www.floortimethailand.com

น้องกันต์อายุ 1.10 ปี ก่อนกน้านี้เลี้ยงน้องโดยให้ดูซีดีค่ะ แม่เห็นว่าน้องชอบก็เลยให้ดูโดยไม่ได้คิกอะไร ปิดเทอมพาน้องไปเยี่ยมคุณยาย ยายเห็นความผิดปกติของหลาน ทำไมเรียกไม่หัน คุณยายแนะนำให้พาลูกไปหาหมอ แม่พาไปตรวจหู ปกติดี หมอเลยบอกว่าเด็กอาจจะเป็นออทิสติก พ่อกับแม่ใจไม่ดีเลยค่ะ กลับมาบ้านมาหาข้อมูล น้องมีอาการเข้าข่ายเกินครึ่งค่ะ แม่พาน้องไปพบจิตเวชเด็กที่ขอนแก่น หมอยังไม่วินิจฉัยค่ะ ขอดูผลตรวจหูอย่างละเอียดก่อน แม่เลยพาไปกาฬสินธุ์ค่ะ หมอวินิจฉัยว่าน้องเป็นออทิสติกแล้วให้น้องไปฝึกพัฒนาการ โดยการโล้บอล น้องร้องไห้ แม่เห็นแล้วสงสารค่ะ แม่มาหาข้อมูลเพิ่มเติม มาพบการฝึกแบบ FT ค่ะ แม่สนใจมากค่ะ แต่แม่มีเวลาอยู่กับลูก 3-4 ชม. ค่ะ เพียงพอต่อการฝึกน้องไหมคะ ตอนนี้ไม่ให้น้องดูซีดีแล้วค่ะ เล่นกับน้องมากขึ้น แต่น้องยังชอบเล่นคนเดียวมากกว่าค่ะ รบกวนขอคำแนะนำและเป็นกำลังใจให้เราสองคนด้วยค่ะ

เชิญอ่านบทความ ชื่อ "เมื่อสงสัยในพัฒนาการของลูก" ในหัวข้อบทความสำหรับผู้เริ่มต้นใหม่ กับกระทู้ viewtopic.php?f=6&t=556 เลยค่ะ

หรือจะติดต่อไปที่ครูแทนหรือครูติ๋งที่ Smile club ขอนแก่นก็ได้ค่ะ (ดิฉันไม่ทราบว่าอยู่ตรงไหนนะคะ จำได้แค่ว่าไม่ไกลโรงพยาบาลศุนย์) ที่นั่นมี DVD และหนังสือให้ยืมอ่าน

ระหว่างนี้ก็เล่นสนุกให้ลูกติดใจไปก่อนค่ะ

รอบถ้า ถ้าจะถาม ไม่ต้องเปิดกระทู้ใหม่นะคะ

ขอเชิญผู้ปกครองท่านอื่น ช่วยรับน้องใหม่ด้วยนะคะ

อยู่ร้อยเอ็ดค่ะ ตอนนี้สั่งซื้อ หนังสือและ DVD แล้วค่ะ จะพยายามทำทุกวิธีเพื่อลูกค่ะ ช่วยแนะนำและเป็นกำลังใจด้วยนะคะ ถ้าฝึกตามแนวทางของ Floor time ต้องพาลูกไปฝึกพัฒนาการกับทางโรงพยาบาลด้วยหรือไม่คะ แม่ไม่ค่อยมีเวลาในวันธรรมดาค่ะ รับราชการค่ะ ไม่อยากลาบ่อยค่ะ

เข้ามาเป็นกำลังใจให้นะคะ เริ่มจากคุณแม่มีใจจะช่วยเหลือลูก ก็เป็นการเริ่มต้นที่ดีแล้วค่ะ

ก่อนอื่น ต้องบอกว่า FT คนในครอบครัวควรทำงานกันเป็นทีม ทำคนเดียวไม่ไหวค่ะ มันจะล้าเอา เพราะนี่คือสนามวิ่งมาราธอนค่ะ

