รบกวนขอคำแนะนำด้วยนะคะ (ข้อมูลเบื้องต้นของน้องนะโมค่ะ)

[แม่น้องนะโม]

สวัสดี อาจารย์และผู้ปกครองทุกท่านค่ะ

สัปดาห์นี้ได้กลับบ้านไปอยู่กับนะโมกับน้องจ๋า เสาร์-อาทิตย์ ได้เล่นกัน (แต่คราวนี้จะคลายความกังวล ความจดจ่อกับขั้นตอนการเล่นกับลูกไปเยอะเลยคะ ตามที่อาจารย์แนะมาว่าที่ผ่านมาเราเล่นสนุกกันจริงๆเหรอ )

การเล่นก็จะให้เค้าเป็นคนเริ่ม บางทีแค่เค้าไปบังเสาที่หน้าบ้านแล้วโผล่หน้ามาจ๊ะเอ๋ แล้วแม่ทำท่าทางตกใจเค้าก็หัวเราะชอบใจ วิ่งแอบจ๊ะเอ๋กันได้กับเสาทุกๆต้นเลย น้องจ๋าก็ล่นด้วย

พอเหนื่อยมานั่งพัก กินน้ำกัน เค้านอนแม่ก็ทำปูไต่ ไต่ไปที่แขน ขา แล้วก็ทำจั๊กกะจี๋กัน เค้าชอบใจ และเค้าก็หยอกน้องจ๋าเหมือนกันกับที่แม่หยอกเค้า
บางทีพ่อทำงานเสร็จก็จะมาเล่นด้วย แต่ที่สังเกตเห็นจากที่เค้าเล่นกับพ่อ เค้าชอบให้พ่อเล่น เสือกับวัว พอพ่อบอกว่าใครเป็นเสือ เค้าชี้พ่อ แล้ววัวอยู่ไหน เค้าจะบอกอยู่นี่ แล้วร้อง บอบอ พ่อจะวิ่งไปหา

วันนี้พ่อถามว่า ไหนใครชื่อนะโม ยกมือขึ้น (พ่อบอกพัฒนามาจากการเล่น วัวกับเสือ ) นะโมยกมือขึ้น และบอกว่าอยู่นี่ พ่อถามทุกครั้งเค้าจะยกมือขึ้นแล้วบอก ต่อไปพ่อเริ่มบอกให้นะโมยกมือขึ้นแล้วพูด ครับผม (บางทียกมือแล้วพูด บางทีมีลืมพูด ) เค้าดูมีความสุข และก็มีเด็กๆที่บ้านมาเล่นด้วย นะโมเล่นจนเหนื่อยเลย
ตอนนี้มีเด็กมาเล่นด้วยทุกวันตอนเย็น ถือว่าได้ทำให้เค้าสนุกมากขึ้นค่ะ

แต่บางทีเวลาเค้าวิ่งแล้วล้ม ร้องไห้เค้าจะเรียกหาพ่อ พอพ่อมาเค้าจะบอกว่า เจ็บๆๆ (แล้วจะบอกว่า โดเรมอน โดเรมอน ร้องทำไม ) จะเป็นทุกครั้งที่ร้อง จะพูดชื่อในตัวการ์ตูนของเรื่องนี้ หลายๆตัว (เค้าไม่ได้ดููบ่อย ตามที่พ่อเค้าบอก พ่อเค้าก็สงสัยเหมือนกัน พยายามตื้อถามว่า โดเรมอนทำไมเหรอ เค้าก็ไม่บอก ) พ่อแม่ท่านอื่นๆเคยเจอแบบนี้มั๊ยค่ะ ขอคำแนะนำด้วยค่ะ ว่าเราจะสอบถามน้องยังไง หรือเค้าฝังใจอะไร (ก่อนหน้านี้ตอนร้องจะบอกว่า แมวกัดหนู ตอนนี้เปลี่ยนมาเป็นโดเรมอน ) ค่ะ


วันนี้ปรับการเล่นไปแล้ว แม่ก็ไม่กังวลมาก รู้สึกดีขึ้นมากจริงๆค่ะ
ขอบคุณอาจารย์มากนะคะ
แม่น้องนะโม

[กิ่งแก้ว]

"โดเรมอน ร้องทำไม" เข้าใจว่าเป็นความกังวลต่อการบาดเจ็บ ณ เวลานั้น ไม่มีภาษาจะใช้ นึกอะไรออก ก็จะเอามาใช้

แนะนำให้พ่อแม่เข้าประกบ แสดงสีหน้าให้ชัด แล้วให้คำศัพท์ ตรงความรู้สึก "อูย เจ็บ เจ็บมาก ๆ"

