แม่หนุ่มออทิสติกขอคำแนะนำ

[fordxyz]

ฟิล์มอายุ 19 ปี ผ่านการฝึกแบบเก่าตั้งแต่ 3 ขวบ ควบคู่กับการเรียนในระบบตั้งแต่อนุบาลจนจบ ม.3 โรงเรียนปกติ โดยมีแม่เป็นผู้ช่วย ในปี พ.ศ.2552 พ่อ แม่ ฟิล์ม เคยเข้ามาอบรม
ฟลอร์ไทม์ ที่ศาลายาอยู่ระยะหนึ่ง และหยุดไปฝึกต่อที่บ้าน เมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมาอารมณ์เขาแรงขึ้น ต่อต้านคนในบ้านห้ามอะไรเขาจะทำทันที วิ่งหนีออกจากบ้านเหมือนตอนเด็ก ๆ
และหลายครั้งวิ่งไปดูหนังสือ ก.ไก่ ที่เขาชอบ แต่ครั้งหลังนี้วิ่งไปที่ศาลเจ้าข้างบ้านและเดินกลับเองบ้าง ให้น้องไปรับบ้าง พูดซ้ำ ๆ จะกลับไปเป็นเด็กตัวเล็ก ๆ ให้พ่ออุ้มไปเที่ยว และพูด
ชื่อจังหวัดอ่างทอง หรือจังหวัดอื่น ๆ ที่เขาชอบ เขาชอบเปิดคอมฯดูสถานที่ท่องเที่ยว ดิฉันกลับมาเป็ด CD ครูพบ และของคุณหมอ และอ่านหนังสืออีกหลายเล่ม ดิฉันพูดคุยกับเขาถึง
สาเหตุที่เขาอารมณ์รุนแรงขึ้นและวิ่งหนี เขาบอกไม่อยากให้พ่อ แม่ และป้า ดูข่าวการเมือง เขาไมชอบ ขออนุญาตเรียนถามคุณหมอเรืองหนังสือ ก.ไก่ ที่เขาชอบ ซึ่งตอนนี้ก็ยังชอบอยู่
ควรให้เขาหยุด หรือปล่อยตามใจเขาดีคะ เพราะเวลาไปซื้อของตามร้านที่มีหนังสือ ก.ไก่ เขาจะไปดูทุกครั้ง ขอข้อมูลประสบการณ์ สถานที่เข้ากลุ่มเด็กออทิสติกวัยรุ่นจากคุณหมอ
และผู้ปกครองด้วยนะคะ ขอบคุณมากค่ะ จากแม่หนุ่มออทิสติก

[กิ่งแก้ว]

จะว่าไปแล้ว สิ่งที่เกิดขึ้นกับเขาในช่วงนี้ก็ไม่แตกต่างจากสิ่งที่เกิดขึ้นในประชาชนบางส่วนนะคะ

รับข้อมูลเยอะ แยกแยะจริง-จินตนาการไม่ออก.... เครียด และมีพัฒนาการถดถอย หงุดหงิด ควบคุมอารมณ์ไม่ได้


บางคนยิ่งกลัว ยิ่งเครียด ยิ่งเข้าหา

บางคนกลัว เครียด รับไม่ไหว ก็ปิดหูปิดตาตัวเอง และหนีจากสถานการณ์นั้น

ทุกคนล้วนมีแนวโน้มที่จะใช้วิธีที่ตัวเองคุ้นเคย

บางคนก็แสดงออกแบบไม่รู้ตัว

บางคนก็ "คิด" ก่อนตัดสินใจทึ่จะแสดงออก

การถดถอยไปหา ก.ไก่ ก็เป็นปรากฏการณ์หนึ่ง เหมือนหนีไปดูหนัง ฟังเพลง

ซึ่งก็เป็นวิธีที่ใช้ได้ ถ้าทำไปแบบรู้สติ รู้ตัว เข้าใจความรู้สึกและเหตุผลของตัวเอง

ปัญหาก็คือ...เขารู้ตัวหรือเปล่า ทำลงไปแบบมีกาละ เทศะ หรือเปล่า

ถ้าไม่ใช่ การพัฒนาทักษะความรู้ตัว รู้สติ และเข้าใจตัวเอง เพื่อให้มีทางเลือกที่เหมาะสม คือคำตอบ

ก็เป็นที่น่าเสียดายที่คุณแม่ศึกษาฟลอร์ไทม์มานานพอควร

ในเรื่องราวที่เล่ามา กลับเล่าแต่ปัญหาพฤติกรรม คล้าย ๆ ไม่เคยชินที่จะคิดในแง่ของพัฒนาการค่ะ

