www.floortimethailand.com

ตอนนีนี้ลูกชายอายุ 3ปี6เดือนแล้ว
เริ่มทำfloortime มา7เดือน (ตอน2ปี11เดือน)สิ่งที่คิดว่าเปลี่ยนไป...
อย่างแรกเลย สัมพันธภาพดีขึ้นมาก สนใจสิ่งต่างๆรอบตัวมากขึ้น
พัฒนาการตอนนี้อยู่ขั้น3-4
รู้สึกว่าใช้เวลานานไป ทำไมลูกดีขึ้นช้า
ทั้งๆที่เรามีเวลามากกว่าคนอื่นอีกหลายคน (แม่เค้าอยู่กับลูกเต็มเวลา)
ส่วนผมก้อหยุดงาน(ที่บ้านเป็นกงสี ปู่ย่าตายายเข้าใจ และพร้อมสนับสนุนทุกอย่าง)

ลองปรึกษากับแฟน ก้อคิดว่าเรา(พ่อแม่)เอง ก้อติดที่ขั้นนี้เหมือน
ภาษกายเราน้อย ตื้อ ยื้อไม่มี (อยากได้อะไร ทำให้หมด )
พอจะยี้อ ก้อดูเหมือนไปแกล้งซะงั้น(มันไม่เนียนอ่ะ) คือมันไม่มีไอเดียเลย
คือลูกชายจะชอบกินผลไม้(แอ้ปเปิ้ล องุ่น แตงโม ) แต่พอจะยื้อ ...
พอหยิบผิด เค้าก้อโวยวาย พอหยิบถูก แต่ไม่ให้ซักที ก้อโวยวายอีก
ไอ้แบบว่า เอานี้เหรอ เอาจริงมั้ย เอาแน่นะ ดูยังไง ก้อเหมือนแกล้ง
แต่ช่วงหลังเหมือนเค้ารู้ว่ายังไงก้อได้กิน ก้อเลยไม่ค่อยโวยวาย
แต่มองไม่ออกว่าจะยื้อยังไงให้ดูดีแบบไม่แกล้ง

คือช่วงก่อนหน้านี้ ประมาณเดือนนึง
จัดกิจกรรมกึ่งระบบให้เค้า(จัดเต็ม)
คือเค้าติดที่ตามากๆ (แต่จัดครบหมด)
รู้สึกว่าเค้าดีขึ้น นิ่งขึ้น
คือเมื่อก่อนเค้าจะกลัวนู่นนี่เยอะ แต่ตอนนี้ดีขึ้นมาก
อีกอย่างที่เปลี่ยนไปคือ ร่าเริงน้อยลง
อย่างเวลาไปสนามเด็กเล่น เค้าก้อเล่นนะ แต่สีหน้าจะนิ่งๆ
แล้วภาษาต่างดาวที่เคยจ้อ ก้อหายไปเลย
ก้อมานั่งคิดว่า เอ เราทำพลาดไปตรงไหนเนี่ย
น่าจะเป็นกิจกรรมกึ่งระบบที่มาเบียดบังเวลาfloortime
แล้วก้อไม่ค่อยได้เล่นสนุกเท่าไหร่
ช่วง2-3วันนี้ ก้อเลยเน้นเล่นสนุกอย่างเดียว (อย่างเดียวจริงๆ)
เหมือนความร่าเริงของเค้ากลับมา พูด(ต่างดาว)มากขึ้น(มากๆ)
ตอนนี้ก้อเลยเริ่มงง คือมันต้องสนุก(ก้อต้องทำ) ขั้น3-4 ก้อต้องทำ(แต่ไม่สนุก) ไอ้กึ่งระบบ นี่ยิ่งไม่สนุกใหญ่
แล้วจะจัดยังไงให้ลงตัว

