งงเรื่องเล่นสมมุติกับลูกค่ะ

[Nong_Pan]

มีควันหลงลอยระทงเล่าให้ฟังค่ะ ช่วงเทศกาลลอยกระทงพ่อไปซื้อ ดอกไม้ไฟ โอ่ง กระเทียม ไฟเย็น แมงปอ ผึ้ง (เลือกที่เสียงไม่ดังมาก)ให้ลูกลองเล่นดูค่ะ ครั้งแรกที่เขาเล่นดอกไม้ไฟ แบบเป็น

แท่งกระดาษยาวๆจุดไฟ แล้วถือยิงขึ้นฟ้่า ลูกกับแม่จับด้วยกัน อีกมือหนึ่งจับตัวลูกโดนหน้าอกลูกพอดี โอ้โหหัวใจลูกเต้นแรงมาก ก็คุยกันค่ะตื่นเต้นไหมลูก เล่นต่อไหวไหม เขาบอกตื่นเต้น แต่

เล่นต่อไหว เสียดายค่ะได้คุยนิดเดียวน่าจะถามก่อนจุดพลุค่ะ วันต่อมามีเพื่อนมาเล่นด้วย เพื่อนขอเล่นมั่งตอนแรกไม่ให้ค่ะ พ่อก็บอกลูกค่ะแบ่งเพื่อนมั่งได้มั๊ยแต่แม่สะกิดให้พ่อรอดูลูกตัดสินใจ

ก่อน เขาก็ยอมแบ่งให้ค่ะ ก็เล่นกันค่ะ ปัณณ์ถือไฟเย็นวิ่งแล้วพูดว่า จรวด ๆ เพื่อนก็วิ่งแล้วพูด จรวดๆตามกัน เด็กๆก็สนุกสนานดี พอก่อนนอนถามเขาค่ะ ปัณณ์ตอนแบ่งไฟเย็นให้เพื่อนรู้สึกยังงัย

มั่ง ลูกก็ตอบนะคะ ก็รู้สึกเสียดายของ แต่เล่นกับเพื่อนสนุกดี สนุกกว่าเล่นคนเดียว แม่ก็ถามต่อไปค่ะ แล้วถ้าหมดล่ะ ลูกบอกว่า ซื้อใหม่ก็ได้ แม่ก็ดีใจค่ะคิดดีนะนี่แต่ไม่รู้ว่าเขาจำมาตอบหรือตอบ

เอาใจแม่

หรือปล่าว คงต้องดูต่อไป มีอีกเรื่องค่ะปัณณ์กับเพื่อนพากันไปเล่นบ้านลม อันนี้สไลเดอร์สูงงงงงงงมากค่ะ เขาก็ไถลตัวลงมานะคะ หน้าตาตอนลื่นลงมาตื่นๆปนกลัวๆ พอถึงพื้นก็ยิ้มแย้มดีค่ะ แม่ก็

ตะโกนถามเลยค่ะ เป็นงัยลูก เขาตอบค่ะ ตื่นเต้นแบบเสียวๆ แล้วก็กลัวนิดหน่อย แล้วเขาก็เล่นต่อค่ะ พอดีในบ้านลมมีช้าง 2 ตัวหันหน้าเข้าหากัน เขากับเพื่อนก็ขึ้นขี่คนละตัวแล้วพยายามผลักอีกคน

ให้ตกลงมา ปัณณ์ก็เล่นค่ะ แต่หน้าตายังกลัวๆอยู่ค่ะ แม่ก็ส่งเสียงเฮๆเชียร์ลูกอยู่ข้างๆ ลูกได้ยินหรือปล่าวก็ไม่รู้เพราะบริเวณงานเสียงดังมาก แต่เขาเล่นได้ซักพักเดียวแล้วผละไปเล่นขี่สัตว์ตัวอื่นใน

บ้านลม ไม่เหมือนเพื่อนที่ดูเหมือนสนุกสนานมากและเล่นกับเด็กอื่นๆในบ้านลมต่อ ซักพักเพื่อนก็ตามไปเล่นด้วยขี่สัตว์กันมั่ง เตะต่อยสัตว์มั่ง พอเด็กๆออกมาก็ถามลูกค่ะ ตอนลื่นสไลเดอร์เป็นงัย

