จากวันนั้น ถึงวันนี้ กับฟลอร์ไทม์ รบกวนขอคำแนะนำด้วยอีกคนคะ

[RosePuk]

สวัสดีคะ

ดิฉันเป็น ผปค. ของ เด็กชายอายุ 4.5 ขวบ ชื่อ "พอ" เป็นเด็กพัฒนาการช้ารอบด้าน (global delay) เอะใจตอนอายุ 6 เดือน เพิ่งคว่ำ ชอบเอามือประสานกันตรงหน้าอก จึงเริ่มเข้าสู่กระบวนการตรวจ เช็ค หาสาเหตุ และกระตุ้นพัฒนาการเรื่อยมาค่ะ แรกๆ ก็เน้นฝึกบวกกับหาสาเหตุแบบเป็นบ้าเป็นหลัง แต่หลังๆ มา ก็ช่างเถอะ หาบ้างไม่หาบ้าง เน้นฝึกกระตุ้น ดีกว่า .. หลังจากฝึกโน่นนี่ น้องก็ดีขึ้นอย่างช้าๆ เป็นลำดับ ก็เอาหล่ะ เขาพัฒนาการช้านี่นะ เขาก็ทำได้แต่ช้าหน่อย ก็ฝึกไป อดทนรอเท่านั้น

กลางวันมีคุณตา คุณยายเลี้ยงหลัง พ่อแม่ก็ต่อช่วงเย็น และ ส. –อา เต็มๆ ยามอยู่กับตา ยาย ก็ไม่ค่อยปล่อยให้ทำอะไรเอง ยังใส่แพมเพิสอยู่ แม่คนเดียวที่พยายามจะฝึกให้เลิก แต่ก็ต้องพยายามประนีประนอม ณ จุดนี้ เพราะเขาก็อุตส่าห์ช่วยเลี้ยง ไปงัดข้อ เดี๋ยวน้อยใจจะแย่

ที่บ้านไม่มีเด็กวัยเดียวกัน ไม่ให้ดูทีวี อะไรที่พอชอบแล้วกระตุ้นให้หลุดในโลกคนเดียว เราพยายามเลี่ยงและดึงกลับ เช่น ชอบมองเหม่อ ชอบของเล่นที่มีไฟ แวบๆ
พอเล่นของเล่นไม่ค่อยเป็น เล่นกับคนอื่นไม่เป็นแต่สนใจเด็กอื่น เวลาอยากไปหาเขาจะดุ่ยๆ เข้าไป จับแขน จับหน้าตาเลย เด็กอื่นตกใจ เลยหนีไปหมด

พอชอบเล่นของเล่นที่เป็นของจริงๆ เช่น พัดลม ทีวี ชอบเคาะให้เกิดเสียง แต่จะเคาะเหมือนสื่อสาร ชอบรถของจริงๆ มาก ชอบเล่นรถตา ไปห้างหรือลานจอดรถ แวะดูและเคาะทุกสองคันเลยทีเดียว

กล้ามเนื้อ
พอคลานได้ตอน เกือบขวบ .. เดินได้เกือบสองขวบ ตอนนี้เดินได้แต่ท่ายังไม่สวย
สื่อสาร
ตอนนี้สี่ขวบยังพูดไม่ได้ดี แต่พูดเป็นคำๆ ได้ แต่ไม่ชัดนัก คำที่สื่อสารได้ตรง เช่น หม่ำ พ่อ แม่ ตา ไป เป็นต้น และฟังคำสั่งได้ เช่น ไปอาบน้ำ ถอดเสื้อ เอาอันนี้ไปใส่ตระกร้า เอาอันนี้ไปทิ้งขยะ หยิบไม้กวาด เปิด ปิดน้ำ เป็นต้น แต่ทว่า.. รูปปากก็ยังไม่เป๊ะ (แต่ก็พอใจในระดับหนึ่ง) อาศัยเอาความหมายเอา ที่ว่ารูปปากไม่สวยนัก ก็เช่น อยากกินอะไร เขาจะบอกว่า หม่ำๆ แต่แทนที่จะใช้ริมฝีปากประกบกัน เขาใช้ฟันบนประกบกับริมฝีปากล่าง คำว่าแม่ ก็ทำรูปปากคล้ายกัน