วันนี้เล่นยื้อวิตามินซีกับลูก (โยนไปบนเตียง แล้วให้เค้าหา เขี่ยไปทางซ้ายที ขวาที)
มีฮิปโป(ของเล่น) อยู่ใกล้ๆ ก้อเอาใส่ปากฮิปโป
"อ้าว ฮิปโปกินไปแล้ว ทำไงดี"
เค้าก้อพยายาหยิบออกจากปากฮิปโป(ปากมันอ้าได้เล็กน้อย แล้วก้อมีร่องเล็กๆ )แต่จะหยิบยากหน่อย
ไม่รู้ทำอีท่าไหน วิตามินซีหลุดเข้าไปในร่องตรงปาก เข้าไปในตัวมันเลย
คราวนี้เอาออกไม่ได้ ลูกเริ่มร้องโวยวาย ทำไงดีล่ะ
1. หยิบเม็ดใหม่ แล้วมาเล่นต่อ(ก้ออันนั้นมันเอาออกมาไม่ได้แล้วแน่ๆนี่นา)
2. ให้ลูกพยายามต่อ(ซึ่งเอาออกมาไม่ได้แน่ๆ)
3. ทำงานอารมณ์
คิดว่าควรทำอย่างไหนดีครับ

สิ่งที่ดิฉันมักจะเตือนผู้ปกครองเสมอ คือ การดูแลให้ "พอดี" ระหว่างความสนุกกับการส่งเสริมพัฒนาการและฝึกทักษะ

ซึ่งคุณเองก็รู้สึกเอะใจ เมื่อภาพรวมของลูกไม่เป็นไปอย่างที่ควรจะเป็น และตั้งสมมุติฐานว่าโปรแกรมเกิดไม่สมดุล

ไม่สมดุล ก็แก้ให้สมดุล ผลที่ออกมาก็ชี้ว่าคุณแก้ให้ถูกทาง

ที่นี้ก็เกิดเกร็งว่าจะ "ผิด" อีก

ดิฉันไม่เคยโค้ชผู้ปกครองในลํกษณะชี้ถูกผิดของแต่ละโมเม้นต์

ในตัวเลือกทั้ง 3 แบบ ทำได้ทั้งสามแบบ สลับไปสลับมาก็ได้ ชีวิตคนก็แบบนี้ เวลาเจอปัญหา บางทีก็แก้ง่าย บางทีก็ยาก

คอยดูแลภาพรวมเอาไว้ค่ะ

แวะมาแชร์ประสบการณ์ เผื่อเป็นประโยชน์กับคุณพ่อนะคะ

1. ก่อนที่ดิฉันจะฝึกให้ลูกทำสิ่งที่ยากลำบาก ก็จะต้องมีการเล่นสนุกถึงเนื้อถึงตัวเอาให้มีหัวเราะเอิ๊กอ๊ากให้ได้ก่อน พอเค้าสนุก เอนโดรฟีน จะหลั่ง (อันนี้คิดเอง) เค้าจะอารมณ์ดีพอที่จะทนให้เราฝึกเค้าได้ค่ะ ถ้าเริ่มวันด้วยความเครียด วันนั้นทั้งวันอาจจะกร่อยได้ค่ะ

2. เรื่องยื้อ ดิฉันจะหลีกเลี่ยงการยื้อด้วยเรื่องกินค่ะ มันอาจจะเป็นเรื่องอ่อนไหวสำหรับเค้าได้ (ลูกดิฉันอาจจะมีเชื้อโมโหหิวมาจากพ่อเค้า) ลองหาเรื่องอื่นดูดีกว่าค่ะ เช่น เอาผลไม้ที่เค้าชอบใส่กล่องใสๆ เอาไปไว้บนตู้สูงๆ ที่เค้ามองเห็นได้ พอเค้าอยากกิน มาสื่อสารกับเรา เราก็จะกลายร่างจากผู้ขัดขวาง มาเป็นผู้ช่วยเค้าทันทีค่ะ ค่อยๆ ช่วยทีละนิดค่ะ เพราะงานนี้ต้องเอาอะไรมาต่อเพื่อจะหยิบ หยิบแล้วต้องช่วยกันเปิดกล่องอีก น่าจะได้หลายรอบอยู่ค่ะ วันหลังอาจจะเปลี่ยนเป็นของเล่นก็ได้ค่ะ

ลองดูนะคะ

ลูกดื้อแล้วค่ะ,,,,ควรดีใจใช่มั้ยคะ แต่คุณแม่หนักใจจัง
ก่อนหน้านี้ เค้าว่านอนสอนง่าย เชื่อฟังค่ะ
ควรทำไงต่อดี...