คุณพ่อคุณแม่ ทำงานทั้งคู่ หรือเปล่า และถ้าทำงานทั้งคู่ ระหว่างวันใครเลี้ยงน้อง และคนๆนั้น พร้อมจะศึกษา FT ไหม ถ้าใช่ ให้เริ่มศึกษาพร้อมกันทั้งทีมเลยค่ะ

ระหว่างรอหนังสือ และดีวีดี คุณแม่อ่านบทความในเว็บนี้นะคะ เอาเรื่องพ่อน็อตกับน้องภู เป็นไกด์ไลน์ก็ได้ค่ะ จะได้ทราบว่าควรเริ่มเล่นกับลูกแบบไหนค่ะ

เริ่มแรก คุณแม่ต้องเข้าไป join ทุกกิจกรรมที่น้องทำอยู่ เปลี่ยนให้เป็นการทำอะไรกันสองคนให้ได้ (แรกๆจะไม่ค่อยได้เพราะเค้าจะหนี อันนี้ ตามตื๊ออย่างเดียวเลยนะคะ)

ไม่ว่าสิ่งที่ลูกทำจะดูไร้สาระในสายตาเราขนาดไหน แต่สำหรับลูกสิ่งนั้นมีความหมายเสมอ ทำไปเถอะค่ะ ลดอัตตาตัวตน ปล่อยตัวเอง ให้เหมือนเด็กน้อยคนนึงที่เข้าไปเล่นด้วยกับเด็กอีกคนนึง เน้นน้ำเสียงสนุกสดใส สีหน้ายิ้มแย้ม ท่าทางชัดเจน

เช่น ลูกกระโดด เรากระโดดด้วย พอเค้าเริ่มสนใจเรา ก็อาจจะเปลี่ยนเป็นโดดไปร้องเพลงไป ต่อมาก็ขอจับมือเค้ากระโดดด้วยกัน วันหลังเค้าอาจจะมาขอกระโดดกับเราก็ได้ (แบบนี้คือเรียกว่าเล่นจนลูกติดใจ มาขอเล่นอีกค่ะ)

ตัวอย่างมีเยอะค่ะ ทั้งในหนังสือและบทความ ลองทำตามไปเลยค่ะ

ขออย่างเดียว ให้คุณแม่มีจิตใจที่เป็นมิตรและเมตตาเค้า เพราะสิ่งที่เค้าเป็นเค้าไม่ได้แกล้งทำ และท่าทีที่ออกมาจะอ่อนโยน ลูกจะรับรู้ได้ค่ะ ถึงวันนี้เข้าไปเล่นแล้วเค้าวิ่งหนี ก็ไม่ได้หมายความว่า เค้าจะหนีไปตลอด วันนึงจะสำเร็จค่ะ ความพยายามอยู่ที่ไหนความสำเร็จอยู่ที่นั่นค่ะ ความอดทนแม้ต้นของมันจะขมแต่ผลของมันหวานเสมอค่ะ

สู้ๆค่ะ

ขอบคุณมากนะคะที่เข้ามาแนะนำและให้กำลังใจค่ะ พ่อแม่ทำงานทั้งคู่ค่ะ แม่ไป-กลับ ทุกวัน เดินทางวันละ 100 กม. ค่ะ พ่อจะกลับวันพุธ ศุกร์-อาทิตย์ค่ะ ตอนกลางวันน้องอยู่กับย่าค่ะ ย่าไม่ค่อยยอมรับค่ะว่าหลานเป็นออทิสติก น้องกันต์มีพี่สาววัยสี่ขวบด้วยค่ะ บางทีที่แม่เล่นกับน้องมากเกินไป พี่ก็ไม่เข้าใจค่ะก็ร้องไห้งอแง มีบางกิจกรรมที่พี่น้องชอบเล่นด้วยกัน บางครั้งพี่ตีน้องก็มีค่ะ แม่รู้สึกเหนื่อยมาก ๆ ค่ะ กำลังสับสนว่าจะอธิบายยังงัยให้ย่าเข้าใจ ยังจับต้นชนปลายไม่ถูกค่ะ แต่ตอนนี้ก็พยายามเล่นกับน้องให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ค่ะ แต่อ่านเรื่องราวของน้องหลาย ๆ คนแล้ว พ่อแม่มีเวลาให้น้องเยอะน่ะค่ะ ก็เลยกลัวว่าเวลาที่เรามีให้น้องจะไม่พอต่อการกระตุ้นพัฒนาการของน้องค่ะ

