอบเอารถของน้องไปแอบมุมห้องให้พอมองเห็น หาอะไรมาวางทับๆหลายๆชั้นให้เค้าาดึงออกก่อนจะขี่รถได้ บางวันก็เอาห่วงฮูลาฮูปมาคล้องไว้ให้รถติดกับโต๊ะ บางวันเอาร้องเท้าไปซ่อนแต่ก็ชี้ชวนกันหาจนเจอถึงจะได้ไปเดินเล่นค่ะ ค่อยๆเพิ่มไปเรื่อยๆค่ะ
- อ้อ เล่าเรื่องเมื่อคืนด้วย น้องก็เล่นกับแม่จนใกล้เวลานอนแล้ว แม่เลยแอบพักสายตาแต่ยังไม่หลับค่ะ น้องไปหยิบเอากางเกงจะมาใส่เอง แต่ใส่ไม่ได้ ขาสองข้างลงไปในขากางเกงข้างเดียว แม่แอบหรี่ตามอง ใจคิดว่าเอาน่ะ ลองดูซิ แล้วแกล้งหลับเลย น้องใส่ไม่สำเร็จ ก็มาจับมือวิเศษ (มือแม่) ทันทีค่ะ แต่แม่แกล้งไม่ตื่น ดูว่าจะทำอย่างไรต่อ น้องเค้าก็ปลุกปล้ำอยู่นาน พลิกไปพลิกมา เอาขาใส่ด้านที่ไม่ใช่ยางยืดบ้าง ดึงมือแม่บ้าง ซักพักก็ลงมานอนซุกแม่ แม่ก็อ้าว ยอมแพ้ซะและ แต่ซักแป๊บนึงเค้าก็ลุกขึ้นไปปลุกปล้ำกับกางเกงตัวนั้นต่อ รวมเวลาแล้วมากกว่าครึ่งชม แม่ก็คิดว่าเอาน่ะวันนี้ยังใส่เองไม่ได้ก็ช่างมัน แค่มีใจสู้ปัญหาก็ดีแล้ว ในที่สุดน้องก็ใส่สำเร็จค่ะ แล้วก็หาวนอน มานอนซุกแม่หลับปุ๋ย 55 mission complete

อื่นๆค่ะ (บางเรื่องก็ไม่ใช่พัฒนาการที่ใช้การได้ค่ะ)

- กล้ามเนื้อมัดเล็กไม่ค่อยมีปัญหาเท่าไรค่ะ น้องก็ชอบหยิบจับของเล็กๆอยู่แล้ว แม่เลยให้เค้าปอกส้ม ปอกหัวปลี (คือเห็นอะไรก็จะปอกไปหมด) ส่วนกล้ามเนื้อมัดใหญ่ขา กับหลัง ยังต้องออกกำลังกายเสริมอีกค่ะแต่เดี๋ยวนี้วิ่งไม่ค่อยล้มแล้วค่ะ ชอบปีนป่ายด้วยค่ะ
- กล้ามเนื้อปาก น้องเล่นเสียง พูดออกเสียง เดาะลิ้น ดูดน้ำจากหลอด ดื่มน้ำจากแก้ว ได้อยู่ค่ะ
- ใส่รองเท้าเอง (เวลาอยากไปเที่ยว) ถอดรองเท้าเอง (เมื่อไม่ต้องการรองเท้าแล้ว)
- ชอบฮัมเพลงที่แม่เคยร้องให้ฟัง บางทีก็ฮัมตามทันที บางทีก็ฮัมเพลงที่แม่ร้องกล่อมตอนเค้าอยากจะนอนแล้ว น่ามาจากความจำค่ะ
- ชอบโยนของลงพื้นมากๆ


ภาพรวมสำหรับแม่ตอนนี้คือน้องจะเทียบกับเด็กที่กำลังจะครบหนึ่งขวบที่กำลังหัดพูดค่ะ (อ่านคู่มือพัฒนาการเด็กปกติควบคู่ไปด้วยค่ะ) แม่รู้สึกว่าลูกเป็น "เด็ก" แล้วค่ะ กำลังเฮี้ยวได้ใจเลย แต่แม่มีความสุขมากๆค่ะ เพราะจำประโยคที่คุณกรองกาญจน์เขียนถึงคุณแม่ต้นแบบรุ่นพี่ในบทความตอนหนึ่งว่า "มองโลกในแง่ดี มีอารมณ์ขัน และไม่คาดหวัง" ค่ะ จำเอามาใช้ค่ะ และอีกประโยคเด็ดไว้เตือนตัวเองตอนขี้เกียจคือ "ศรัทธาที่ขาดวิริยะ มักทำให้เฉื่อยชา เกียจคร้านและมีข้ออ้างมากมาย" อันนี้จากคู่มืออาจารย์กิ่งแก้วค่ะ อยากบอกผู้ปกครองท่านอื่นที่แวะเข้ามากระทู้แม่น้องตานะคะว่า ฝ่า "ด่านใจ" ให้ได้นะคะ แล้วการอยู่กับลูกคนพิเศษของเราในทุกๆวันจะมีความหมายมากกว่าการทำ "หน้าที่" พ่อแม่ค่ะ

