www.floortimethailand.com

ถ้าพิจารณาตามที่เล่ามา ภาพรวมของซานต้า คือเด็กที่ระบบรับรู้โดยรวมเฉื่อยกว่าปกติ เขาชอบที่จะเล่นมันส์ ๆ ชอบเคลื่อนไหว ชอบสัมผัส แต่น่าจะมีบางเรื่องไวกว่าปกติ อย่างเรื่องเสียง

ในเรื่องการฟัง ซานต้าน่าจะมีปัญหาในการฟังข้อความที่ยาว ๆ

และมีปัญหาในการวางแผนสั่งการกล้ามเนื้อ

ส่วนปัญหาเรื่องมิติสัมพันธ์ น่าจะมีบ้าง แต่ไม่มากนัก

อย่างที่เคยบอก ว่าคนใกล้ชิดของซานต้ามีจริต ที่ไม่สอดคล้องกับซานต้า เลยไม่ค่อยส่งเสริมพัฒนาการของซานต้าเท่าไร

สาเหตุที่ดิฉันแนะนำให้อ่านหนังสือ เรื่อง "อย่างไรเรียกว่าเรียน" ก่อน เพื่อให้คุณเข้าใจตัวเองและสามีก่อน เพื่อจะได้ยอมรับอะไรได้มากขึ้น

ดิฉันเดาว่าพ่อของซานต้า ระบบรับรู้ค่อนข้างเฉื่อย ถ้าเหตุการณ์ขอบข้างไม่เอะอะ วุ่นว่าย ประมาณไฟไหม้ ขโมยขึ้นบ้าน "ระบบ" ของเขาจะไม่ค่อยฟังก์ชั่น

และน่าจะไม่ชอบออกกำลังกาย และมีกิจกรรมแบบมีโลกส่วนตัวสูง

และถ้าเดาไม่ผิด คิดว่าเขาน่าจะมีปัญหาในการฟังอะไรที่ยาว ๆ ด้วย


ส่วนตัวคุณคิมหันต์ ไวความรู้สึกมาก โดยเฉพาะทางหู และ(ทางตา) เมื่อมีเสียงวุ่นวาย และ (ภาพที่วุ่นวาย) อารมณ์ของคุณจึงล้นได้ง่าย

จริง ๆ แล้วทักษะการฟังของคุณดีมาก แต่คุณก็ฟังคนอื่นได้ลำบาก เพราะคุณไวต่อเสียง ใครอธิบายด้วย "น้ำเสียง" ที่คุณไม่ชอบ คุณก็มักจะทนฟังไม่ไหว

คุณจึงเป็นนักอ่านชั้นดี จับอารมณ์และความรู้สึกของผู้เขียนได้ดี และแสวงหาความรู้โดยการอ่านอย่างมาก และนี่คือเหตุผลที่คุณเลือกการมีสังคมทางอินเตอร์เน็ต

และอย่างที่เขียนในหนังสือ ความโดดเด่นด้านการฟัง หมายถึงความอ่อนด้อย ด้านมิติสัมพันธ์ คือขาดทักษะการมองภาพรวม ทำให้ "หลง" ข้อมูลได้ง่าย

ที่ลองวิเคราะห์มาให้ดุ อาจจะไม่ถูกเสียทั้งหมด

แต่เป็นการเน้นย้ำ ให้คุณคิมหันต์เข้าใจว่า คนเรานั้นแตกต่างกัน ซึ่งที่คุณคิดว่าว่าดีสำหรับคุณ เช่น การพูดอธิบายยาว ๆ นั้น อาจจะไม่เหมาะกับสามีหรือซานต้า และในทางตรงข้าม เวลาคุณอยากได้ข้อมูล คุณก็อาจจะอยากได้คำอธิบายยาว ๆ จากสามี ซึ่งไม่ถนัดพูดยาว ๆ อย่างนี้เป็นต้น

ทีนี้มาถึงเรื่องของซานต้า อย่าเพิ่งหวังว่าเขาจะฟังนิทาน หรือ่าน (ดู) รูป ระบบของเขาเฉื่อย เขาต้องได้ลงมือทำอะไร เขาจึงจะสนใจ กิจกรรมการทำกับข้าว หรือขุดดิน จึงเหมาะกับเขา ระหว่างนั้น ควรหาโอกาสชวน "คุย" เพิ่มการโต้ตอบกันไปมา ด้วยวลีสั้น ๆ หากเน้นการบรรยาย จะเกิดเหตุการณ์ "เข้าหูซ้าย ออกหูขวา"