เขายิ้มแย้มดีค่ะ บอกแม่ว่าตื่นเต้นแต่สนุก กลัวนิดหน่อย ก็ถามลูกว่ากลัวอะไรเหรอ ลูกตอบว่ากลัวตกค่ะ แม่ก็ถามค่ะตกแล้วเป็นไรล่ะ เขาบอกค่ะว่า กลัวตาย แล้วแม่ก็อึ้งค่ะ ไปต่อไม่ถูกตรงนี้ต่อ

อย่างไรดีคะ แต่ลูกก็ติดใจบ้านลมนะคะ ไปเล่นมา 3 วันแล้ว บอกตามตรงค่ะอาจารย์ยิ่งเห็นเด็กๆอื่นสนุกสนานยิ่งอยากให้ลูกสนุกสนานเหมือนเด็กอื่นค่ะ แม่ก็จะไปขยันเล่นสมมุติกับลูก ดีมั่งแป๊ก

มั่งตามสภาพค่ะ ก็ทำกันต่อไปค่ะ

[กิ่งแก้ว]

ค่อย ๆ เพิ่มพูนประสบการณ์ โดยใช้เด็กคนอื่นเป็นตัวตั้งแบบที่ทำอยู่ ดีแล้วค่ะ

ร่วมกับการคอยดูแลทั้งใจลูกและใจตัวเองค่ะ

[Nong_Pan]

ขอบพระคุณค่ะอาจารย์ วันนี้มีเรื่องดีใจเล่าให้ฟังค่ะ เมื่อวานตอนกินข้าวเย็นคุณยายทำราดหน้ากินกันค่ะ พอปัณณ์เข้ามา

ปัณณ์ ราดหน้าอีกแล้ว

แม่ ทำไมล่ะ

ปัณณ์ เบื่อ ราดหน้าอีกแล้ว

แม่ อ๋อ ปัณณ์เบื่อราดหน้าเหรอ

ปัณณ์ ราดหน้าที่โรงเรียนปัณณ์นะ โครตไม่อร่อยเลย นำ้ไม่อร่อย

แม่ แ้ล้วที่บ้านล่ะ

ปัณณ์ลองตักชิม

ปัณณ์ อร่อย

ที่ดีใจคือเสียงของลูกมีอารมณ์เบื่อ อารมณ์โครตไม่อร่อยซะด้วย ถึงจะยังไม่สุดๆก็ตาม

แล้วลูกก็เล่าเรื่องเพื่อนที่โรงเรียนให้ฟังค่ะ โดยที่ไม่ได้ถามนำด้วย เล่าเรื่องเล่นกับเพื่อน จริงมั่งโม้มั่งละ่ค่ะ

แสดงว่า เขาเริ่มนึกเป็นภาพแล้วเชื่อมโยงหรือปล่าวคะ เพราะตอนเล่นสมมุติ หลายๆครั้งเขานึกถึงประสบการณ์ที่เขาพบเจอ แล้วเอามาเล่นกัน

อีกอย่างหนึ่งที่ดีใจนะคะ มีเรืองสมมุติเรื่องหนึ่งค่ะปัณณ์กำกับบทเองนะคะ เขาเป็นตัวเด็กเกเรค่ะ (เขาชอบมาก)ขัดขวางเพื่อนไม่ให้ไปเที่ยวโดย ขับมอเตอร์ไซค์ตัดหน้ารถยนต์เพื่อนซึ่งเป็นตัวแม่

รถเพื่อนพุ่งชนรั้วกั้นทาง รถบุบ กระจกแตก เพื่อนกระเด็นออกนอกตัวรถ หัวแตก แล้วเด็กเกเรชิงรถยนต์ไป

แม่ก็โทรเรียกยามสกัดรถ เขาก็ขับรถชนยามค่ะ ยามบาดเจ็บ โทรเรียกตำรวจสกัด เขาก็ชนด่นสกัด ชนตำรวจ ตำรวจกระเด็นชนต้นไม้ตาย แม่มีตำรวจมาอีก เขาก็ชนตำรวจตกนำ้ ชนรถตำรวจรถ

ตำรวจควำ่ แม่ก็ทำตามที่เขากำกับค่ะจับรถควำ่ แล้วจับตุ๊กตาตำรวจเอาหัวปักพื้น แม่ก็ถามค่ะแล้วตำรวจในรถเป็นอะไรมั๊ย ลูกตอบค่ะว่า ตำรวจเวียนหัว สุดท้ายลูกขับรถเพื่อนให้ตกนำ้แล้วเขาก็ขับ