เขียนยาวไปหรือเปล่าเนี่ย สรุปพัฒนาการถูกต้องหรือเปล่าก็ไม่รู้ ยังงัยรบกวนอาจารย์กิ่งแก้วคอมเม้นท์ด้วยค่ะ ท่านผู้รู้ท่านอื่นด้วยนะคะ

[ta-mom]

เมื่อกี้พาไปตลาดนัดกับมินิมาร์ท 55 แม่เรตติ้งตก ข้างนอกยังลำบากสำหรับลูกอยู่ แม่มีการบ้านอีกเยอะเลยค่ะ

[กิ่งแก้ว]

ยินดีด้วยค่ะ

หวังว่าวันหนึ่งคุณแม่จะก้าวไปสู่การเป็นคุณแม่ค้นแบบเช่นเดียวกับต้นแบบรุ่นพี่

ขอให้ถือว่าเหตุการณ์วุ่นวายที่ร้านสะดวกซื้อ เป็นเครื่องกระตุ้นเตือนให้คุณแม่พยายามต่อไปค่ะ

[ta-mom]

หายไปพักใหญ่เลยค่ะ ก็ไปใช้เวลาทำฟลอร์ไทม์กับลูกน่ะค่ะ หลายๆ ครั้งที่นึกจะพิมพ์คำถามอะไรที่บอร์ดนี้ แต่ก็ได้คำตอบสุดท้ายว่า ฟลอร์ไทม์ของแม่ยังไม่ดีพอ ก็กลับไปหาข้อผิดพลาดและปรับปรุงภายใต้การโค้ชจากครูพบ ล่าสุดได้ไปพบคุณหมอแก้วตามาเป็นครั้งที่สอง หมอบอกว่า น้องตา ดีขึ้นกว่าครั้งแรกมาก ดูเป็นธรรมชาติ (แบบที่เด็กขวบกว่าๆ เค้าเป็นกันอ่ะค่ะ) พ่อกับแม่ก็แอบยินดีได้พักนึง แล้วก็คุยกันว่า ความรู้สึกอย่างนี้ ไม่ค่อยดีเท่าไหร่นะ มันทำให้เราเหลิง และชะล่าใจ ห้ามปล่อยปละละเลยเด็ดขาด ( แอบนินทาครูพบหน่อยนะคะ เราพ่อแม่คุยกันว่า คำชมจากคุณหมอเป็นเหมือนยาหอม ชะโลมใจ แต่คำแนะนำจากครูพบเป็นยาขมที่สามารถรักษาโรคภัยได้ ดีทั้งสองอย่างขาดอย่างใดอย่างหนึ่งไม่ได้เลย 555 )

สำหรับลูกตอนนี้ แม่ก็เล่น สลับกับ ตื้อยื้อ หยิบผิดแกล้งงง ไปเรื่อยๆ ค่ะ ล่าสุดครอบครัวของพี่ชายสามีมาเยี่ยม พาลูกสาววัยขวบครึ่งมาด้วย มาถึงบ้าน เด็กสองคน ยืนจ้องหน้ากัน นานประมาณหนึ่งนาที ผู้ใหญ่เห็นก็ขำ แซวว่า จะต่อยกันมั้ยเนี่ย แล้วซักพักเด็กๆ ก็แยกกันเล่น น้องตา แม่ก็ไม่รู้ว่าน้องคิดอะไรอยู่ เดินเข้าไปจับน้อง แตะๆ จับมือมาดู (อาจจะไม่เคยเห็นเด็กเล็กๆ หรือเปล่าไม่แน่ใจ อยุ่ท่ามกลางคนตัวโตๆ มาตลอด) และเนื่องจากคนมากันเยอะ น้องตา ก็จะมีวิ่งปลีกไปบ้าง แล้วก็วิ่งกลับมาใหม่ คราวนี้มาไล่ตีหัวน้อง แม่รีบห้ามกลัวว่าเดี๋ยวแม่เขาจะโกรธเอาที่ไปตีลูกเขา ณ ช่วงเวลานั้น คุณแม่ค่อนข้างชัวร์ว่า ลูกเรา (คนข้างใน) พอจะเทียบเคียงได้ (ในบางเรื่อง) กับเด็กขวบกว่าๆแล้ว ฮ่าๆๆๆๆ