ที่ต้องระวังคือ วันนี้เขาอาจเล่นเสือกินวัวได้ เพระาเขาเล่นระดับสนุกเฉย ๆ ยังไม่ใช่การเล่นระดับสัญญลักษณ์ที่แท้จริง อีกไม่นาน ไม่น่าจะเล่นได้แล้วนะคะ

ศึกษาเพิ่มจากบทความหน้าเว็ป เรื่องความกลัวกังวล และใน DVD เรื่องพัฒนาการด้านอารมณ์นะคะ

หรือไม่ก็เข้าอบรม เรื่องความกลัว กังวล ปลายเดือน กย. หรือ ตค. ค่ะ จำไม่ได้ค่ะ ยังมีความกังวลอีกหลายด่าน รอคอยให้ผู้ปกครองรู้จัก

[แม่น้องนะโม]

สวัสดี อาจารย์และผู้ปกครอง ทุกท่าน ค่ะ

ขอบคุณอาจารย์มากค่ะ ที่ช่วยแนะนำและชี้แนะแนวทางในการแก้ไข
และเฝ้าสังเกตุพฤติกรรมของน้องนะโมต่อไปค่ะ

ท่านผู้ปกครองท่านอื่นๆค่ะ พอดีวันเสาร์ที่ 25 ก.ค. (หัวข้อการสื่อสารภาษาพูด) นี้จะเข้าไปอบรมที่ รพ.ธนบุรี 2 ค่ะ
แต่ไม่เคยไปเลย จึงไม่รู้เส้นทาง จะไปรถสาธารณะค่ะ อยู่แถวลาดกระบัง จะไปที่อนุสาวรีย์ค่ะ
และจากอนุสาวรีย์ จะต่อรถสายไหนต่อค่ะ รบกวนแนะนำด้วยนะคะ

สำหรับหัวข้อของความกลัว กังวล จะอบรมวันที่ 26 ก.ย. ค่ะ จะเข้าไปขอความรู้กับอาจารย์ด้วยค่ะ

ขอบคุณมากค่ะ
แม่น้องนะโม

[แม่น้องนะโม]

สวัสดีค่ะ อาจารย์ และผู้ปกครองทุกท่าน

ในวันเสาร์ที่ผ่านมาได้ไปอบรมในหัวข้อ การสื่อสาร-ภาษาพูด ต้องขอขอบคุณคุณครูทั้ง 3 ท่าน ที่ได้ให้ความรู้
และขอบคุณอาจารย์กิ่งแก้วที่ได้ให้แนวทาง ขอบคุณโอกาสดีๆที่ทำให้ได้พบปะ และได้แชร์ประสบการณ์ในการอยู่กับลูกให้สนุก
โดยใช้ Floortime

ในหลายๆเรื่องราวของคุณพ่อคุณแม่ทุกท่าน ทำให้สามารถนำมาเป็นแนวทางที่เป็นประโยชน์ที่จะมาใช้กับน้องนะโมได้ในโอกาส
ต่อๆไป

ถึงแม้ว่าสัปดาห์นี้จะไม่ได้กลับไปหานะโมกับน้องจ๋า ก็ถือว่าได้เวลา ที่คุ้มค่าที่สุด กับการเรียนรู้และข้อมูลที่เป็นประโยชน์กลับมาค่ะ

ขอบคุณอาจารย์และคุณแพ่อคุณแม่ ทุกๆท่าน มากค่ะ
แม่น้องนะโม

[แม่น้องนะโม]

สวัสดี อาจารย์ และผู้ปกครองทุกท่านค่ะ

ช่วงที่หายไป เป็นช่วงที่ต้องเคลีบร์งานทั้งหมดและจะลาออกจากงานช่วงสิ้นปีนี้ค่ะ และตอนนี้ก็สามารถออกงานได้แน่นอนแล้วปลายปีนี้
ความหวังที่จะได้กลับไปอยู่กับนะโมที่บ้านที่โคราชเป็นจริงแล้วค่ะ ในช่วงที่ไม่ได้มา Update ข่าว ก็ได้มีบางช่วงมาอ่านข้อมูลจากท่านอื่นๆอยู่ตลอดค่ะ