หลังกิจกรรมที่ได้ออกแรง จนเขา "อิ่ม" แล้ว อาจจะลองเขาเล่นเกม "หาของ" เพื่อตรวจสอบทักษะการมองของเขา

การอ่านระดับความสามารถของซานต้า ต้องดูสภาพแวดล้อมด้วย เขาอาจจะ "ตื่นตัว" ในสภาพที่วุ่นวาย มากกว่าสภาพที่เงียบ ๆ ก็ได้ ค่อย ๆ ดูไป เราอาจจะยังไม่เข้าใจเขาทั้งหมดในตอนนี้

ก็อปปี้ข้อมูลจากเวบบอร์ดเดิมมาอย่างย่อคะ เผื่อว่าเป็นฐานเดิมคะ

ตอนนี้ซานต้า 5ขวบแล้ว
มีพัฒนาการการพูดยังติดขัด ต้องไล่ซักถาม เพื่อให้เข้าใจสิ่งที่เขาต้องการสื่อ อยู่เหมือนเดิมคะ
มีความอยากได้ข้าวของมากมาย สนองมาให้ ก็ยัง ไม่พอ เห็นโฆษณา เห็นข้าวของในห้างสรรพสินค้าก็ยังต้องการซื้อๆ
ยังจู่ๆ พูดโพล่ง เรื่องโน่นนี่ เหมือนเดิม เมื่อยายกะแม่พูดกัน ก็จะแย่งพูดแทรก ตะโกนกลบเสียงคนอื่น เพื่อให้สนใจตัวเอง
ความสามารถในการช่วยเหลือตัวเองดี หาอาหารกินเองอย่างง่ายๆ ได้รู้แหล่งสต็อคอาหาร เก็บจาน ล้างจาน อาบน้ำ แต่งตัวเก็บเสื้อผ้า ผ้าเช็ดตัวไปแขวนได้ รู้จักเวลากลับมาจากโรงเรียนจะบอกว่ามีหรือไม่มีการบ้าน และถ้ามีก็หยิบมาทำจนเสร็จเอง ไม่ต้องเคี่ยวเข็ญ และถึงเปิดการ์ตูนทีวีดู จบรายการแล้วก็ปิดทีวีเองถอดปลั๊กแขวนคืนที่เรียบร้อยดี

เรื่องหาของก็ยังเป็นปัญหาเหมือนเคย วางทีิ้งไว้ หาไม่เจอโวยวาย บางทีก็ร้องไห้
ไม่รู้วัน ไม่รู้เวลา รู้แค่ปัจจุบัน อะไรที่ไม่ใช่ปัจจุบัน ก็จะพูดว่า เมื่อตอนซานต้าเด็กๆ เหรอ ก็ต้องพยายามพูดบอกกันไปคะ

คิมหลังจากหย่าร้าง แล้วอารมณ์ก็ไม่คงที่นัก ก็ต้องห่างๆ จากซานต้าในเวลาที่เราล้นจริงๆ

14กพ 55 คุณตา ก็เพิ่งเสียชีวิต ก็ต้องลางาน มาช่วยแม่จัดการศพ จัดการเรื่องงานศพ ซานต้าเองก็ไม่ไหวที่จะต้องไปวัด ทุกวันงาน เราก็ขอร้องกันให้ไปด้วยกัน เพราะทิ้งไว้ที่บ้านคนเดียวไม่ได้ แต่ต้องทิ้งคุณยาย (ยายทวดซานต้าคู่สมรสของคุณตาทวดที่เสียชีวิต) ป่วยช่วยตัวเองไม่ได้ ทำให้เครียดและเหนื่อยอย่างหนัก แต่ก็ต้องทำให้เรียบร้อย

หนังสือที่คิมอ่านตอนนี้คือหนังสือธรรมะ เพื่อให้เรียนรู้ความคิดตัวเอง ลดละความคิดฟุ้งซ่านต่างๆ ออกไป

