สมาชิกใหม่ ขอคำแนะนำด้วยครับ

[พ่อน้องฟ้า]

ขอร่วมแบ่งปันครับ
ที่อาจารย์หมอบอก ตามความเห็นของผม นะครับ

คือ ตอนนั้นคุณแม่มีสติอย่างไร (เพราะเรื่องมีให้คิด มันเยอะ อย่างที่อาจารย์บอก)
1. รู้ไหม...ว่าตนเองกำลังคิดอะไรอยู่ และกำลังทำอะไรอยู่ (กำลังทำอย่าง แต่กำลังไปคิดอีกอย่าง แปลว่า ขาดสติ)
2. รู้ไหม...ว่า อารมณ์(ของเราและลูก) ตอนนั้นเป็นอย่างไร คุณแม่...กำลังทำไปตามอารมณ์ของตัวเอง
หรือเห็นการสื่อสาร เห็นอารมณ์ของลูก แล้วทำงานไปตามอารมณ์และการสื่อสาร ของลูก

ซึ่งสำคัญมากทั้ง 2 ข้อ


1. ถ้าอยากพัฒนาการสื่อสารต่อ ก็ต้องเลี้ยงอารมณ์เอาไว้ให้ดี ๆ
หมายถึง คุณแม่กำลัง พัฒนาขั้น 1,2,3,4 ให้ลูกอยู่ตลอดเวลาที่ทำ (เลี้ยงได้นาน ก็พัฒนามาก , หยุดทำ ก็คือ หยุดพัฒนา)
โดยถ้าคุณแม่จดจ่ออยู่ที่ลูก และไม่รู้สึกเดือนร้อนใจขณะที่ทำ แสดงความเข้าใจลูก เห็นใจลูก
ผลลัพธ์ที่คุณแม่คิดไว้ไม่ใช่สิ่งสำคัญอะไร(อย่าตั้งผลลัพธ์ก่อน ปล่อยไปตามการสื่อสารและการเรียนรู้ของลูก)
สิ่งสำคัญมากกว่าผลลัพธ์ คือ แม่ลูกยังสื่อสารกันตลอดเวลาแม้อารมณ์ด้านลบ
(เค้ายั้วะมาก ทิ้งตัว แล้วไล่งับ ก็เป็นการสื่อสารอย่างหนึ่งครับ วิธีรับมือ ก็คือ 2 ข้อแรกข้างบน)

2. อยากหยุดแล้ว เพราะคุณแม่เหนื่อย ก็เลิกทำ ชวนไปทำอย่างอื่น
ถ้าผมไม่พร้อมทำ ก็คง พาเขาไปตู้เย็น หาของกิน หยิบถูกหยิบผิด ลูกกินนิดพ่อกินหน่อย แย่งกันกินเล่นๆ
ดีใจด้วยกัน สนุกด้วยกัน เมื่อสัมพันธภาพดี สิ่งต่างๆ ก็จะเป็นเรื่องง่ายกว่าเดิมมาก


*ที่ผ่านมา ผมพบว่า ปัญหาสำคัญของผมที่ทำให้เดินหน้าไปได้ช้า คือ ตัวผมเอง (ทั้ง จิตใจ อารมณ์)

[papaleang]

ขอบคุณคุณหมอกับคุณพ่อน้องฟ้ามากค่ะ
ทั้งสองท่านมองเรื่องการพัฒนาการสื่อสารใช่มั้ย
แต่คุณแม่กำลังมองเรื่องการกำกับวินัย( ไม่แน่ใจว่ากรอบของคุณแม่เล็กไปรึเปล่า)
เช่นคุณแม่เห็นว่ามันดึกแล้ว ไม่ควรลงไปแล้ว(ไม่เกี่ยวกับเหนื่อย ไม่เหนื่อย)
ควรจะชัดเจนกับลูกไปเลยดีมั้ย อธิบายเหตุผลไป.. ไม่ลง เพราะดึกแล้ว
ประมาณนี้อ่ะค่ะ
เพราะเคยได้ยินมาว่า ถ้ากะว่าไม่ให้แน่ๆ ไม่ต้องยื้อ ค่ะ

[กิ่งแก้ว]

ไม่ใช่ค่ะ ดิฉันหมายถึง จะทำอะไรที่เห็นควร ก็ทำไปเถอะค่ะ ขอให้ตัวคุณเองชัดเจนในสิ่งที่ทำ