ในระหว่างนี้คุณแม่ต้องส่งมอบงานให้กลับคนที่จะมาทำต่อ กลับบ้านได้น้อยลง แต่ทุกครั้งที่ได้กลับก็จะได้เห็นการเปลี่ยนแปลงของนะโม นะโมจะติดพ่อมาก
และสามารถบอกความต้องการได้มากขึ้น มีการพูดตอบโต้กับน้องจ๋าได้ ช่วงหลังคุณปู่ กับ อาผู้ชายมาอยู่ด้วย ทั้งอาและปู่ใจดี ชวนทำกิจกรรม เต๊ะบอล
พาไปขี่จักรยาน ชวนไปเล่นกับเด็กคนอื่นๆ ทำให้นะโมมีปฎิสัมพันกับคนอื่นๆมากขึ้น จดจำชื่อเด็กๆที่ไปเล่นด้วยได้ พอเจอหน้าเด็กคนอื่นสามารถทักชื่อ
และทักท่ายได้

ส่วนการไปรับการทำกิจกรรมบำบัดที่ รพ. จิตเวช กับคุณครูปิ๊ก ก็ไปทุกครั้งตามนัด คุณครูประเมิณว่าน้องสามารถตอบโต้ได้ แต่จะคิดช้า
และบอกว่าจากนี้น้องจะเริ่มดื้อ ให้รับมือ เพราะเค้าจะสำรวจทุกๆอย่างได้มากขึ้น

ตอนนี้นะโมดื้อมากขึ้น การดื้อของนะโมเป็นสิ่งที่พ่อกับแม่รอคอยมานานจริงๆ
และตอนนี้การวิ่งแบบไร้จุดหมายหายไป สามารถเดินไปคู่กับพ่อและแม่ได้ ถ้าแม่หยุด ก็มีหยุดรอ
เมื่อสัปดาห์ที่แล้วพาไปที่ ด่านเกวียน (ที่ขายเครื่องปั้นดินเผา) นะโมสามารถเลือกซื้อของเองได้ และบอกแม่ค้าว่า
เอาให้น้องจ๋าด้วยครับ

แต่จะพยายามต่อไปค่ะ ถ้าคุณแม่กลับไปที่โคราชคงได้มีโอกาสไปพบครูปิ๊กกับครูแยมที่ รพ.จิตเวช
(ตอนนี้พ่อพานะโมไป แม่ยังไม่ได้ไปค่ะ)

ตอนนี้ได้กลับโคาชแน่นอน ดีใจมากค่ะ
จะสู้เต็มที่ค่ะ ฝากกำลังไปให้คุณแม่คุณพ่อทุกท่านด้วยค่ะ

แม่น้องนะโม

[กิ่งแก้ว]

ยินดีในความก้าวหน้าของทั้งครอบครัวค่ะ

รักษาเส้นทางให้ตรงเอาไว้นะคะ

[แม่น้องนะโม]

ขอบคุณอาจารย์มากค่ะ

เมื่อวานมาแจ้งช่าวดีว่านะโมดื้อขึ้น และสำรวจอะไรได้มากขึ้น แต่การพัฒนาขึ้นแบบนี้ของนะโม
กลับเป็นข่าวร้ายของที่โรงเรียน ช่วงค่ำๆคุณครูไลน์มาบอกว่า ปิดเทอมนี้ให้คุณแม่เข้าไปพบ ผอ. ด้วย
เพราะว่าน้องไม่สามารถทำข้อสอบได้ในวิชาอื่นๆเลย ยกเว้นภาษาอังกฤษที่สอบได้ดีวิชาเดียว

คุณแม่ก็เตรียมใจไว้แล้วค่ะ แต่คุณพ่อแอบมีเสียใจนิดๆค่ะ (ด้านวิชาการคุณพ่อไม่คาดหวัง แต่ที่ช่วนกันเล่นแบบ Floortime
เพื่อหวังว่าลูกไปโรงเรียนจะได้มีเพื่อน ) แต่โรงเรียนเค้าก็คงมีเหตุผลของเค้า

ก็ต้องไปคุยกับโรงเรียน ตามที่เค้าแจ้งมาค่ะ และจะหาทางออกอีกทีกับเรื่องนี้
ถ้าไม่มีทางเลือกอื่น คุณแม่ก็คงออกงานมาเลี้ยงนะโมเองจนกว่าเค้าพร้อมที่จะเข้าไปใช้ชีวิตในโรงเรียน

จะสู้ต่อไปค่ะ
แม่น้องนะโม

[กิ่งแก้ว]

การที่ดูเหมือนเสียโอกาสในด้านหนึ่ง อาจเป็นการได้โอกาสที่ดีกว่าในอีกด้านหนึ่งค่ะ

เตรียมพื้นฐานให้พร้อมกว่านี้อีกหน่อยเถอะค่ะ

พัฒนาการระดับนี้ คะแนนสอบไม่ใช่เรื่องสำคัญหรอกค่ะ

[แม่น้องนะโม]