เวลาจะบอกว่าชอบหรือไม่ชอบอะไรใช้การสื่อสารด้วยการร้อง แต่ร้อง อื้ดๆ ไม่ร้องแงๆ เหมือนจะบอกว่าไม่เอานะ ไม่ชอบ กำลังโมโหนะ ซึ่งตอนนั้น เราก็ไม่รู้จะแก้สถานการณ์อย่างไร ได้แต่หยิบยื่นสิ่งที่เขาต้องการให้เพียงเพื่อให้หยุดร้อง

พอไม่กรีดร้อง ไม่ทำร้ายตัวเองและคนอื่น

ช่วยเหลือตัวเอง
เรื่องกิน .. พอเป็นเด็กกินเก่ง กินทุกอย่าง ผัก ผักที่ว่าขมอย่างมะระ พอไม่ยั้น ผลไม้ ข้าว ขนม นม ทานได้ ชนิดที่แม่สงสัยว่าพอมีปุ่มรับรสที่ลิ้นไหม แต่เคยลองบีบมะนาวสดๆ แตะที่ลิ้น ก็ทำหน้าหยี นี่นา

พอตักข้าวทานเองได้ด้วยมือขวา แต่ไม่จับซ้อม กินน้ำจากหลอด ยกแก้ดื่มได้ บางทีลองให้กระดกกินจากขวด ก็กินได้ไม่หก แต่ระวังเรื่องน้ำเทเข้าจมูก ..

จวบจนเมื่อ ธ.ค. 56 เราเข้าสู่ฟลอร์ไทม์แบบจริงจัง หลังจากหาอ่าน หาดูตามเน็ต
เราได้พบคุณครู คุณครูน่ารัก ครูคุยไป ประเมินไป เล่นไป นี่เป็นครั้งแรกที่พอเข้าฝึกแล้วไม่มีอาการร้อง ครูจีบพอได้ไม่ยาก พอมีหายใจแรง ใจเต้น คงกลัวครู แต่หน้าก็เฉยๆ พ่อเขาจับเสียงหายใจได้ และพอจะนัวเนียอยู่กับพ่อตลอด ครูค่อยๆ เข้า แต่ก็ยังไกลอยู่มาก แต่ 1 ชม. ที่อยู่ก็อยู่ได้นาน จนเกือบๆ ท้าย ชม. ที่เริ่มมีอาการงุ๊งงิ๊ง ร้องอื๊ดๆ และพยายามเปิดประตู จะกลับ

โดยสรุปวันแรก .. ครูสอนเทคนิควิธีการเล่นกับลูก แล้วเรากลับเอาไปใช้ที่บ้าน
-พอเล่นของเล่น แม่ก็ค่อยทำเสียงนำ ติ๊ดๆๆ แล้วเอื้อมมือไปจับของเล่น พอก็แย่งแบบเบาๆ ของเล่นก็ยังไม่หลุดจากมือแม่ ครั้งที่สอง แม่จึงยอมปล่อย
-พอเล่นเครื่องบินที่มีไฟ แม่เอาผ้าไปคลุม .. พอรีบหยิบผ้าออกทันที เล่นแบบนี้ 2-3 ครั้ง
-พอเล่นเครื่องบินที่มีไฟ แม่เรียกพอดูแล้วบอกว่า “แม่เอาใส่ไว้ในนี้นะ (ถุงแพมเพิสใหญ่ๆ )” แล้ววางไว้ แม่รอดูว่าพอจะทำอย่างไร พอพยายามจะเอาออกจากถุง แต่ก็งกเงิ่นเต็มที เห็นเขาพยายามพักหนึ่ง จึงบอกว่า “มาๆ แม่ช่วยนะ” แล้ว ก็ช่วยเขาคลายปากถุง แล้วให้เขาพยายามหยิบออกเอง ซึ่งใช้เวลาประมาณ ครึ่งถึง 1 นาที จึงหยิบออกมาสำเร็จ