มอเตอร์ไซค์ของเขาหนีไป คราวนี้พ่อเข้ามาเป็นพลเมืองดีว่าพบรถจมนำ้ หาเจ้าของรถ แม่ก็บอกว่าเป็นเจ้าของ ลูกเลยบอกว่าให้จับแม่เลย เพราะแม่ชนตำรวจตาย แม่ก็ โอยไม่ได้ชน เนี่ยถูกทำ

ร้ายหัวแตกเลย แล้วโดนโขมยรถ ลูกก็ว่าไม่มีหลักฐาน แม่เป็นเจ้าของรถ ให้จับแม่ไปขังคุก แล้วแม่ก็ถูกขังคุกไปค่ะ ออกจากคุกแล้วก็เล่นต่อไปเรื่อยจนหมดเวลาเล่นค่ะ

เล่นเสร็จแม่ถามเขาค่ะว่าขับรถตัดหน้ารถเพื่อนทำไมล่ะ เขาบอกว่าไม่อยากให้เพื่อนไปเที่ยวได้ คิดไม่ออกว่าจะทำอย่างไรก็เลยให้รถชนขอบทางซะเลย แม่ถามต่อค่ะว่ารู้สึกยังงัยล่ะ เขาบอกว่า

เขาโกรธค่ะ แม่ก็ถามเขาต่อาค่ะว่าขับรถชนตำรวจทำไม เขาบอกว่าเขากลัวค่ะ กลัวถูกจับตัวได้ เล่นกับลูกบางทีก็สนุกดีค่ะ ตลกลูกคิดได้งัยว่ารถควำ่แล้วตำรวจเวียนหัว แถมใส่ร้ายแม่ว่าขับรถชน

ตำรวจ ให้จับแม่เข้าคุก แต่บางทีลูกก็คิดไม่สมเหตุผลค่ะ ให้กระจกแตกเป็นรูปหน้าผี แล้วคนในรถกลัวหน้าผี อาจารย์ว่าควรยอมรับความคิดลูกหรือโต้แย้งดีคะ

[สายป่าน]

ขออนุญาตนะคะ
เรื่องไม่สมเหตุผล ก็เคยเจอเหมือนกันขณะเล่นสมมติน่ะค่ะ
แต่เคยได้ข้อคิดมาน่ะค่ะ ว่านี่คือการเล่น บางครั้งมันอาจดูไม่สมเหตุผล
แต่เขาก็ยังได้คิด เหตุผลของเขาอาจเกี่ยวกับประสบการณ์ หรือความคิดของเขา ขณะนั้น
มันอาจไม่สมเหตุผลในมุมมองผู้ใหญ่ แต่สำหรับเขา เขาอาจจะเชื่ออย่างนั้นจริงๆก็ได้
ไม่ทราบว่าจะถูกต้องไหมนะคะ ขอมาแลกเปลี่ยนความคิดค่ะ

[สายป่าน]

ขออีกนิดคะ ถ้าเขายังเล่นคล้ายเดิม ลองตอบสนองไม่เหมือนกัน อย่างที่คุณแม่สงสัยดีไหมคะ
คล้อยตามแล้วเรื่องราวเป็นอย่างไร เห็นแย้งเป็นอย่างไร
ได้ผลอย่างไร มาเล่าให้ฟังอีกนะคะ จะได้เก็บไปใช้ต่อบ้างค่ะ

[กิ่งแก้ว]

กระจกแตกเป็นรูปผีไม่ได้หรือ แล้วคนกลัวผีล่ะ มีหรือเปล่า

ถ้าได้ ก็แปลว่าสมเหตุสมผล

หากกระจกแตกแล้ว อยู่ ๆ กลับกลายเป็นกระจกปกติ จึงจะเรียกว่าไม่สมเหตุสมผลในเรื่องนี้ แต่จะสมเหตุสมผล หากกำลังเล่นบทผู้วิเศษ พ่อมด

[Nong_Pan]

ขอบคุณค่ะอาจารย์และคุณแม่น้องสายป่านค่ะ จริงด้วยค่ะกระจกมันจะแตกแตกยังงัยก็ได้. แม่ยึดติดเองค่ะว่าต้องแตกแบบนั้นแบบนี้. สารภาพค่ะว่าปิดกั้นความคิด

