งงเรื่องเล่นสมมุติกับลูกค่ะ

[Nong_Pan]

อีกเรื่องหนึ่งค่ะ แม่เอาตุ๊กตาแมวนำ้ตัวโปรดลูกมาล่อๆเล่นๆกับลูก ใส่หน้าเล่นๆกับลูกเพราะตั้งใจมาก

แม่ เอาป่ะๆ

ลูก เข้ามาแย่งๆ ซักพักหนึ่งลูกพูดคะว่า ไม่เอาไม่เล่น ไม่สนุก เอามา

แม่ ไม่สนุกเหรอ งั้นให้พ่อ แล้วโยนแมวนำ้ให้พ่อค่ะ

ลูก เข้าไปแย่งจากพ่อค่ะ แต่พ่อมีท่าทีจังหวะไว้ที่เท้ามั่ง ใส่ไว้ในเสื้อมั่ง แมวนำ้กระเด็นมั่ง ลูกหัวเราะไปแ่ย่งไป พอลูกเกือบได้แล้วพ่อก็โยนกลับให้แม่ค่ะ

ลูก ไม่สนุก

แม่ อ้าวเหรอ งั้นให้คนเล่นสนุก แล้วโยนกลับให้พ่อค่ะ

พ่อ เล่นๆ ไปเรื่อย ลูกแย่งไปหัวเราะไป ซักพักพ่อก็โยนกลับให้แม่ค่ะ

ลูก ไม่สนุก (อันนี้เห็นแววตาค่ะว่าหลอกแม่)

แม่ อ้าวเหรอ โหเสียใจ เล่นไม่สนุก งั้นให้คนเล่นสนุก แล้วโยนกลับให้พ่อค่ะ ก็เล่นโยนไปมาพ่อแม่แล้วลูกแย่งแต่ถ้าแย่งแม่ลูกจะทำหน้ายิ้มๆแล้วพูดว่าไม่สนุก

เล่นประมาณ 15 นาทีค่ะ อาจารย์ว่าเป็นอย่างไรบ้างคะ

[กิ่งแก้ว]

ก็คุยกันไป เรื่องเล่นกันยังไง. จึงจะสนุก

คุยเล่นกันไป แบบธรรมชาติ ๆค่ะ

[Nong_Pan]

สวัสดีค่ะอาจารย์ ตอนนี้ก็ตั้งอกตั้งใจ floortime กับลูกอยู่ค่ะ อารมณ์โมโห หงุดหงิดของลูกส่วนใหญ่เป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆค่ะ เช่น แม่คุยกับคุณ

ยาย ลูกเข้ามาถามว่า อะไร แม่แกล้งเล่นค่ะว่า ไม่บอก ลูกทำท่าโกรธค่ะ แต่หน้าตายังไม่ชัดค่ะ แล้วบอกว่า โกรธแล้ว แม่เข้าไปง้อๆค่ะ่ โกรธ

เหรอ เรื่องอะไรล่ะ่ ลูกตอบว่า แม่ไม่ยอมบอก ไม่พูดกับแม่แล้ว แล้วลูกก็เดินหนีเข้าห้องไปนอนหลับตา แม่เดินตามเข้าไปลูบหลังค่ะ โอ๋

โกรธๆ ไม่พูดกับแม่นานมั๊ย ลูกนอนเงียบค่ะแล้วเหล่ตามองค้อนๆ แม่ถามต่อค่ะแล้วทำงัยหายโกรธล่ะ เขาไม่พูดค่ะดึงมือแม่ไปกอดเขา ชี้ปาก

แม่ไปที่แก้มเขาแม่ก็กอดเขาหอมเขา แล้วก็บอกเราว่าดีกันนะ แล้วเราก็ดีกันค่ะ คุยกันไปมาก็ชวนออกมากินข้าว อยู่ๆลูกทำนิ้วคล้ายปืนจ่อที่หัว

แม่ค่ะ แล้วบอกว่าแม่เล่าเรื่อง แฮรี่ พอตเตอร์ เดี๋ยวนี้ แม่ถามลูกค่ะว่า ถ้าไม่เล่าล่ะ ลูกบอกว่าถ้าไม่เล่าจะยิงแม่ แม่ก็ทำท่ากลัวๆ เล่าแล้วจ้า ลูก

ก็ยิ้มเอานิ้วจ่อหัว จะเล่ามั๊ย แม่ก็ตอบ เล่าๆครับ.... แต่ไปกินข้าวก่อนนะ หลังจากนั้นก็มีอีกเรื่องค่ะ คือมืดแล้วค่ะลูกก็ไถลลงจากบ้านเล่นไป