เรากลับไปพบครูอีกครั้ง พอเดินเข้าหน้าประตูคลินิกกระตุ้นแบบไม่ร้อง แต่พอเห็นประตูห้องครู มีเสียง อี๊ๆ เหมือนบอกว่า ไม่เข้า .. แต่ตอนนั้น ไม่รู้ว่าจะบอกเขายังไง
วันนี้ครูสอนเรื่องการบอกอารมณ์ลูกให้ลูกรับรู้ เวลาเขาร้องบอก เช่น อี๊ๆ ก็บอกอารมณ์เขา และสิ่งที่เขาต้องการ และเริ่ม ยื้อ แล้วเรากลับเอาไปใช้ที่บ้าน

-เรื่องอี๊ๆ แล้วบอกอารมณ์เขานี้ เราเห็นผลกับเรื่องการกิน เช่น ถึงเวลากินข้าวเย็น เขาปรี่ไปที่เก้าอี้กินข้าวประจำตำแหน่ง ร้องอี๊ๆ แม่บอกว่า “อ๋อ พอจะนั่ง พอจะกินข้าว” หรือมีขนม เขาเดินมา ส่งสายตา เราก็จะบอกว่า "อ๋อ อยากได้ ๆ "
-หรือเวลาที่ต้องเข้าไปฝึกที่ไหนสักแห่ง แล้วเขาจำได้ เขาจะร้อง เราก็จะบอกว่า “อ๋อ พอไม่อยากเรียนเนอะ” “เอออๆ .. ไม่อยากเรียน” “ พอไม่อยากเรียน เรียนแป๊บนึงนะ เดี๋ยวกลับบ้านกัน” พูดแบบนี้ซ้ำๆ เขาก็ยังร้องอยู่ แต่รู้สึกว่าเขาเบาลง
-ของเล่นอะไรที่เขาชอบ เช่นเล่นขับรถตา แล้วเขาเล่นคนเดียว ครูก็ให้เราแทรกตัวเข้าไป โดยแม่ก็เริ่มด้วย พอชอบปีนรถตาไปขับรถ แม่ก็ยืนบังอยู่ตรงประตู ไม่ให้เขาขึ้น แถมทำหน้าตาเย้ยหยัน ปนขำๆ ปากแบะ เขาก็ไม่โกรธ ก็อยากเล่นเต็มที่ ดูซิ่ว่าจะทำอย่างไร ผลคือเขาก็ค่อยๆ แซกซึม ไม่จู่โจม ด้วยการป้วนเปี้ยนๆ ก่อน เดินไปๆ มา แล้วค่อยๆ เบียดแม่ จนปีนขึ้นรถตาได้ เขาดีใจ
-เสต็ปของเขาเวลาขึ้นไปได้ ต่อมาเขาจะเปิดเพลงในรถเสียงดัง แม่ก็หรี่ แล้วบอกว่า “เบาๆ ” เขาก็เอื้อมมือไปเร่งเสี่ยง แม่ก็หรี่อีก ทำซ้ำสามรอบ เขาแก้ปัญหาแบบเดิมสามรอบ
-เขาเล่นเกียร์ แม่ก็เอามือบังเกียร์ เขาแกะมือออก จะเล่นอีก ก็เอามือบังอีก แต่ทีนี้ แม่ตั้งใจว่าจะไม่ยอมเอามือออก ตั้งใจว่าจะให้แงะทีละนิ้ว ทำเสียงกันไปแกล้งกันไปเขาก็แงะทีละนิ้ว จนครบ ถึงได้เอามือออก
-พอเขาจะลงจากรถ เขาพยายามเปิดประตู แต่แม่ก็นั่งบังตรงประตู ทำให้เขาเปิดประตูไม่ได้ หลายรอบเขาก็ยังเปิดไม่ได้ แม่จึงค่อยๆ ยอม (ยอมบ้าง)
ที่บ้านมีห้องว่าอยู่ห้องหนึ่ง ในนั้นมีเครื่องเสียงที่พอชอบให้พ่อเปิดเพลง และมีม้ายางไว้ขี่ ดึ๋งๆ เราพบว่า พอจะสนุกและอารมณ์ดีเมื่อเล่นแบบมีเสียง พอต้องสนุกแบบมันส์หยด มีซาวด์ เราก็เล่นแบบสนุก ร้องเพลง เฮๆๆ เขาก็เล่นได้นานขึ้น ในห้องนี้ ที่แต่ก่อนเข้ามาก็เล่นแบบแกร็นๆ
มีอยู่วันหนึ่ง พ่อของพอเล่าให้ฟังว่า พ่อเขากลับมาบ้าน ทักทายฟัดหอมกันสักพัก ก็พากันไปเล่นที่ห้องข้างบนนั้น ส่วนอีกวัน หลังจากทักทาย พอดึงมือพ่อ ให้พาไปยังห้องที่เขาต้องการ พ่อเขาดีใจเชียวคะ
-เข้าไปในห้อง เขาบอกว่า “เปิดๆ” (ให้เปิดเครื่องเสียง เปิดเพลง) พ่อก็ถามซ้ำสองรอบ จึงเปิดให้
-ช่วงรอเครื่องวอร์ม ค่อนข้างนาน เขาจะมีอารมณ์แบบว่า รอนานแล้ว เปิดเสียที เราก็บอกอารมณ์เขาว่า “อืม เปิดแล้ว รอแป๊บนึง” แต่ก็ยังบ่นด้วยสีหน้า (หันมามอง) และเสียงอี๊ดๆ (ทำไมนาน เสียงไม่มาเสียที)
-พอเปิดได้เขาดีใจ แล้วพยายามให้เขาหันมาสนใจขี่ม้ายางดึ๋ง พอขี่ได้ ประกอบกับมีเพลงที่ชอบ ขี่ได้นานเชียว พอเบื่อมาก็เดินมาที่วอลลุ่ม มะเร่งเสียง พอมาเร่งอยู่หลายรอบ แม่เลยแกล้งหรี่เสียง แล้วแม่เอาตัวบังปุ่มวอลลุ่มไว้ พอก็เบียดมือมา เอื้อมมือมาเปิดเสียงให้ดังขึ้น ทำซ้ำ สองถึงสามรอบ

