www.floortimethailand.com

กราบสวัสดีปีใหม่ คุณหมอ คุณครูนก คุณครูพบ คะ
หายไปนาน มีปัญหาครอบครัวมากมายคะ ปลายปีปัญหาเบาบางลงไปแล้วก็มีปัญหาสุขภาพ ตามมาซ้ำเติมคะ
ซานต้า มีความเปลี่ยนแปลงไปตามปีของอายุคะ คริสมาสต์ที่ผ่านมาอายุเต็ม 6ปีแล้วคะ
เรื่องพูดจาแสดงความต้องการ ชัดเจนขึ้นมีเหตุผลกำกับ ประกอบด้วย
เข้าใจในเรื่องที่ต้องรอ แต่ก็ยังถามย้ำๆ ถามซ้ำๆ ว่าวันไหน วันที่เท่าไหร่ เลขอะไร วันศุกร์หรือ ใกล้ถึงยัง

ช่วงปีที่ 5 ของซานต้า เป็นปีที่มีการเรียนเข้มข้นขึ้น สำหรับเด็กอนุบาลปีที่ 3 แต่ก็ทำได้ นิ่งได้ น่าชมคะ
ไม่ได้เก่ง แต่สามารถทำได้ รับผิดชอบการบ้าน และคำสั่งของครู และมาสั่งให้แม่กรอกข้อมูลให้ครูด้วย

การเล่าเรื่อง มีหัวมีกลางมีหาง แต่ลำดับยังสับสน พอพูดไปแล้วนึก ลำบาก ซานต้าจะพูดว่า แม่ ซานต้าพูดผิด ขอพูดใหม่อีกทีนะ
เราก็ยิ้ม บอกได้ๆ แม่รอฟังอีกรอบ เมื่อกี้ยังไม่เข้าใจ

มีหงุดหงิดบ้างตรงที่ ซานต้าจะมอง ของเล่น หรือกิจกรรม โดยยังไม่ทันได้ลองทำ ก็จะพูดว่า ยากเกินไป ทำไม่ได้หรอก
ต้องพยายามตื้อ ให้ค่อยๆ ต่อ (เลโก้ นินจาโก) ให้ดูลำดับตามภาพ ที่แทรกมาในของ เชียร์กันไป ชมกันไป
ก็ทำจนได้ และอวดไปทั่วบ้าน ไปนอกบ้านก็ไปเล่าให้เค้าฟัง ความภูมิใจดูล้นเหลือ

ซึ่งที่มา ก็ปีที่ผ่านมาเขาขอไปลองสอบ ป.1 โรงเรียน ซอยถัดไปคะ เราก็ช่วยกันติวหนังสือ แต่แบบติวเข้า ป.1
ที่โรงเรียนนั้นให้มา เราดูเองก็ว่ายากเกิน แต่ก็ช่วยกัน พร้อมกับครูประจำชั้น พอไปสอบอ่านหนังสือ ครูที่สอบให้อ่าน
หน้าของ อนุบาล3เทอมที่2 ทำให้ซานต้าอึ้งไป แล้วบอกครูว่า หน้านี้ยังไม่ได้เรียนเลย แม่ก็เลยขออ่านหน้าเทอม 1ที่เรียนแล้ว
แต่ครูไม่ให้โอกาส วางหนังสือภาษาอังกฤษ ทับมาให้อ่านเลย ซึ่งก็เป็นของเทอม 2เช่นกัน ซานต้ากลัว เสียใจมาก
น้ำตาไหล เลย ต่อว่าตัวเอง ว่า ไม่มีปัญญา สมองไม่รู้ ซึ่งศัพท์ บางคำ ก็ไม่แน่ใจ เลยถามย้อนว่าเคยมีคนว่าซานต้ามาแบบนี้หรือ
เขาก็ว่า ไม่หรอก ซานต้า พูดเอง ซานต้า ด้อยปัญญา สงสารลูกเลย
วันไปสอบข้อเขียน เขาก็กลัว แม่กับยาย ก็ย้ำกันว่า เตรียมมาแล้วก็ไปสู้นะลูก ไม่ได้ก็ไม่เป็นไร แม่กับยายก็รักซานต้าเหมือนเดิม
พอลงจากห้องสอบ คุยเสียงลั่น ยิ้มแย้ม บอกว่าซานต้าทำได้ เขียน 1-100ได้ ทำได้นะ ซานต้าไม่ทำให้แม่กับยายเสียใจ นะ
ซานต้ารักแม่รักยายนะ ก็กอดกันกลม แต่พอผลสอบออกมา ซานต้าไม่ผ่าน เค้าเห็นและอ่านเอง ถามย้ำกับแม่อีกที ว่า สอบไม่ผ่าน
ไม่ได้เรียนงั้นหรือ เค้าก็ร้องไห้ บอกว่า ซานต้าเสียใจ ซานต้าขอโทษ เราก็กอดกันไว้ นาน ปลอบกัน หลายวันว่าไม่เป็นไร
เรียนที่เดิม ใกล้บ้าน ซอยบ้านเราก็ได้ลูก หลังจากนั้นอาการไม่มั่นใจ การกลัว ก็เริ่มเยอะขึ้น