เล่นมา แม่ก็เรียกเสียงเข้มนิดหนึ่งค่ะ (แต่ไม่ได้มีอารมณโกรธเลยนะคะในเวลานั้น) ปัณณ์ตอนนี้ทำอะไรลูก ลูกก็โกรธขึ้นมาอีกทำท่าฮึดฮัด แม่

ดุปัณณ์ทำมัยเนี่ย แม่ก็ถามค่ะ อ้าวปัณณ์เป็นอะไร ลูกก็ตอบ โกรธแม่แล้วมาดุทำไม แล้วเขาเดินไปหาพ่อค่ะ บอกพ่อว่า พ่อเราไม่พูดกับแม่กัน

เนอะ พ่อถามค่ะว่าทำไมล่ะ ลูกก็บอกค่ะว่าแม่ดุ เสียดายเหมือนกันค่ะพ่อน่าจะถามต่อพูดคุยเป็นพวกลูก เออเนอะมาดุทำไม ใช่ๆเราจะไม่พูด

ด้วย พ่อดันบอกว่า ไม่พูดด้วยแล้วใครจะเล่า แฮรี่ พอตเตอร์ ล่ะ จบเลยค่ะ คราวหน้าต้องเตี๊ยมกันใหม่ค่ะ ที่เล่าให้ฟังก็เพราะแม่ดีใจค่ะและก็

อยากเล่าพัฒนาการให้อาจารย์ฟังด้วยเพื่อช่วยวิเคราะห์ต่อยอดให้ลูกค่ะ แต่แรงๆกว่านี้ยังไม่มีค่ะ ถ้าแรงๆ ลูกจะบอกแต่ว่าเสียใจแม่ก็ปลอบไป

ล่าสุดเสียใจตอนไปเที่ยวสวนผึ้งกันขากลับลูกอยากแวะถำ้เขาบิน ก็บอกเขาไปค่ะ หนูอยากแวะเนอะ แต่ต้องกลับบ้านแล้วลูก พอผ่านป้ายทาง

ไปถำ้้เเท่านั้นแหล่ะ ร้องไห้เสียใจ จะไปถำ้ กลับรถเลย ก็ปลอบค่ะ โอ๋ๆหนูอยากไปใช่ไหม อยากไปมากๆเลย เสียใจหรือโกรธลูก ลูกก็ว่าเสียใจ

ค่ะ ก็ปลอบกันประมาณ 1 ชม.ค่ะ ตอนหลังมาถามถึงบอกว่าโกรธด้วย อาจารย์คะ แล้วลูกจะค่อยๆกล้าโกรธแรงขึ้นนานขึ้นเรื่อยๆใช่ไหมคะแล้ว

เขาจะรับรู้โลกได้โดยไม่ต้องหลีกเลี่ยงใช่ไหมคะ ตอนนี้ลูกยังไม่นิ่งค่ะ เล่นโน่นเล่นนี่ได้ตลอด ไม่คุยก็ร้องเพลงและเปลี่ยนเรื่องพูดบ่อยอยู่ค่ะ ก็

เน้นกระบวนการตามหลักการไปคือเตือนให้รู้ตัว ตื้อให้ตอบ แต่ไม่เป็นไรค่ะแม่จะทำไปเรื่อยๆค่ะ

[กิ่งแก้ว]

ทั้งหมดนี้เป็นโอกาส ที่จะได้พุดคุยกันถึงความรู้สึกที่หลากหลาย และละเอียดอ่อน

ที่เล่ามา มีทั้งงอน ผิดหวัง น้อยใจ เสียใจ หงุดหงิด (อาจจะมีเคียดแค้น คับแค้น) ฯลฯ

เป้าหมายที่แท้จริงของฟลอร์ไทม์ ไม่ได้ต้องการความแรงแท้ ๆ แต่ต้องการความ "ทน" ที่จะคงสติในอารมณ์แรง ๆ ทั้งของตนเองและผู้อื่น

ส่วนที่เขาไปหาพ่อและแสดงการเข้าพวกกับพ่อ (แสดงให้แม่รู้ชัด ๆ ) เวลาที่มีปัญหากับแม่นั้น

เป็นพัฒนาการขั้น 7 เรียกว่า Triangular relationship ซึ่งจะมีผลต่อชีวิตของเขาอย่างมาก ในการมีความยืดหยุ่น มีทางเลือก มีทางออก

ยินดีด้วยค่ะ

[กิ่งแก้ว]

ในช่วงอารมณ์แรง ๆ คุณแม่ก็เข้าไปถามความรู้สึก (5) และเหตุผลที่ทำให้รู้สึกอย่างนั้น (ุ6) อย่างที่ทำอยู่ ก็ดีแล้วค่ะ