เมื่อสภาพจิตใจของคุณคิมค่อย ๆ กลับสู่่ความสงบแล้ว

อยากจะแนะนำให้คุณคิมเอาหนังสือคู่มือมาดูตัวอย่างข้างท้าย เพื่อทำ check list ปัญหาของ santa และค่อย ๆ ช่วยเก็บรายละเอียดให้เขา

หากเก็บไม่หมด รูรั่ว รอยแหว่ง ในเรื่องระบบและพัฒนาการของ snata จะฟ้องออกมาเป็นปัญหาให้ตามแก้เรื่อยไปนะคะ

เอาใจช่วยค่ะ

มาเป็นกำลังใจให้ครับ


ให้ปรับใจตัวเราได้ไวๆ แล้วจะได้หันมาช่วยน้องซานต้าได้เต็มที่เช่นกันนะครับ

ซานต้า เริ่มมีพฤติกรรม พูดไม่จริง ป้ายความผิด ปิดบังสิ่งที่ทำไปคะ
เขากินข้าวโพดอยู่ แล้วกัดหกร่วง ยายบอกว่า อ้าว ข้าวโพดตกพื้นแล้ว ซานต้าบอกว่า ก๊วย (สุนัข) ทำ ซานต้าไม่ได้ทำ ยายบอกว่าก๊วย ไม่ได้อยู่ในบ้าน มีแต่ซานต้ากิน แล้วยายก็เห็นว่ามันตก ซานต้าโกหกยายไม่ชอบเด็กโกหก ยายไม่ได้ดุว่าอะไร ซานต้า แต่ถ้าทำหก ก็แค่เก็บไปทิ้ง
มื้อแรกไม่ยอมคะ อีกวันกินอีกหกอีก ยายก็ทักอีก ทีนี้ยอมเก็บไปทิ้งได้

เมื่อวานขี่จักรยาน ตามหลังตาที่วิ่งออกกำลังกายอยู่ แล้วตาหยุดวิ่ง ซานต้าเลยชน หน้ารถไปกระแทกตรงจุดเอ็นร้อยหวาย เป็นแผลถลอก ตาลงนั่งทรุดกับพื้น ร้องเลย เจ็บมาก ยายไปถามเกิดอะไรขึ้นใครเป็นอะไร ซานต้ารีบบอกว่า ไม่มีอะไร ไม่เป็นอะไร ยายไม่ต้องออกมาดูหรอก
แต่ยายก็ออกมาดู ยายบอกได้ยินเสียงตาร้องลั่นเลย ก็เลยพยุงกันนั่งดูบาดแผล เมื่อคืนยายเล่าให้คิมฟัง ก็เลยบอกซานต้าว่า ตาเป็นเบาหวาน ตาไม่สบายให้ตาเป็นแผลไม่ได้นะซานต้า ต้องบอกยายนะ ระวังตาไม่สบายด้วยนะซานต้า เค้าก็รับฟัง

ซานต้ายังหิวคนเล่นด้วยอยู่เหมือนเมื่อตอนเล็กๆ เมื่อวานน้าชายหยุด เค้าก็เกาะติด ไปช่วยซักผ้า เช็ดล้าง คิมกลับมาก็มาเล่าภูมิใจ คิมก็ชมซานต้า ใจดีจัง ช่วยน้าต่อทำงาน เหนื่อยไหม เขาก็ว่าไม่เหนื่อยหรอก คิมก็กอดคนเก่งหน่อยนะ ซานต้ายิ้มใหญ่เลย

ยายบอกว่า เล่นเตะบอลกันอยู่ แล้วน้าต่อไปแอบหลังต้นกล้วย (ผู้ชายสูง180 หนัก 120กก) ซานต้ามองหาไม่เห็น เริ่มเบะ จะร้องไห้ บอกน้าต่อหาย ยายน้าต่อหายไป ยายมองเห็นแล้วบอกซานต้าว่า น้าต่ออยู่ในบ้านนี่แหละ ซานต้ามองหาดีๆ เขาก็ไม่ยอมจะหา ตั้งท่าจะร้องไห้