แล้วงานก็เข้า
-พ่อเขากลับมาบ้านเร็วก็พาฝึก จัดหนักจนลืมเล่นสนุก ทีนี้ พอรู้แกว ไม่สนุกเสียแล้ว เลยไม่ฝึก เรามารู้ทีหลังว่า “พ่อหายไป” และต้องกู้กลับมา
-แม่เป็นคนคิดเยอะ สนุกได้ไม่นาน
-ตอนนี้คิดว่าจะต้องเริ่มจด บันทึก ประเมิน บ้างกันลืม กันสับสน ค่ะ

รบกวน อ. ชี้แนะ หรือทุกท่าน ร่วมแชร์ด้วย ค่ะ

และมาถึงตอนนี้ ก.พ. 57 ส่งฝึก SI และ มี.ค. 57 ฝึกพูดต่อค่ะ

ขอบคุณค่ะ

[กิ่งแก้ว]

ตอนที่แกล้งงง แกล้งขวาง อย่าลืมอารมณ์สนุก และเวลาเขาเบียดสำเร็จ อย่าลืมกระเด็นให้เขาสะใจ กับร่วมยินดีในความสำเร็จของเขานะคะ

[RosePuk]

ขอบคุณคำแนะนำอาจารย์ค่ะ และจะไปเพิ่มอารมณ์สนุกคะ รวมถึงคุณแม่จะไปฝึกกระเด็นด้วยคะ

แล้วคุณแม่จะรีบมาอัพเดทและขอคำแนะนำ อ. อีกครั้งเรื่องฝึก SI และ ฝึกพูดด้วยฟลอร์ไทม์ คะ

