ลูกชายไม่ยอมเล่นสมมติกับเพื่อน ควรคุมสถานการณ์อย่างไรคะ

[แม่น้องกาย]

ปกติการสะท้อนอารมณ์โกรธเขา ไม่ได้นานค่ะ ตรึงอารมณ์ให้เขาอยู่กับความโกรธไม่ได้ (พอสะท้อนได้นิดหน่อย เขาก็ลืมแล้วว่าตัวเองโกรธ )

เปลี่ยนเรื่อง ไม่ก็หัวเราะไปเลย เกี่ยวกะฐานไม่แน่นเรื่องความก้าวร้าวหรือเปล่าคะ (เขาไม่มีอารมณ์โกรธแบบเวอร์ๆ เลยค่ะ)

นิสัยเขาอารมณ์ดีไม่เคยโกรธใครค่ะ
--ถ้าใครทำเขา โกรธเป็น/ฟ้องเป็น/โป้งเป็นค่ะ ถ้ามากๆ จนเขาเจ็บตัว เขาก็โกรธแบบไม่แค้นเคือง บอกแค่ว่า ไม่อยากเล่นกับพี่แม็กแล้ว +เบะปาก + กลับบ้าน
--ไม่ก็เสียใจแทนค่ะ โดยเฉพาะแม่ (ไม่กล้าโกรธแม่ค่ะ) แต่จะเงียบลง ไม่ร่าเริง
--ยิ่งกับพ่อ ไม่เคยแม้แต่จะเสียใจค่ะ (เขาผูกพันธ์กับพ่อมากค่ะ)



ถ้าคำถามนี้อยู่รายละเอียดต้องเข้าอบรม คงต้องรออบรมนะค่ะ แม่ยังสะท้อนอารมณ์ไม่ค่อยเข้าใจนักค่ะ

[กิ่งแก้ว]

น่าจะยังทนโกรธไม่ค่อยได้

ทำไปเรื่อยๆ เดี๋ยวก็ยอมโกรธได้แรงขึ้น นานขึ้น

จะตามหลังกลัวกับเสียใจค่ะ

[แม่น้องกาย]

ขอคำแนะนำค่ะ

วันนี้ลูกพูดว่า "แม่จ๋า หนูลิ้นหัก" สอบถามได้ความว่า ถูกเพื่อนต่อยมา (ทำท่าต่อยแม่ ชี้ให้ดูแผล) แม่ไม่ค่อยเชื่อ เนื่องจากไม่เห็นแผล ยิ้มๆ ออกจะหัวเราะด้วย (คิดว่าเขาจินตนาการเอง)
ก่อนนอนลูกยังพูดเหมือนเดิมให้พ่อฟัง ชื่อเพื่อนคนเดียวกัน ถูกต่อยตั้งแต่เมื่อวาน
เลยคิดว่าเรื่องจริงแน่แล้ว

ลูกแม่ไม่ยอมออกไปเล่นกับเพื่อนตั้งแต่เมื่อวาน (วันถูกต่อย) แม่คิดว่า เป็นผลมาจากวันเสาร์มีเพื่อนทะเลาะกันแรงจนถึงเลือดออก (เขาถดถอยหนีไป)
คิดอีกที วันอาทิตย์ก็ยังออกไปเล่นกับเพื่อนนี่นา

ควรทำอย่างไรคะช่วงนี้ กลัวเขาถดถอย เพราะเขายังรับความรุนแรงไม่ได้( เพิ่งโดนต่อยครั้งแรกในชีวิตค่ะ)

พ่อเขาบอกว่า ไม่ต้องไปคุยกับครู เรื่องจบไปแล้ว (ลูกบอกไม่โกรธแล้ว) เขาเล่าไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้น นอกจาก "รู้สึกเจ็บ"


แม่รู้สึกได้ว่าเขาเครียดค่ะ มีกัดฟันด้วยค่ะ (หรือเครียดจากสาเหตุอื่นก็ไม่ทราบค่ะ)

แม่ยิ้ม+หัวเราะไม่เชื่อเขา ผิดใช่มั้ยคะ

[กิ่งแก้ว]

ไม่ทราบเหมือนกันค่ะว่าเกิดเรื่องจริงหรือเปล่า

คำแนะนำคือเวลาเด็กมาเล่าอะไร ก็แค่ปรับสีหน้าให้ตรงอารมณ์ของเขา และอยากรู้อยากเห็นเรื่องที่เขาเล่าก่อน