วันเสาร์ก่อน พาไปเล่นของเล่นในโรงเรียน (ปิดเทอม) มีเด็กกลุ่มใหญ่ 7ขวบขึ้นไป ราวๆ เกือบสิบคน ซานต้าเดินตามไป เขาหาที่จะไปเล่นกัน ซานต้ามองแล้วเดินไปพูดว่า ไปเล่นบ้านเค้าไหม บ้านเค้ามีของเล่นเยอะแยะเลย พี่ๆ ไม่สน เลือกไปเล่นสนามโรงเรียน ซานต้าตามไปมองเขาเล่นกัน และเข้าไปเล่นกับเขาโดยตัวเอง เล่นเป็นสัตว์ประหลาดไปขู่แฮ่ๆ ใส่พี่ๆ เขา บางคนวิ่งเล่นด้วย บางคนก็ไม่ เล่นกันพักใหญ่ จนดูเค้าเข้ากันได้ดี เล่นสมมติกันไป

พอเค้าเฮโลวิ่งกันขึ้นตึกเรียนไป ซานต้าวิ่งตาม แล้วหาไม่เจอ กลับมาหาคิม เค้าก็เริ่มเบะ และร้องไห้ บอกว่าไม่มีเพื่อนแล้ว ไม่มีใครอยู่แล้วหายไปหมดเลย เราก็ช่วยกัน ซานต้าเค้าไปชั้นสองหรือเปล่า ก็ไปดู ซานต้าก็ไม่เจออีก คิมก็ว่า จะมืดแล้วพี่ๆ เค้าคงกลับบ้านกันแล้วหละ ซานต้าก็ปล่อยโฮๆ อีก คร่ำครวญ เหมือนคนอกหัก พูดซ้ำๆ ว่าไม่มีใครแล้ว ไม่มีเพื่อนแล้ว
คิมก็บอกว่าเหลือเด็กผู้หญิงอีกคนไง ซานต้าเล่นกะเค้าไหม ซานต้าไม่เล่น เด็กผู้หญิง เราก็ถามว่าเสียใจอะไร เค้าก็ต้องกลับบ้านกัน มันจะมืดแล้ว ซานต้าเองก็ต้องกลับบ้าน ไว้ พรุ่งนี้มาเล่นใหม่ เจอกันอีก ก็ค่อยเล่นกัน ซานต้าเค้าก็ไม่ฟัง คิมก็ถามแล้วจะเอาไง จะอยู่ที่โรงเรียนรอ หรือจะไปที่อื่น เผื่อมีเพื่อนคนอื่นอีก ซานต้าเค้าเลือกจะไปที่อื่น คิมก็ถามว่า ไปที่ไหน ซ้าย ขวา หรือจะไปบ้านยาย ซานต้าไม่กลับบ้านยาย เลือกจะเดินทางซ้าย เดินไปก็พร่ำบ่นไป ร้องไห้ ไม่มีเพื่อนแล้วๆ เดินไปจนคิมเห็นว่าจะถึงร้านขายของ ก็เลยถามว่า เหนื่อยไหม จะกินน้ำไหม ซานต้าเค้าก็ว่าจะกิน ก็ไป ให้ไปเลือก กินน้ำ แล้วน้ำตาก็เริ่มแห้ง ยิ้มได้

ก็ชวนกลับบ้าน ฝนลงเม็ดแล้ว เค้าก็กลับๆ พอกลับมาถึงบ้าน ยายก็ถามไปเล่นมาสนุกไหม ซานต้าก็บอกสนุกๆ แล้วพอเริ่มเล่าว่ามีพี่มาเล่น เหมือนนึกได้ พี่หายไปหมด ซานต้าไม่มีเพื่อนเล่น ก็เริ่มเศร้าอีก น้ำตาไหล หน้านิ่งๆ อีก

ของเล่น แม่ และยาย ไม่เพียงพอสำหรับซานต้า ซานต้าอยากได้เพื่อนๆ มากๆ กว่า
เล่าให้ฟังคะ ยังไม่สรุป ค่อยๆ ดูไป ถามๆกันไป หาทางเลือกทางออกกันไปคะ

ซานต้าเรียนรู้ด้วยการมองเห็น การจำตำแหน่ง ซานต้าใช้คอมพิวเตอร์ได้ดี ทั้งเม้าส์ และแบบแป้นคลึง
เปิดการ์ตูนดูเอง ใช้ KM player คิมก็สงสัยว่า ทำไมหาการ์ตูนดูเองได้ แบบที่วางหน้าจอ แบบ Ben10 ถามก็ได้ความว่า ดูว่ามี เลขสิบ บางตัวเป็นอักษร แบบ สเมิรฟ เขาก็เปิดดูเองได้ เราก็ลองย้ายตำแหน่ง folder จึงได้รู้ว่า ซานต้า เปิดสเมิรฟ ได้จากการจำตำแหน่ง folder

