พ่อน้องเวฟกับการเริ่มต้น floortime

[Witconan]

พ่อน้องเวฟกับการเริ่มต้น floortime
เริ่มต้นจาก น้องเวฟ 1 ขวบ ครึ่ง มีอาการไม่ค่อยชอบมองหน้า เรียกไม่ค่อยหัน ดูไม่ค่อยสนใจ ช่วงนั้นให้น้องดูการ์ตูนตอนกินข้าว เลยไปหาหมอทางจิตเวช ที่ สถาบันพัฒนาการเด็ก ที่ขอนแก่น คุณหมอแนะนำให้ ไปตรวจการได้ยิน ก็เลยไปตรวจ ก็ปกติดีครับ แล้วก็งดทีวี การ์ตูน พวกสื่อทางเดียวครับ
พอ2ขวบ น้องเวฟก็ยังไม่พูด ก็เลยไปพบแพทย์ แพทย์ วินิจฉัย ว่า พัฒนาการช้า แต่ไม่ฟันธงว่าเป็น ออทิสติก จากนั้น คุณพ่อก็เริ่มพาน้องไปฝึกพูด ที่คลินิก อาทิตย์ละ1 ครั้ง ๆ ละ 1 ชม. เป็นการฝึกแนว SI
คุณพ่อ หาข้อมูลต่อ จึงได้ไป Floortime ที่ มหิดล 2 ครั้ง พบ กับ ครูอ๋อน เนื่องจาก คุณพ่ออยู่ ที่ศรีสะเกษ ครูอ๋อน จึงแนะนำให้ไปฝึกกับครูปูเป้ ที่ โรงบาลสรรพสิทธิ์ ที่ อุบลต่อ เพราะคุณพ่อเดินทางสะดวกกว่า
คุณพ่อจึงไป นัดเจอ ครูปูเป้ ต่อที่โรงพยาบาล (2มิย) ครูปูเป้ แนะนำให้ เล่นกับน้องเวฟ เยอะๆ ให้สนุก ตามขั้น 1 ขั้น2
ตอนนี้น้องเวฟ 2 ปี 6เดือน
อาการ มองหน้าพ่อแม่ดีขึ้นบ้าง แต่ยังไม่ค่อยสมบรูณ์ มีเสียงเรียกปาป๊า , มาม๋า แต่ใช้ไม่ค่อยถูกจังหวะ เวลาจะเอาอะไรชี้นิ้วได้ จูงมือเดินไปเอาของที่จะเอา ชอบพูดคำว่า อั๋ยยะ แทน แต่อาการกระตุ้นตัวเองยังไม่มีครับ , เรียกหันอยู่บ้าง แต่ไม่ทุกครั้ง ชอบรื้อของ ซน ไม่ค่อยอยู่กะที่ กินข้าวยาก แต่ก็กินได้ เวลาพาไปเล่นสนามเด็กเล่นแกจะชอบมาก ชอบเล่น สไลด์เดอร์ คือ แนวพาดโผน
คุณพ่อแม่ขายของกลางวัน จึงไม่ค่อยมีเวลาเล่น floortime เล่นได้เป็นพักๆ 10-15นาที เป็นรอบๆ แต่ยังเล่นกลับน้องเวฟไม่สนุก เหมือน เวลา ตอนเย็น ตอนที่เลิกงานแล้ว คุณพ่อคุณแม่ เล่นสนุกกะน้องเวฟ ได้เยอะกว่า
ตอนเย็น จะ ซ่อนหา เล่นจะเอ๋ เล่นบัตรคำ เล่นไล่จับ ตั้งแต่ ประมาณ ทุ่มหนึ่ง – สามทุ่ม มาประมาณ 5 วัน น้องเวฟ ตอบสนองดีมาก สนุก หัวเราะ มองตาดี เข้ามาโอ๋พ่อแม่เวลาแกล้งทำเป็นเจ็บ
จากนั้น คุณพ่อคุณแม่ เริ่มศึกษา Floortime อย่างจิงจังครับ อ่านของ คุณพ่อน้องภู จบไป1รอบ หนังสือ DVD แต่ยังไม่เข้าใจครับ เลยอยากจะถามทุกท่าน ดังนี้ครับ
- กลางวัน นี้ มีพี่เลี้ยงคอยช่วย 8.00-17.00น. ที่ร้านขายของ แต่ การเล่นกับน้องให้สนุกค่อนข้างยาก เพราะ สถานที่ไม่อำนวย ที่ร้านเป็นร้านขายของ เล่นได้เป็นพักๆไม่ต่อเนื่อง น้องไม่ชอบอยู่ในห้องเหมือนอยู่ที่บ้าน อย่างนี้ ผมควรจะเล่นกับน้องยังงัยดีครับ เพราะ ต้องขายของไปด้วย ช่วยแนะนำ เทคนิคด้วยครับ เวลาเล่นกับน้องคุณพ่อเล่นได้แป๊บเดียวกะเปลี่ยนไปสนใจอย่างอื่นครับ
- กลางคืน ช่วงที่เล่น กันได้สนุก แต่อยากจะถามว่า คือตอนนี้ น้องชอบเล่นซ่อนหา จะดึงมือคุณแม่ ชวนคุณแม่ ไปซ่อนให้คุณพ่อหา คุณพ่อควรเล่นซ้ำๆไปเรื่อยก่อน ใช่หรือเปล่าครับ
- วิธีที่คุณพ่อเล่นตอนกลางค่ำๆ คือ น้องเวฟจะชวนคุณแม่ไปซ่อนใต้ผ้าห่ม คุณพ่อกะจะทำเสียงเข้าไปหา เรียกหา น้อง น้องก็จะซ่อนใต้ผ้าห่มก็คุณแม่ คุณพ่อก็จะไปเปิดผ้าห่ม จะเอ๋น้อง จี๋น้อง น้องก็สนุก หัวเราะ จากนั้นคุณพ่อ ก็จะไปซ่อนตัว สักพัก น้องก็จะมาเดินหา พอหาเจอคุณพ่อกะจะทำเสียง เรียกหาน้อง ๆ ก็จะวิ่งไปซ่อนกับคุณแม่ในผ้าห่ม แบบนี้ หลายรอบมากๆเลยครับ ลักษณะอย่างนี้ถูกต้องตามหลัก Floortime หรือเปล่าครับ
- แล้วการฝึก Floortime กับแนว Si ที่ฝึกที่คลินิกกะคุณครู อาทิตย์ ละครั้งๆละ ชั่วโมง จะเกิดการสับสนหรือเปล่าครับ
รบกวนด้วยครับ ขอบคุณครับ
โดย คุณพ่อน้องเวฟ