ที่เพิ่มเติม คือ เมื่อลูกตอบได้แล้ว ให้ต่อระดับ 7 คือหาสาเหตุอื่น ๆ ด้วย เพราะแท้จริงแล้ว ผลลัพท์ คือารมณ์ที่เกิดขึ้น ไม่ได้เกิดจากสาเหตุเดียว จากนั้น ก็ก้าวสู่ระดับ 8 โดยการเปรียบเทียบแต่ละอารมณ์ว่าอันไหนมีส่วนมากกว่ากัน อันไหนกี่เปอร์เซนต์

เมื่อผ่านไปช่วงหนึ่ง อารมณ์ไหนลดลงกี่เปอร์เซนต์ ทำไมถึงลดไม่เท่ากัน อย่างนี้เป็นต้น

โดยไม่ลืมท่าที่การแสดงออกของความอยากรู้ อยากช่วย อยากมีส่วนร่วมเอาไว้นะคะ

[kroopob]

ลองเติมเทคนิคให้..

พ่อดันบอกว่า ไม่พูดด้วยแล้วใครจะเล่า แฮรี่ พอตเตอร์ ล่ะ จบเลยค่ะ ...จบจริงหรือ?

ถ้าเป็นผม..
พ่อ: "ไม่พูดด้วยแล้วใครจะเล่า แฮรี่พอตเตอร์ล่ะ?
ปัณ: "ก็พ่อไง"
พ่อ: "เออจริง พ่อเล่าแทนก็ได้" "อ้าว แล้วพ่อจะรู้ได้ไงว่าเล่าถึงไหนแล้ว"
ปัณ: "ถึึงตอนนั้นไง"
พ่อ: "อ๋อ.. ได้ได้ งั้นพ่อเล่าต่อนะ" "แล้วตอนเล่้าต้องใช้เสียงดังแค่ไหนล่ะ?"
"แล้วถ้าแม่เขามาฟังด้วยล่ะ"
"แล้วถ้าแม่เขาไม่ยอมไปล่ะ"
"แล้วถ้า..." ฯลฯ

พอเป็นไอเดียมั้ยครับ?

[Nong_Pan]

สวัสดีปีใหม่ย้อนหลังค่ะอาจารย์กิ่งแก้ว ครูพบ และครอบครัวฟลอไทม์ทุกครอบครัวค่ะ

ขอบคุณสำหรับคำแนะนำของอาจารย์และครูพบค่ะ แม่อ่านหลายรอบเลยค่ะเพื่อพัฒนาต่อยอดความคิดของตัวแม่เองค่ะ

วันนี้ขออัพเดทพัฒนาการของครอบครัวเราและน้อมรับคำแนะนำดีๆจากอาจารย์และผู้มีประสบการณ์ค่ะ

เดี๋ยวนี้ลูกโวยวายฮึ่มฮั่มใส่แม่เยอะขึ้นค่ะ พูดหรือบางทีบอกอะไรที่เขาไม่พอใจนิดหน่อยก็ ฮึ่มแล้วค่ะ

แต่ยังไม่ยาวค่ะ แถมพอถามว่าโกรธเรื่องอะไร บางทีก็บอกว่าลืมแล้ว บางทีก็ต่อได้หน่อยค่ะ

เช่นนะคะ ทำการบ้านใช้ยางลบที่ก้นดินสอลบ แม่บอกว่ามันลบไม่สะอาด

ก็โมโหว่าแม่ว่าปัณณ์ ทำการบ้าน ก็โมโห ไม่ทำแล้วยาก (จริงๆเขาทำได้ คิดว่าเพราะหงุดหงิดเรื่องลบไม่สะอาด) จะขว้างสมุด ดินสอทิ้ง

แม่ก็บอกขว้างไม่ได้แล้วถามเป็นอะไรครับ โมโหเหรอ โมโหแม่หรือโมโหที่ทำไม่ได้ ลูกก็ โมโหแม่ โมโหการบ้านด้วย เยอะ

แม่ก็ อ๋อ โมโหเหรอ ให้ช่วยอะไรมั๊ย ลูก ไม่ต้อง อยู่เฉยๆ แม่ก็ตอดไปเรื่อยๆ แล้วทำอะไรได้มั่งล่ะพูดได้ไหม ลูกก็ ไม่ได้ เงียบ

แม่ก็ พูดไม่ได้ ลูบหลังได้ไหม ลูกพยักหน้าค่ะ แป๊บหนึ่งก็ลุกมาทำการบ้านเองค่ะ เรื่องจะล้างโหลปลาตอน 2 ทุ่ม (อันนี้แม่ยอมรับว่าไม่นิ่งค่ะ)

แม่ก็เสียงเข้มปัณณ์ตอนนี้ต้องทำอะไรแล้วลูก ลูกโมโหค่ะ เสียงดังพูดว่าอะไรก็ไม่ได้ๆ อาบน้ำก็ได้ แล้วก็อาบน้ำไปร้องไห้ไป อยากล้างโหลปลา

