เรื่องของภีม

[NooN]

ขอบคุณค่ะ ^ ^  (ยิ้มรับคำชมอย่างชื่นใจ)...มีคุณครูท่านนึง เคยบอกไว้ว่า "เมื่อได้รับคำชม จงชื่นชม และ ยินดี กับคำชมนั้น"
ยิ่งอ่านยิ่งคิดถึง ไม่รู้เมื่อไหร่จะได้เจอกันอีก เจอกันใน web นี้ไปก่อนก็แล้วกันนะคะ

นุ่นกำลังจูงมือกับภีม เดินบ้าง วิ่งบ้าง พักบ้าง ตามไปบนเส้นทางที่พี่เดินล่วงหน้าไปก่อนแล้ว ขอบคุณอีกครั้งสำหรับมิตรภาพที่ดีงาม ขอบคุณที่ทำให้เห็นความมุ่งมั่นในการพาลูกเดินไปบนทางสายนี้ ขอบคุณจริงจริงค่ะ

[krongkan]

เก่งจังเลยค่ะนุ่น อ่านแล้วรู้สึกดีจังเลย แล้วทำให้นึกถึงบรรยากาสค่ายที่พวกเราเป็นสุข อบอุ่น
แถมมีครูคอยบอกคอยสอนคอยตั้งโจทย์ให้พวกเราได้คิดกัน และคอยอยู่เคียงข้างเสมอ คิดถึงค่ะ

[patcha]

อยากเจอ และคิดถึงชาวค่าย เชิญชวนมาร่วมค่ายต่อยอดที่อุบล 12-14 ตุลานี้

[NooN]

โอ้โห! เจ๋ง จริง จริง ชาวอุบล จะมีค่ายกันอีกแล้วเหรอคะ เยี่ยมจริง ๆ (อิจฉานะเนี๊ยะ)

[NooN]

ไม่หรอกค่ะ พี่กุ้ง วันนี้กลับไปตกร่องอะไรซักอย่างอีกแล้ว


วันนี้กระโดดแทรมโพลีนกับภีมอีกแล้ว กระโดดเล่นกันไปพักใหญ่ค่ะ เหงื่อท้วมทั้งแม่ทั้งลูก และแล้วฐานกายของแม่ก็สู้ลูกไม่ได้ 
แม่ : เหนื่อยแล้วอ่ะ ขอพักแป๊บนึงนะ (แล้วก็นั่งลงเลย) 
ภีม : จั๊มพ์ จัมพ์ (กระโดด มาอยู่ตรงหน้าแม่) 
แม่ : ขอพักแป๊บนึงนะ 
ภีม : จั๊มพ์ จัมพ์ (ยังคงกระโดดอยู่ตรงหน้าแม่ ซักพักก็พอเค้าเริ่ม จับได้ว่าแม่ไม่ลุกแน่ ก็ทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ แล้วก็เริ่ม ส่งเสียงร้อง) 
แม่ : มีคนหงุดหงิด นะเนี๊ยะ 
ภีม : อ้า..... (ดังขึ้น และดังขึ้น)
แม่ : ฮื้ย...ขัดใจ 
ภีม : อ้า....(ทิ้งตัวลงนอน เอามือฟาดพื้นแล้วก็ส่งเสียงร้องดังขึ้นกว่าเดิม) 
แม่ : หงุดหงิด หงุดหงิดจริงๆ (ภีมหยุดส่งเสียง เงียบ นอนนิ่งๆ อยู่ซักพัก แล้วก็เริ่มส่งเสียงร้องใหม่)
ภีม : อ้า.....(ร้องดังขึ้น แล้วก็หยุด เหมือนจะหยุดฟังว่าแม่จะทำยังไงต่อ พอไม่ได้ยินเสียงอะไร แต่รู้ว่าแม่อยู่ตรงนั้นเพราะเท้าเค้าสัมผัสถูกตัวแม่ ก็เริ่มร้องใหม่ แม่ก็ยังนิ่ง ไม่พูด ไม่มีปฎิกิริยาใด ก็ร้องดังขึ้น ดังขึ้น แม่ก็ยังคงนิ่งอยู่ ภีมก็เริ่มส่งเสียงใหม่ เป็นแบบนี้อยู่หลายรอบเหมือนกันฺ...สุดท้าย แม่ก็เลยพูดขึ้นมาว่า "ใช่ ภีมหงุดหงิดจริงๆ แม่รู้แล้ว แม่รู้แล้ว"...พร้อมกับเอามือไปลูบที่ขาเค้าด้วย ภีมยังคงร้องอยู่ แต่เสียงเบาลงเรื่อยๆ จนตอนหลังเสียงร้องนั้นก็เปลี่ยนเป็นร้องไห้ แต่เป็นการนอนร้องไห้เงียบๆ ไม่ได้อาละวาด ถึงตอนนี้แม่ก็เลยลงไปนอนอยู่ข้างๆ เค้า)
แม่ : แม่อยู่กับภีม ลูก...
ภีม : (พลิกตัวมากอด แขนแม่)

