พัฒนาการของน้องเพชร

[siravee]

สวัสดีคะ.....แม่น้องเพชร คะ พอดีในกระทู้ที่ Web เก่า ไม่ถนัดที่จะย่อคะ
ขอสรุปประวัติการใช้ FT ย่อๆดังนี้คะ
เริ่มเมื่อพี่เพชร อายุ 1 ปี 6 เดือน รู้จักวิธีนี้จากการพาลูกไปรอพบแพทย์ แต่ไม่ได้รับการตรวจวินิจฉัยคะ
เพราะลูกหลับไปก่อน ตัวคุณแม่เป็นคนเข้าฟัง การประชุมที่ทาง โรงพยาบาลสรรพสิทธิจัด ฟังไปก็ร้องไห้ไปคะ
เพราะรู้สึกว่ามันใช่ไปหมด ลูกไม่พูด เรียกไม่หัน นอนยาก วิ่งเขย่งเท้า กินยาก แย่แล้วทำไงดี
จัดการซื้อหนังสือ CD ทุกอย่างที่ทาง รพ.แนะนำ อ่านแล้วทดลองก็ยังไม่เข้าใจหนัก
ได้รับคำแนะนำให้ไปพบ ครูพบ ก็พาลูกไปเลยคะ เริ่มที่เล่นขั้น 1
จากนั้นก็พบครูเป้ และครูหลุน ซึ่งเป็นนักกิจกรรมบำบัดที่ รพ.สรรพสิทธิ อาทิตย์ละ 1 ครั้ง
พบคุณหมอแก้วตา 3-4 เดือนครั้ง
ในที่สุดลูกก็เริ่มพูดได้เมื่ออายุ 3 ขวบ ปัจจุบัน อายุ 4 ขวบ กำลังฝึก FT ในขั้นที่ 4,5,6
ทั้งนี้ในปี 54 ได้จัดตั้งเป็นชมรม โดยการรวมกลุ่มผู้ปกครอง 10 ครอบครัว และได้รับการสนับสนุนจาก คุณหมอกิ่งแก้ว และคุณหมอแก้วตา จัดการประชุมแลกเปลี่ยนเรียนรู้ขึ้นภายในจังหวัดอุบล โดยต่อเนื่องมาเป็นเวลา 4 ครั้งแล้ว
ปัจจุบันพี่เพชรในสายตา คุณแม่ เป็นดังนี้
1.มีปฏิสัมพันธ์กับคนรอบข้างได้ สามารถพูดคุยต้อตอบคำถามได้
2.การสื่อสารทางภาษา ได้ตรงกับเหตุการณ์ประมาณ 80 % ยังมีรูปประโยคซึ่งใช้ไม่ถูกต้องอยู่บ้าง
3.การแสดงออกทางอารมณ์ เช่น กลัว ไม่พอใจ พอใจ รัก ชอบ โกรธ เสียใจ ดีใจ คิดถึง สมารถแสดงออกได้ตรงกับสถานการณ์
4.สามารถใช้ประโยคคำถามเมื่อมีข้อสงสัย , สามารถเปรียบเทียบความแตกต่างของสิ่งต่างๆได้ ,ใช้ประโยคคำถามแบบให้ตัวเลือกได้ เช่น วันนี้ แม่จะไปส่งเพชร หรือปาป๋า จะไปส่ง
5.การแก้ปัญหาที่ไม่ซับซ้อนจะสามารถทำได้ดี แต่ถ้าเพิ่มความซับซ้อนมักจะงอแงเป็นระยะๆ
6.มีความสนใจที่จะเล่นกับเด็กๆ แต่ยังต้องอาศัยผู้ใหญ่ช่วยบ้าง ยกเว้นกับน้องสาว สามารถเล่นกันได้ดี
7.เรื่องของการใช้เหตุผล การทำตามคำสั่ง สามารถทำตามได้พอควร
8.การเล่นสมมุติยังไม่ซับซ้อนเท่าใดหนัก
สำหรับวันนี้แค่นี้ก่อนนะคะ

[siravee]