ควรดู DVD ซ้ำอีกสองสามรอบค่ะ

หากทำฟลอร์ไทม์ได้ดี และระบบเค้าไม่ขัดข้องมาก เค้าควรจะดื้อเป็นตั้งนานแล้วนะคะ

โอกาสมาถึงแล้ว อยากพัฒนาอะไร ก็ลงมือเถอะค่ะ

อย่าติดค้างอยู่ตรงนี้อีกเลย

หากทบทวนประวัติการทำฟลอร์ไทม์ของครอบครัวนี้

จะพบว่าตอนจะเริ่มเล่น ก็ติดขัด

เล่นเป็นแล้ว ก็ติดขัดที่แกล้งงง

แกล้งงงเป็นแล้ว ติดขัดที่การต่อยอดภาษาและความคิดอีก

อย่ามัวเสียเวลา รีบมองเห็นโอกาส และนำพาลูกไปต่อ อย่าติดอยู่กับ "ความไม่อยาก" อยู่ตรงนี้เลยค่ะ

ช่วยกลับไปดูดีวีดีหน่อยนะคะ

ขอบคุณหมอกิ่งแก้วมากค่ะ จะกลับไปดูdvd ซ้ำอีกหลายๆรอบค่ะ

ลูกต่อต้านคำว่า ไม่ มากเลยค่ะ
คำว่า ไม่เอา ไม่ได้ ไม่ไป ไม่กิน พอพูดแล้วเค้ายั้วะเลย
เช่นถ้าอยากลงไปข้างล่างไปหาของกินในตู้เย็น ถ้าเรายื้อกับเรื่องประตู คือเวลาจะเปิดเนี่ย ต้องเปิดกลอนก่อน แล้วบิดลูกบิด แต่่กลอนอยูสูง เค้าต้องให้คุณแม่อุ้มไว้ แม่ก้อไปซ้ายที ขวาที หมุนหน้าหนุนหลัง ไปๆมาๆ กว่าจะเปิดประตูได้ก้อประมาณ 15 นาที เค้าก้อไม่ปี้ดแตก หรือหมดความสนใจไปก่อน แต่วันก่อนแม่เห็นว่ามันดึกแล้ว ก้อบอกเค้าตั้งแต่ตอนเค้าพาไปที่ประตูว่า ไม่ไปครับ ดึกแล้ว เค้าจะยั้วะมากจะทิ้งตัว แล้วไล่งับเลย
คำถามคือ ถ้าเราคิดว่าไม่ให้แน่ๆ ควรทำไงคะ หรือยื้อไปเรื่อยๆแต่สุดท้ายก้อไมให้

อยากทำอย่างไรต่อ ก็แล้วแต่ความต้องการของคุณแม่ค่ะ

อยากพัฒนาการสื่อสารต่อ ก็ต้องเลี้ยงอารมณ์เอาไว้ให้ดี ๆ

อยากหยุดแล้ว เพราะคุณแม่เหนื่อย ก็เลิกทำ ชวนไปทำอย่างอื่น

ไม่มีอะไรผิดหรอกค่ะ

ที่ผู้ปกครองมักมีปัญหากัน คือกลัวผิด

กับอีกอย่างหนึ่ง คืออยากได้ทั้งสองอย่าง คืออยากพัฒนาการสื่อสารด้วย แต่ก็อยากเลิกด้วย

เลยงงค่ะ