ลูกไปเรียบร้อยแล้ว. เดี๋ยววันนี้จะเคลียร์กับลูกค่ะ. อ่านคำแนะนำของอาจารย์แล้วลองนึกทบทวนเรื่องสมมุุติที่เล่นกันมีคางคกอีกอย่างหนึ่งค่ะที่ลูกกำกับให้กระโดด

ออกมาให้แม่ซึ่งอยู่คนละฝ่ายกับลูกกลัวๆๆอยู่บ่อยๆ ยังคิดว่าออกมาทำไมบ่อยๆ ซึ่งจริงๆแล้วชีวิตจริงปัณณ์กลัวค่ะทั้งผีทั้งคางคก เขาแสดงออกผ่านสมมุติใช่ไหมคะ

แล้ว ถ้าเขาคิดถึงมันบ่อยๆแต่ในลักษณะมาทำให้แม่กลัว ต่อไปเขาจะคลายความกลัวใช่ไหมคะ. แล้วต่อไปเป็นแม่ค่อยๆให้คางคกกระโดดใส่เขาในสมมุติบ้างแล้วเขา

แก้ปัญหาจัดการคางคกได้ได้แล้วลูกหายกลัวในที่สุด เขียนๆไปแล้วได้คิดค่ะทุกๆเรื่องที่ลูกติดขัดพัฒนาการเลยใช่ไหมคเ ทั้งเรื่องกลัวบาดเจ็บ กลัวพลัดพราก หรือ

เรื่องกลัวโกรธ เดี๋ยวเย็นนี้ลองเล่นกับลูกใหม่ค่ะ

[กิ่งแก้ว]

เด็กจะกล้าแสดงออกในเวทีการเล่นสมมุติก่อน เพราะว่าเขารู้สึกปลอดภัย จากนั้นจึงจะกล้าเผชิญในชีวิตจริงค่ะ

แต่ถ้าข้ามขั้นไปเจอในชีวิตจริงเลย เด็กจะให้โหมดเดิม คือหลีกเลี่ยงแบบไม่รู้ตัวไปเรื่อย ๆ

แต่ถ้าแสดงออกในเวทีเล่นสมมุติแล้ว ผู้ปกครองไม่ได้เพิ่มเติมประสบการณ์ชีวิตจริงให้

ความมั่นใจที่แท้จริงก็จะไม่เกิดขึ้น เมื่อเจอเหตุการณ์ในชีวิตจริง เขาก็จะหลบเข้าจินตนาการค่ะ

ลองทบทวนหนังสืออีกหลาย ๆ รอบนะคะ

เมื่อลูกพัฒนาขึ้น แล้วผู้ปกครองอ่านหนังสือซ้ำ จะรู้สึกเหมือนเพิ่งเคยอ่านค่ะ

[Nong_Pan]

สวัสดดีค่ะ... จากการเล่น 2 วันที่ผ่านมานี้ อยากได้คำแนะนำจากการเล่นกับลูกค่ะ

ตอนนี้เล่น โปเกมอน ต่อสู้กันค่ะ แม่กับลูกจะแย่งกันปโกยตุ๊กตาเป็นพวกตัวเองมากๆ บางครั้งแม่ไปเอาตัวที่ลูกชอบลูกจะเข้ามาแย่งค่ะ

แล้วร้องเสียงดังว่า ของปัณณ์ ๆๆๆ

แม่ โกรธเหรอ แต่ยีราฟตัวนี้ของแม่ แม่หยิบก่อน

ลูก เข้ามาแย่งแม่ ของปัณณ์ ๆๆ

แม่ นี่ๆๆ แม่หยิบจากถังมา ยังงี้ๆ(แม่ทำท่าทาง)

ลูก ของปัณณ์ๆๆ

แม่ จำผิดหรือปล่าว ของปัณณ์ตัวนี้กับตัวนี้งัยมันเหมือนกัน ของแม่ตัวนี้

ลูก แย่งไม่ยอมปล่อย ของปัณณ์ ๆๆ

แม่ แต่ถามน้องเต่าดูก็ได้(แม่หยิบตุ๊กตาเต่ามาคุย อันนี้ของใคร ของแม่ๆ)

ลูก หัวเราะออกมา แต่ยังแย่งตุ๊กตาอยู่ ของปัณณ์ ๆ

แม่ เนี่ยถามคุณปลาดูก็ได้(แม่หยิบตุ๊กตามาคุยๆถามๆ ของแม่ๆ)เอาตัวโน้นตัวนี้ทำ 2-3 รอบ

