เรียนถามเรืองการแยกเรื่องจริงกับเรื่องสมมุติค่ะ

[แม่น้องเจ๋ง]

เรียนถามอาจารย์หมอค่ะ

น้องก๊วยเจ๋งปัจจุบันอายุ 4 ขวบ 8 เดือนค่ะ มีระดับพัฒนาการอยู่ในระดับ 5 ค่ะ

เรียนถามเรื่องการเล่มสมมุติค่ะ เมื่อวานน้องไปฝึกกับคุณครูที่ ร.พ.จิตเวชค่ะ เล่นสมมุติกับคุณครูเรื่องขึ้นรถไฟ

โดยใช้รถไฟลากที่เป็นไม้แล้วมีบล็อคไม่ไว้ต่อเป็นรถไฟค่ะ น้องสมมติบล็อครูปร่างต่าง ๆ เป็นคนขึ้นรถไฟค่ะ

คุณครูก็ช่วยสร้างอุปสรรคโดยการจับบล็อคออกมาแล้วบอกว่าคนนี้ไปขึ้นรถไฟไม่ทันทำไงดี ซื้อตั๋วรถทำไงดี

จ่ายเงินทอนเงิน หาที่นั่งบนรถไฟ ตรงนี้มีคนนั่งแล้วที่นั่งเต็ม (คือหยอดบล็อคลงไปไม่ได้น่ะค่ะ) น้องก็เล่นสนุก

ตัวน้องสมมุติตัวเองเป็นคนขับรถไฟค่ะ แต่พอจะกลับบ้านต้องเลิกเล่น คุณแม่จึงถามน้องว่าตกลงน้องเล่นขึ้นรถไฟจริงหรือเล่นสมมุติ

แล้วบล็อคเนี่ย (แม่ชี้) ใช่คนจริงมั๊ย น้องก็ตอบว่าขึ้นรถไฟจริงค่ะ บล็อคเนี่ยก็คือคน คุณแม่ต้องถามหลายครั้งมาก คือเหมือนน้องยังอยู่ในอารมณ์

อินกับเรื่องที่เล่นอยู่ค่ะ จนคุณแม่ต้องสะกิดแขนแล้วถามซ้ำอยู่หลายครั้ง ถึงกับต้องให้ตัวเลือกว่า เนี่ยคือคนหรือบล็อคไม้ค่ะ

เรียนถามคุณหมอว่าที่คุณแม่ทำอยู่เป็นการช่วยน้องแยกเรื่องจริงกับเรื่องสมมุติได้มั๊ยคะ น้องจะชอบรถไฟมากค่ะ

อยู่บ้านก็เล่นรถไฟ เสาร์ - อาทิตย์ก็รบเร้าให้คุณพ่อพาไปขึ้นรถไฟที่สถานีจริงคือไป - กลับระหว่างสถานีค่ะ จังหวัดที่อยู่มีสถานีรถไฟใกล้ ๆ กันค่ะ

ก็ต้องพาไปบ่อย ๆ ค่ะ

[กิ่งแก้ว]

ทำอย่างที่ทำก็ไม่ผิดถ้าคุณแม่เองไม่กลัวและไม่คาดหวังว่าเขาจะต้องแยกได้

ท่าที่ควรเป็นการแซวเล่น

แต่จะดีกว่าถ้าให้เขาเอะใจในคำตอบของตัวเอง เช่น พอเขาบอกว่าจริง ก็ขึ้นไปนั่ง แล้วถามว่าทำไมมันไม่วิ่งจริง

ทำไมคันที่พ่อพาไป มันวิ่งได้

ขบวนไหนจริงกัยแน่ อยากนั่งคันไหน

เป็นต้น

อย่าลืมว่าด้วยระบบที่ขัดข้องของน้องเจ๋ง

กว่าจะเข้าจินตนาการ..ก็ยาก

เข้าแล้ว...ก็ออกยากนะคะ

ธรรมชาติของเขาเป็นอย่างนี้

คนใกล้ชิดต้องช่วยค่ะ

แต่ต้องช่วยแบบใจนิ่ง ๆ

[แม่น้องเจ๋ง]