ขอบพระคุณอาจารย์มากค่ะ ที่ให้กำลังใจและให้แนวทางในการตัดสินใจ
จะพยายามต่อไปให้ดีที่สุดค่ะ

ขอบคุณมากค่ะ
แม่น้องนะโม

[แม่น้องนะโม]

สวัสดี อาจารย์ และผู้ปกครองทุกท่านค่ะ

สรุปผลหลังจากที่เข้าไปพบ ผอ. ของทางโรงเรียน ก็พูดคุยกันว่าให้น้องนะโมอยู่ต่ออีก 1 เทอม จนกว่าคุณแม่จะย้ายงานกลับค่ะ
ก็ตกลงกันตามนั้นค่ะ เพราะถ้าคุณแม่ยังไม่กลับจะยังไม่มีคนช่วยดูแลน้อง

ส่วนวันนี้มีเรื่องมารบกวนสอบถาม อาจารย์และคุณพ่อคุณแม่ท่านอื่นๆที่เคยมีประสบการณ์เกี่ยวกับการแสดงออกของน้อง ที่เปลี่ยนไปค่ะ
ว่าการเปลี่ยนแปลงแบบนี้ สื่อถึงพัฒนาการแบบไหน

คือน้องนะโมก่อนหน้านี้ เวลาออกไปข้างนอก และเจอคนแปลกหน้าน้องจะไม่ค่อยกลัว แต่ถ้าเจอบางคนหน้าดุๆหน่อย เค้าจะแค่มาแอบๆแม่ แต่ไม่ถึงขั้นว่ากลัวหรือร้องไห้
พอเค้าเดินผ่านไปน้องก็จะเดินปกติไม่หลบ

ัแต่ตอนนี้หลังจากที่คุณครูที่จิตเวชประเมินว่าน้องจะดื้อขึ้น น้องก็จะมีลักษณะคือ เค้าจะสำรวจสิ่งของรอบตัวมากขึ้น ไปทานข้าวนอกบ้านเค้าจะเริ่มปรุงเครื่อง หาช้อน หาตะเกียบเอง
ดึงทิชชูมาเช็ดปากเอง และเทน้ำได้เอง ซึ่งแต่ก่อนเค้าจะนั่งเฉยๆไม่จัดการเอง

และตอนนี้ที่คุณพ่อสังเกตที่แตกต่างไป และคุณแม่ก็เห็นความแปลกอีกอย่างที่ชัดเจนมากคือ น้องนะโมนอกจากจะไม่กลัว ไม่แอบหลบหลังแม่ กับ พ่อแแล้ว เวลาเจอคนแปลกหน้า
ในทางตรงข้าม น้องนะโมชอบเดินเข้าไปหาคนแปลกหน้า (ดูจากลักษณะจะเป็นคนที่เค้าสนใจ ไม่ได้ไปหาทุกคน ) แล้วไปจับมือ มองหน้าคนแปลกหน้าด้วย บางทีเค้าไปทัก พี่ๆๆเลย
และบางทีถ้าเราจับไว้ เค้าจะใช้เท้าไปสะกิดคนแปลกหน้าเลย

ตอนนี้พ่อกับแม่ก็แปลกใจมากทำไมเค้าถึงไม่กลัวคนแปลกหน้า นอกจากไม่กลัว น้องยังเข้าไปหา ไปจับ ไปเกาะแขนเค้าด้วย
(ส่วนที่ดีใจคือลูกไม่กลัวคนแปลกหน้า แต่ที่กังวลคือ อาจจะไปหาคนแปลกหน้าได้เลย เวลาไปโรงเรียนหรือไปกับคนอื่นที่ไม่ใช่พ่อแม่ อาจจะหายได้ง่าย เพราะเค้าไม่กลัวคนแปลกหน้า)
ซึ่งตอนนี้ พ่อกับแม่ต้องระวังมากขึ้นเวลาพาเค้าไปข้างนอก (แต่ก่อนจะระวังเพราะน้องวิ่ง แต่ตอนนี้ต้องระวังเรื่องไปกับคนแปลกหน้าได้ง่าย)

ขอรบกวนขอข้อมูลด้วยนะคะ ว่าน้องมีการเปลี่ยนแปลงแบบนี้ สื่อถึงการพัฒนาแบบไหนค่ะ
ช่วยแนะนำด้วยค่ะ

ขอบคุณค่ะ
แม่น้องนะโม