กระทู้นี้... อยากแบ่งปัน

[krongkan]

ดิฉันนั่งถัดจากคุณแม่น้องพราวด์ไปทางซ้าย และทางซ้ายมือของดิฉันคือคุณ Patcha ค่ะ คุณพ่อคงไม่ได้สังเกต แต่ทุกครั้งที่
คุณพ่อจับไมค์ ดิฉันจะเอี๊ยวตัวไปมองไม่วางตาเลยค่ะ

[roonata]

ดิฉันขออนุญาตแบ่งปันความรู้สึกในที่นี้ ที่คิดว่าเป็นพื้นที่ปลอดภัยสำหรับดิฉัน
มี ความรู้สึกที่อยากบอกผ่านกระทู้นี้ถึง ผู้เข้าร่วมอบรมทุกท่าน (ทั้งฝ่ายผู้เข้าอบรมและทีมงาน)

ดิฉันอยากขอโทษจากใจจริง ที่ความไม่รู้เรื่องของดิฉัน ทำให้เบียดบังเวลา ทั้งผู้ที่ต้องการความรู้ (หรือเรียกว่าอะไรก็ไม่รู้) และผู้ที่ต้องการจะแบ่งปัน ดิฉันรู้สึกเสียใจจริงๆค่ะ ดิฉันไม่รู้และไม่เข้าใจจริงๆค่ะ แต่ว่าไม่ได้ตั้งใจจะเป็นคนด้อยปัญญา พูดพล่าม ดื้อดึง ขาดสติ หรือ เห็นว่าปัญหาของตัวเองหนักกว่าใครในโลก ไม่รู้ตัวเลยกับสิ่งที่แสดงอาการออกไป มันหลากหลายความรู้สึกและมีแรงกดทับมากจริงๆขณะที่นั่งตรงนั้น

อีกความรู้สึกหนึ่งที่สำคัญมาก คือ ขอขอบคุณจากใจจริง ในทุกกำลังใจ ทุกความเห็นใจ ทุกความอดทนฟัง ทุกความพยายาม ที่จะฉุดดิฉันให้ขึ้นมาจากสิ่งที่เป็นอยู่ อยากบอกว่าขอบคุณมากจริงๆค่ะ ดิฉันสัมผัสได้จากทุกพลังค่ะ
ขอบคุณทุกท่านมากค่ะ

สุดท้ายขอบคุณพี่กู้ด ที่ช่วยชีวิตหนูไว้ค่ะ
ขอเวลาหนูลุกขึ้นหน่อยค่ะ เส้นทางแสวงหาปัญญาของหนูนั้นยากอยู่ ยังไม่อยากลุกยืนทั้งที่ขายังเจ็บสาหัส แต่จะรีบรักษาขาให้หายโดยเร็วค่ะ

[พ่อน้องเฌอแตม]

ไม่มีอะไรให้โทษ และไม่มีอะไรต้องขอโทษนะครับ

เวลานั้นถือว่าเป็นเวลาที่ทั้งผู้ฟังคนอื่นๆ(หมายถึงตัวผมด้วย)ได้ประโยชน์จากสิ่งที่คุณแม่คิดว่าเป็นความไม่รู้

ผมมองว่าเป็นเวลาแห่งการแบ่งปันครับ ได้มองเห็นซึ่งกันและกัน ได้สะท้อนให้เห็นเบื้องลึกแห่งใจตนเองครับ

ได้เห็นแง่มุมที่สวยงามของจิตใจคนครับ

ต้องขอบคุณคุณแม่ด้วยนะครับ

[กิ่งแก้ว]

สำหรับดิฉัน คุณแม่ช่วยให้ผู้ปกครองท่านอื่น ได้มีโอกาสเป็น "ผู้ให้" ค่ะ

ให้ความรู้สึกดี ๆ มีโอกาสร่วมรับรู้ความทุกข์ และแบ่งปันประสบการณ์

ดิฉันเชื่อว่า การที่ผู้ปกครองหลายท่านได้มีโอกาสรับรู้ได้เห็นว่าคนอื่นมีทุกข์หนักกว่า

หลายคนสะท้อนเห็นภาพตัวเอง

และทั้งหมดนี้ช่วยปรับเปลี่ยนความรู้สึกที่จมดิ่งอยู่กับเรื่องของตนเอง ให้ดีขึ้นได้ค่ะ

[พ่อน้องเฌอแตม]

"ปัญหา" กับ "ปัญญา" ต่างกันอยู่นิดหนึ่ง เพียงแต่เราเรียนที่จะรู้จักปัญหาและพลิกให้เป็นปัญญาได้ก็คงจะดีนะครับ


ยินดีที่มีเพื่อนร่วมทางเพิ่มขึ้นครับ และเป็นกำลังใจให้กันและกันด้วยนะครับ

[krongkan]

จำได้ว่าดิฉันเองก็เคยฟูมฟายในที่แจ้งค่ะ เมื่อเร็วๆ นี้ก็เพิ่งฟูมฟายในค่าย อิอิอิ และที่ฟูมฟายในที่ลับอีกนับไม่ถ้วน เหอ เหอ เหอ

ในมุมของคุณแม่อาจรู้สึกผิด เสียใจ และอีกมากมาย แต่ในมุมของดิฉัน ดิฉันกลับเห็นสิ่งสวยงาม มากมายในความรู้สึกเอื้ออาทร