แม่ก็ได้สติค่ะ โอ๋ๆ เสียใจเหรอลูก ได้ๆ อาบน้ำกินข้าว ก่อนนะ ลูกก็ร้องไห้ไปบ่นไป แม่ก็ปลอบใจไปค่ะ แต่เรื่องที่ยากสุดๆคือ

เรื่องลูกหงุดหงิดตื่นนอนะค่ะ ลูกปลุกยากมากค่ะปลุกไม่ยอมลุกค่ะ เรียกหลายทีก็นอนเงียบไม่โต้ตอบ

พอเรียกมากๆเข้าก็พูด ง่วง ก็ขอนอนต่อ 5 นาที แม่ก็ ได้ ซักพัก ปลุกใหม่ค่ะ

ลูก ง่วงๆ

แม่ ก็ง่วงเนอะ อืมอยากนอนต่อเนอะ แต่ต้องตื่นแล้วลูก สักพักลูกเริ่มโวยวายหงุดหงิด

ลูก ไม่ได้นอนเลย แม่พูดรบกวนปัณณ์ เริ่มเวลาใหม่

แม่ ไม่ได้แล้วลูก

ลูก จะนอน

แม่ ก็ อ๋อ หงุดหงิดเนอะ ไม่พอใจใช่ไหม ที่แม่ปลุก แต่ต้องตื่นแล้วครับ

ลูก จะนอนจะนอน ไม่ลุกไปไหนทั้งนั้น

แม่ ต้องลุกแล้วลูก ไม่ลุกแม่ต้องอุ้มแล้วนะ

ลูกทำตัวหนักค่ะ ทำตัวแข็ง แม่ก็อุ้มเข้าห้องน้ำ

ลูก จะนอนในห้องน้ำ

แม่ ห้องน้ำเลอะนะ

ลูกก็ลุกนั่งหลับหูหลับตา ทำตัวแข็ง แม่ก็จับถอดเสื้อ แปรงฟัน อาบน้ำ

ลูก หนาว เอาผ้าให้หน่อย

แม่ อะไรนะ

ลูก เอาผ้าให้หน่อย (เสียงดัง)

แม่ อ๋อ ไม่ได้ยิน นี่

ลูก แม่ห่มให้หน่อย

แม่ ได้ๆ

ลูก อุ้มด้วย ไม่เดิน

แม่ ได้ แม่ปิดห้องน้ำ้ก่อน ยืนบนผ้าได้ไหม

ลูก ได้

แม่ เดี๋ยวปิดไฟก่อน ลงก่อนได้ไหม

ลูก ปิดเอง

พอเสร็จแต่งตัวเสร็จ ลูกก็ต่ออีกค่ะ

ลูก จะนอน ไม่กิินข้าวแล้ว

แม่ ได้จะนอน ไม่กินข้าว แต่จะหิวนะ

ลูก ไปซื้อโจ๊กหน้า รร.กินก็ได้

แม่ ก็ดีนะแต่ตอนนี้ หกโมงสามสิบห้าแล้ว หนูจะเอายังงัยล่ะ

ลูก หรือแม่ทำข้าวกล่องไปก็ได้ เอาข้าวเป็ดพะโล้

แม่ แล้วใครจะฉีกเป็ดล่ะ

ลูก ฉีกเอง เอาแม่ฉีกใส่ข้าวไปให้ก็ได้

แม่ แล้วกล่องข้าวล่ะ

ลูก ทิ้ง

แม่ ทิ้งเลยเหรอ

ลูก ใส่กระเป๋ากลับบ้าน

แม่ กล่องข้าวเลอะนะ

ลูก ใส่ถุงกลับบ้านก็ได้

แม่ เอางัยดีล่ะ หกโมงสี่สิบแล้ว

ลูก เดี๋ยวหิว แต่กินข้าวไม่ทันแล้ว (จะร้องไห้แล้วค่ะ จับท้องตัวเอง)

แม่ แล้วจะเอายังงัยล่ะ (แม่เริ่มเครียดค่ะ)

ลูก กินข้าวแต่กินไปนอนไปได้ไหม

แม่ ได้ งั้นไปกินข้าวกันนะ ก็ไปกินข้าวค่ะ ตอนกินข้าวลูกก็นอนพังพาบกินข้าวจริงๆ

ก็กินไปคุยกันไปค่ะ อยู่ๆก็พูดว่าอยากเอา ซีดีไปดูที่รถโรงเรียน แม่ ก็เอาเรื่องอะไรดีล่ะ.. ถ้า เรื่องนี้เพื่อนไม่ชอบล่ะ..

