น้องซีซี กลัวแสงไฟหลอดไฟ สีส้มเหลือเกิน (แต่ก่อนไม่เคยเห็นว่ากลัวขนาดนี้) ตัวสั่น มือเปียก หลับตา จนตอนนี้ ผวา เข้าห้องไหนก็แหงนมองดูเพดาน แม้กระทั่งเมื่อนั่งในรถ จังหวะที่จอดรถปุ้บเปิดประตูเดี๋ยวจะต้องจะได้ยินเสียงรถ(ยังไม่ได้ถอดกุญแจ ร้องตึ้ดๆๆๆ) บางทีเสียงมันมาพร้อมไฟเลี้ยว เค้าผวาร้องก่อนล่ะ เราก็ปลอบเค้าไปค่ะ และ ส่วนหน้าร้านค้าที่บ้านก็เป็นกระจกใส เห็นรถผ่านไปมา แสงสะท้อนแว้บๆ หรือรถจอดมีไฟแว้บๆ ก็ร้องให้หลับตา แต่ก็ยังชอบไปมองหา(อันนี้เข้าตามตำรา อาจารย์เลยค่ะ ยิ่งกลัวยิ่งจ้อง) ตอนนี้ใกล้ช่วงเทศกาลตรุษจีน ยิ่งไฟประดับเพียบเลย
อาการทุกอย่างแต่ก่อนไม่เคยมี เหมือนเราเล่นสนุกกับเค้าได้ ดึงความสนใจได้ แต่พอมี เรื่องความกลัวนี่ สบตาน้อย มองหาแต่สิ่งเร้าเหล่านั้น
คำถามค่ะ 1. ปลอบๆ ไป เรื่อย แต่ว่าควร ยังให้เจอ กับสิ่งเร้านั้นไหม เพราะว่า ถ้าอยู่หน้าร้านยังไงก็มองเห็นรถบนถนน และไฟเลี้ยวที่หน้ารถ แว่บๆ แสงไฟต่างๆ
2. เมื่อเดินออกมา ข้างนอก เค้าจะหวาดกลัว จะให้เราอุ้มตลอด แม่ก็อุ้มได้ แต่นานเข้าเริ่มไม่ไหว หนักค่ะ กรณีอนาคต อุ้มไม่ไหวค่ะ จะทำไงคะ นั่งปลอบก็ ไม่ยอม หรือ เวลาโมโห ปลอบกอดอุ้มพาดบ่า ซีก็ไม่ยอม จะให้ลุกเดิน ถ้าไม่ลุกก็โวยวายถีบขาถีบเราจนเจ็บ เราควร ยอมลุกยืนเดินอุ้มปลอบเอาใจรึอย่างรัยคะ
3. น้าเค้า เปิดไดร์เป่าผม เสียงดัง เค้าก็นั่งมอง( ปกติจะมักไปลากมาวางที่พื้น แค่นี้แล้วก็ทิ้งไว้) ที่บ้านก็ว่าชอบเล่น แต่แม่เห็นเค้า นั่งมองกัดปาก แต่หน้าเรียบ เราเลยอุ้มมากอดพาดบ่า แล้ว บอกว่า อูย มันน่ากลัวจังเลย เสียงดังมากด้วย ไม่ชอบๆ แล้วนวดหลังเค้า สักแป้บเค้า ร้องให้ออกมา ที่ร้องนี่คือดีใข่ไหมคะ บางทีก็คิดว่าเราไปเร้าเค้ารึเปล่า
ขอบคุณค่ะ นานทีจะเป็นคนเขียนเอง บางทีก็ไม่ค่อยกล้าถามในเวปนี้ค่ะ