ปีใหม่ไปพักเชียงรายกันมาคะ บ้านคุณยายคนที่เป็นครูประถม เค้าบอกซานต้า ร่าเริงดีมาก เล่นสนุกได้ทั้งวันไม่งอแงเลย
ไม่เหมือนเด็กครอบครัวหย่าร้าง ซานต้า ขยันซักถาม รอคำตอบ พูด ถามซ้ำ เวลาไม่เข้าใจ บางทีก็เปรียบเทียบเหตุการณ์
กับการ์ตูน หรือหนังที่เคยได้ดู เช่น ตอนไปเที่ยวงานดอกไม้ ไปซื้อของฝาก ซานต้า ถามขั้นตอน ว่าจะไปที่ไหน
ต้องทำอะไรอีก บอกเริ่ม บอกจบ เค้าก็ไม่ค่อยสับสนแล้วคะ เค้าบอกสนุกดีนะ เหมือนปังคุงกะเจมส์ ก็เลยถามว่าใครปังคุง
เค้าบอกซานต้าเป็นปังคุง แม่เป็นเจมส์ (หน้าย่นเลย)
ตอนไปเชียงรายนี่ ซานต้าอ่านป้าย ที่สนามบิน ห้องน้ำ ทางเข้า ห้ามผ่าน อ่านได้ เยอะขึ้น สนุกขึ้น ก็ชมๆ ไป กอดกันไป
ต้องพยายามเรียกความมั่นใจ ของเด็กชายซานต้ากลับมาคะ

แม่คิมหันต์ หลุด วีนแตกบ้าง กลัวเองบ้าง ร้องไห้ บ้าง ซานต้าก็อดทนกับแม่คนนี้ ร้องไห้ กับแม่ กอดปลอบแม่ (ลูบหัวลูบหลัง)
รู้สึกได้เลยคะว่า ลูกช่วยเราหัดความเป็นคนอดทน รู้จักรอ รู้จักชมเชย เริ่มบทเรียนให้กับเรา หลังจากที่เรามองโลกสีดำ มาพักใหญ่

ขอบคุณมากคะ คุณหมอ คุณครูพัฒนาการ ผู้ปกครองทุกท่าน ที่เคยมาคุยมาเป็นกำลังใจให้กันคะ
ซานต้าตอนนี้ สูง 125ซม หนัก 33.5กก แล้วคะ ^_^

ดีใจค่ะที่คุณคิมหันต์กลับมา update ให้อ่านกัน

ทำให้ทราบว่าสามารถประคองตัวเองและนำพาซานต้ามาถึงจุดนี้ได้

ปัญหาเรื่องโรงเรียน ก็เป็นอย่างนี้ มันซับซ้อนเกินกว่าเด็กจะเข้าใจค่ะ

ขอเพียงผู้ใหญ่หนักแน่นเข้าไว้ค่ะ

ยินดีด้วยนะคะกับความก้าวหน้าของทั้งครอบครัว

คุณคิมเก่งจังเลยค่ะ ปัญหาอะไรก็ไม่สามารถทำอะไรคุณคิมได้ ชื่นชมและเป็นกำลังใจให้ค่ะ คุณแม่เก่งอย่างนี้ซานต้าถึงได้เก่งขนาดนั้นไงคะ

ปัญหาทำให้ทุกข์ ทำให้ร้องไห้ ได้ตลอดคะคุณ krongkan
วันที่ 18มค นี่ คุณยายเพิ่งเข้า รพ. ผ่าตัดนิ่วตะกอนในถุงน้ำดี เมื่อ วันที่ 21มค นี่เอง
เครียดกับค่ารักษาพยาบาล กันซะจนความดันขึ้น 185ไปเลย มีทรัพย์สมบัติอะไร ขายได้ ก็ต้องเอามาขายคะ
วันนี้ยังนอนอยู่ที่ รพ
ความรู้สึกที่หันไป ไม่มีใครพยุง ไม่มีใครช่วยคิดช่วยทำ มันช่างโหวงเหวงจับใจ
โทรไปหาพ่อของซานต้า ก็ได้แต่คำว่า แล้วจะให้ทำยังไง ถามหาความรับผิดชอบในหน้าที่พ่อคะ โดนย้อนถามกลับ
ร้องไห้ นอนไม่หลับจนตีสองกว่า ซานต้านอนหลับกลมไปแล้ว