นอนลูบหัวภีม ไปซักพัก ภีมหยุดร้องไห้ แล้วก็ลุกขึ้นมากระโดดเบาๆ 
แม่ : อ้าว! อยากกระโดดอีกเหรอ (น้ำเสียงเริ่มกลับมาสนุก...ไม่มีเสียงตอบจากภีม แม่ก็เลยกระโดดเบาๆ ตามภีม)
ภีม : ........พอ
แม่ : พอแล้วเหรอ 
ภีม : พอ.....อะบ้าม 
แม่ : อยากขึ้นบ้าน แล้วนะ 
ภีม : บ้าม 
แม่ : ป่ะ ขึ้นบ้านกัน 

พอมานั่งนึกตอนนี้ ภีมก็ดีขึ้นนะ ที่จัดการกับอารมณ์ตัวเองได้ดีขึ้น ถ้าเป็นเมื่อก่อนคงหัวฟัดหัวเหวี่ยงไปอีกนาน
แต่ช่วงที่ภีมร้องแล้วแม่นิ่งไม่ทำอะไรเลย มันเพราะอะไรนะ 

คงเพราะ สับสน ก็เหมือนภีมจะนิ่งไปซักพัก แล้วก็เริ่มส่งเสียงใหม่ ตัวแม่เลยไม่รู้จะทำยังไงดี แต่หลังจากแม่สงบตัวเองได้ และเริ่มสังเกตุภีมอีกครั้ง รู้สึกเอาเองว่าเค้าร้องแล้วหยุด ร้องแล้วก็หยุด เหมือนภีมเองก็อยากทดสอบแม่ ว่าจะทำยังไง

เฮ้อ! รู้สึกติดติด ขัดขัด ไปหมด ขอคำแนะนำจากผู้รู้ทุกท่านด้วยนะคะ

[krongkan]

แล้วตอนที่นิ่ง นุ่นรู้สึกอะไรอยู่ละคะ นิ่งเพื่อดูเขาหรือนิ่งเพราะใจตัวเองไม่นิ่งต้องการอะไรอยู่หรือเปล่า
ก็ค่อยๆ หาไปค่ะ แต่ในระหว่างหาก็อย่าหยุดเล่นอย่าหยุดทำนะคะ เดี๋ยวคำตอบทั้งหมดก็น่าจะออกมา
ได้หรอกน่า พี่ได้ยินใครบางคนพูดว่า คนลักษณะคิดวนเวียนวกวนนั้นจะวนเวียนหาคำตอบอยู่นาน แตก
ต่างจากคนที่มุ่งมั่นทำไปเลยโดยไม่คิดอะไรมาก แต่เมื่อเจอทางแล้ว คนประเภทแรกจะดื่มด่ำลึกซึ้งอยู่กับ
ความสวยงามจากคำตอบนั้นได้มากมายกว่าคนประเภทหลังมาก ก็ถ้าตัวของเราเป็นประเภทไหนก็คงต้อง
ยอมรับในความเป็นเราก่อน พอยอมรับและเข้าใจ ก็น่าจะสงบมากขึ้นนะคะ
ปล พี่เองก็ตกร่องออกบ่อยไปค่ะ แต่พอเข้าใจและยอมรับ การรู้สึกตำหนิตัวเองรุนแรงก็ลดน้อยลงและ
ก้มหน้าก้มตาทำงานตรงหน้าต่อไปโดยไม่ต้องใช้ความพยายามอย่างมากเหมือนอย่างที่ผ่านมาค่ะ
และคำตอบสำเร็จรูปที่พี่พบเจอคือ วันใดที่อยู่กับลูกอย่างหมดหัวใจ ทั้งแม่และลูกจะรู้สึกสนุกและเป็นสุข
อย่างชนิดที่เรียกว่า "เอาอะไรมาแลกก็ไม่ยอม" เลยค่ะ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าพี่ทำได้ตลอดเวลานะคะ
ก็ยังมีที่ตกร่องอยู่ แต่ก็เอาใหม่ค่ะ ทำใหม่ต่อไป พี่มักจะบอกตัวเองเสมอค่ะว่า "ทำหน่ะไม่ผิด แต่ผิดที่ไม่ทำ"
เป็นกำลังใจให้ค่ะ

[JackMom]

อ่านแล้วมีรอยยิ้มที่มุมปากไปแบบไม่รู้ตัว น้องก้าวหน้าเยอะจริงๆ น้องภีมกะน้องนุ่นอ่ะ

กำลังใจมาแล้ว สู้เว้ย!!!555

[NooN]

ขอบคุณสำหรับข้อคิด
ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ
ขอบคุณมากๆ ค่ะ

ทดลองและทำ ต่อไปเน๊อะ! เพื่อที่จะได้ ลึกซึ้ง...สู้โว้ยยยยยยย ^ ^