[กิ่งแก้ว]

ท่าทางจะเล่นสนุก แต่แอบกลัวผิดและอดจับจ้องอาการไม่ได้นะคะ

ก็เป็นเรื่องธรรมดาค่ะ

ตราบเท่าที่เล่นสนุกได้นานขึ้น ๆ เด็กสื่อสารได้หลากหลายมากขึ้น....โอ เค ทั้งนั้นค่ะ

ใหม่ ๆ วัดกันวันต่อวัน หรืออาทิตย์ต่ออาทิตย์ได้เลยค่ะ

ส่วนคำถามเรื่อง SI เป็นเรื่องสำคัญและจำเป็นค่ะ

แต่เรามักจะแนะนำตอนที่เด็กออกจากโลกส่วนตัวและสื่อภาษาท่าทางว่ากลัวได้แล้ว

เพื่อผู้ใหญ่จะได้ปลอบได้ และเขาเข้าใจภาษาท่าทางของการปลอบ และการเชียร์ ให้กำลังใจ

ปัญหาอยู่มี่ครูฝึก ซึ่งมีสไตล์ต่างกัน

เราอยากร่วมงานกับครูฝึกที่แยกออกว่า ความกลัวจนหัวหดหลบใน กับ ความมีวินัยนั้น มันคนละเรื่อง

เราอยากได้ครูฝึกที่เข้าใจว่าเรื่องที่กำลังฝึกเป็นของยากของเด็ก ดังนั้นต้องใจเย็น ต้องเอาความสนุกมาเชิญชวน

เราอยากได้ครูฝึกที่เข้าใจว่าการมีอารมณ์เป็นเรื่องปกติ และการที่เด็กเริ่มแสดงอารมณ์ได้นั้น เป็นเรื่องดีค่ะ

ศึกษาเพิ่มเติมใน DVD ที่หน้าปกเป็นจิกซอร์นะคะ

[Witconan]