แล้วถ้าเพื่อนเอาซีดีไปล่ะ.. ลูกก็พูดคุยไปเรื่อยๆ แต่ลูกทำอะไรๆช้าค่ะ จนสาย แม่ก็ เอาซีดีไม่ทันแล้ว พรุ่งนี้ถึงเอาไปนะลูก

ลูกโมโหขึ้นมาอีกค่ะ พูดเสียงดังเมื่อวานก็ไม่ได้เอาไปวันนี้ก็ไม่เอาไป แม่ก็ แม่รู้หนูอยากเอาไป แต่สายแล้วนะ

ลูกก็ ไม่เอาก็ได้ หน้าตาเริ่มโกรธ แต่ตอนเดินไปรอรถก็ยังพูดแต่ว่า จะเอาซีดีไป แม่ก็ได้แต่ไม่ทันนะลูก พรุ่งนี้นะ พอถึงที่รอรถปรากฏ

ว่ารถยังไม่มา ลูกก็ขอวิ่งไปเอาซีดี ให้แม่รอดูรถโรงเรียน เรื่องเลยจบแบบได้ซีดีค่ะ ไปได้ไม่มากค่ะ ตอนเช้าวุ่นวาย มีเวลาจำกัด

แม่ควรแก้ไขปรับปรุงตัวอย่างไรบ้างคะ

[Nong_Pan]

ขออีกเรื่องหนึ่งนะคะนึกขึ้นมาได้ สองวันก่อนแม่นั่งชิงช้าที่สนามดูและสังเกตุลูกเตะบอลกับพ่อและเด็กๆค่ะ

พอเด็กๆเล่นเสร็จ ลูกกับชาย(คนนี้พ่อแม่พามาเล่นกับปัณณ์คะ่)เขาก็วิ่งมาแย่งกันนั่งชิงช้าที่แม่นั่ง แรกๆก็สนุกค่ะแม่เล่นๆ อะ ไม่ลุกๆ

เด็กๆสนุกสนาน แย่งแม่ แล้วมีมือมาจั๊กจี้ค่ะ แม่เลยลุกค่ะ น้องชายเข้ามานั่งชิงช้าแทน เท่านั้นแหละปัณณ์โวยวายไม่ยอมเลยค่ะ

ทั้งเสียงดัง

ปัณณ์ ชาย ลุกเี๋ดี๋ยวนี้

แม่ โห โกรธ โกรธเหรอลูก โกรธชายเลย

ปัณณ์ ชาย ลุก

ชาย ไม่ เค้านั่งก่อน หน้าตาโกรธเอาเรื่องชัดเจนค่ะ

ปํณณ์ เค้าจะนั่ง

ชาย ไม่

ปัณณ์แกะๆมือเพื่อนจากชิงช้า เพื่อนก็จับชิงช้าแน่นไม่ปล่อยค่ะ คราวนี้ปัณณ์ตั้งเข่าขึ้นมาค่ะ

ปัณณ์ จะลุกไหม ไม่งั้นโดนเข่า

ชาย ไม่

แม่เข้าไปจับตัวปัณณ์ค่ะ ทำร้ายกันไม่ได้นะลูก ไม่ได้ เอางี้ ยิงฉุบไหมใครชนะนั่ง

ชาย ไม่ แต่ปัณณ์เอาค่ะ

แม่ งั้นสลับกันนั่งล่ะ ได้ไหม

ชาย ไม่ แต่ปัณณ์เอาค่ะ

ปัณณ์ เค้าจะนั่งแล้ว แกะๆมือเพื่อนจากชิงช้าต่อค่ะ

แม่ งั้นแม่นั่งก่อน แม่ไม่ให้นั่งทั้งคู่ แม่จะนั่งต่อ

ชาย ไม่ แต่ปัณณ์ ได้

ชาย ไม่

ปัณณ์ทั้งแกะมือทั้งดึงเพื่อนจากชิงช้า แม่ก็จับลูกไว้บอกทั้งคู่ห้ามทำกันนะ ชายมองตาขวางเลยค่ะ ไม่ๆๆ สุดท้าย ชายลุกก็ได้วะ ท่าทางโกรธสุดๆเดินไปเลยค่ะ

ปัณณ์ก็นั่งชิงช้าค่ะ แม่ก็บอกปัณณ์ค่ะ ห้ามทำร้ายกันงัยลูก

ปัณณ์ ไม่ทำจริงหรอก ทำหลอกเฉยๆ

แล้วแม่เดินไปคุยกับชายค่ะ อย่าโกรธกันเลยนะ ไปเล่นบ้านลมกันไปไหม แต่เขาโกรธอยู่ค่ะ แม่เดินไปคุยกับเพื่อนปัณณ์ก็เดินตามไปค่ะ แม่ง้อเพื่อนลูกอยู่พักหนึ่งค่ะ เพื่อนก็ยอมดีกัน