วันก่อน เปิด โดเรม่อน ดูได้ ก็งง เพราะ โดเรม่อน อยู่ใน ไดร์ฟ D และ sub folder movie และในนั้นก็มี folder เรียงอยู่หลายอัน คิมเดินไปหยิบของเลยไม่ทันเห็นว่า เขาดูโดเรม่อนได้ยังไง ไว้ต้องลองถามให้เขาทำให้ดูคะ

การให้ลองทำอะไร ซานต้าจะคิดเอง และตอบว่า ยากซานต้าทำไม่ได้ เราบอกว่าไม่ยากหรอก ซานต้าลองทำ แม่สอน เค้าก็จะไม่ยอมๆ
การให้กินอาหาร ก็เลือกอาหารมากขึ้น ทั้งที่เมื่อเล็ก จะตับ จะไส้ จะเลือด กินได้หมด
ตอนนี้เกี๊ยว ก็ไม่กิน บอกไม่กินหมู ไม่เอาเผ็ด เราก็บอกไม่เผ็ดไม่ได้ใส่พริก เค้าก็มอง แล้วเลือกกินแค่น้ำซุป
ก็ปลอบใจกันไป กับยาย บอกซานต้า 30กก แล้วตุนไว้เยอะแล้ว เค้ากินน้อยลง เลือกมากขึ้น ก็ถามๆ กันไป ทำไมไม่กิน ไม่หิว ไม่ชอบอย่างไร ก็ได้กิจกรรม
ตอนนี้ซานต้าสูง 120ซม หนัก 30+กก แล้วคะ สำหรับเด็ก 5ขวบ ใครก็นึกว่า โตกว่านี้แล้ว

เอาใช้คนอื่นให้ทำอะไรให้ ไปให้น้า ไปหยิบข้าวโพดในตู้เย็นให้กิน น้าต่อก็ทำให้ เพราะมันต้องหัก ซานต้าหักไม่ไหว แต่ระหว่างเดิน ก็มีเสียง ตะโกน เร็วๆ ซานต้าจะเอาข้าวโพด
น้าต่อเลยหยุด ยายบอกว่า พูดดีๆ และให้รู้จักรอ ซานต้าไม่ทำเอง ขอให้น้าต่อทำให้ ต้องพูดกับน้าต่อดีๆ ซานต้าก็ฟังและยอมพูดขอบคุณน้าต่อ

ตอนนี้เป็นปัญหาของเด็กอนุบาล คือเริ่มมี เฮ้ย มีเว้ย มีเดี๋ยวเตะ เลย ไมงี้ว่ะ ก็แจ้งครูไป ครูบอกว่า มักจะเกิดกับเด็กที่นั่งรถรับส่งนักเรียน แล้วมาพูดกับเด็กในชั้น ก็จำ พูดไม่เรียบร้อยกันไปตามๆ กัน ยายก็เลยบอกว่า เราก็ต้องบอกกันไปว่าอันนี้ไม่เพราะ พูดไม่เพราะไม่ให้พูด

ยายบอกเด็กกำลังจำ ต้องค่อยๆ สอนกันไป คิมยังสติแตกอยู่ เวลาซานต้า จู่ๆก็ถามอะไร เหมือนหลงเวลา หลงเหตุการณ์ ยายจะบอกว่า เด็กขนาดนี้ยังไม่รู้เวลา ยังไม่สามารถลำดับเรื่องได้ ต้องพูดซ้ำๆ ค่อยๆ บอกกันไป คิมไม่ต้องกลัวไป โทรไปหาเพื่อนสาว ลูกเค้าโตกว่าซานต้า 1ปี เค้าก็บอกว่าลูกเค้าก็เป็น ต้องค่อยๆ บอก เด็กยังหลงเวลา ลำดับเหตุการณ์ ไม่เป๊ะ เป็นปกติ

มีเรื่องต้องเรียนรู้อีกเยอะเลยคะ