วันนี้พยายามเล่นสมมุตกับลูก
เริ่มด้วยพี่เพชร แบ่งให้เลยว่าให้แม่เป็น โฟกัส ( เพื่อนที่ โรงเรียน ) ของพี่เพชรเป็นดิว ส่วนน้องสาวเป็น เปรม
จากนั้นลูกทั้งสองก็พากันไปปั่นจักรยาน โดยพี่เพชรจะเป็นคนซ้อนท้าย แล้วให้น้องขี่
แต่พี่เพชรถือหนังสือนิทานเล่มโปรดอยู่
พี่เพชร " แม่ เอาหนังสือใส่ให้หน่อย "(ตระกร้ารถจักยาน )
แม่ "เรียกแม่หรือ เรียกโฟกัส"
พี่เพชร "โฟกัส ใส่ให้หน่อย "
แม่ " ใส่อะไร "
พี่เพชร "ใส่หนังสือ ให้หน่อย "
แม่ " ใส่ตรงไหน "
พี่เพชร " ใส่ตรงนี้ "(ชี้ให้ดูที่ตระกร้า)
แม่ "ทำไมต้องใส่ด้วยละ "
พี่เพชร "กลัวมันยับ "
แม่ " งั้นก็ใส่ไว้เลย "
พี่เพชร " แม่ ทำให้หน่อย "
แม่ " เดี๋ยวตกลงให้เป็นแม่ หรือโฟกัส"
พี่เพชร "โฟกัส "
แม่ " โฟกัสทำไม่เป็น "
พี่เพชร " ทำเป็น " เริ่มทำเสียงงอแง
แม่ "ทำยังไง ละ "
พี่เพชร ทำท่าเอาหนังสือใส่ตระกร้า
แม่ " เออ ทำเองได้นี่น่า "
พี่เพชร เอาหนังสือออกมา " ให้โฟกัสทำให้ "
แม่ "แต่โฟกัสทำไม่เป็นนะ "
พี่เพชร " โฟกัส ทำเป็น "
แม่ "ทำไม่เป็น ทำให้ดูหน่อย "
พี่เพชร เอาหนังสือใส่ตระกร้า ท่าทีหงุดหงิดเล็กๆ
แม่ " เย้ พี่เพชรทำได้แล้ว " พร้อมทำท่าปรบมือดังๆ
ไม่ทราบว่าตื้อยื้อ พอใช้ได้ไหมคะ

[สายป่าน]

ขออนุญาตออกความเห็นค่ะ
เอ่อ ตอนที่ "พี่เพชรทำได้แล้ว" ตอนนั้น เป็นพี่เพชร หรือเป็นดิว คะ (ตอนต้น ที่คุณแม่เล่า พี่เพชรสมมติว่าเป็นดิวใช่ไหมคะ)
เพราะถ้ายังเป็นดิว ก็ไม่น่าเกี่ยวกับพี่เพชร
เดี๋ยวสมมติกับจริงจะปนกันค่ะ

[กิ่งแก้ว]

ดูเหมือนบรยากาศโดยรวมค่อนข้างน่าหงุดหงิดนะคะ

ลองตรวจสอบดูหน่อยนะคะว่า ท่าทีเหมือนพวกเดียวกัน แต่มันงง อยากทำให้จริง ๆ นะ

หรือมีท่าทีจริงจัง ลูกไม่มีหวัง และรู้สึกว่าถูกขัดใจ

[siravee]