แล้วเปลี่ยนไปเล่นบ้านลมกันค่ะสนุกสนานกันเหมือนเดิม เหตุการณ์เกิดเร็วและไวค่ะ แต่หลังจากนั้นพอจะนอนแล้วนะคะ ลูกคิดถึงเรื่องชิงช้าขึ้นมาอีก

ปัณณ์ แม่ ปัณณ์เก่งป่ะ แย่งชิงช้าชายได้ (ลูกยิ้มแบบภูมิใจค่ะ)

แม่ ปัณณ์เก่งที่ยืนยันความต้องการปัณณ์ได้ลูก

ปัณณ์ ปัณณ์แย่งชิงช้าชายได้

แม่ ปัณณ์ถ้ามีคนนั่งก่อน ปัณณ์แย่งเขานั่งได้ไหมลูก
ปัณณ์ ไม่ได้

แม่ แล้วถ้าปัณณ์นั่งอยู่แล้วมีคนมาแย่ง ได้ไหมลูก

ปัณณ์ ไม่ได้

แม่ นั่นสิเนอะ แล้วทำงัยดี

ปัณณ์ รอ หรือบอกเขาก็ได้

แม่ ใช่ๆ ถามจริงตอนแย่งชิงช้าปัณณ์เป็นอะไรลูก

ปัณณ์ โกรธชาย โกรธแม่ด้วย

แม่ โกรธแม่ด้วยเหรอ

ปัณณ์ แม่ให้ชายนั่งทำไม

แม่ ก็มีใครจั๊กจี้แม่ แม่เลยลุกเลย

ปัณณ์ ชายได้แกว่งชิงช้าไหม

แม่ ได้แกว่งลูก

ปัณณ์ อยากเล่นชิงช้า

แม่ อ๋อ อยากเล่นชิงช้าเหรอลูก

ปัณณ์ อยากเล่น ยังไม่ได้แกว่งเลย แม่พาไปบ้านลมทำไม

ปัณณ์หน้าเสีย ตาแดงๆ น้ำตาคลอค่ะ อยากเล่นชิงช้า

แม่ อ้าว หนูเป็นอะไรล่ะลูก

ปัณณ์ เสียใจ อยากเล่นชิงช้า

แม่ โอ๋ๆ เสียใจมากเลยเนอะ น้ำตาไหลเลย

ปัณณ์ อยากเล่นชิงช้า พรุ่งนี้กลับมาเปลี่ยนเสื้อผ้า ถอดถุงเท้าแล้วจะไปสนามเด็กเล่นเลย

แม่ หนูอยากเล่นมากเลยนะนี่

ปัณณ์ อยากเล่น ไม่เปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนแล้ว ไปสนามเด็กเล่นเลย

แม่ เล่นกับใครล่ะ

ปัณณ์ เล่นกับพี่ฟลุคแทนชายดีกว่า พี่ฟลุคยอมปัณณ์ ไม่แย่งเหมือนชาย

แม่ แล้วถ้าพี่เขาอยากเล่นบอลล่ะ

ปัณณ์ นั่งก่อนแล้วค่อยเล่นบอล แม่ๆไปนั่งจองไว้ได้ไหม

แม่ ได้ๆ

ปํณณ์ ถ้าชายมานั่งแม่ก็บอกนะว่าไม่ได้ ถ้าเขาไม่ยอมแม่เรียกปัณณ์นะ เดี่ยวจะมาจัดการ

แม่ จัดการยังงัย

ปัณณ์ เดี๋ยวเตะเลย

แม่ อ๊ะๆ ห้ามทำกันงัย

ปัณณ์ พูดเฉยๆ ไม่ทำจริงหรอก แล้วก็ตาแดงขึ้นมาอีกค่ะ อยากนั่งชิงช้าตอนนี้เลย

แม่ อยากนั่งมากเลยนะเนี่ย แต่มืดแล้วลูก

ปัณณ์ อยากนั่งชิงช้า ทำงัยดี

แม่ โอ๋ๆ เสียใจเหรอลูก

ปัณณ์ แม่จับขาพ่อจับแขนแกว่งปัณณ์นะ

แม่ ได้สิลูก แล้วก็ทำตามที่เขาบอกค่ะ เล่นกันพักหนึ่ง พ่อพูดว่า ชิงช้าก็ต้องนั่งแกว่งสิ สักพักลูกก็เอาหมอนมานั่งให้พ่อแม่จับคนละด้านแกว่งเป็นชิงช้า

เล่นกันไปมา ตอนค่ำนี่เสียใจนานค่ะ ลูกพูดไปพูดมาแม่นึกๆเรียบเรียงได้ประมาณนี้ค่ะ อาจารย์ว่าควรเพิ่มเติมตรงไหนไหมคะ