สำหรับกลุ่มเด็กโต เราไม่มีจัดโดยเฉพาะค่ะ

เพราะจะว่าไปแล้ว ในกรณีนี้ดิฉันแน่ใจว่าเรายังคงต้องพัฒนาเขาแบบเด็กเล็กค่ะ

เริ่มที่ฟลอร์ไทม์ 1-2 ทำให้การอ่าน ก.เป็นกิจกรรมที่ทำสองคน และรับรู้ความรู้สึกของเขา ก่อนจะดึงขึ้นสู่ระดับความคิดต่อไป

[กิ่งแก้ว]

ดิฉันกลับไปฝึก 1-2 ให้กับลูก แต่ก็ไม่เก่ง ลูกอารมณ์แรงมาก เขาปฎิเสธทุกคนในบ้านไม่ให้เข้าใกล้ เป็นความผิดของเราที่ลืมคิดถึงความรู้สึกของเขา ดิฉันตื้อเข้าใกล้อยู่ 2 วัน เขาจะดี
สลับไล่ และพูดคนเดียวมากขึ้น ต่างจากเดิมที่สนิทกอดกันทุกวัน ทำกับข้าว ตากผ้า และอื่น ๆ ตอนนี้จะไม่ค่อยทำ เดินหนีขึ้นบ้านไปอยู่คนเดียว พูดคนเดียว ทุกคนในบ้านรับรู้ และ
ช่วยกัน พาไปเที่ยว คุยและเล่นกับเขา ซึ่งเขาจะเล่นด้วย แต่เหมือนว่าพอเขานึกขึ้นได้ เขาจะหยุดและกลับไปพูดคนเดียวดัง ๆ เหมือนแกล้งเรา เขาฉลาดหลาย ๆ อย่างเขาเริ่มกลับมา
บ้าง เข่น ขอโทษเมื่อเห็นว่าเราเหนื่อยจริง ๆ และเอาจริง เขาจะหยุดและขอโทษ แต่ไม่นานก็หลุดอีกแต่ยอมให้เข้าใกล้ได้บ้าง แต่เมื่อเช้าวันนี้เขาเข้าห้องน้ำแล้วกรีดร้องเสียงดังมาก
ที่สุด ตั้งแต่เขาเกิดมาก็ว่าได้ ดิฉันตกใจมาก เมื่อเข้าไปเขาจะไล่ แต่พอพ่อเขาเข้าไปจะดีขึ้น หน้าเขาซีดมาก แต่ตอนหลังก็ยอมให้เข้าไป และยอมให้พ่อและแม่กอด ถ้าจะให้เขากินยา
จะช่วยให้ดีขึ้นมั๊ย เหมือนดิฉันเป็นฝ่ายตั้งรับเขา เหมือนกลับมาเริ่มใหม่และเขาตัวโตมาก บางครั้งอารมณ์เขาแรง เราก็ต้องผ่อน เพราะกลัวเอาไม่อยู่เวลาเขาหลุด ขอคำแนะนำเพิ่มด้วย
นะคะ ขอบคุณคะ

แม่หนุ้มอออทิสติก

[กิ่งแก้ว]

ดิฉันยกกระทู้ใหม่กับเก่ามาต่อกันให้นะคะ

คงจะทำยากจริง ๆ เพราะใจคุณแม่ไม่นิ่งเลย

จมกับอดีต..... ความรู้สึกผิด

กลัวกลัวอนาคต กลัวเขากรี๊ด เหวี่ยง

การอยู่กับปัจจุบัน.... ก็สับสน

สับสนด้วย รู้สึกผิดด้วย คาดหวังด้วย

ก็เลยยากที่จะการแปลความหมายของสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้า และทำตัวได้เหมาะ

จากประสบการณ์ของดิฉัน .....ไม่เคยเห็นเด็กที่รู้จักขอโทษ (อย่างแท้จริง) ถดถอยเข้าโลกส่วนตัวขนาดพูดคนเดียว

เคยเจอเด็กหลายคนอาศัยการพูดว่าขอโทษ เพื่อหลบเลี่ยง

หลายครั้งที่การพูดแบบที่คนฟังไม่รู้เรื่อง.... ก็ไม่ใช่การพูดคนเดียว

เอาเป็นว่า จนถึงวันนี้ ดิฉันไม่ทราบระดับพัฒนาการที่แท้จริงของเขา

แนะนำให้หานักบำบัดที่ช่วยอ่านพัฒนาการและไกด์ให้คุณแม่เถอะค่ะ

ลองติดต่อครูหน่อง ครูปัทม์ ที่ธนบุรี 2 หรือครูหยกหรือครูหงส์ ที่บ้านครูหยกดูนะคะ

ระหว่างนี้ ทำตัวเป็นมิตรกับลูก ทำตัวชิล ๆ แบบไม่คิดอะไรเลยไปก่อนค่ะ