ลูก หัวเราะออกมา แต่ยังแย่งตุ๊กตาอยู่ ของปัณณ์ ๆ

แม่ โหยตุึ๊กตาปัณณ์เยอะกว่านะ งั้นปัณณ์เอาตัวไหนมาแลกล่ะ่ โลมาได้ไหม

ลูก ไม่ได้ ตัวนี้เก่ง

แม่ ตัวนี้ล่ะ (หยิบตัวนั้นตัวนี้ถามไป 3-4 รอบค่ะถ้าเป็นตัวชอบก็จะเสียงดังค่ะ)

ลูก ไม่ได้

แม่ ให้ตัวไหนล่ะ

ลูก ตัวนี้ (ตุ๊กตามอมแมมมั่ง ขาหลุดมั่งค่ะ)

แม่ โหย ไม่เอา

ลูก งั้นตัวนี้

แม่ ไม่เอ๊า ขามันหลุดแล้ว แล้วโยนทิ้ง

ลูก หัวเราะ (มองไปที่กองตุ๊กตาแม่ เห็นตุ๊กตาตัวใหญ่)แม่มีตัวใหญ่เยอะ อันนี้ของปัณณ์

แม่ มันอยู่ฝ่ายแม่ ของแม่

ลูก เข้ามาแย่ง แย่งกันไปมาพักหนึ่งค่ะ ของปัณณ์ๆๆ(เสียงดัง) ของแม่พักหนึ่งค่ะ ซักพักตะโกนค่ะ ไม่เอาก็ได้ นำ้ตาไหลแล้วค่ะ

แม่ ไม่เอา งั้นแม่เอา

ลูก เอาาาาา

แม่ โกรธเหรอ โกรธเรื่องอะไร

ลูก แม่ชอบแย่งของปัณณ์

แม่ เอา งั้นเอาตัวไหนมาแลกล่ะ่ ยีราฟได้ไหม

ลูก ได้

แม่ ถามจริง ทำไมต้องเสียงดังล่ะ

ลูก โกรธ แม่ชอบแย่งของปัณณ์ เนี่ยเสียงแห้งเลย

แม่ นั่นซี แล้วไม่ตะโกนได้ไหม

ลูก ก็โกรธน่ะ

พอดีพ่อเข้ามา ก็เลยเล่นต่ิอจากแม่ คือเอาตุ๊กตาเป็นโปเกมอนตัวนั้นตัวนี้สู้กับพ่ิอ ลูกบุกพ่อค่ะ พ่อวิ่งหนี กระโดดหนี หรือมีกำบัง ลูกก็ตามเพื่อจัดการพ่อ ไปเรื่อยๆ ออกอาวุธนั่นนี่ไปเรื่อย....

ที่ข้องใจคือแม่ยื้อลูกเกินไปไหมคะ รู้ว่าเขาโกรธค่ะแต่เห็นว่ายังสื่อสารกันได้ ก็ลองไปเรื่อยๆบางทีก็อยากรู้พิกัดเขาค่ะ แล้วอีกเรื่องคือ การเล่นโปเกมอนต่อสู้จะเป็นสู้กันเลยค่ัะ ไม่มีที่มาที่ไป พ่อ

ลูกอยู่คนละฝ่าย ตุ๊กตาคนละกอง แล้วเลือกกันขึ้นมาลูกตัวพ่อตัว ออกอาวุธสู้กันไปมา พ่อแพ้แล้วเปลี่ยนตัวใหม่มามาสู้ ลูกก็เปลี่ยนตัวใหม่มาบุกกันต่อ ...ตอนเล่น ควรเพิ่มเติมอะไรไหมคะ ควร

สอบถามอารมณ์ด้วยไหมคะว่าบุกทำไม หรือปล่อยให้มันไหลลื่นไปเรื่อยๆ คะ

[กิ่งแก้ว]

อยู่ๆ เป็นแม่ไปแย่งของลูกได้ยังไงล่ะ

จะแย่งได้ ต้องเป็นการสมมุติ

หรือตกลงกันก่อนว่า. วันนี้เล่นแย่งของกันไหมปันณ์

กติกาว่าไง ใครพูดก่อน ได้ตัวนั้นไป.....