ขอขอบคุณนะคะสำหรับคำแนะนำ
สำหรับวันนี้ ตอนก่อนนอน ระหว่างเล่นกัน ลูกก็ทำท่าเดินขบวนพาเหรด
โดยทำท่าเดินพร้อมร้องเสียงกลอง ตึงๆๆๆ ประกอบจังหวะเอง
แม่ "พี่เพชร กำลังทาอะไรเหรอ "
พี่เพชร " เดินพาเหรด เนี่ย เป็นดรัมเมเยอร์ "ทำท่าถือไม่เบสบอลของเล่นเหวี่ยงไปมา
แม่ "โอ้โฮ เป็นดรัมเมเยอร์ด้วย วันนี้ที่โรงเรียนคุณครูพาเดินเหรอ"
พี่เพชร "ไออุ่นเป็น ดรัมเมเยอร์ "
แม่ " อ้อ พี่เพชรเห็นไออุ่น ได้เป็นดรัมเมเยอร์ด้วย "
แม่ " แล้วพี่เพชรละ "
พี่เพชร " เพชรเดินตาม เดินตามพาเหรด "
แม่ "อ้อ เพชรเดินตามหลังในขบวน "
พี่เพชร " ทำไม เพชรไม่ได้เดินละ "เริ่มมีนำ้เสียงงอแง
แม่ "ตกลงพี่เพชร ได้ดเิน หรือไม่ได้เดินลูก " พูดพร้อมกอดลูกไว้ เนื่องจากเริ่มงอแงเข้ามาหาทำหน้าคล้ายๆจะร้องไห้
พี่เพชร "ทำไม เพชรไม่ได้เดินละ ๆ ๆ"เริ่มงอแงมากขึ้น
แม่ " อ้อ นั่นนะสิทำไมพี่เพชรไม่ได้เดิน "
พี่เพชร " ทำไมครูให้เพชรนั่งดูละ "
แม่ "ตกลงคุณครูให้พี่เพชรนั่งดู เพชรเลยไม่ได้เดิน "
พี่เพชร "ทำไมเพชรไม่ได้เดินละ " แม่กำลังพยายามมองอารมณ์ลูก เลยตีความว่าลูกน่าจะอยากเดินพาเหรด แต่คุณครูไม่ให้เดิน
แม่ " พี่เพชร อยากเดินพาเหรด " พูดพร้อมกอดปลอบ เพราะลูกเริ่มร้องไห้
พี่เพชร " ทำไมเพชรไม่ได้เดินละ " ยังคงถามอยู่และร้องไห้มากอดแม่
แม่ " โอ๋ พี่เพชรเสียใจ ไม่ได้เดินพาเหรด"แม่ก็พยายามกอดลูบหลัง สักพักเริ่มหยุดร้อง
พี่เพชร " ทำไมคุณครูให้เพชรนั่งดูละ "
แม่ " คุณครูให้พี่เพชรนั่งดู แล้วเพื่อนๆ ละลูก "
พี่เพชร " เพชรนั่งกับเพื่อนๆ "
แม่ " สงสัยคุณครูให้รอก่อนมั้ง "............
ไม่ทราบว่าได้ทำงานสะท้อนอารมณ์ลูกถูกหรือไม่คะ เพราะบ่อยครั้งที่ลูกจะใช้คำถามว่าทำไมๆๆๆๆ

[กิ่งแก้ว]

ถ้อยคำที่ใช้ในการรับรู้อารมณ์นั้น ถูกค่ะ

แต่สิ่งที่สำคัญกว่า คือน้ำเสียง สีหน้า ท่าทางประกอบถ้อยคำนั้น จะต้องสอดคล้อง คือเกิดจากความเข้าใจ เห็นใจ หรือบางทีอาจจะเป้นการรับรู้ความหงุดหงิด เจ็บใจ ของเขาด้วย

คุณแม่ลองศึกษาเทปที่ครูปูเป้ดูอีกครั้งนะคะ ดิฉันรู้สึกว่าน้ำ้เสียงที่คุณแม่ใช้ปลอบโยน ตอนที่น้องเพชรงอแงนั้น ยังแฝงความคาดหวังว่าลูกจะเข้าใจและหยุดร้องค่ะ

ลองปรับดูนะคะ

[siravee]

ขอขอบคุณคะสำหรับคำแนะนำ จะพยายามต่อไปคะ
วันนี้ไปที่ รร.ของลูก ก็เลยลองถามคุณครูดู ว่า เหตุการณ์จะตรงกับที่ลูกบอกไหม ก็ตรงคะ เลยฝากคุณครูว่าแกอยากมีส่วนร่วม
ถ้าไม่ลำบากก็ขอให้แกได้ลองดูหน่อย....................
ตกเย็น พอไปรับ ลูกพูดคุย หน้าตามีความสุข ว่า ได้เดินพาเหรด คุยให้แม่ฟังไม่พอ คุยให้คุณยายฟังด้วย
เล่าว่าเดินกับเพื่อนคนไหนบ้าง คนไหนไม่ได้เดิน แม่ก็เลยสะท้อนอารมณ์แก " เพชรดีใจ ถูกใจที่ได้เดินพาเหรด"
แม่ก็รู้สึกมีความสุขคะ ที่ลูกมีความสุข
วันพรุ่งนี้ จะไปเข้าค่าย กับครูพบ ที่โชคดีย้าย มาจัดที่อุบล ฯ แล้วจะมาแชร์สิ่งดีๆที่ๆด้รับในโอกาสต่อไปนะคะ......