[RosePuk]

เรียนอ. กิ่งแก้ว

คุณแม่กลับไปพลิกตำราและ list กิจกรรมการฝึก ซึ่งการทำโปรแกรมนั้นให้ผลดีมากคะ คือเราจะทราบว่า ณ ปัจจุบัน เรากำลังฝึกอะไร

SI 15 นาที
พูด 15 นาที
Floortime (FT ) 15 นาที
ในหนังสือให้ได้วันละ 5-8 รอบ

มือใหม่ทำได้อย่างมาก 3 รอบค่ะ แต่ละหมวดแตกกิจกรรมโดยนำตัวอย่างมาจากใน หนังสือค่ะ
แต่ก่อนเล่นเรื่อยเปื่อย ไม่มีโปรแกรมรู้สึกว่า กว่าจะหมดรอบช่างไม่สนุกเอาเสียเลย แต่พอมีโปรแกรมแล้วเวลาก็ผ่านไปรวดเร็ว ให้ผลทางจิตใจที่ดีค่ะว่าช่างเป็นเวลาคุณภาพ (แอบยิ้มกริ่ม)

แต่สงสัยว่า เราจำเป็นต้องเรียงลำดับตามนั้นไหมคะ เราสามารถฝึกพูดก่อน หรือ FT ก่อน ฯ ได้หรือไม่คะอาจารย์

ขอบคุณค่ะ

[กิ่งแก้ว]

ไม่ต้อง (ไม่ควร) จัดให้เป็นตารางที่เคร่งครัดหรอกค่ะ

เมื่อไรเป็นความต้องการของเด็ก ก็ floortime 1 ชุด

เมื่อไรว่าง และคุณแม่เตรียมแผนอะไรไว้ (ความต้องการของผู้ใหญ่) ก็เอามาจัดฉากการฝึก 1 รอบ

คอยนับให้สมดุลกันก็พอค่ะ

ขาด ๆ เกิน ๆ บ้างก็ได้ค่ะ วันนี้ลืม มีการเอียงข้าง พรุ่งนี้ใช้คืนก็ได้ค่ะ

เกร็งมาก เดี๋ยวงานกร่อย

[RosePuk]

ขอบคุณ อ. ค่ะ

[RosePuk]

วันนี้ แม่ตั้งกรอบว่าเน้นการพูด เน้นรอบการบอกความต้องการ

1)..ลูกอยากเล่นโมบายที่แขวนอยู่บนขื่อ แม่แกล้งไปตบๆ เขย่าๆ แล้วทำท่าทางสนุกแกมๆเชื้อชวนเพิ่ม
..ลูกบอกความต้องการว่า "อู้(อุ้ม)"
..แม่ตอบสนองว่า "อ๋อ อุ้มๆ เนอะ"
แล้วทำเป็นอุ้ม แต่แกล้งยังอุ้มเขาไม่สูง อุ้มแค่ให้พอเท้าลอยจากพื้นเล็กน้อย แล้ววางเขาลง แอบสังเกตว่าน่าจะชอบที่แกล้งอุ้มไม่ขึ้น เพราะไม่มีท่าทางหรืออารมณ์หงุดหงิด และเขาแอบยิ้มเล็กน้อย
..แม่ทำสีหน้ากับน้ำเสียงแล้วพูดกับเขาว่า "โอ้โหตัวหนัก ยกไม่ขึ้นน่ะ"
แต่เขาก็ยังยืนยันความต้องการเดิมคือจะให้อุ้มเล่นโมบายนั้น ด้วยคำว่า "อู้(อุ้ม)"
..แม่ก็ยังคงทำหน้ากับน้ำเสียงแล้วพูดกับเขาว่า "โอ้โหตัวหนัก ยกไม่ขึ้น" เขายืนยัน และบอกให้อุ้มได้ประมาณ 5 ครั้ง ทีเดียว (แต่ไม่มีภาษากาย) แม่จึงยอมอุ้มให้จับโมบาย เขาจับได้ก็ดีใจ เราก็ดีใจไปกับเขา