[กิ่งแก้ว]

ถ้าถามว่าขาดอะไร ดิฉันคิดว่าขาดอารมณ์ขำ ๆ ค่ะ

อย่างเวลาที่เขาทำท่าของจะขึ้น อาจจะทักก่อน เช่น อ้าว คุณบึ้ง จะมาแล้ว วันนี้คุณบิ้ง (หรือจ่าบึ้ง) หรือหัวหน้าบึ่ง

ถ้าลูกไม่ยอม ก็ว้า แหม วันนี้ บึ้งแรง สงสัยหงุดหงิดเยอะแฮะ

สักพักก็ แล้วสลับด้วยท่าที ที่ค่อนข้างจริง เพื่อกำกับวินัย แต่บึ้งยังไง ก็ต้องไปอาบน้ำลูก

คิดว่าท่าทีของคุณแม่อยู่ฝ่ายเดียวกับลูก ซึ่งน่าจะทำได้ดีค่ะ

หลุดมั่ง ก็ฃ่างมันเถอะค่ะ

แต่สิ่งที่อยากเตือน คืออย่าทำให้เพื่อนและพ่อแม่ของเพื่อนรู้สึกว่าคุณแม่เข้าข้างลูกมากเกิน จนไม่ไว้ใจให้ลูกมาเล่น

ฃ่วงไหนมีเวลาน้อย ก็ทำน้อย ก็ไม่เป็นไร ฃ่วงไหนมีเวลามาก ก็ขอเต็ม ๆ

เรื่องแย่งชิงช้า ดิฉันคิดว่า อารมณ์ของปัณณ์ตอนแรก อาจจะเป็นอารมณ์ที่ละเอียดอ่อน เฃ่น หวงแม่ อิจฉาเพื่อน ไม่น่าจะใช่อยากเล่นหรอกค่ะ

คิดว่ามิตรภาพในหมู่เพื่อนของเขายังไม่แน่นมากพอที่จะแบ่งปันแม่ให้คนอื่นค่ะ

แต่อารมณ์ที่ตามมาตอนหลัง อาจจะเป็นเสียใจ หรือโมโห ค่อย ๆ ตะล่อมไปค่ะ

ได้ก็ได้ ไม่ได้ ก็แปลว่ายังไม่ได้ค่ะ

[Nong_Pan]

ขอบพระคุณมากค่ะอาจารย์ เรื่องที่อาจารย์แนะนำเตือนสติให้นึกถึงท่าทีตัวเองกับเพื่อนลูกดีเลยค่ะ จริงๆแล้วชายทำให้ปัณณ์กล้าเข้าใกล้เพื่อนๆเยอะขึ้นค่ะ กล้า

โวยวายใส่ ตอนเล่นบ้านลมปัณณ์กล้าลากขาเพื่อนคนนี้ลงจากสไลเดอร์ เพื่อนลากปัณณ์มั่งก็ดูเขาสนุกสนาน ไม่มีท่าทีกลัวเพื่อน กล้ากอดคอกัน แกล้งไล่เตะเพื่อน

เพื่อนไล่เตะก็วิ่งหนี พอถามก็บอกว่าไม่กลัว เล่นกัน. กระโดดขี่คอเพื่อนเล่นสู้กัน เทียบกับเมื่อครั้งลอยกระทงดูดีขึ้นชัดเจนค่ะ.

แล้วยังพาเข้าหาเด็กอื่นๆเพิ่มขึ้น ขยายวงขึ้นค่ะเล่นไล่จับในบ้านลม เดี๋ยวนี้เตะบอลก็กล้าเข้าแย่งเยอะขึ้น. เล่นบาสกล้าจั๊มบอลกับเพื่อน

บางทีหน้าเสีย บางทีสนุก แต่เขาเข้าหาเองไม่มีใครสั่ง และดูเหมือนกล้าคิดเรื่องบาดเจ็บขึ้นค่ะ เช่นเตะบอลอยู่ อยู่ก็แกล้งล้ม ทำท่าเจ็บ

บางครั้งเป็นแผล ก็กลัวทาแอลกอฮอล์เยอะมาก ให้กอด ให้เป่า บางครั้งก็เลยหน่วงเวลาไว้หน่อยก่อนทาค่ะ

คือลูกก็ยอมให้ทาแต่โดยดีนะคะ แต่พ่อกับแม่ก็ จะทาละนะแต่ถามให้ทำยังงัย แบบไหนฯลฯ จนลูก พูดว่าทาซะทีสิ

ตอนเล่นสมมุติมีเจ็บยอมรับได้ที ถ้าไม่แรงมาก เช่นสู้กัน ลูกก็อัดๆๆแม่ ตัวของแม่กระโดดกัดหูตัวของเขา