ที่ลอยกรุ่นในบรรยากาศ ดิฉันเห็นผู้ปกครองหลายท่าน รวมทั้งคุณหมอ คุณครูที่พยายามช่วยกันโยนห่วงยาง โยนท่อนไม้ หรือแม้

แต่ยื่นมือลงไปให้คุณแม่ที่เหมือนจะจมน้ำเกาะ คุณแม่อาจยังเห็นไม่ชัดในวันนั้น แต่วันนี้ดิฉันเชื่อว่าคุณแม่เริ่มมองเห็นแล้ว สวยนะคะ

อะไรแบบนั้นน่ะ ในชีวิตของเรา จะมีสักกี่ครั้งคะที่รู้สึกได้ถึงความมีน้ำอกน้ำใจให้กันทั้งๆ ที่ทุกคนเป็นคนแปลกหน้าของกันและกัน

คงเป็นความรู้สึกร่วมที่เราทุกคนต่างก็เข้าใจดีถึงความเจ็บปวดในหัวใจพ่อแม่อย่างพวกเรา...ใช่ไหมคะ ดิฉันเอง ตั้งแต่เริ่มต้นใช้ชีวิต

ในแนวทาง FT เมื่อกว่า 2 ปีก่อนก็พบว่าชีวิตสวยงามขึ้นจริงๆ ค่ะ

ถ้าพี่กู้ดในตอนท้ายที่คุณแม่เอ่ยถึง หมายถึงดิฉัน ดิฉันก็ขอมอบคำขอบคุณทั้งหมดทั้งมวลให้คืนกลับไปแก่คุณหมอกิ่งแก้วที่กรุณา

บุกเบิก แผ้วถางทาง ช่วยเหลือให้คำแนะนำในทุกสิ่งทุกอย่าง ทั้งยังตั้งมั่นยืนยัดอยู่ในเส้นทางการทำงานที่แสนยากลำบากนี้อย่างจริงใจ

ขอบคุณทีมงาน FT มหิดล และที่อื่นๆ ทุกคนที่ช่วยกันร่วมแรงร่วมใจสนับสนุนแนวทางอันเป็นนิรันดร์นี้ (ต้องขอโทษที่ดิฉันไม่ได้เอ่ยนาม

ทุกท่าน) ซึ่งต้องอาศัยกำลังกายและกำลังใจอย่างท่วมท้น

ขอบคุณบุญกุศลทุกอย่างที่ทำให้ดิฉันได้ค้นพบเส้นทางนี้ โดยไม่ต้องวกวนอยู่กับเส้นทางอื่นใด นอกจากวกวนอยู่ในเส้นทางใจของตัวเอง

ซึ่งก็หนักหนามากพอแรงแล้ว

ดิฉันอยากยืนยันจริงๆ ค่ะว่า เส้นทางนี้สวยงามมากมายจริงๆ และอยากขอเป็นกำลังใจให้คุณแม่ตั้งหลัก และก้าวเดินต่อเพื่อตัวคุณแม่และ

ลูกอันเป็นที่รักของคุณแม่เองค่ะ แล้วดิฉันจะคอยจนถึงวันที่คุณแม่ได้เห็นและสัมผัสถึงความสวยงามของ FT ผ่านความก้าวหน้าของลูกค่ะ

เป็นกำลังใจให้ค่ะ

แม่กุ้ง

[not510tp]

ไม่ได้ตามอ่านกระทู้เท่าไหร่เลย ไม่รู้เรื่องกะเค้าเลย ^^'

[สายป่าน]

คุณน็อตไม่ได้ไปกิจกรรมเสาร์ที่ผ่านมาใช่ไหมคะ เลยตามไม่ทัน

[krongkan]

เป็นเรื่องที่เกี่ยวเนื่องมาจากการอบรมเมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมาน่ะค่ะ

น้องภูเป็นไงมั่งคะ เล่าให้ฟังบ้างสิ

[patcha]

ดิฉันก็ขอยืนยันคำพูดของตัวเองว่าเคยเป็นคนที่พล่ามแบบคุณแม่เหมือนกันมาก่อน

คุณหมอพูดถูกว่าเราเห็นตัวเองในอดีตจริงๆ ทุกอย่างที่คุณแม่ทำเราหลายท่านก็เคยทำมาแล้ว

ดิฉันยังรู้สึกอิจฉาคุณแม่เสียอีกที่คุณแม่รู้จัก FT ตั้งแต่ลูกอายุ 4ขวบในขณะที่ดิฉันเริ่มใช้เมื่อตอนลูกอายุ 6 ขวบกว่า

สำหรับตัวดิฉันเอง ตอนนี้คิดเพียงว่า ทำให้ดีที่่สุด เราจะได้ไม่เสียดายว่าเราไม่ได้ทำในวันข้างหน้า

เป็นธรรมชาติของพ่อแม่อย่างเราที่อยากได้คำตอบแบบสูตรสำเร็จ ซึ่งไม่ค่อยมีอยู่แล้วในวงเสวนานี้

แต่ครั้งนี้ดิฉันว่าเราได้คำตอบจากครูพบและคุณหมอกิ่งแก้วค่อนข้างชัดกว่าทุกครั้ง ซึ่งต้องขอบคุณคุณแม่เสียอีกที่ทำให้ครูพบทนไม่ได้จนต้องเฉลยคำตอบตรงๆให้พวกเรา

แล้วคุณแม่จะรู้สึกผิดไปทำไมละค่ะ