2)..เขาปีนขึ้นรถของตา นั่งเบาะคนขับ ทุกครั้งจะต้องเปิดวิทยุ เขาจะบอก "เปิดๆ" แม่ตอบสนอง "อื่ม เปิดวิทยุ ได้ๆ" แต่ก็แกล้งเปิดผิดปุ่มบ้าง กดผิดบ้าง เขายืนยันความต้องการให้เปิดได้ถึง 5 ครั้ง แต่ครั้งที่6 เขาคงหมดอารมณ์ เลยจะลงจากรถ แม่เห็นท่าไม่เล่นต่อแน่ เลยถามเพื่อยืนว่า "อ๋อ สรุปว่าจะไม่เปิดแล้วใช่ไหม" เขาพยักหน้าตอบ แม่ขอรีเช็คอีกทีว่าภาษากายกับสิ่งที่เขาบอก ตรงกันแน่หรือเปล่า
.."สรุปว่าจะไม่เปิดแล้วใช่ไหม" เขายืนยัน พยักหน้าว่าไม่เปิดแล้ว จะลง จึงสรุปบอกเขาว่า "ไม่เปิดแล้ว เข้าบ้านนะ" แล้วเขาก็ลงจากรถแล้วเข้าบ้าน (โพล้เพล้ และได้เวลาข้าวเย็นพอดี)

3) ..เขาอยากให้แม่อุ้มไปแตะแอร์ ด้วยคำว่า "อู้ๆ" เช่นเคย แม่แกล้งงง เพราะตั้งใจอยากเพิ่มรอบให้เขาพูดบอกความต้องการ เขายืนยันความต้องการด้วยคำว่าอุ้ม ถึง 5 ครั้ง และทั้ง 5 ครั้งนั้น มีภาษากายคือ การชูมือขึ้นให้อุ้มทุกครั้ง แม่จึงอุ้ม

4) ของแถม.. การเล่นสมมุติหรือเลียนแบบ??
(เท่าที่ทราบจากการอบรม และหนังสือ พัฒนาการ ลูกยังไม่น่าจะเล่นสมมุติได้ค่ะ ส่วนการเลียนแบบ เริ่มมีบ้างเล็กๆน้อยๆ หากไม่ยาก)

4.1 ..ตอนม้ือเย็น ทานข้าวกัน เขาตักข้าวทานเอง ..ข้างๆ ตัวแม่มีตุ๊กตาเป็ด วางอยู่ เขาตักข้าวเข้าปากแล้ววางช้อน แม่เผลอ ไม่รู้ตัวเองว่าคิดอะไรอยู่เหมือนกันค่ะ จึงได้เล่นไปแบบนั้น คือเล่นสมมุติตอนกินข้าว แม่หยิบช้อนทำเป็นป้อนข้าวเป็ด เขาก็ทำตามบ้าง ป้อนข้าวเป็ด

อารมณ์นั้น แม่แอบดีใจ โอ้ว! ลูกทำตาม หรือลูกเล่นสมมุติเนี่ย ยังไม่ทันได้คำตอบ แต่แม่ดีใจ เลยตบมือ ดีใจ ไชโย บอกว่าเก่งจัง ใจดีจัง ป้อนเป็ดด้วย

ข้าวคำต่อๆมา เขาก็ยังคงป้อนเป็ด ป้อนแม่ด้วย แม้มันจะป้อนช้อนเปล่า แม่เลยตามน้ำ ป้อนแม่แม่ก็กินซิ่ เคี้ยวแบบอร่อยเอร็ด อ้ำๆ ป้อนแม่ป้อนเป็ดอยู่ประมาณ 3 รอบ

4.2 ..แม่ชวนอาบน้ำ เขาจะเดินไปที่ห้องน้ำ แต่เดินผ่านทีวีก่อน เห็นรีโมท เขาหยิบรีโมททีวี มาเล่น แล้วถือติดมือไปหน้าห้องน้ำ ทำท่าจะเอารีโมทไปทิ้งที่อ้างล้างมือ
..แม่พากย์ว่า "อ้าว เอารีโมทไปด้วยหรอ เอาไปเล่นในน้ำไม่ได้นะ"