ลูกชาย(เหมือน)อยู่บ้านคนเดียว อยู่กับคุณตาที่หูพิการคนเดียว
ไปรับกลับมาถึงบ้านปั้บ โทรจิกแม่ 9สายไม่ได้รับ โทรจิกยายอีก3สาย ฟ้องด้วยว่าแม่ไม่รับโทรศัพท์ซานต้า แล้วถามอีกด้วยว่า
ยาย ตัวอี ตัวใหญ่มันเขียนยังไง ซานต้าทำการบ้านไม่ได้
ยายงง บอกยายก็จำไม่ได้ (รอพักหลังผ่าตัด)
ซานต้าตอบว่า ไม่เป็นไรยาย เขียนมั่วๆ ไปก็ได้
พอโทรกลับไปคุณลูกรับสาย โดนเฉ่งเลย แม่ไม่รับโทรศัพท์ซานต้าแม่ลืมซานต้าเหรอ
แม่ พรุ่งนี้ซานต้ามีว่ายน้ำนะ ใส่กางเกงว่ายน้ำให้ซานต้าด้วย แล้วเอาเกงนักเรียนใส่ทับเลยนะ จะได้ไม่มีใครเห็นซานต้าโป๊
เอาผ้าขนหนู เอารองเท้าใส่ไปให้ด้วยนะ
ซานต้าแล้วว่ายน้ำเสร็จไม่มีกางเกงใน นะ ซานต้าจะไม่ใส่เหรอ
ไม่อะแม่ซานต้าไม่ชอบใส่เกงใน ไม่ต้องใส่ก็ได้
พอถามว่า ซานต้ากินอะไรแล้วยัง....
ก็ได้ยินเสียงตอบ ปลายทางว่า ตื้ด ...ตื้ดดดดด...ตื้ดดด....

วันอาทิตย์20มค โทรตามพ่อ ถามว่า เมื่อไหร่จะมาหาซานต้า
พอเข้าเค้าว่า พ่อไม่ยอมมา ตามถามแม่ต่อ แม่พาไปหาพ่อทีพ่อไม่ทำงานอยู่ที่พัก
คิมบอกยายอยู่ รพ ไม่สบาย แม่ต้องดูแลยาย พ่อไม่ได้ป่วย แม่ขับรถต่างกันครึ่งเมืองแบบนี้ไม่ไหวนะ

จนโทรไปหาพ่ออีกรอบ พ่อบอกวันหยุดจะมาหา ซานต้าถามอีกวันไหน พ่อบอกวันเสาร์
วันเสาร์หนะ เลขที่เท่าไหร่ วัน
พ่อบอกไม่รู้ ตื้อพ่อต่อ วันไหน เลขอะไร

จนคาดว่าพ่อคงต้องเปิดปฏิทินอะ บอกว่าวันที่ 2 เลยยอมตกลง วางสายได้
เลยโทรกลับไปเมื่อวันอังคาร ว่า รับปากลูกแล้ว อย่าทำให้ลูกรอเก้อผิดหวัง
เพราะที่โทรถามเมื่อวันเสาร์19 มค เรื่องความตั้งใจที่จะทำอะไรเพื่อลูกของเขา เขาได้พลั้งปากออกมาว่า อยากให้ลูกติดตัวเค้าบ้าง

สับสนคะ สับสน งานมักมาเปิดหลายด้านพร้อมๆ กันรุมตลอดคะ จิตตกบ้าง ร้องไห้บ้าง แต่ชีวิตไม่จบก็ต้องอดทนปรับทำต่อไป