เรียนถามคุณหมอเรื่องการเรียนและระบบ SI ค่ะ

ปัจจุบันน้องก๊วยเจ๋งอายุ 4 ขวบ 8 เดือนค่ะ เรียนอยู่โรงเรียนอนุบาลเล็ก ๆ ที่มีถึงแค่ระดับชั้นอนุบาลปีที่ 3

เข้าเรียนในระดับอนุบาล 1 ปัจจุบันเรียนอยู่ระดับชั้นอนุบาล 2 ค่ะ

ได้สอบถามเกี่ยวกับชีวิตในโรงเรียนและการเรียนในห้องเรียน จึงขอเรียนปรึกษาคุณหมอค่ะ

เกี่ยวกับการเรียนคุณครูเล่าว่าเรียนได้ในระดับปานกลางมี ปัญหาเรื่องกล้ามเนื้อมือ เวลาฟังครูเหมือนฟังบ้างไม่ฟังบ้างแต่ถามก็ตอบได้

แต่คุณครูจะบอกว่าเป็นห่วงน้องก๊วยเจ๋งเรื่องชีวิต (คุณครูใช้คำนี้ค่ะ) คุณแม่ก็ถามว่าเป็นยังไงคะ

คุณครูก็ตอบว่าเค้าจะเชื่องช้า ต้องกระตุ้น ยกตัวอย่างเช่น คุณครูสั่งงานให้เขียน เมื่อเด็กคนอื่น ๆ เขียนเสร็จ

ก็จะมารุมล้อมเรียกคุณครูขาหนูขอส่งค่ะ แต่น้องก๊วยเจ๋งไม่เคยไปขอส่งงาน คุณครูต้องถามตลอดว่าเสร็จหรือยัง

คือน้องทำงานแต่ไม่นำไปส่งค่ะ คุณครูก็พยายามบอกว่าถ้างานเสร็จก็มาส่งครูได้เลย แล้วคุณครูก็ยกตัวอย่าง

อีกหนึ่งเรื่องที่คุณครูเป็นห่วงน้อง เช่นเด็กวัยเดียวกันห้องเดียวกันจะเริ่มรู้สึกรังเกียจสิ่งที่สกปรกคือน้ำมูกขี้มูก

ถ้าเด็กคนอื่นมีน้ำมูกเขาจะขอคุณครูว่าคุณครูคะหนูขอไปสั่งน้ำมูกในห้องน้ำค่ะและจะรู้สึกรังเกียจ

ไม่อยากเล่นกับคนที่มีขี้มูกค่ะ แต่น้องก๊วยเจ๋งจะไม่รู้สึกอะไรเขาจะผูกผ้าอ้อมเหมือนเด็กเล็ก ไม่รู้จักไปสั่งน้ำมูก

และไม่รู้ว่าเพื่อนรังเกียจ คุณครูบอกว่าเขารู้จักเพื่อนทุกคน เล่นกับเพื่อนได้ เวลาไปกับคุณแม่และเจอเพื่อนน้องนอกโรงเรียน

น้องก็จะเข้าไปทักนะคะ น้องมีน้ำหนักประมาณ 34 กิโลกรัมค่ะ เรียนถามคุณหมอว่าน้องมีปัญหา SI ที่เฉื่อยหรือไวคะ

[กิ่งแก้ว]

ข้อมูลที่ให้มาไม่ช่วยในการบอกความไวความเฉื่อยค่ะ

เข้าใจว่าคุณแม่เข้าวงการฟลอร์ไทม์มานานพอสมควรแล้ว

แต่ไม่ได้ศึกษาอย่างละเอียด และน่าจะหยุดเรียนรู้ก่อนถึงเป้าหมาย คือลูกอยู่ในหมู่เด็กวัยเดียวกันได้กลมกลืน

หากศึกษาละเอียด ก็จะพบว่าเรามีแนวทางการฝึกกึ่งเป็นระบบ เพื่อแก้ความบกพร่องทางกายไว้ให้แล้วนะคะ

จะใช้ประโยชน์จาก dir/ฟลอร์ไทม์นั้นไม่ยาก

แต่ถ้าต้องการเก็บงานให้เนี้ยบ ต้องเรียนรู้มากกว่านี้ค่ะ

เริ่มด้วย DVD ประสานเสริมกิจกรรมระหว่างวันนะคะ