ในช่วงเวลากลางวันที่มีเวลาเล่นไม่มากนัก น้องเวฟเป็นเด็กที่ชอบเปิดตู้เย็นมาก เปิดแล้วจะค้นหาของกินโน้นบ้างนี้บ้าง บางครั้งก็เป็นโยเกิต ทานได้2-3คำก็กลับไปเปิดหาขนมอยางอื่น บางครั้งเหมือนไม่ได้เจาะจงว่าต้องเป็นอะไรแต่รื้อค้นไปซะทุกอย่าง เดินเล่นนอกบ้านแล้วเข้าบ้านจะต้องวิ่งไปที่ตู้เย็นก่อนเป็นอย่างแรก ไม่รู้จะทำอย่างไรดี
แต่ในบางครั้งที่คุณพ่อทราบถึงเป้าหมายของน้องก็พอจะใช้เป็นการฝึกยื้อกันได้ เช่นบางครั้งที่น้องเวฟอยากได้ไอศกรีม น้องจะชี้ไปที่ตู้เย็นชั้นบน
คุณพ่อ : เวฟอยากได้อะไรครับ
น้องเวฟจะมาเกาะที่ขาคุณพ่อแล้วทำเสียงอื้อๆ พอคุณพ่อจับที่ตัวน้องเวฟ น้องเวฟจะยกขาเพื่อที่จะให้อุ้ม
คุณพ่อ : อุ้มเหรอครับ
น้องเวฟ : อื้อๆ
เวฟจะทำตัวอ่อนๆให้อุ้มขึ้นมา แต่ถ้าไม่อุ้ม น้องเวฟจะใช้ขาทั้งสองข้างไต่ขาคุณพ่อขึ้นมาจนต้องอุ้มเค้าขึ้นมา
คุณพ่อ : เวฟจะเอาอะไรครับ
น้องเวฟ : อื้อๆ
แล้วน้องเวฟจะพยายามดันตัวไปหาตู้เย็นให้ได้ ถ้าคุณพ่อไม่ไปจะส่งเสียงดัง และดันตัวแรงมากขึ้น
คุณพ่อ : เปิดตู้เย็นเหรอครับ
น้องเวฟ : อื้อๆ
คุณพ่อ : เปิด
น้องเวฟ : เปิด (แต่ยังไม่ชัดมากพอฟังเข้าใจ)
คุณพ่อ : เอาอะไรครับ
น้องเวฟจะพยายามหยิบไอศกรีมด้วยตัวเอง คุณพ่อต้องเบี่ยงตัวไม่ให้หยิบเองได้
คุณพ่อจะหยิบของอย่างอื่นมาให้ก่อน น้องเวฟจะใช้มือผลักออก
คุณพ่อ : อันนี้เหรอครับ (เอาน้ำแข็งให้)
น้องเวฟ : จับดู แล้วผลักออก
คุณพ่อเอาของอย่างอื่นอีก4-5อย่างให้ก็ผลักออกแล้วก็เริ่มมีเสียงแสดงอาการโมโห
คุณพ่อ : อันนี้เหรอ(ไอศรีมที่อยากได้)
น้องเวฟ : รีบดึงจากมือคุณพ่อ แล้วยิ้มดีใจ
แต่ถ้าครั้งไหนเปิดตู้เย็น แล้วคุณพ่อดูแล้วน้องไม่มีเป้าหมาย ค้นไปซ่ะทุกอย่างก็ไม่รู้ทำอย่างไร แล้วบางครั้งอยากรื้อตู้เย็นในช่องฟรีส คุณพ่อไม่อุ้ม ก็ไปลากเก้าอี้มาปีนขึ้นเอง บางครั้งก็ปีนขึ้นไปรื้อค้นตู้กับข้าว ต้องคอยตามเอาตัวลงมา เพราะกลัวตก เรียกว่าต้องจับตาดูกันแทบตลอดเวลาเลยทีเดียว

[กิ่งแก้ว]

ดีที่คุณพ่อแยกออกว่าการไปตู้เย็นแต่ละครั้งไม่เหมือนกัน

ตอนมีเป้าหมาย อยากให้คุณพ่อคอยระวัง อย่าให้ประโยคคำถามยาวและเป็นทางการมากนัก แต่ควรสลับด้วยประโยคบอกเล่า แทนคำพูดของลูกเยอะ ๆ

ตอนไม่มีเป้าหมาย อาจจะเปลี่ยนเป็นเกมส์ ใครถึงตู้เย็นก่อน

แต่ถ้าดูแล้วอันตราย ยุ่งยาก มีเกมส์อื่นเล่นเยอะแล้ว

แนะนำให้หาอุปกรณ์ล๊อคตู้เย็น หาซื้อได้ที่แผนกของใช้เด็กเล็ก ห้างสรรพสินค้าใหญ่ ๆ ค่ะ