[กิ่งแก้ว]

อ้าว...

ตกลงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ไม่ใช่โอกาสของฟลอร์ไทม์หรอกหรือ

แล้วคุณแม่ต้องคอย "วิ่ง" "แสวงหา" ความสุข สมหวัง ให้ลูก เพื่อให้ได้ความสุข และรอยยิ้มให้ลูกรักทุกครั้งหรือ

สำหรับฟลอร์ไทม์ เรามองว่าคุณสมบัติที่ยากยิ่งของมนุษย์ ที่ต้องอดทน อดกลั้น ด้วยความอยากจะได้ แล้วไม่ได้ หรือไม่อยากจะทำ แต่ต้องทำ นั้น สำคัญมาก และเด็กจะผ่านด่านพวกนี้ไปได้ ด้วยความเข้าอกเข้าใจ เห็นใจ จากพ่อแม่และผู้ใกล้ชิด ซึ่งเป็นคนละอย่างกับ "การตามใจ" ค่ะ

[siravee]

ขอบคุณคะ.........ที่เตือนสติ
โดยเฉพาะ ยิ่งมาบวกกับความรู้ที่ได้จากการเข้าค่าย
ทำให้ถึงบางอ้อ เลยคะ.......ยิ่งเมื่อสำรวจอารมณ์ตนเอง ณ เวลาที่ไปที่ โรงเรียนลูก เป็นอารมณ์และความต้องการของคุณแม่ล้วนๆคะ
ต่อไปจะพยายาม อยู่กับปัจจุบันของลูกให้ได้คะ
ยิ่งคิดก็ยิ่งใช่ นี่แม่คลี่คลายอารมณ์ของตนเองจริงๆด้วย
เพราะเรารู้สึกสงสารลูก และรักลูกมาก..........ตอนนี้เข้าใจมากขึ้น ในหลักการทำงาน อารมณ์ จะพยายามต่อไปคะ

[siravee]

นึกขึ้นได้คะ ....เมื่อเย็นนี้ ขณะที่ พี่เพชร เล่นอยู่กับน้องสาว ก้หยิบไม่เบสบอลของเด็ก มาตีน้องสาว
คุณยาย นั่งอยู่ก็บอก "อย่าตีน้อง "
พี่เพชร ก็เดินเข้ามาตียาย พร้อมกับพูดว่า " ยายดื้อ ไม่เชื่อฟัง "
คุณยาย "ใครกันที่ดื้อ มาตียาย "
พี่เพชร ทำท่าจะมาตียายอีก คุณแม่ก็เข้าไปกอด พามานั่งแล้วพูด
แม่ " พี่เพชรอยากตียาย เนอะ "
พี่เพชร " จะตียาย ยายดื้อ "ทำท่าจะตี แต่หน้ายิ้มๆ
แม่ " ไม่พอใจยาย อยากตีเลยเนอะ "
พี่เพชร " ไม่พอใจยาย จะตียาย "แต่หน้าก็ยังยิ้มๆ ไม่ได้งอแง
แม่ "ยังอยากตียาย อยู่เลยเนอะ ไม่พอใจ หรือโกรธกันแน่"
พี่เพชร " โกรธยาย เพชรจะตียาย "พูดพร้อมนำเสียงเข้มขึ้น
แม่ " แม่รู้เพชร โกรธเลยอยากตียาย แต่ถ้าไม่ตียายละ "
พี่เพชร " เพชรจะตี พื้นยาย "ว่าแล้วก็ตีไม่เบสบอลที่พื้น
แม่ " อ้อ ตีพื้นยายเลย ก็มันยังโกรธอยู่ " ........
แม่ " ว่าแต่ยายทำอะไรให้เพชรโกรธ บอกแม่ได้ไหม" .....ทำท่าคิด
พี่เพชร " เพชรโกรธ ไม่พอใจยาย เพชรจะตีพื้นยาย "ทำท่าตี
แม่ " พี่เพชรไม่พอใจยายที่ยายดุ หรือยายห้ามตีน้อง "
พี่เพชร "ยายดุ ".....
อยากขอคำแนะนำคะ เพราะไม่แน่ใจว่าตนเองประเมินอารมณ์ลูกถุกไหม ดูลูกไม่ได้โกรธมาก หรือลูกกลัวคะ