ขออภัยไว้ก่อนนะคะถ้าข้อความต่อไปนี้อาจจะทำให้คุณแม่ไม่พอใจ

ถูกแล้วค่ะ ปัจจัยสำคัญของฟลอร์ไทม์คือเวลา ถ้าไม่มีเวลา ก็ไม่ใช่ฟลอร์ไทม์

ถ้าคุณจะถามความเห็นของพ่อแม่ในที่นี้ หรือแม้แต่อาจารย์กิ่งแก้ว ทุกท่านจะไม่ตอบอะไรเรื่องการลาออกมาดูแลลูก และจะบอกให้ตัดสินใจเอง

แต่ดิฉันจะยกตัวอย่างเรื่องของดิฉันเองให้ฟังนะคะ ดิฉันกับสามีทำงานเป็นวิศกรทั้งคู่ เงินเดือนดิฉันมากกว่าสามีเป็นเท่าตัว เรามีรายจ่ายเหมือนครอบครัวอื่นๆ คือ ผ่อนบ้าน ผ่อนรถ กินอยู่ประจำวัน ส่งเสียบุพการีของแต่ละฝ่าย ฯลฯ แต่สิ่งที่ทำให้ดิฉันตัดสินใจลาออกมาดูลูกเอง คือคำพูดของแม่น้องเดี่ยว จากหนังสือ ฟลอร์ไทม์กับเด็กออทิสติก หน้าที่ 97 บรรทัดที่ 15-22 ว่า

" อีกหนึ่งคำถาม ที่อยากจะตอบคือ สมควรออกจากงานมาดูแลลูกไหม สิ่งที่อยากเสนอความคิดเห็นในที่นี้คือ เราเคยพบบุคคอทิสติก อายุประมาณ 20ปี รูปร่างใหญ่โต แต่ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ แต่พ่อแม่มีเงิน เลยจ้างคนประกบคอยประกบสองคน สิ่งที่อยากฝากบอกทุกคนคือ ถ้าคิดว่าการออกจากงานมาดูแลลูก 1-2 ปี เป็นการเสียเวลาหาเงินละก็ เงินที่หามาได้ อาจจะต้องเก็บไว้จ้างคนคอยประกบลูกในอนาคต ซึ่งไม่รู้จะพอหรือเปล่า เราไม่อยากให้ใครพลาดโอกาสตรงนี้ไปเลย"

ดิฉันจึงไม่ลังเลที่จะลาออกมาเพื่อลูก เพราะต่อให้ต้องกินแกลบไปอีกสองสามปี แต่ถ้าได้ลูกคืนมามันคุ้มเสียยิ่งกว่าคุ้ม

และย้ำอีกครั้งหนึ่ง คุณแม่ไม่ต้องเชื่อใครนะคะ คิดและตัดสินใจด้วยตัวเองค่ะ

กด like ให้นะคะ ta mom วันนี้เตรียมการสอนทั้งวัน เพิ่งได้เข้ามาเนี่ยค่ะ ขอบคุณที่ช่วยดูแลผู้ปกครองใหม่นะคะ

ผมก็คนนึงนะครับ ที่ทิ้งงานทิ้งการ เพื่อมาใช้เวลากับลูกของผมอย่างเต็มเวลา

จริงๆที่ผ่านๆมา ก็ไม่เคยที่จะกล้าแนะนำ หรือพูดแบบที่คุณแม่ ta-mom แนะนำเท่าไหร่เลยครับ