เรื่องที่ซานต้าโทรตามคนนั้น ฟ้องคนนี้ คาดคั้นกับอีกคน

คงไม่ใช่หน้างานที่ต้องทำใจกระมังคะ เป็นหน้างานที่น่าปลื้มใจมากกว่า

โจทย์ยากหลายโจทย์ดาหน้ากันเข้ามาหาเราก็คงเป็นบททดสอบนะคะว่าเราจะแกร่งพอที่จะสู้กับมันได้หรือเปล่า รับรู้ได้เลยค่ะว่าโจทย์ของคุณคิมนั้นไม่ง่ายเลย การดูแลครอบครัวเพียงลำพังให้อยู่ดีมีสุขทั้งทางกายภาพและจิตใจนั้นเป็นงานหินมากค่ะ สำหรับผู้หญิงตัวเล็กๆ คนเดียว แต่คุณคิมก็ยังฟันฝ่ามาได้ และคงต้องนำพาชีวิตให้ดำเนินต่อไปอย่างนุ่มนวลที่สุด ชื่นชม ปลื้มใจ และเป็นกำลังใจให้ค่ะ ไม่ว่าอย่างไรคุณคิมก็ไม่ได้เดินอยู่ในโลกใบนี้เพียงลำพังค่ะ ยังมีผู้คนที่เฝ้ามองคุณคิมอยู่อย่างลุ้นเอาใจช่วย อยากเป็นกำลังใจให้สู้ต่อไป และคอยชื่นชมกับความสำเร็จแม้เพียงเล็กน้อยของคุณคิม แต่ก็ไม่สำคัญเท่ากำลังใจจากตัวน้อยที่ยืนคอยมองคุณคิมอยู่อย่างใจจดใจจ่อหรอกนะคะ เพียงแค่นี้ดิฉันว่าคุณคิมก็น่าจะมีแรงสู้แบบยิบตากันเลยนะคะ เอาใจช่วยจริงๆ ค่ะ

กิ่งแก้ว เขียน:เรื่องที่ซานต้าโทรตามคนนั้น ฟ้องคนนี้ คาดคั้นกับอีกคน

คงไม่ใช่หน้างานที่ต้องทำใจกระมังคะ เป็นหน้างานที่น่าปลื้มใจมากกว่า

ทำใจคงเป็นเรื่องพ่อของซานต้ามากกว่าคะคุณหมอ

การที่ได้รับรู้ว่าซานต้า ดูแลตัวเอง จัดการตัวเองได้อย่างคาดไม่ถึง นั้นทึ่งมาก ยิ้มแย้ม เล่าให้คนที่นั่งทำงานข้างๆ กันฟังอย่างดีใจ
ซานต้าเก่ง และออกจะขำๆ ด้วยคะ

เมื่อเช้าพาไปส่งโรงเรียน ก่อนไปโรงพยาบาลหาคุณยาย นึกขึ้นมาได้ว่าลืมให้ซานต้ากินยา และทายา
เอ่ยขึ้นมาแล้วถามซานต้าว่า เอายังไงดี กลับไปบ้านก่อนไหม
ซานต้า ตอบว่า มาถึงนี่แล้ว ไว้เย็นกลับบ้านค่อยไปกินก็ได้ ไม่ต้องหรอก

กลับรู้สึกว่าตัวเองเป็นเด็กแทนลูกเลย

วันนี้คุณยายกลับบ้านแล้ว โทรไปสอบถาม ได้ความว่า ซานต้ายิ้มแย้ม ดีใจ ยกกระดานเขียน ว่า ยายรักซานต้า และเขียนว่า ดญ.ยาย
ยายถามว่า ทำไมต้องเขียน ดญ.ยาย
ซานต้าว่า ก็ยายเป็นผู้หญิง ซานต้าชอบ ให้เป็น ดญ.ยาย

ช่วงปลายปี 55 ซานต้าก็ไล่ถามว่า ใครอยู่ในท้องใคร เช่น ยายอยู่ในท้องยายทวด ตา ยายเล็ก ยายใหญ่
ฟังแล้วเค้าถามว่า ทำไมในท้องยายทวด มีเด็กเยอะ แยะ จัง ก็ขำกัน ต้องค่อยๆ อธิบายว่า มีทีละคนจ้า

^_^

ภาพยนต์โทรทัศน์ยังต้องมี rate เลยนะคะ ว่าเหมาะกับผู้ชมอายุเท่าไร

บางกิจกรรม หากไม่ถึงกับคอขาดบาดตาย สำหรับเด็ก เลี่ยงได้ ก็เลี่ยงเถอะค่ะ

กิ่งแก้ว เขียน:ภาพยนต์โทรทัศน์ยังต้องมี rate เลยนะคะ ว่าเหมาะกับผู้ชมอายุเท่าไร

บางกิจกรรม หากไม่ถึงกับคอขาดบาดตาย สำหรับเด็ก เลี่ยงได้ ก็เลี่ยงเถอะค่ะ

เป็นการเคารพศพ ญาติผู้ใหญ่ รดน้ำศพ ตามธรรมเนียมปฏิบัติคะ เป็นการลากันครั้งสุดท้าย
ไม่มีใครอยู่บ้านทุกคนอยู่ที่งานกันหมด ทิ้งซานต้าไว้คนเดียวไม่ได้หรอกคะ มันไม่สมควร
ซานต้าก็ไม่ได้กลัวอะไร มันเป็นแค่ความสงสัย และการสอบถาม บทเรียนสำหรับชีวิต ที่มีการสูญเสีย
แล้วซานต้าก็ใช้ชีวิตอย่างร่าเริงไปตามปกติคะ

ใครจะมองอย่างไร ไม่สำคัญเท่าเราเข้าใจกันในครอบครัวคะ