เขาจึงจะเล่าเยอะ ๆ

แล้วค่อยสืบหาความจริงทีหลัง

สืบไม่ได้ ก็ไม่เป็นไร

ปกติดิฉันไม่ค่อยแนะนำแบบชี้ผิดถูก

เนื่องจากรู้สึกว่าผู้ที่พยายามถูกตลอดเวลา จะทำฟลอร์ไทม์ ไม่เป็นธรรมชาติ กลัวผิด ทำไป คิดไป คิดเยอะ

แต่มักจะแนะนำให้ใช้ประโยชน์ในสิ่งที่เกิดขึ้น ในทุกวิกฤต มีโอกาส

ไม่ทราบว่าเด็กถดถอยกรือเปล่า หากถดถอย ก็แค่รู้ว่าถดถอย ก็ช่วยเขาไป ใช้ประโยชน์จากเหตุการณ์นี้ไป

กลัวมาก กังวลมาก จะยิ่งเกร็งค่ะ

แค่ตรึงสัมพันธภาพ และเพิ่มการสื่อสารและกระตุ้นกระบวนการคิด

คอยตรวจสอบภาพรวมก็พอค่ะ

ท่าทางคุณพ่อน่าจะเป็นคนสรุปภาพรวมได้ดีนะคะ

เชื่อในความแตกต่างของกันและกันค่ะ ความแตกต่างในครอบครัว ก็มีประโยชน์

พิมพ์ถึงตรงนี้ ก็คิดขึ้นมาได้ว่าคุณแม่น่าจะเข้าสู่กระบวนการเรียนรู้ที่เตรียมไว้ให้ดีกว่า

ตอบตรงนี้ทุกเรื่อง คงจะไม่ไหวกระมัง

DVD ที่อธิบายตรงนี้ ชื่อ การเรียนรู้ตามความถนัด

เรียนรู้ให้เข้าใจตัวเองเถอะค่ะ

ดิฉันเข้าใจว่าคุณแม่ถนัดรายละเอียด ขาดภาพรวม เรียนรู้ผ่านถ้อยคำ ถนัดพูด ถนัดถาม ถนัดเขียน ซึ่งก็มีจุดเด่นที่จะเอื้อประโยชน์ แต่ก็จะมีจุดที่ต้องแก้ไข คือต้องหัดสรุป หัดวาง หัดอ่านภาพรวม

รู้จักตัวเองก่อนดีมั้ยคะ จะได้เข้าใจเรื่องราวทั้งหมดของลูก

ดิฉันคงจะไม่สามารถตอบยาว ๆ แบบนี้ได้บ่อยนะคะ

[แม่น้องกาย]

แต่ก็จะมีจุดที่ต้องแก้ไข คือต้องหัดสรุป หัดวาง หัดอ่านภาพรวม

รู้จักตัวเองก่อนดีมั้ยคะ จะได้เข้าใจเรื่องราวทั้งหมดของลูก

ดิฉันคงจะไม่สามารถตอบยาว ๆ แบบนี้ได้บ่อยนะคะ

ใช่ค่ะ คุณหมอตอบโดนใจมากค่ะ แม่เป็นคนคิดเล็กคิดน้อย ไม่ปล่อยวาง เคยโดนตำหนิเรื่องนี้มามาก (จากเรื่องงาน/มองผลในอนาคต) พยายามทำทุกอย่างให้ ..ถูก..

มีเพื่อนเคยบอกว่า "ถ้าพี่เลิกคิดเล็กคิดน้อยได้ แล้วพี่จะเห็นทางแก้ปัญหาของลูกพี่เอง" ตอบความหมายเดียวกะคุณหมอเลย "ปล่อยวาง" เป็นคำที่โดนเพื่อนเตือนบ่อยมาก

ขอบพระคุณคุณหมอ ที่ช่วยสอนแม่ และเข้าไปตอบโพสต์เฟซนะค่ะ

[สายป่าน]

สู้ๆค่ะ
เรื่องสรุปภาพรวมไม่เก่ง มีเพื่อนค่ะ
ไม่ท้อก็แล้วกันค่ะ

[แม่น้องกาย]

สู้ๆค่ะ
เรื่องสรุปภาพรวมไม่เก่ง มีเพื่อนค่ะ
ไม่ท้อก็แล้วกันค่ะ

ขอบคุณนะค่ะ แม่สายป่าน อาจจะมีท้อบ้างเพราะเหนื่อยมากค่ะ บางทีสอนพูด แม่ก็หลับไปเฉยเลย ตื่นมาอีกที ไม่รู้ลูกหายไปไหน บางทีลูกก็หลับตามก็มี

แม่ค่อยๆ ตะล่อมถามเพิ่มแล้ว ได้ข้อมูลมากขึ้น น่าจะโดนต่อยจริงค่ะ แต่เข้าใจว่าตกใจกับเหตุการณ์ และเขายังพูดประโยคซับซ้อนไม่ได้