ก็เพราะกลัวว่าจะทำให้พ่อแม่เหล่านั้น หมดกำลังใจในการที่จะช่วยลูกไป เพราะโดนจำกัดเรื่องเวลา ที่จะมีให้กับลูกตัวเล็กๆของเรา

เพราะฟลอร์ไทม์มันต้องใช้เวลาที่มี ให้คุ้มค่าที่สุดจริงๆ ^^'

(เพราะเวลามันเดินไปไม่มีหยุด ยิ่งเราให้เวลากับการช่วยเหลือลูกเยอะเท่าไหร่ ก็จะเห็นผลมากเท่านั้นครับ)

สมัยแรกๆที่ผมได้รู้จักฟลอร์ไทม์ ตอนนั้นลูกของผมอายุหนึ่งขวบแปดเดือน ก็ได้คุยกับอาจารย์กิ่งแก้ว และคุณแม่ในที่นี้บางคน

ทำให้ผมตัดสินใจทิ้งงานทุกอย่างให้กับแฟนเป็นคนทำ แล้วผมหันมาศึกษาฟลอร์ไทม์ และใช้หลักการฟลอร์ไทม์กับลูกอย่างจริงจังและต่อเนื่องตลอดมา

จนปัจจุบันนี้ คนรอบๆข้างที่ได้เจอและได้สัมผัสกับลูกของผม ก็มักจะบอกว่า ก็ไม่เห็นมีอะไรเหมือนอย่างที่ผมเล่าให้เค้าฟังเลย เด็กดื้อทั่วๆไปก็เป็นแบบนี้

ฟลอร์ไทม์คือหลักในการช่วยให้เด็กที่มีปัญหาด้านพัฒนาการช้า ให้มีพัฒนาการที่ดีขึ้น ได้อย่างถูกที่ถูกทาง และเป็นระบบ

เท่าที่ผ่านมา ผมก็ได้เห็นว่า พ่อแม่ที่เชื่อมั่นในหลักการของฟลอร์ไทม์ ทุ่มเทเวลาและทุ่มเทความตั้งใจจริงๆเท่านั้น ที่พาลูกหลุดออกมาจากคำที่หมอเค้าเรียกว่า ออทิสติก

กด like ด้วยคนค่ะ แต่เหตุจำเป็นและความพร้อมของแต่ละคน แตกต่างกัน เหมือนดิฉันเอง ก็พึ่งเริ่มการใช้floortimeประมาณ 1 เดือน เวลายังจำกัดเช่นกันค่ะ สถานการณ์ยังบีบบังคับ ที่ยังไม่สามารถออกจากงานได้ แต่คิดแล้วว่าสิ้นปีนี้คงออกมา ดูแลลูกเองเต็มตัว ตอนนี้กลับมาก็ยังเล่นกับลูกตลอด 6 โมงเย็น ถึง ห้าทุ่ม ทุกคืนค่ะ ลูกก็สนิทกับเรามากขึ้น เวลาเรียกก็สนใจเรามากขึ้นกว่าเดิม ลองดูนะคะ ดีจริงๆ ค่ะ

ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาแนะนำค่ะ ต่อไปนี้จะใช้เวลาทุกนาทีที่มค่าทำทุกอย่างเพื่อลูกค่ะ คำแนะนำของทุกท่านเป็นแนวทางและกำลังใจค่ะ อยากถามว่าเราเล่นกับลูกนานไหมคะกว่าลูกจะติดเรา ดูเหมือนว่าการเล่นบางวันได้ผลดี บางวันก็ไม่ได้ผลค่ะ เมื่อวานเล่นผ้าห่มสนุกมาก วันนี้เล่นอีกแต่ไม่สนุกแล้ว บางทีก็คิดไม่ออกว่าจะเล่นอะไรดีค่ะ