..แล้วแม่ก็อยากลองของ อยากดูว่าเขาพอที่จะเข้าใจคำสั่งที่ซับซ้อนขึ้นไหม หลังจากเข้าใจคำสั่งง่ายๆ มาประมาณ 1 ปี

.."เอารีโมทไปเก็บ แล้วค่อยไปหยิบกะละมังนะ" แล้วทิ้งไว้แป๊บนึง รอเขาประมวลผล ในใจแม่เดาว่า เขาคงไม่เข้าใจ คงทำไม่ได้

..แต่ว่าเขาทำได้ แบบบอกครั้งเดียวทำได้เลย แม่ดีใจตบมือให้ และชมเขา

..ก่อนเปิดประตูห้องน้ำ เขามีเซอร์ไพร้ส์หนึ่งชอต ปกติแล้วก่อนเข้าห้องน้ำ เขาไม่เคยคิดจะเปิดไฟ เพราะแม่เปิดให้บ้าง บอกให้เขาเปิดบัาง ไม่ได้จริงจังกับการฝึกเปิดไฟก่อนเข้าห้องน้ำ หลุดบ้าง

..แต่วันนี้ หลังจาก เอารีโมทเก็บที่ จะเดินไปหยิบกะละมัง ดันมีเปิดไฟเอง โดยไร้การพากย์ แน่ะ มันเหนือความคาดหมายค่ะ

รบกวน อ. และทุกๆท่าน แนะนะด้วยค่ะ ขอบคุณค่ะ

[กิ่งแก้ว]

หากต้องการทดสอบหรือพัฒนาการฟัง ก็ไม่ต้องแสดงท่าทางประกอบค่ะ

ตอนป้อนข้าวเป็ด ดิฉันเข้าใจว่าเป็นการเล่นสมมติขี้นต้นแล้วค่ะ

เด็กบางคนเขามีความสามารถแต่ละด้านไม่เท่ากัน บางครั้งด้านที่ไปไกลมันถูกบดบัง ต้องค่อย ๆ ค้นหาค่ะ

วันเสาร์ปลายเดือน มิย. ดิฉันจะแสดงคลิบเด็กที่ถูกวินิจฉัย global delay ที่พัฒนาการเล่นบทบาทสมมุติแบบใช้ท่าทางถึงพัฒนาการระดับ 7 ทั้ง ๆ ที่เวลาพูด แทบฟังไม่รู้เรื่องเลยค่ะ

ถ้ามีเวลา ก็เชิญมาร่วมกิจกรรมค่ะ

[RosePuk]

อรุณสวัสดิ์ คะ อ.
ขอบคุณค่ะ
หากเช่นนั้น เราสามารถเล่นสมมุติ กับเข้าได้ต่อเลย ใช่ไหมค่ะ อ. แม้ว่าเขาจะแค่ฟลอร์ไทม์ขั้น 1-2
อาจเล่นเบาๆ แบบนี้นั่นแหละ เพราะเพิ่งมา

แม่กับพ่อ (แฟน) ไปอบรมทุกนัดค่ะ ที่จะนำเทคนิคมาฝึกค่ะ ครั้งต่อไปก็คงไม่พลาดค่ะ อ.

ขอบคุณ อ.

[กิ่งแก้ว]

ที่เล่ามาเป็น 3-4 ค่ะ

อยากรู้ว่าเล่นสมมุติได้ไหม ก็ลองเล่นดูค่ะ เรื่องราวในชีวิตประจำวันของเค้านั่นแหล่ะคะ กินข้าว อาบน้ำ เข้านอน

เด็กที่ไม่ใช่ออทิสติก ไม่ต้องค้างที่ 1-2 นานหรอกค่ะ คอยเอามาแทรกตอนทำ 3-4-5 ได้ค่ะ