หนังสือคุณหมอเขียนได้ดีแม่ถึงอ่านค่ะ

[แม่น้องกาย]

ส่วนเรื่องนี้ไม่ทราบว่า พอมีประโยชน์บ้างหรือไม่ อาจจะไม่เกี่ยวกัน ฟลอร์ไทม์โดยตรง แต่แม่คิดว่า เคสคุณหมอต้องมีเด็กลมชักบ้าง แม่คิดว่า ตัวเองเป็นประเภทเฉี่อยค่ะ (หลังจากทานยาลมชัก ) แม่ก็เฉี่อยเพราะง่วง+เพลีย

แต่ถ้ามีแรงเมื่อไหร่ แม่จะต้องทำอะไร 2 อย่างพร้อมๆกัน (ก่อนทานยาไม่เป็นค่ะ) เช่น ดูทีวีพร้อมอ่านหนังสือ เพื่อนบางคนบอกว่า ยูเป็น hyper หรือ เดินตลอดเวลา เพื่อกระตุ้นตัวเองให้กระฉับกระเฉง

หมอลมชักไม่มีคำอธิบายเรื่องนี้ว่าทำไมหลังจากทานยาลมชักแล้วเด็กซน พ่อแม่หลายคนบ่นกันมากเรื่องนี้ บ้างก็ว่าเป็นสมาธิสั้น (แต่ไม่ทุกคนที่ซนค่ะ)

และก็เป็นเหตุผลที่ทำไมแม่ไม่ยอมเข้าอบรมเสียที เพราะแม้แต่ดีวีดีคุณหมอ แม่ต้องใช้สมาธิในการนั่งนิ่งๆมาก (ต่างกับหนังผี ที่หัวใจเต้นตุ๊บๆ) แม่เตรียมกระดาษ ปากกา และ “หมากฝรั่ง”ค่ะ

หรืออาจจะแค่ลูกอมเพื่อไม่ใช้น่าเกลียดนัก

ต่างกับหนังสือคุณหมอที่ต้องถือมือซ้าย+ มือขวาถือปากกาขีดไปด้วย

[กิ่งแก้ว]

คุณแม่เตรียมอุปกรณ์ที่จะช่วยให้ตัวเองเรียนรู้แบบไม่รบกวนคนอื่นมาด้วยก็แล้วกันนะคะ

หัวข้อที่ถามวันนี้ ส่วนหนึ่งอยู่ในกิจกรรมปลายเดือน กย. ค่ะ อีกส่วนหนึ่งน่าจะอยู่ใน DVD พฤติกรรม ค่ะ

ผู้ปกครองของเว็ปนี้ จะเข้ามาช่วยตอบเฉพาะเมื่อมีประเด็น ที่เขาอยากจะช่วย ถ้าไม่มีประเด็น เขาจะเฉย ๆ กันค่ะ

อีกอย่างหนึ่งก็คือฟลอร์ไทม์เน้นการลงมือปฏิบัติ ผู้ปกครองแต่ละคนจึงต้องทุ่มเทเวลาให้เด็กในความดูแลของตัวเอง ดิฉันจะขอร้องให้ช่วยตอบ เฉพาะเวลาที่ดิฉันไม่สะดวกจะเข้าเว็ปหลายวันเท่านั้น

ส่วนที่ลูกของเขาดีแล้ว ดิฉันมักจะแนะนำให้ก้าวสู่โลก อื่นสังคมอื่น ค่ะ

[แม่น้องกาย]

ค่ะ แม่จะเข้าอบรมค่ะ ส่วนพฤติกรรมแม่ คุณหมอไม่ต้องตกใจไปก่อนค่ะ ไม่รุนแรง แค่ปากกา กระดาษ ลูกอม หมากฝรั่ง ยาดม ก็อยู่ค่ะ (ไม่มีลุกเดินค่ะ หรือกวนคนอื่นค่ะ ปรับตัวตามความเหมาะสมได้)

เพื่อกระตุ้นให้ตัวเองไม่หลับไปเสียก่อน (แม่ไม่ถึงกับซนหลุกหลิกค่ะ แต่จะเป็นแบบเฉี่อยถ้าไม่ทำอะไร) แต่ที่เขียนออกมา เพราะว่า แม่หาคำตอบมานานแล้วค่ะ เกิดอะไรขึ้นหลังจากทานยาลมชัก ทำไมพฤติกรรมตัวเอง

เปลี่ยนไป

หมายเหตุ..ใน dvd คุณหมอยิ้มหวานค่ะ