กลับมาที่เรื่องการตื๊อ อุปสรรคใหญ่ในบ้านคือ ผุ้ใหญ่ในบ้านค่ะ (แม่ดิฉันเอง) หลานร้องไม่ได้เลย โดนว่าตลอด จะตืีอต้องรอแกออกไปนอกบ้านก่อน วันนี้ ก็มีเรื่องตืีอ นิดหน่อย ดังนี้ค่ะ

แม่ - กำลังอุ้มน้องตาอยู่ น้องก็ดิ้นๆ จะลง เลยปล่อยให้ลง
น้องตา - วิ่งไปหาเก้าอี้ แล้วเข็นๆ มาที่ตู้ (หลังตู้มีของหลายอย่าง)
ตา - นั่งกินข้าว มองหลานว่าจะทำอะไร
ยาย - ไหนปล่อยมันซิ จะเข็นไปเอาอะไร
น้องตา - ปีนขึ้นเก้าอี้ มองไปหลังตู้ (สูงเกินเอื้อม) ร้องอื้อๆ หันมามองแม่
แม่ - ยืนเฉยๆ เลิกคิ้ว ทำหน้าสงสัยให้ลูกเห็น
น้องตา - ชี้มาที่แม่ ร้อง ดู ดู (เวลาอยากได้อะไรชอบพูด ดู ดู น่าจะพูด เอา เอา มากกว่า 55)
แม่ - ยืนที่เดิม “เอาอันไหนเหรอ”
น้องตา – ชี้แม่ เริ่มกระโดด ร้องเสียงดังขึ้น “ดู ดู”
ยาย – “ เอ้า เข้าไปอุ้มมันซิ ให้มันหยิบเลยอยากได้อะไร หยิบเองเลย”
แม่ – (แอบเซ็งเล็กน้อย และเดินเข้าไปอุ้มโดยดี) “ ไหน เอาอันไหน”
น้องตา – ชี้ไปบนหลังตู้
แม่ – หยิบของให้ผิดประมาณสามสี่อย่าง น้องตาผลักออก เพราะไม่ใช่สิ่งที่ต้องการ
แม่ – อุ้มน้องตาสูงอีกนิด ให้หยิบถึงได้ แล้วน้องตาก็คว้า ของที่อยากได้ไปได้คือ โอ่งเล็ก ๆประดับเปลือกหอยนั่นเอง
แม่ – “ อ๋อ อยากได้หอยนี่เอง สวยเนอะ”
น้องตา – ได้ของที่ต้องการแล้วก็วิ่งไปนั่งโต๊ะตัวโปรด แล้วก็จับๆ เล่น

สรุปคือ เวลาผุ้ใหญ่อยู่จะไม่ค่อยได้เต็มพิกัดเท่าไหร่ค่ะ แต่พอไม่อยู่ แม่ก็ตื๊อเอาร้องลั่นบ้านเหมือนกันแต่ทุกครั้ง น้องจะไม่หนีนะคะ คือร้อง แต่ว่า หาทางเอาให้ได้ค่ะ แม่จะพยายามต่อไปเพื่อรอบที่มากขึ้น หลังๆ เริ่มมีฟ้องป่ะป๊า บ้างแล้วคือแม่ไม่ทำอะไรให้นี่ เรียกหา ป่ะป๊าเสียงดังเลย

ตอนนี้ แม่เริ่มหัดให้น้องสวัสดี บ๊ายบาย เวลาเจอคนอื่นๆ หรือเวลาป่ะป๊า กลับจากทำงาน น้องก็พอทำได้บ้างแล้ว ขอกินขนมในมือ ก็มียื่นให้บ้างแล้ว ยื่นแก้มให้หอม ก็หอมได้ มีคำถามเรียนถามอาจารย์กิ่งแก้วหน่อยค่ะว่า แม่พอจะยื้อเอาคำพูดได้บ้างหรือยังคะ เช่น เวลาเค้าจะให้อุ้ม ต้องให้พูดอุ้มก่อน ถึงจะอุ้มได้ อะไรประมาณนี้อ่ะค่ะ

[กิ่งแก้ว]

เอ...ทำไมต้องยื้อ ให้ร้องลั่นบ้านล่ะคะ

ยื้อนาน ๆ แบบไม่ร้องก็มีนะคะ แบบเป็นพวกเดียวกัน ช่วยให้ความหวังว่าเกือบจะได้น่ะค่ะ

ไม่ต้องเหมือนครูพบก็ได้ค่ะ เอาแบบน้อง ๆ ก็พอใช้ได้

ก่อนที่จะตื๊อเอาคำ ขอให้แน่ใจว่าตืี๊อได้นาน 50 รอบการสื่อสาร คือสัก 10-15 นาทีค่ะ

ตืีอไม่เอาคำ ยังร้องลั่น แล้วแบบจะเอาคำ วงจะไม่แตกเหรอคะ