www.floortimethailand.com

สวัสดีค่ะ อ.กิ่งแก้ว ดิฉันเป็นคุณแม่อีกคนที่พบว่าลูกเป็นออทิสติกค่ะ ตอนแรกที่รู้ทำใจไม่ได้อยู่นาน แต่ก็พาลูกไปพบแพทย์ ไปฝึกกระตุ้นพัฒนาการตามนัดอยู่ซักระยะหนึ่ง
ที่สถาบันสุขภาพจิตเด็กฯ จึงได้รู้จักเว็บไซต์เรื่องฟลอไทม์ จากนั้นก็เข้ามาอ่านบทความของคุณแม่ท่านอื่น ๆ ได้เข้าใจโรคนี้มากขึ้น ได้รู้ว่าปัจจุบันมีเด็กเป็นออทิสติกเพิ่มมากขึ้น
และบางครอบครัวเขาก็มีปัญหาหนักกว่าเราก็มี ทำให้รู้สึกมีกำลังใจขึ้นมาก และมีความหวังอยากจะทำให้ลูกมีพัฒนาการใกล้เคียงเด็กปกติมากที่สุด ดิฉันขอโอกาสนี้ขอบพระคุณ ม.มหิดล
ทีมงาน และคุณหมอ ที่อยู่เบื้องหลังการก่อตั้ง "สถาบันแห่งชาติเพื่อการพัฒนาเด็กและครอบครัว" มาก ๆ ค่ะ ที่ได้ก่อตั้งสถาบันฯนี้ขึ้นมา และได้จัดทำเว็บไซต์เพื่อเผยแพร่ข้อมูลความรู้
ให้คนทั่วไปได้เข้ามาหาความรู้ เพราะมีประโยชน์อย่างมากสำหรับคุณพ่อคุณแม่ที่มีลูกเป็นออทิสติก

ปัจจุบันน้องออมรักษาที่สถาบันสุขภาพจิตเด็กฯ มาได้ประมาณ 1 ปี ก็อาการดีขึ้น แต่อารมณ์ก็ยังขึ้น ๆ ลง ๆ อยู่ แต่ที่บ้านอยู่กันหลายคนส่วนใหญ่จะตามใจ ไม่ทราบว่าเกี่ยวกับการตามใจ
เด็กด้วยรึเปล่า ตอนนี้มีปัญหาคือลูกต่อต้านการฝึกแบบจับมือทำ บังคับทำ ไปถึงห้องฝึกตอนแรกจะไม่ยอมเข้า พอเข้าไปแล้วจะร้องไห้ไม่ยอมทำ กลับมาฝึกเองที่บ้านก็วิ่งหนี ไม่ยอมนั่งฝึก
ครูที่โรงเรียนก็บอกว่าคุยเรื่องอื่นจะคุยกันได้ แต่พอคุยเรื่องเรียนจะไม่ยอมคุย ก็เลยคิดว่าหรือลูกจะเหมาะกับการรักษาแบบฟลอไทม์มากกว่า ได้ลองฝึกเล่นกับลูกโดยการตั้งคำถามให้เขา
ตอบด้วยความคิดตัวเอง ก็ตอบได้บ้าง ไม่ได้บ้าง แต่ระยะหลังเน้นเล่นกับเขาให้สนุกไม่ค่อยบังคับเขาทำอะไร พยายามไม่ให้เขาเล่นคนเดียวค่ะ น้องออมชอบฟังเพลงที่ร้องคำชัดเจน
เป็นจังหวะสนุกสนาน
สรุปมีปัญหาจะถามคุณหมอว่า ดิฉันจะไปอบรมการทำฟลอไทม์แล้วกลับมาเล่นกับลูกที่บ้าน(พาลูกเดินทางไปไม่สะดวกค่ะ) ส่วนการรักษาที่สถาบันสุขภาพจิตเด็กฯ ก็จะปรึกษาคุณหมอเรื่องทั่วไป กับการรับยามาทาน คุณหมอคิดว่าอย่างไรดีคะ

ก่อนอื่น ต้องแก้ความเข้าใจผิดก่อนค่ะ

ดิฉันไม่ได้เป็นผู้ก่อตั้งสถาบัน สถาบันนี้มีมานานแล้ว ส่วนที่สถาบันมาเกี่ยวข้องกับฟลอร์ไทม์ เป็นเพราะคุณหมอแก้วตาซึ่งทำงานอยู่ที่นั่น สนใจแนวทางฟลอร์ไทม์ และนำแนวทางนี้ไปใช้ที่สถาบัน

ส่วนที่มาของเว็ปนี้ ดูได้จากบทความ "เกี่ยวกับเรา" ค่ะ

แนวทางการศึกษาฟลอร์ไทม์มีหลายแบบ แต่มีส่วนน้อยเท่านั้นที่สามารถทำได้ถูกต้องภายหลังการอ่านหนังสือ และเข้าอบรม เรียกว่า ทำได้แบบผิวเผิน แต่ถึงจะทำได้อย่างผิวเผิน เด็กก็มักจะดีขึ้นได้

แต่คงจะไม่ได้ถึงจุดที่คุณแม่เขียนว่า "สู่เด็กปกติ"

การเก็บให้ละเอียดทุกเรื่อง เพื่อก้าวสู่ความเป็นปกตินั้น ต้องอาศัยการลงแรงกาย แรงใจ และแรงสติปัญญาค่อนข้างมาก

ส่วนใหญ่ต้องอาศัยการชี้แนะค่ะ

เท่าที่อ่านมา คุณแม่ยังไม่ค่อยเข้าใจ "โจทย์" และเป้าหมายเลยค่ะ

การจะช่วยลูกออทิสติกให้ก้าวสู่เส้นทางเด็กปกติ นั้น แค่ใจบอกว่ารัก และอยากให้เขาดีขึ้น เป็นแค่ก้าวแรกค่ะ

ใจต้องอยาก.. เท้าจึงจะก้าวเดิน
แต่มีแค่ใจอยาก หากเท้าไม่ก้าว ก็ไม่ไปได้ถึงไหน

คุณแม่ว่าดี แต่ยังไม่ได้ทำ
คุณแม่ว่าอยาก แต่ไม่ลงมือทำ

? ? ?


เริ่มเลยครับ !