ลูกก็มีร้องโอ๊ย แล้วก็ไปหาหมอ แม่ก็ วันนี้วันหยุดปีใหม่ รพ. ปิดครับ ลูกก็ว่าก็ไป รพ. ใหม่ ท่ีนี่ไม่ปิด

แม่ก็แต่หมอไม่อยู่ครับ เที่ยงพอดีพักเที่ยง ลูกก็พยาบาลทำแผลให้ แต่ตอนเล่นแบบสู้กัน ลูกเล่นเร็วมากค่ะ

จะจับมือแม่ไม่ให้เคลื่อนที่ตุ๊กตาหลบหนี แล้วอัดๆๆ ตุ๊กตาแม่ไป ชก เตะ กระเด็นแล้วแต่ลูกคิด ควรปรับปรุงยังงัยแบบไหนดีคะ

เรื่อง si ความคล่องตัวในการเล่นฟุตบอล เลี้ยงหลบ แย่งลูก ทำได้ค่ะ ส่งรับบอลก็ทำได้

มีเรื่องน้ำหนักเตะบอลอาจจะยังไม่แรงเท่าไรคงสมาธิอยู่กับการเล่นนานขึ้น เล่นบาสเกตบอล เลี้ยงลูก ชู๊ตเข้าห่วง ทำได้ค่ะ

แบดมินตัน ก็ได้ เมื่อเทียบกับเด็กวัยเดียวกัน ในเรื่อง si ควรเพิ่มเติมอะไรอีกคะ แต่หาของไม่ค่อยเจอค่ะ

แต่ครั้งหลังเห็นลูกเล่นไล่จับกับเพื่อนกลุ่มใหญ่ เขาก็มองตาม สังเกตุว่าใครเป็นมากขึ้น ไม่รู้ก็ตะโกนถามเพื่อน

เมื่อวานมีงานเข้าค่ะ. น้องชายเจ้าเก่าเอาลูกข่างกระดาษมาให้หลายอัน เจ้าปัณณ์ดีใจค่ะ แล้วก็ชวนกันไปเตะบอล มีพี่ๆอีก2-3 คนไปด้วย

แล้วชายโกรธกับพี่ฟลุคค่ะ แล้วพี่ฟลุคชวนปัณณ์เล่นไล่จับต่อ ชายบอกปัณณ์ไม่เล่น แต่เจ้าตัวปัณณ์เล่น

ชายเลยทวงลูกข่างคืน ปัณณ์ไม่ยอมคืนค่ะ แม่ให้ลูกจัดการเองค่ะ ยืนลุ้นอยู่ห่างๆ

ปัณณ์ก็ทำไมเอาคืน.... ให้แล้วเป็นของเราสิ.... ไม่คืนยังงัยก็ไม่คืน.... แบ่งมั่งได้ไหม

แลกกับของเราเลโก้เรา ได้ไหม... ซื้อท่ีไหนฝากซื้อก็ได้....เรายังซื้อขนมเลี้ยงเลยนะ....

ชายก็ไม่ๆๆๆๆๆๆจะเอาคืน. หน้าชายบึ้งมาก หน้าลูกยังไม่ชัดค่ะ พอพ่อเอาคืนชายเท่านั้นแหล่ะ บอกลูกว่า ของเขานะลูก

ลูกร้องไห้เลย ชายตกใจแบ่งคืนให้2 อัน แล้วกลับบ้าน

แม่ก็คุยกับลูกต่อ ลูกก็เบะะ เสียใจ แล้วลูกถามค่ะว่าทำไมชายเอาคืน แม่ก็ว่า น่านสิ หนูว่าทำไมหล่ะ ลูกก็สงสัยชายอยากเล่น

ยายชายห้ามให้ปัณณ์ โน่นนี่หลายอย่าง แต่ยังไม่ใช่ซักที จนสุดท้ายเขาถึงบอกว่า โกรธปัณณ์ เพราะปัณณ์เล่นกับพี่ฟลุค

แล้วลูกเสียใจ ........ นานจนในที่สุดลูกก็บอกว่าเขาจะประดิษฐ์ลูกข่างเอง ครูเคยสอน แม่ซื้อ นี่ๆๆๆมานะจัดทำลูกข่างเอง

ได้คิดค่ะ เรื่องที่ซับซ้อนยังยากสำหรับลูกมาก แต่อยากให้เกิดนะคะ โกรธกันมั่ง. ดีกันมั่ง ระหว่างลูกกับเพื่อน

มั่นใจในฟลอไทม์เต็มร้อยค่ะว่าช่วยลูกเราได้ แต่มั่นใจในตัวเองว่าทำได้นี่กำลังมาแล้วค่ะ